Se connecterShare
บทที่ 1002
Related chapter
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1003
เซย์นมองสาวสองคนนี้ด้วยสายตารังเกียจ “อย่างน้อยก็ให้เกียรติเจย์บี้ของเธอมั่งได้ไหม? ที่เธอด่าอยู่นั่นเมียเขานะ เลิกมีอคติสักทีเถอะ”แองเจลีนกับโจเซฟินพากันเงียบกริบอันที่จริงภรรยาของเจย์นั้นไม่เพียงแค่สวยน่ารักแต่ยังดูอ่อนโยนไร้พิษภัยอีกด้วย หล่อนเป็นผู้หญิงที่ผู้ชายคนไหนก็ต้องชอบพวกเธอแค่รู้สึกหวาดหวั่นเลยจ้องสนใจแต่จุดอ่อนของเจ้าหล่อนเสียใหญ่โตพอเห็นว่าทั้งสองสาวเลิกทำตัวมีปัญหาแล้ว เซย์นก็เตือนพวกเธออย่างเคร่งขรึมว่า “ไปนอนเถอะ พรุ่งนี้ฉันจะพาเธอไปตรวจตาที่โรงพยาบาล แล้วเราก็จะตรวจหูเธอด้วย”แองเจลีนพูด “แต่หูฉันไม่ได้เป็นอะไรนี่”ตั้งแต่เมื่อหมอบอกเซย์นเรื่องสาเหตุและอาการของภาวะโซมาติก (โรคทางจิตเวชชนิดหนึ่งซึ่งผู้ป่วยมีอาการทางกายจริง) เขาก็กังวลเกี่ยวกับสุขภาพของแองเจลีนมาตลอดเพราะมีประสบการณ์เลวร้ายจากอาการภาวะโซมาติกของนายท่านเซเวียร์ เซย์นก็วิตกว่าอาการป่วยของน้องสาวอาจจะแพร่ไปส่วนอื่นของร่างกายได้“ฉันเรียกเธอตั้งหลายหน แต่เธอก็ไม่ได้ยิน อย่างน้อยก็ไปตรวจดูหน่อยหน่อยฉันจะได้สบายใจ” เซย์นพูดแองเจลีนถอนใจอย่างไม่เห็นด้วยเซย์นหันไปมองโจเซฟิน “คืนนี้ฉันจะค้างที่น
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1004
โจเซฟินหยุดคิดก่อนหยิบรูปออกมาแล้วเซ็นชื่อในวงการของเธอลงไปเธอส่งรูปให้เซย์น “แค่รูปเดียว เอาหรือไม่เอาก็ตามใจ”เซย์นรับมา เมื่อเห็นลายเซ็นยึกยือบนรูปก็เบ้หน้า “ทำไมดูเซ็นส่ง ๆ แบบนี้ล่ะ? ใช่ชื่อเธอแน่เหรอ?”โจเซฟินทำหน้างง “ถ้านายไม่ชอบก็เอาคืนมา”เซย์นเอารูปใส่ไว้ในกระเป๋าเสื้อก่อนหัวเราะ “บางทีฉันอาจจะใช่เป็นยันต์ไล่วิญญาณร้ายได้”โจเซฟินโมโหจนแทบเต้นเร่าเซย์นลุกขึ้นก่อนลาทั้งคู่ “ถ้าเธอจะค้างที่นี่คอยดูแลแองเจลีน ฉันก็จะออกไปดื่มกับเพื่อนแล้วกัน พรุ่งนี้เช้าฉันจะกลับมารับเธอ”เขาพูดพร้อมหยิบเสื้อโค้ดจากโซฟาขึ้นมาพาดบ่าอย่างไม่มีพิธีรีตองก่อนจากไปโจเซฟินมองเซย์นจากไปตาละห้อยทันทีที่ก้าวออกจากห้อง สีหน้าของเซย์นก็เปลี่ยนจากขี้เล่นเป็นหม่นหมองขณะที่เดินออกไปจากสวนบันทึกรักเขายกมือขึ้นตบกระเป๋าเสื้อตรงอกซ้ายเบา ๆ ให้แน่ใจว่ารูปถ่ายบาง ๆ นั้นยังอยู่ก่อนถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอกหลังเข้ามาในรถเมอร์เซเดส-เบนซ์และแน่ใจว่าด้านนอกมองผ่านกระจกเข้ามาไม่เห็น เซย์นก็เปิดไฟในรถ เขาหยิบรูปถ่ายออกมาและจ้องไปที่หญิงสาวในรูป แม้ว่าเธอจะดูแสนสวยและเย้ายวน แต่เธอก็ไม่สามารถปกปิดแววตาใสซื
