ログイン共有
บทที่ 5
最終更新日:
2025-09-10 15:43:52เฮือก!
“คนไข้ฟื้นแล้วค่ะหมอ”
ใบหน้าแรกที่ฉันได้เจอคือคนสุดท้ายที่ฉันได้เจอเมื่อวาน
“ฟื้นแล้วเหรอ ‘สายน้ำ’ ”
“หมอธาร์”
ภาพคุณหมอหนุ่มที่บอกฉันเมื่อวานว่า ‘ไว้เจอกัน’ สุดท้ายฉันก็เจอเขาอีกครั้งในโรงพยาบาล ฉันได้ยินหมอกับ
พี่พยาบาลคุยกันหลายอย่าง แต่ถามว่าฉันพอจับใจความอะไร ได้ไหม ฉันแทบจับใจความอะไรไม่ได้เลยฉันง่วงเกินกว่าจะลืมตาหรือพูดคุยกับใครได้อีก
เพียงไม่นานฉันก็หลับไปอีกครั้ง
เช้าวันถัดมา
ภาพตรงหน้าฉันยังเป็นคุณหมอคนเดิมพร้อมกับพยาบาล คิดว่าน่าจะมาตรวจไข้ ข่าวดีคือฉันสามารถกลับบ้านได้แล้ว ฉันถูกช่วยออกมา มีอาการสำลักควันและเป็นแผล
ไฟไหม้ตรงมือทุกอย่างในร่างกายปกติ สามารถกลับบ้านได้แล้ว น่า
ดีใจจัง นอนโรงพยาบาลแค่สองคืนก็กลับบ้านได้แล้วแต่...ฉันจะกลับไปไหน บ้านเช่าหลังนั้นไหม้จนไม่เหลือซาก ไม่ใช่แค่บ้านฉันเท่านั้น แต่เป็นบ้านแถวนั้นทั้งแถบ
ฉันนั่งอยู่ตรงนี้นานแล้ว หน้าห้องจ่ายยา เสียงผู้คนมากมายคุยกัน เสียงหมอ เสียงพยาบาล เสียงญาติคนไข้คุยกันทั้งภาษากลาง ภาษาเหนือ
ในหัวฉันยังสับสนมึนงง เสื้อยืดกับกางเกงขายาวพร้อมทั้งชุดชั้นในที่พี่พยาบาลใจดีให้มา มือข้างหนึ่งของฉันยังมีผ้าพันแผลพันเอาไว้
ถ้าฉันเป็นผู้ชายก็คงดีกว่านี้ อย่างน้อยก็ไปนอนวัดได้ จะโทรหาใครสักคนก็ไม่มีโทรศัพท์ จริง ๆ ยืมพี่พยาบาลก็ได้ แต่ฉันจำเบอร์โทรของใครไม่ได้เลย
“น้ำ” เสียงเรียกที่ทำให้ฉันเงยหน้าจากถุงใส่ยา คุณหมอคนเดิม ‘หมอธาร์’
“คุณหมอ” เห็นหน้าเขา ฉันก็น้ำตารื้นขึ้นมาอีกครั้ง เขาคือคนเดียวที่ฉันรู้จักในเวลานี้
“อย่าร้อง ไปเถอะ” รู้ตัวอีกทีฉันก็เดิมตามหลังเขาไปเงียบ ๆ ไม่รู้หรอกว่าเขาจะพาไปไหน ฉันเองก็ไม่รู้ว่าจะไปไหนเหมือนกัน
ร้านคาเฟที่คุณหมอธาร์พามาอยู่ใต้คอนโดหรู
“อยากกินอะไร”
“หมอสั่งเลยค่ะ น้ำสั่งไม่เป็น” แม้จะเคยเข้าร้านคาเฟแบบนี้บ้างในตอนที่พี่รหัสพาไปเลี้ยง แต่ก็ไม่บ่อยนัก
“ดูตามภาพ อยากกินอะไรก็ชี้แค่นั้นเอง จะไปยากอะไร”
