แชร์

บทที่ 105

ผู้เขียน: แสงเทียน
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2025-11-02 13:55:02
"ไม่มีหรอก...คนที่เข้าดูกล้องได้ต้องมีรหัส" ฉันถอนหายใจอย่างโล่งอก

"แต่คนที่มีรหัส...มีผมคนเดียว" ฉันมองเค้าค้าง...ก่อนจะถอยตัวเขยิบออกห่างเค้าๆ ตามมาก่อนจะโน้มหน้าเข้ามาใกล้และล็อคตัวฉันไว้ ขยับไปไหนไม่ได้เลย

"คุณถอดเสื้ออย่างเดียวเองหรอ..." เค้ากระซิบข้างหู ฉันหันหน้าหนี คนบ้า!

"ถะ...ถอย" ฉันดันอก
อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป
บทที่ถูกล็อก

บทล่าสุด

  • รักแลกร้ายเลว   บทที่ 107

    #รักแลกร้ายเลว_EP.57 THE ENDพิมพ์ใจฉันทอดมองสายตาออกไปจากระเบียงบ้านชั้นสอง ที่มองลงไปเป็นสระว่ายน้ำ มองผู้ชายที่เป็น 'รักแรกและรักเดียว' ของฉันกับผลิตผลตัวเล็กตัวน้อยของฉันและเค้า กำลังนั่งอยู่ในห่วงยาง ลอยตุ๊บป่องๆ อยู่กลางสระว่ายน้ำ ลูกชายคนแรกที่ใกล้จะหนึ่งขวบเต็ม"มาม๊าาา" ฉันหัวเราะและชันตั

  • รักแลกร้ายเลว   บทที่ 106

    "ตกลง" เธอพุ่งตัวกอดผมแน่นและร้องไห้ออกมา ผมกอดเธอแน่นพรมจูบไปทั่วหน้า ผมหัวเราะออกมาทั้งน้ำตา ก่อนจะดันเธอออก เอานิ้วหยิบแหวนและสวมมันที่นิ้วนางข้างซ้าย มองหน้าเธอและกดจูบลงไป"ขอบคุณนะพิมพ์...ผมรักคุณและรักวิลมาก" เธอเบะปากร้องไห้ผมดึงเธอเข้ามากอดมาจูบซับน้ำตา เธอร้องไห้สะอึกสะอื้น ผมลูบหลังปลอบปร

  • รักแลกร้ายเลว   บทที่ 105

    "ไม่มีหรอก...คนที่เข้าดูกล้องได้ต้องมีรหัส" ฉันถอนหายใจอย่างโล่งอก"แต่คนที่มีรหัส...มีผมคนเดียว" ฉันมองเค้าค้าง...ก่อนจะถอยตัวเขยิบออกห่างเค้าๆ ตามมาก่อนจะโน้มหน้าเข้ามาใกล้และล็อคตัวฉันไว้ ขยับไปไหนไม่ได้เลย"คุณถอดเสื้ออย่างเดียวเองหรอ..." เค้ากระซิบข้างหู ฉันหันหน้าหนี คนบ้า!"ถะ...ถอย" ฉันดันอก

  • รักแลกร้ายเลว   บทที่ 104

    #รักแลกร้ายเลว_EP.56การ์ฟีลด์ผมขนของลูกกับพิมพ์ขึ้นรถจนครบทั้งหมด 3 คัน เฉพาะของลูกก็เกือบทั้งหมด ผมบอกว่าทิ้งไว้นี่บ้างเธอบอกไม่ได้ ลูกต้องใช้ทุกอัน แม่เธอยังแซวเธออยู่เลยว่าจะไม่กลับมาบ้านนี้แล้วหรอขนไปขนาดนี้ ซึ่งคำตอบที่เธอตอบผมแทบหมดแรง"กลับค่ะ พิมพ์ไม่ได้กะจะอยู่นานอยู่แล้ว แค่บ้านสร้างพออย

  • รักแลกร้ายเลว   บทที่ 103

    "ไม่ครับ ไข้ลดแล้ว แต่ช่วงนี้คงต้องห่างลูกก่อน" แม่เค้าพยักหน้า"ขอข้าวต้มอุ่นๆ สักถ้วยได้ไหมครับ...จะปลุกเธอมารองท้องหน่อย" แม่รีบเรียกเด็กให้มาทำข้าวต้มให้เธอ ก่อนผมจะฝากลูกไว้กับท่านและเดินขึ้นห้องมาดูคนป่วยผมวางถ้วยข้าวต้มไว้หัวเตียง...เรานอนแยกเตียงกับลูกเท่ากับในห้องนี้มีสองเตียงทางเดินแทบไม่

  • รักแลกร้ายเลว   บทที่ 102

    #รักแลกร้ายเลว_EP.55พิมพ์ใจเรากลับมาบ้านได้ประมาณ 3 อาทิตย์ 3 อาทิตย์ที่วิญญาณแทบหลุดจากร่าง นอนน้อย หรือเรียกว่าแทบไม่ได้นอนเลยฉันไม่รับพี่เลี้ยงเพราะอยากเลี้ยงลูกเอง เหนื่อยสายตัวแทบขาด แต่มันก็แลกมาด้วยความสุขใจที่ได้เห็นลูกเติบโตในทุกๆ วันเค้าก็ยังคงแวะเวียนมาทุกวัน บางวันกลับบ้างไม่กลับบ้าง

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status