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1005
ท่ามกลางความมืดดวงตาดำสนิทของแองเจลีนก็เบิกกว้างด้วยความตกใจ “อะไรนะพี่ชายของฉันบอกว่าเขาเสี่ยงชีวิตเพื่อเธอเหรอ?”โจเซฟินพยักหน้า แองเจลีนลุกขึ้นจากเตียง “เธอไม่รู้ว่าพี่ชายของฉันช่วยเธอไว้เหรอ?”โจเซฟินเงียบสนิท เงียบจนน่ากลัวทันใดนั้นก็เหมือนมีความคิดบางอย่างเกิดขึ้นในหัว แองเจลีนพุ่งเข้ามาจับมือโจเซฟินในความมืดก่อนจะพบว่ามือของเธอเย็นเฉียบ“โจเซฟินเธอเคยบอกฉันว่า หลังจากที่เธอถูกทำให้อับอายมากในปีนั้น เธอก็ไปต่างประเทศอยู่ 2-3 ปีเหตุผลที่เธอไปต่างประเทศไม่ได้เพียงเพื่อจะหนีจากเรื่องสะเทือนใจใช่ไหม? แต่เธอ…”โจเซฟินจับมือแองเจลีนแน่นจนแองเจลีนรู้สึกเจ็บนิ้วและความเจ็บนั้นพุ่งเข้าไปถึงหัวใจ “ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่ามันเกิดอะไรขึ้นแองเจลีน ฉันคิดว่าพี่ชายของฉันแค่พยายามจะช่วยฉันให้รับมือกับเรื่องกระทบกระเทือนใจเขาก็เลยส่งให้ฉันไปต่างประเทศ จนกระทั่งเซย์นพูดแบบนั้นออกมาฉันถึงเพิ่งเริ่มมาคิดทบทวนเกี่ยวกับเรื่องนี้แล้วก็ได้รู้ว่ามันน่ากลัวขนาดไหน ฉันได้รู้เงื่อนงำเล็ก ๆ บางอย่างด้วย”แองเจลีนถาม “เงื่อนงำอะไร?”“หลังจากที่ฉันต้องอับอายตอนนั้น ฉันก็หมดสติไปตรงนั้นเลย ฉันค่อนข้างแ
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1006
แองเจลีนนั่งอยู่บนเตียงอย่างงุนงง วันนี้การมองเห็นของเธอก็ยังไม่กลับมาเหมือนเดิมรอบนี้เป็นช่วงที่เธอสูญเสียการมองเห็นชั่วคราวเป็นระยะเวลานานที่สุดเท่าที่เคยเป็นมาเมื่อเซย์นมารับเธอไปโรงพยาบาล โจเซฟินก็จ้องเขาเขม็งด้วยสายตาจับผิด นอกจากที่ว่าเขาไม่มีเรื่องทะเลาะต่อยตีมากเหมือนสมัยยังเด็กแล้ว นอกนั้นก็แทบไม่มีอะไรเปลี่ยนเขามักจะเรียกเธอว่าแม่ดราม่าควีน ใครจะคิดว่าเขาต่างหากที่ตีบทแตกกระจุยจนไม่มีใครจับได้หลังจากโจเซฟินช่วยแองเจลีนเดินเข้าไปนั่งในรถเมอร์เซเดส-เบนซ์เรียบร้อย ทั้งสองสาวก็จับมือกันแน่นเหมือนต่างฝ่ายต่างส่งกำลังใจให้กันเซย์นมองผ่านกระจกมองหลังมาก็เห็นว่าหญิงสาวทั้งสองต่างก็ดูนิ่งเงียบแถมใต้ตาก็ดำคล้ำ เขาอดไม่ได้ที่จะแหย่ว่า “ทำไมแพนด้าที่น่ารักทั้งสองไม่คุยอะไรกันเลยล่ะ?”ปกติพวกเธอทำเสียงดังเจี๊ยวจ๊าวไม่หยุดไม่ใช่เหรอ?โจเซฟินกับแองเจลีนต่างก็ไม่มีอารมณ์จะมาต่อปากต่อคำกับเขาเมื่อมาถึงโรงพยาบาลแกรนด์ เอเซีย โจเซฟินก็แยกไปขึ้นรถแท็กซี่เพื่อไปกองถ่ายเซย์นจับแขนแองเจลีนเพื่อช่วยเธอเดินเข้าไปพบหมอหลังจากเดินออกจากลิฟต์ที่ชั้นเก้า เซย์นก็มองเห็นคนรูปร่างคุ้นตาใ