ฉันหัวเราะกับคำพูดของคุณหมอตรงหน้า รอยยิ้มของเขาทำให้ฉันยิ้มตามได้ไม่ยาก นั่นสินะ ดูแค่รูป อันไหนน่ากินก็แค่ชี้ แต่ราคานี่สิทำฉันชี้ไม่ลง
“ผมให้คุณดูภาพ ไม่ต้องดูราคา” คำพูดของคุณหมอทำฉันยิ้มแห้ง ก่อนจะตอบออกไป
“มันแพง น้ำเกรงใจ”
“กินไปเถอะ ถือว่ามากินเป็นเพื่อนผม”
หลังจากฉันจิ้มเมนูที่อยากกินไปแล้ว ระหว่างรอคุณหมอก็ถามขึ้น
“ปกติน้ำทำกับข้าวหรือเปล่า”
“ทำค่ะ”
“งานบ้านล่ะ พวกซักเสื้อผ้า ทำความสะอาดบ้าน”
“คุณหมอ น้ำอยู่กับยายสองคน ถ้าไม่ทำแล้วใครจะทำล่ะคะ คุณหมอถามทำไมเหรอคะ”
“ผม กำลังหาแม่บ้าน เผื่อน้ำอยากทำ” คำพูดเขาทำให้ฉันตาเป็นประกายทันที
“ทำค่ะหมอ ทำ น้ำซักผ้า รีดผ้า ทำกับข้าวเก่งด้วยค่ะ ทำได้ทุกอย่างเลย ถ้าหมอจ้างน้ำ รับรองคุ้ม” ฉันคงรีบนำเสนอตัวเองมากไปหน่อย คุณหมอถึงได้ยิ้มชอบใจอย่างนั้น
“ก็ดี เดี๋ยวเรากินแล้วไปดูที่ทำงานกัน”
ที่ทำงานอย่างนั้นเหรอ
“ห้องผมไง น้ำเอายังไงต่อ จะไปพักที่ไหน เพื่อนน้ำติดต่อได้ไหม”
ฉันยิ้มแห้งให้กับคำพูดของเขา จะติดต่อเพื่อนอย่างไรกัน
“น้ำจำเบอร์ใครไม่ได้เลยค่ะ น้ำอยากกลับไปดูบ้าน”
“ยังเข้าไม่ได้หรอก ตำรวจยังกันพื้นที่อยู่ ยังไม่รู้สาเหตุไฟไหม้”
น้ำตาฉันไหลอีกครั้ง ไม่มีอะไรเหลือเลย ไม่มีสักอย่างเลยสินะ ไม่ว่ายายหรือความทรงจำของฉันกับยาย
“น้ำ เอ่อ คุณมาอยู่กับผมก่อนก็ได้ คอนโดผมมีสองห้องนอน ถ้าน้ำไม่รังเกียจ น้ำอยู่กับผมก็ได้”
“น้ำไม่รังเกียจหรอก แต่แค่เกรงใจหมอ”
ฉันจะเอาอะไรไปรังเกียจเขา แค่นั่งตรงนี้ยังมีคนส่งสายตามองเขาไม่หยุด ความหล่อของเขาทำให้ใครต่อใครใจสั่น ไม่เว้นแม้แต่ฉัน แต่ฉันรู้ว่าสายตาที่เขามองมาไม่ใช่สายตาแห่งความพิศวาสแบบชู้สาว เป็นสายตาของความสงสาร
“เดี๋ยวต้องไปทำเอกสารกันก่อนเนอะ” เขาบอกอย่างอารมณ์ดี ฉันยิ้มให้กับคำพูดของเขา
นั่นสินะ เอกสารทั้งหมดของฉันหายไปพร้อมกับบ้านเช่าหลังนั้น
ห้องของหมอธาร์เป็นคอนโดขนาดใหญ่ที่มีสองห้องนอน สามห้องน้ำ และมีส่วนที่เป็นห้องนั่งเล่น ห้องครัวของเขาก็ขนาดค่อนข้างใหญ่ แต่ดูแล้วคงไม่ได้ทำอะไรกินเลยสินะ
