บทที่ 15

“เจ็บ!” ฉันร้องออกมา เมื่อความแข็งแกร่งของเขาแทรกผ่านช่องทางคับแคบซึ่งไม่เคยมีสิ่งใดที่ใหญ่มากกว่านิ้วเขาได้แทรกผ่าน แต่ตัวตนของเขาขนาดใหญ่โตกว่านิ้วเรียวยาวนั้นหลายเท่า

เขาก้มจูบฉันอีกครั้ง ความเร่าร้อนของรสจูบ อีกทั้งมือเรียวยาวของเขากำลังนวดเฟ้นหน้าอกและยอดถัน ความรัญจวนเข้ามาแทนที่ความเจ็บแปลบ

ยิ่งเมื่อเขาเริ่มขยับโยกให้กายแกร่งแทรกเข้าในร่องได้ลึกมากขึ้น นั่นยิ่งทำให้ฉันรื่นรมย์กับรสสวาท เพิ่งได้ลิ้มลองความสุขที่มากกว่านิ้วมือและลิ้นที่เขาเคยมอบให้

ความคับแน่นของส่วนล่างเมื่อเขาขยับแรงขึ้น ฉันยิ่งร้องครางไม่เป็นภาษา ผิวเนื้อทั่วร่างหนาวสะท้านเพราะความ

ซ่านเสียว เมื่อเขาขยับท่าและดึงกระชับขาฉันให้เกยอยู่บนไหล่กว้าง

สะโพกลอยเหนือที่นอนนุ่ม เนื้อกระทบเนื้อแรงขึ้นจนเกิดเสียงดังอย่างน่าอาย แต่ในความอายนั้นยังมีอารมณ์สุดเสน่หาอยู่ในนั้น เราสองต่างร้องครางออกมาด้วยความสุข ความสุขที่เราสองคนช่วยกันสร้างและกำลังช่วยกันตอกลึก ให้ความสุขนี้ลึกเข้าในกายของเราสอง

“น้ำ...พี่ไม่ไหว”

“หมอขา น้ำจะตาย” สุขและเสียวจนตาลอย ฉันเคยได้ยินได้อ่านแต่ใ