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1007
แม้จะโมโห แต่เซย์นก็พาแองเจลีนเดินเข้าไปในห้องรอของแผนกจิตเวชอย่างระมัดระวัง อาจเป็นเพราะความงามสะดุดตาของเธอ หรือเพราะสีหน้าตกใจของบรรดาเจ้าหน้าที่ในห้องรอ ทำให้ทุกคนหันมามองแองเจลีนเจย์ลืมตาขึ้นและรู้สึกแปลกใจเล็กน้อยที่เห็นแองเจลีนวันนี้เธอใส่เสื้อเชิ้ตลูกไม้สีขาวกับกระโปรงผ้าโปร่งยาวสีชมพู ทำให้เธอดูบริสุทธิ์สดใสเป็นพิเศษหัวใจเขาเต้นแรงขึ้นมาดื้อ ๆเจย์เลื่อนสายตาหลบพร้อมเยาะตัวเองในใจ “นายมันคนแต่งงานแล้ว ไปรู้สึกใจเต้นกับผู้หญิงอื่นได้ยังไง?”เจย์พยายามที่จะหลีกจากแองเจลีน แต่แผนก็พังเพราะเจย์มาขวางไว้“คุณเบ็น”เจย์ไม่มีทางเลือกนอกจากหันกลับไปมอง จังหวะนั้นเองเซย์นก็พาแองเจลีนเข้ามายืนอยู่ใกล้ ๆ เขาได้กลิ่นกุหลาบหอมอ่อน ๆ โชยมาจากตัวของเธอ มันเป็นกลิ่นของความรักที่ทำให้เขามึนเมาไปเล็กน้อยเซย์นทำหน้ากระอักกระอ่วนก่อนกล่าวว่า “คุณเบ็น ไม่ทราบคุณช่วยดูแลน้องสาวผมให้หน่อยได้ไหมครับ? พอดีว่าผมไม่สะดวกพาเธอไปที่เคาน์เตอร์ลงทะเบียน”เจย์อึ้งไปเล็กน้อย ชั่วขณะเขารู้สึกราวกับถูกลอตเตอรี่ห้าล้านเหรียญ เหมือนเทพธิดาแห่งโชคได้มาเยือนเขาแล้วแม้กระนั้นเขาก็เพียงพยักหน้าเบา ๆ
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1008
“เมื่อคุณก้าวข้ามแม่น้ำในโลกหลังความตาย ฉันจะรอคอยคุณอยู่บนเส้นทางสู่ดินแดนอันเป็นนิรันดร์ แต่ถ้าคุณไม่ได้ข้ามไป เพียงแค่เด็ดดอก สไปเดอร์ ลิลี สีแดง ฉันก็จะมาหา”เจย์กล่าวพร้อมขมวดคิ้ว “ประโยคแรกก็เข้าใจไม่ยากนะครับ แต่ผมไม่เข้าใจว่าคุณเขียนส่วนที่สองทำไม? มันไม่เป็นลางร้ายเกี่ยวกับเรื่องที่คนรักต้องแยกจากกันเพราะความตายเหรอ?”“ตอนสมัยฉันเด็ก ฉันไม่เข้าใจว่าความโศกเศร้าอาดูรเป็นยังไง ฉันก็เลยเขียนเพลงเสมือนว่าตัวเองกำลังเศร้า ไม่รู้เลยว่าเนื้อเพลงที่ฉันเขียนสมัยยังเด็ก เหลาะแหละ ไร้เดียงสา จะเป็นจริงไปได้”“มันกลายเป็นความจริงเหรอครับ?” เจย์ยิ้มอึมครึมเธอคงจะพูดอะไรผิดไปแค่นั้นแหละ ใช่ไหม?คนเราจะกลับมาจากความตายได้อย่างไรกันถึงคนเราจะกลับมาเกิดใหม่ได้จริง แต่จะจำคนที่ตัวรักจากชาติที่แล้วได้อย่างไร?ถึงอย่างนั้นแองเจลีนก็ลืมตาขึ้นมองอย่างมั่นใจ “ค่ะ ในท้ายที่สุดทุกอย่างก็เป็นความจริงเหมือนในเนื้อเพลง Red spider Lily เลย”เธอกล่าวย้ำอีกครั้งด้วยน้ำเสียงมั่นใจ แววตกตะลึงพาดผ่านใบหน้าของเจย์ไปชั่วขณะส่วนเซย์นซึ่งหลบอยู่หลังกำแพงไม่ไกล ดวงตากับฉายแววรังเกียจเขายกนาฬิกาข้อมือข