“นั่งก่อน เราต้องทำความรู้จักกันก่อน” คุณหมอธาร์พาฉันมานั่งในห้องรับแขกห้องเขา
“ผมต้องเข้าเวร ไม่ได้กลับห้องเป็นบางคืน น้ำอยู่ได้นะ”
ฉันพยักหน้าหงึก ๆ ทำไมจะอยู่ไม่ได้ ที่นี่ดูดีกว่าบ้านเช่าที่ฉันเคยอยู่ไม่รู้กี่เท่า
最新チャプター
รักเราไม่เคยเท่ากัน ( NC 18+ ) ตอนพิเศษ 8
วันจันทร์ที่แสนเหนื่อยล้าพวกเราต้องราวนด์วอร์ดกันตั้งแต่เช้าโดยวันนี้ผมอยู่แผนกสูตินรีเวช วันนี้มีเพียงผมกับเพื่อนนักศึกษาแพทย์อีกสามคนเท่านั้นซึ่งทั้งสองคนก็เป็นผู้หญิง กระอักกระอ่วนเล็กน้อยถึงจะบอกตัวเองว่านี่เป็นเรื่องปกติ ร่างกายของคนไข้ไม่ต่างจากร่างของอาจารย์ใหญ่ที่พวกเราผ่ากัน“คนไข้อายุสิบเก้า เป็น Endometriosis[1] ต้องได้รับการผ่าตัดเพราะเป็นค่อนข้างรุนแรง” ผมเงยหน้าจากชาร์ตแล้วต้องนิ่งอึ้งคนที่ตามหามาเกือบสี่ปีกำลังนอนบนเตียง ใบหน้าของเธอซีดเผือดและญาติคนไข้คือไอ้ผู้ชายที่โอบไหล่เธอในวันนั้นที่อ่างเก็บน้ำ“ญาติคนไข้ยืนยันจะผ่าตัดใช่ไหมคะ” อาจารย์แพทย์ถามย้ำอีกครั้ง“ใช่ครับ”ผมสบนัยน์ตาดำขลับคู่นั้นนิ่ง ขาที่ต้องก้าวออกจากห้องก็ก้าวไม่ออก[1] Endometriosis หรือ ซ็อกโกแลตซีสยี่สิบชั่วโมงก่อนหน้านี้เป็นเมนส์อีกแล้วฉันไม่ชอบที่สุดคือช่วงเวลาที่เป็นประจำเดือน เพราะอาการปวดท้องของฉันมันมักรุนแรงขึ้นทุกวันและวันนี้ก็เช่นกัน“เหมยลี่ยังไม่ดีขึ้นเหรอลูก” แม่เอากระเป๋าน้ำร้อนวางไว้ตำแหน่งท้องน้อยให้ฉัน ถามอย่างเป็นห่วง“อืม เจ็บแม่ เจ็บมากเลย”“ไหวไหมไปหาหมอดีไหม” เวลานี้ทั้งบ้านต่
รักเราไม่เคยเท่ากัน ( NC 18+ ) ตอนพิเศษ 7
“ชื่ออะไรนะมึง”“เมลดา แซ่ตั้ง” ผมย้ำชื่อของเธอคนนั้นพร้อมทั้งเขียนในสมุดดันไปให้เพื่อนเอกคอมพิวเตอร์ค้นหารายชื่อนักศึกษาใหม่“เจอไหมมึง” ผมร้อนใจถามเพื่อนอีกครั้ง“เจอแต่เมลดา หลายคนเลยแต่นามสกุลไม่ใช่” คำพูดของเพื่อนทำให้ผมคอตก หลังจากพูดไม่ดีกับน้องวันนั้น ผมกลับบ้านไปทบทวนสิ่งที่ตัวเองที่บอกว่าเป็นผู้ใหญ่แล้วพูดกับเด็กอายุสิบห้าแบบนั้นได้อย่างไรผมเองก็ไม่แน่ใจตัวเองว่าสิ่งที่พูดออกไปเป็นเพราะอารมณ์แบบไหนกันเมื่อได้มองหน้าน้องสาวตัวเอง