Chapter47

แจ็ควอลท์สันมองไปทางทั้งสองไม่ไกลและเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย

เบนเจมิงวอลท์สันหันกลับมามอง "พวกคุณคิดว่าวิลกับครูลูน่าเป็นคู่ที่เหมาะสมกันไหม"

แจ็ควอลท์สันมองไปที่แคทเธอรีนไบรท์

มีความรู้สึกเศร้าในดวงตาของเธอเธอยกถ้วยชาขึ้นจิบชาแล้วเม้มริมฝีปาก: "เหมาะสมกันดีนะ"

แจ็คยกแก้วน้ำขึ้นจิบ“ฉันก็คิดอย่างนั้นแหละ”

หลังจากรับประทานอาหารกลางวันแจ็ควอลท์สันพูดว่าเขาต้องการกลับไปที่ห้องเพื่อพักผ่อน

แคทเธอรีนไบรท์ผลักรถเข็นเขากลับไปที่ห้องและทั้งสองอยู่ที่ชั้นหนึ่ง

วิลพักอยู่ชั้นสองเขาบอกว่าจะกลับไปเล่นเกมที่ห้องก่อน

วิลวอลท์สันกลับไปที่ชั้นสาม

ลูน่ากรีนนิชเข้ามาในห้องและนั่งลงบนโซฟาอย่างเกียจคร้าน

วิลวอลท์สันพูด: "คุณจะไม่หยุดพักบ้างเหรอ"

"ใช่ฉันต้องการพักผ่อนคุณนอนบนเตียงส่วนฉันนอนบนโซฟา"

เธอพูดอย่างใจเย็นว่า "ว้าวดีจังโซฟาตัวนี้นุ่มสบายเหลือเกิน"

ขณะที่เธอพูดเธอก็นอนลงบนโซฟา

วิลวอลท์สันเดินไปอย่างสบายๆ

"ฉันจะนอนที่โซฟาเตียงนั้นมันใหญ่มากจนฉันนอนไม่สบาย"

วิลวอลท์สันนั่งลงข้างเธอ: "นอนบนเตียงด้วยกันฉันจะไม่แตะต้องคุณไม่อย่างนั้นเราควรนอนโซฟาด้วยกันแล้วฉันจะนอนกอดคุณ"

"คุณชอบให้คนอื่นเลือก"

"คุณพูดเสมอไ