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1009
หมอตรวจตาแองเจลีนอย่างละเอียดแต่ไม่พบความเปลี่ยนแปลงใด ๆ เขาเลยได้ข้อสรุปที่น่าเสียใจว่า “คุณเซเวียร์ครับ ถ้าคุณยังควบคุมอารมณ์ไม่ได้แล้วทำตัวเองให้มีอาการวิตกกังวลหรือซึมเศร้าตลอดเวลาแบบนี้ ภาวะโซมาติกของคุณจะยิ่งรุนแรงมากขึ้น อย่างที่เห็นว่าการสูญเสียการมองเห็นชั่วคราวครั้งนี้กินระยะเวลานานกว่าที่เคยเป็น ถ้าทานยายังช่วยคุมไม่ได้ ผมเกรงว่าคุณอาจจะตาบอดถาวร”“ทานยาเถอะครับ” หมอแนะนำอย่างระมัดระวังเซย์นถามอย่างจริงจัง “ถ้าเธอไม่สบายก็ควรต้องรักษา สั่งจ่ายยาให้เธอเถอะครับหมอ”หมอพูดอย่างลำบากใจ “มันก็แค่… ยากดประสาทพวกนี้มีผลข้างเคียงที่รุนแรงหน่อย เช่น เธออาจจะน้ำหนักขึ้น…”แองเจลีนท้วงขึ้นมาทันใด “ฉันไม่กินยา”เธอสติแตกก่อนผลุนผลันออกจากประตูไปเจย์บี้รักใบหน้านี้ของเธอที่สุดถ้าเธอรูปร่างหน้าตาเปลี่ยนไปเขาต้องจำเธอไม่ได้แน่เธอผลักประตูวิ่งไปตามทางเดินก่อนชนเข้ากับอ้อมแขนของเจย์เขาเพิ่งเดินออกมาจากแผนกจิตเวชพร้อมถือใบสั่งยาในมือเตรียมออกไปรับยา ขณะที่แองเจลีนพุ่งเข้ามาชนเขาพอดี“เป็นอะไรครับ คุณเซเวียร์?” เขารู้สึกได้ว่าเธอตัวสั่นเทา จึงหักใจผลักเธอออกไปไม่ได้เมื่อแองเจล
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1010
เจย์ขยำใบสั่งยา “ไม่มีอะไรมากหรอกครับ”แองเจลีนรู้สึกโล่งใจมาก “ได้ยินแบบนั้นก็ดีค่ะ”เจย์พาแองเจลีนมาส่งให้เซย์นก่อนเกลี้ยกล่อมเขา “ถ้าเธอไม่อยากกินยาก็ปล่อยเถอะ มันแล้วแต่เธอ คุณไม่คิดว่าความสุขของเธอสำคัญกว่าเหรอครับ?”เซย์นก้มหน้าก่อนถอนหายใจ “สภาวะทางอารมณ์เป็นสิ่งสำคัญที่ทำให้น้องสาวผมสูญเสียการมองเห็น ถ้าเราคุมอาการวิตกกังวลและซึมเศร้าได้ เธอก็อาจจะหายดีเร็วขึ้น แต่ช่วงหลายปีมานี้ เธอเสียน้ำตาให้น้องเขยของผมที่ตายไปตั้งแต่ยังหนุ่มมาก เพราะงั้นเธอถึง…”ก่อนที่เขาจะพูดจบ แองเจลีนก็หยิกเขาอย่างแรง เธอไม่พอใจที่เขาเรียกเจย์ว่า ‘น้องเขยที่ตายตั้งแต่ยังหนุ่ม’เซย์นเปลี่ยนเรื่องก่อนกล่าว “ขอบคุณที่ช่วยเธอนะครับ เราคงต้องไปแล้ว”“ครับ” เจย์พยักหน้าเซย์นจับแขนแองเจลีนแล้วจากไปขณะที่เจย์มองดูสองพี่น้องเดินจากไป เขาก็แอบได้ยินเซย์นบ่นแองเจลีน “ฉันพาเธอมาโรงพยาบาลแต่เธอไม่ยอมทำตามที่หมอสั่ง ไม่คิดว่าเธอทำฉันเสียเวลาเหรอ?”เจย์ขมวดคิ้วเขาอดเป็นห่วงแองเจลีนไม่ได้ สาวบอบบางแบบเธอคงลำบากที่ต้องมีพี่ชายแข็งกระด้างแบบนั้นสินะ?พอก้าวเข้ามาในลิฟต์ แองเจลีนก็พูดอย่างตื่นเต้นดีใจ “เซย์