ถ้ามีไอ้ผู้ชายสักคนที่มาพูดแบบนี้กับน้องสาวตัวเองผมสาบานได้เลยว่าผมคงต้องต่อยหน้ามันสักหมัดสองหมัดอยากจะขอโทษเธอ วันที่โรงเรียนเปิดเทอมตอนที่น้องอยู่มอสี่ผมแสร้งแวะไปหาอาจารย์เพื่อจะแวะไปหาน้องและขอโทษน้องสักคำ แต่ข่าวที่ได้รับคือน้องไม่ได้เรียนต่อที่นั่น มีคนบอกว่าน้องไปเรียนต่อที่กรุงเทพฯเชียงใหม่ว่ากว้างใหญ่แล้ว กรุงเทพฯ ยิ่งกว่าใหญ่กว่านี้หลายสิบเท่า โอกาสที่ผมจะหาเธอเจอคงเป็นศูนย์ เพราะการเรียนที่หนักหนาสาหัสกว่าจะผ่านแต่ละชั้นปีไม่ใช่เรื่องง่ายจริง ๆปีนี้ผมอยู่ชั้นปีที่สี่ของคณะแพทย์และหวังว่าเธอจะเข้าเรียนในระดับปอตรีที่เดียวกัน แต่เมื่อให
รักเราไม่เคยเท่ากัน ( NC 18+ ) ตอนพิเศษ 6
สำนักงานของที่จอดรถเป็นคาเฟขนาดใหญ่ ซึ่งฉันก็เลือกนั่งรอเขาอยู่ตรงนี้ตามที่เขาสั่ง เกือบบ่ายสี่โมงฉันเห็นเขายืนอยู่หน้าคาเฟเขากำลังคุยกับรุ่นพี่ “พี่แซน ดาวมอสี่นี่นา” ฉันใจแป้วหนักกว่าเดิม ขนาดพี่แซนยังเดินคอตกกลับไปแล้วฉันละ แต่ถ้าไม่สารภาพวันนี้ก็ไม่รู้จะได้สารภาพอีกเมื่อไหร่ เดี๋ยวนี้คลินิกเขาก็ไม่ไปแล้ว วันนี้ก็เป็นวันที่เขามาเรียนเป็นวันสุดท้าย ถ้าไม่ใช่วันนี้ก็ไม่มีโอกาสอีกแล้ว เมื่อพี่แซนเดินจากไปแล้วฉันก็รีบลุกขึ้นเดินตรงไปยังหน้าร้านที่เขายืนอยู่ “พี่เหนือ” เมื่อเห็นว่าเป็นฉันเขาก็ออกคำสั่ง “ไปคุยกันที่รถ” 8888 ป้ายทะเบียนจำง่ายและจอดอยู่ในตำแหน่งใกล้ที่สุด ปึก! เสียงปิดประตูรถของเขาทำฉันสะดุ้ง “มีอะไรจะคุยกับพี่” “หนูชื่อเมล เมลดา” ฉันแนะนำตัวเพราะไม่แน่ใจว่าเขาจะจำได้หรือเปล่า ครั้งสุดท้ายที่เราคุยกันคือวาเลนไทน์ซึ่งก็ผ่านมาเกือบเดือนแล้ว “อืม พูดธุระมาเลย” เขาว่าห้องโดยสารที่เงียบกริบกำลังหนาวยะเยือกสำหรับฉัน มือไม้เย็นไปหมด หัวใจก็เต้นแรงราวกำลังจะออกจากอก “ถ้าไม่พูดก็ลงไป” เขาพ่นลมหายใจอย่า
รักเราไม่เคยเท่ากัน ( NC 18+ ) ตอนพิเศษ 5