Latest chapter
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1292
คุณท่านยอร์กหัวเราะดังลั่น “เจ้าหนูอย่าได้เอาเรื่องวันนี้ไปพูดกับใครเชียวล่ะ”“ทำไมถึงได้โหดร้ายขนาดนี้ คุณท่านยอร์ก…”คุณท่านยอร์กเอามือไขว้หลังและเดินอย่างสบาย ๆ ไปยังห้องสมุดในห้องสมุดตรงส่วน 48 นั้นดูเละเทะมาก บรรณารักษ์พยายามเก็บกวาดมานานมากและตอนนี้ก็กำลังหอบเพราะความเหนื่อยคุณท่านยอร์กพูดด้วยสีหน้าอึมครึมว่า “แค่มาขโมยหนังสือต้องทำให้ที่นี่เละเทะขนาดนี้เลยเหรอ? ดูสิว่าหมอนั่นทำให้ลูกศิษย์ของฉันต้องเหนื่อยแค่ไหน…”หลังจากแสร้งทำท่าเป็นห่วงเป็นใยเสร็จแล้ว คุณท่านยอร์กก็ถาม “มีอะไรหายไปบ้าง?”บรรณารักษ์ตอบอย่างสงบเสงี่ยม “สมุดบันทึกรายชื่อผู้อาศัยหายไปครับคุณท่าน”สีหน้าคุณท่านยอร์กเคร่งเครียดทันที “ดูเหมือนว่าเขาจะมาที่นี่เพราะองค์กรโลกาวินาศ”จากนั้นเขาก็เดินจากไปด้วยสีหน้าเคร่งเครียดขณะเดียวกันเจย์ก็ตามมาอยู่กับเซย์นขณะที่เขากำลังขุดเม็ดต้นชุมเห็ดและรวบรวมดอกสายน้ำผึ้งก่อนที่จะมุ่งหน้ากลับทันทีที่พวกเขามาถึงสวนสายลมสดชื่น เจย์กับเซย์นก็โดนพวกคอร์เวตต์ของป้อม 48 ล้อมไว้“โคลเป็นคนสั่งเหรอ?” เจย์ถามนิ่ง ๆคาร์สันเดินออกมาจากกลุ่มคอร์เวตต์โดยที่มีมือหนึ่งกุมท้องไว้
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1291
คาร์สันกลืนน้ำลาย เขารู้สึกเหมือนกำลังอยู่ในถ้ำสิงโต เขาตอบไปด้วยเสียงสั่นเทา “พูดตามตรงนะครับคุณเซเวียร์ เรื่องโชคร้ายและการล่มสลายของตระกูลอาเรสเมื่อสามปีก่อน คุณเองก็อยู่ในรายชื่อที่ต้องโดนจัดการด้วยเพราะว่าคุณเป็นลูกสะใภ้ของพวกเขา แต่ว่านายน้อยนั้นหลงรักคุณหัวปักหัวปำจนเขายอมสละนิ้วก้อยของตัวเองเพื่อช่วยคุณไว้”“ส่วนลูก ๆ ของคุณนั้น นายน้อยก็ตั้งใจว่าจะหักนิ้วตัวเองสามนิ้วเพื่อช่วยพวกเขาไว้ แต่ต้องขอบคุณที่คุณบอกความจริงมาในตอนท้าย เพราะว่าในตัวของนายน้อยและคุณหนูพวกนั้นมีสายเลือดของยอร์กไหลเวียนอยู่ ทำให้พวกเขาได้รับการถอดชื่อออกจากรายการสังหาร”“ตอนที่นายน้อยจากมา เขาไม่ได้พาใครกลับมากับเขาด้วย”แองเจลีนสั่นสะท้านเมื่อได้ยินเรื่องที่เขาบอก“ถ้าเป็นแบบนั้น มีคนชื่อปีศาจอยู่ในป้อมตระกูลยอร์กไหม?” แองเจลีนถามอีกครั้งคาร์สันพึมพำ “ปีศาจ” เขาส่ายหน้าอย่างแรง “ไม่มีคนแบบนั้นในป้อมตระกูลยอร์กนะครับ คุณเซเวียร์”มือแองเจลีนที่ซุกอยู่ใต้แขนเสื้อสั่นเทา “ฉันเชื่อนายได้ใช่ไหมคาร์สัน?”คาร์สันสาบาน “ผมไม่มีความกล้าพอที่จะโกหกคุณหรอกครับคุณเซเวียร์ ใครจะรู้ว่าสักวันคุณอาจจะกลายเป็นนาย
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1290
หากมีใครต้องการหาหนังสือสักเล่มแบบเฉพาะเจาะจงในนี้ก็คงไม่ต่างอะไรกับงมเข็มในมหาสมุทร โชคดีที่เจย์มีแผนที่ในหัวคอยนำทาง เขารู้ว่าสมุดบันทึกรายชื่อประชากรอยู่ในชั้นหนังสือส่วนของป้อม 48ตอนนั้นมีคนเหมือนตุ๊กแกตัวใหญ่เกาะอยู่ที่ชั้นหนังสือตู้ที่ 48 ขาของเขาเลือดไหลไม่หยุด เขาหยิบชุดปฐมพยาบาลที่พกติดตัวออกมาจากนั้นก็ทายาและพันผ้าพันแผลเพื่อหยุดเลือดเจย์เดินผ่านยามห้องสมุดและแอบเข้ามาด้านในเมื่อเข้ามาถึงตู้หนังสือส่วนของป้อม 48 เจย์ก็เริ่มมองหาสมุดบันทึกรายชื่อประชากรบนชั้นหนังสือ ทันใดนั้นก็มีร่องรอยสีแดงเลือดบนหน้าหนังสือที่สะดุดตาเจย์ เขาแตะรอยสีแดงบนหน้าหนังสือนั้นด้วยนิ้วมือและรู้สึกได้ถึงความชื้น เจย์ตื่นตัวระวังภัยทันใดนักฆ่าที่บาดเจ็บต้องซ่อนอยู่ข้างบนแน่เขาคาดเดาเช่นนั้นทันใดนั้นเจย์ก็มีความคิดดี ๆ แวบเข้ามาในหัว เขารวบรวมกำลังและฟาดมือใส่ชั้นหนังสือทันทีทันใด รังสีสังหารอย่างรุนแรงก็พุ่งตรงเข้ามาใส่เขาเจย์หมุนตัวด้วยความเร็วแสงและหลบพ้นคมมีดของนักฆ่าไปได้เจย์มองนักฆ่าที่ใส่ชุดพรางตัวสีดำพร้อมดึงหมวดฮู้ดขึ้นคลุมศีรษะ ทั้งปาก จมูก และตาต่างก็ปกปิดไว้มิดชิด ความคิดที่ว
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1289
จู่ ๆ เซย์นก็ยกมือกุมหน้าผากและบอกว่า “ผมมึนหัว”จากนั้นเขาก็ทรุดลงตรงหน้าเจย์ดังตึงเจย์แหย่ว่า “ชาดีจริง ๆ ตาเฒ่า มันทำคนสลบได้เร็วมากจนผมแปลกใจเลย”ชายชรามองเจย์อย่างพิจารณา ชายหนุ่มคนนี้รู้ว่ามีบางอย่างผิดปกติกับน้ำชาแต่ว่ายังคงคุยกับตาเฒ่าต่อเหมือนว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นนี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้เจอที่คนกล้าเยาะเย้ยเขาอย่างไม่ร้อนรนในอาณาเขตของตระกูลยอร์กเช่นนี้ชายชราชื่นชมความใจเด็ดและกล้าหาญของเจย์“บุคลิกท่าทางของแกถูกใจฉันมากเจ้าหนุ่ม ฉันชื่นชม แกชื่ออะไร?”เจย์ยิ้มออกมาเล็กน้อย “เบ็น”ชายชราถามอย่างงงงวย “ไม่มีนามสกุลเหรอ?”เจย์พยักหน้าและตอบอย่างไม่แยแส “มี”เขาพูดต่อ “ผมนามสกุลยอร์ก”ชายชรามองเจย์อย่างไม่พอใจ “หากว่าแกอยากจะหลอกฉัน อย่างน้อยก็ต้องทำให้มันถูกหน่อย”เจย์เทน้ำชาเย็นชืดทั้งหมดในกาออก จากนั้นก็เติมเองจากนั้นเขาก็ทำท่าเอาอกเอาใจชายชรา “ชาที่ผมชงนี้สดชื่นกว่าของคุณ อยากจะลองชิมสักถ้วยไหม?”ชายชราคว้าใบชามาเต็มกำ ก่อนหยิบส่วนหนึ่งใส่ในกาน้ำชาและบอกว่า “นี่ไง สมบูรณ์แบบแล้ว”เจย์ยกถ้วยชาขึ้นมา “โชคชะตานำพาเรามาพบกันตาเฒ่า ขอชนแก้วให้กับโชคชะตาอันน่าทึ่ง