“เออเราผ่านรอบพอร์ตใช่ไหม” รอบพอร์ตที่พ่อหมายความถึงคือ “โควต้ารอบหนึ่ง” หรือ “รอบ Portfolio” คือรอบการรับสมัครนักเรียนเข้ามหาวิทยาลัยในระบบ TCAS ที่เน้นการพิจารณาจาก แฟ้มสะสมผลงาน (Portfolio) และคุณสมบัติเฉพาะตัวของผู้สมัครเป็นหลัก เช่น ผลการเรียน ความสามารถพิเศษ หรือประสบการณ์ โดยเกณฑ์การพิจารณาจะแตกต่างกันไปในแต่ละมหาวิทยาลัยและคณะ ซึ่งแน่นอนว่าผมผ่านได้อย่างง่ายดายเพราะเตรียมตัวมาตั้งแต่อยู่มอต้น“พี่เหนือของพ่อเก่ง” พ่อตบไหล่ผมไม่เบามือเลยแต่นั่นกลับทำให้ผมภาคภูมิใจ“ขอบคุณครับ” ผมยิ้มรับ“ที่ไม่ไปโรงเรียนเพราะวันนี้วันวาเลนไทน์เหรอ” พ่อกระซิบถามเมื่อเห็นว่าแม่เดินออกจากบ้านไปแล้วซึ่งน่าจะตรงไปยังแปลงพืชผักสวนครัวที่แม่มักวุ่นกับเจ้าพวกนั้นตลอดช่วงเช้า“ครับพ่อ”“มันเป็นเรื่องปกติของคนตระกูลเรา” หนึ่งในความภาคภูมิใจของคนในตระกูลโชติภิวรรธคือความหน้าตาดีที่สืบเชื้อสายมาจากพันธุกรรม“ความหล่อมันก็ดีครับ แต่บางทีมันก็ทำให้คนเข้าหาเยอะ มันทำให้เราคัดคนจริงใจยาก” เพราะเคยโดนทั้งเพื่อน ทั้งรุ่นพี่ รุ่นน้องเข้าหาเพราะผลประโยชน์ ทำให้พักหลัง ๆ นี้ผมไม่ค่อยสนิทกับใครมากนัก ส่วนมากที่คบอยู
รักเราไม่เคยเท่ากัน ( NC 18+ ) ตอนพิเศษ 4
ฝีมือเขาแน่“เราทำไมซุ่มซ่าม” พี่เหนือว่าและพยุงให้ฉันยืนได้ด้วยตัวเอง“ขอบคุณค่ะ หนูกลับก่อนนะคะ” ฉันรีบยกมือไหว้ขอบคุณและเดินเร็วไปยังหน้าประตูโรงเรียน ซึ่งวันนี้เฮียมังกรจะแวะมารับฉันกลับบ้าน“เป็นอะไรหน้าแดง” ทันทีที่ฉันขึ้นนั่งบนรถเฮียมังกรก็ถามทันที ฉันใช้ฝ่ามือทั้งสองข้างจับแก้มตัวเองและแน่นอนว่ามันร้อน“หนูวิ่งมาหาเฮียไงก็เลยร้อน” ฉันโกหกหน้านิ่ง“หึ เชื่อก็โง่แล้ว หน้าแบบนี้แกมีคนที่ชอบใช่ไหม เหมยลี่ อย่าให้เฮียรู้นะว่ามันเป็นใคร” พ่อของฉันขึ้นชื่อว่าหวงลูกสาว แต่เฮียมังกรเรียกว่าหวงน้องสาวขั้นสุด ใครมาจีบ มาแซว เฮียแกก็พร้อมจะหิ้วปีกไปปรับทัศนคติทันที“ไม่มี้!” เสียงยิ่งสูงยิ่งส่อพิรุธคงไม่เกินจริง เพราะเวลานี้เสียงฉันสูงปรี๊ด“เฮีย