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1288
เพื่อให้แน่ใจว่าโคลจะไม่เข้ามาขวางทาง แองเจลีนก็บอกกับคาร์สันอีกครั้ง “เข้ามาสิคาร์สัน เข้ามาคุยกันหน่อย”คาร์สันมองเจย์และเซย์นที่ตอนนี้เดินจากไปไกล หลังจากใจลอยไปชั่วครู่ เขาก็เดินตามแองเจลีนเข้าไปในบ้าน“โจเซฟิน ช่วยเอาชามาให้คาร์สันหน่อย”โจเซฟินใช้เวลาพักหนึ่งในการรินชาและส่งถ้วยให้คาร์สัน คาร์สันวางถ้วยชาลงบนโต๊ะและบอกว่า “คุณเก่งเรื่องหันเหความสนใจใช่ไหมครับ คุณเซเวียร์?”แองเจลีนไม่ได้รู้สึกร้อนรนอะไรแม้ว่าคาร์สันจะมองแผนเธอออก เธอบอกว่า “ฉันก็แค่อยากจะคุยกับเพื่อนเก่าเท่านั้นคาร์สัน นายวัดหัวใจของคนที่ยอดเยี่ยมด้วยหัวใจแสนทรามได้ยังไงกัน? ฉันเองก็คงไม่ได้คาดหวังกับคนกระจอกอย่างนายไว้สูงหรอก”คาร์สันทำปากง้ำ เขาคงลืมไหว้ขอความโชคดีก่อนออกจากบ้านมาเมื่อเช้าแน่ เพราะพอตื่นขึ้นมา เขาก็เจอแต่เรื่องแย่ ๆ และคำพูดทิ่มแทงของทั้งเบ็นและแองเจลีน“คุณเซเวียร์ ให้ผมบอกความจริงก็คือว่าในป่านั้นมีสัตว์ป่ามากมาย หากว่าไม่มีคนของผมนำทางไป บอดี้การ์ดของคุณก็อาจจะหาทางออกจากป่าไม่ได้เมื่อเข้าไปแล้ว”ในใจของแองเจลีนนั้นตื่นตระหนกไปวูบหนึ่ง แต่เมื่อเธอจำได้ว่าเจย์บี้มีแผนที่ของโคลอี้เป็นตั
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1287
เจ้าชั่วโคลนั่นส่งคนมาคอยเฝ้าที่นี่ไว้โดยทำทีว่ามาคอยเฝ้ายามที่สวนสายลมสดชื่นเจย์เริ่มคิดหาหนทางจะหนีออกไปจากสวนสายลมสดชื่นเพื่อที่ว่าเขาจะได้ไปหาทะเบียนรายชื่อของผู้อาศัยในป้อมยอร์กแองเจลีนเรียกเขาเบา ๆ “เบ็น” เสียงเธอนั้นอ่อนโยนและแฝงความรักใคร่เจย์หันหลังมาและเดินเข้าไปหา“แองเจลีน”แองเจลีนจับสังเกตทิศทางจากเสียงและเดินเข้าไปหาเขาเจย์รีบเร่งฝีเท้าและคว้ามือเธอไว้พร้อมกระซิบว่า “จากที่ฉันเห็นตอนนี้ นายท่านยอร์กคงสงสัยว่าเรามีส่วนเกี่ยวข้องกับนักฆ่าเมื่อคืนนี้ เขาส่งคนมาคอยเฝ้าล้อมสวนสายลมสดชื่นไว้แล้วเช้านี้”แองเจลีนวิเคราะห์สถานการณ์และบอกว่า “นายท่านยอร์กนั้นรับผิดชอบส่วนหน้าของป้อมตระกูลยอร์กแล้วเขาก็ไม่มีเวลามาเฝ้าป้อม 48 หรอก ดังนั้นโคลยังเป็นคนรับผิดชอบที่นี่ ทำไมเราไม่ล่อเขาไปที่อื่นล่ะ? ฉันจะหาวิธีดึงไว้ให้โคลไม่ว่างมาสนใจตอนที่คุณออกไปทำทีเป็นว่าหาสมุนไพรมาให้ฉัน…”เจย์บีบแก้มแดงปลั่งของแองเจลีนเบา ๆ “เธอนี่มันฉลาดขึ้นทุกวันเลยใช่ไหมเนี่ย?”แม้ในใจเขาจะเห็นว่าเธอเป็นเพียงแกะน้อยไม่รู้เรื่องราวใด ๆ ในโลกนี้แองเจลีนยิ้มออกมาอย่างเจ้าเล่ห์ “คุณสอนฉันมาดีนี่คะ”