หลอมอันนี้ให้หน่อย” ฉันแบมือให้เฮียดูของที่กำไว้แน่นตั้งแต่ลุงอัครเดชให้มา“ได้มาจากไหน”“ตรงที่ล้ม พรุ่งนี้ต้องไปทำบุญให้เขา” ความลับของฉันมีแค่เฮียมังกรเท่านั้นที่รู้ ก็ฉันต้องให้เฮียหลอมทองให้ทุกครั้งที่ได้มาจากคุณลุงคุณน้าผี ๆ ทั้งหลาย ครั้งแรก ครั้งสองพอบอกว่าเก็บได้ให้พี่ชายฟัง แต่ครั้งสาม ครั้งสี่พี่ชายไม่เชื่อทำให้ฉันจำเป็นต้องเล่าความจริ
รักเราไม่เคยเท่ากัน ( NC 18+ ) ตอนพิเศษ 3
“เหมยลี่!” เสียงบุพการีของฉันเรียกอย่างตกใจเมื่อเห็นสภาพฉันในตอนที่เดินลงจากรถยนต์ที่เรียกผ่านแอปมาส่งถึงหน้าบ้าน เมลดาหรือเมลของเพื่อนหากแต่เวลากลับมาที่บ้านฉันคือ‘เหมยลี่’ ผู้หญิงที่งดงามของพ่อแม่“ไปทำอะไรมาเหมย ทำไมสภาพเป็นอย่างนี้” แม่เข้ามาลูบหลังลูบไหล่ฉันอย่างเป็นห่วง บ้านของฉันเป็นร้านขายทองคำและรับหลอมทองคำ ก่อนหน้านี้เราเน้นขายทองคำมากกว่าหากแต่ปัจจุบันการรับหลอมและซื้อทองคำทำกำไรได้มากกว่าเมื่อปลายปีก่อน เฮียมังกรพี่ชายของฉันซึ่งเรียนอยู่คณะวิศวเคมีทำคลิปรับหลอมทองแล้วแมสในช่องทางโซเชียลหนึ่ง ทำให้ร้าน ‘มังกรตั้งฮั่วเฮง’ เป็นที่รู้จักมากขึ้น จากขายทองรูปพรรณเป็นหลักก็ปรับเปลี่ยนร้านเป็นรับหล่อทอง นากและเงินแทน กำไรเป็นกอบเป็นกำทั้งยังไม่ต้องลงทุนเยอะเหมือนทองรูปพรรณ“หนูหกล้มอะม้า ป๊า” ฉันฟ้องพ่อกับแม่ทันที ด้วยความที่เป็นน้องคนเล็กจึงถูกตามใจ ใครบอกว่าครอบครัวคนจีนไม่รักลูกสาว บอกว่าไม่จริงเลย บ้านฉัน ลูกสาวอย่างฉันคือที่หนึ่ง ส่วนลูกชายอย่างเฮียมังกรถึงจะมีชื่อเป็นเจ้าของร้านแต่สถานะคือคนรับใช้ของน้องสาวอย่างฉัน“มังกรไปซื้อแว่นใหม่ให้น้องหน่อย ร้านเฮียหยงนะ” นั่นไงแม่
あなたも気に入るかもしれません
ท่านอ๋องเย็นชาและภรรยาแสนซน
ป่าดอกท้อ35.8K ビューรอวันหย่า คุณสามีร้าย
เงียบสงัด304.3K ビューสตรีขี่ม้าออกศึก
ปาเย่วเซิ่งเซี่ย1.3M ビューธุลีใจ
เอเวอลีน เอ็มเอ็ม47.1K ビューเศษหัวใจที่ไร้ค่า
ญ.หญิง1.9K ビューพรหมซ่อนรัก
Sitha207 ビューปราบพยศสามีแต่ง
จางเหมี่ยวเฟิ่ง150 ビューทาสรัก ท่านอ๋องอำมหิต (ตอนที่ 1 - ปัจจุบัน)
WangFei195 ビュー