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1286
โคลรู้สึกใจคอปั่นป่วนขึ้นมาเมื่อเห็นแววตากระหายเลือดของสเปนเซอร์ “พ่อ แองเจลีนเป็นแค่ผู้หญิงอ่อนแอ พ่อก็เห็นว่าตอนนี้สายตาเธอมองไม่เห็นด้วยซ้ำ”ตอนที่เขาพูดเรื่อง ‘สายตามองไม่เห็น’ โคลก็อารมณ์ท่วมท้นจนสะอึก “มันเป็นความผิดของผมเอง ผมฆ่าสามีของเธอ แล้วเธอก็ร้องไห้จนตาบอด ผมติดค้างเธอมากเหลือเกิน”สเปนเซอร์พูดอย่างโกรธเกรี้ยว “แกมันใจอ่อนไป แกเองก็เห็นว่าบอดี้การ์ดของเธอไม่ใช่คนธรรมดาแน่นอน ดูจากทักษะของผู้ชายที่ชื่อเบ็นนั่น เขาสามารถก่อยิ่งกว่าหายนะให้กับป้อมตระกูลยอร์กแน่”โคลอธิบาย “เธอตาบอด เธอก็ต้องมีคนแบบนั้นไว้คอยปกป้องสิ”สเปนเซอร์บอกว่า “ฉันคิดว่าความรักทำให้แกตาบอดแล้ว ลองคิดดูสิ ผู้ชายชื่อเบ็นนั่นด้วยความสามารถของเขาสามารถไปได้ไกลมากแน่ แต่ทำไมเขาถึงเลือกที่จะอยู่ข้างกายผู้หญิงเหมือนพวกขี้ขลาดไร้ประโยชน์ด้วย?”โคลบอกว่า “ถ้าผมเดาไม่ผิด เบ็นอาจจะเป็นบอดี้การ์ดที่หลานชายคนโตของตระกูลอาเรส เจย์ อาเรส มอบไว้ให้แองเจลีน เจย์นั้นเป็นคนก่อตั้งหน่วยภูติผี หลังจากที่เขาตายพวกสมาชิกหน่วยภูตผีก็สาบานว่าจะภักดีและทุ่มเทให้แองเจลีน”สเปนเซอร์นั้นโมโหมากจนเขาคว้ากาน้ำชาปาใส่โคล “แก ไอ
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1285
พวกคอร์เวตต์หากันทั้งคืนแต่ว่าก็หานักฆ่าไม่เจอ ราวกับว่าเขาระเหยหายตัวไปในอากาศวันต่อมาสเปนเซอร์ก็มาที่ป้อม 48เขาเรียกโคลไปที่ห้องลับและถามด้วยสีหน้าจริงจังว่า “โคล นักฆ่าเมื่อคืนมันผ่านกับดักหลายชั้นที่เราติดตั้งไว้ในเขามุกเข้ามาได้ เห็นได้ชัดว่าเป็นนักสู้ที่ฝึกมาเป็นอย่างดี พอมาคิดเรื่องนี้แล้ว นักฆ่าโผล่มาทันทีหลังจากที่แองเจลีนมา เป็นไปได้ไหมว่าพวกเขาร่วมมือกันประสานจากด้านใน?”โคลยังคงนิ่งเงียบ…สเปนเซอร์ดูงงงวย “แองเจลีนก็เป็นแค่นักธุรกิจหญิงเก่งฉกาจจากเมืองอิมพีเรียล แต่ว่าบอดี้การ์ดของเธอก็เก่งพอที่จะคว้ามีดสั้นของฉันได้ ฉันไม่เข้าใจเลยว่าทำไมเธอถึงต้องมีคนเก่งกาจขนาดนั้นอยู่ข้างกายด้วย?”โคลก็ยังคงนิ่งเงียบ…เมื่อสเปนเซอร์เห็นว่าโคลไม่ยอมพูดอะไรสักคำ ดวงตาเขาก็ยิ่งฉายแววสงสัย “นี่แกกำลังปิดบังอะไรฉันอยู่หรือเปล่าโคล?”มีแววอ่อนล้าในน้ำเสียงของโคล “ผมบอกเรื่องที่ควรบอกไปหมดแล้ว”สเปนเซอร์มองโคลอย่างไม่พอใจ “หมายความว่ายังไงที่ว่าบอกเรื่องที่ควรบอกไปหมดแล้ว? แกอยู่ที่เมืองอิมพีเรียลตั้งครึ่งปี แล้วพอแกกลับมาบ้านแกก็พูดแค่สามเรื่อง แกบอกว่าทำลายตระกูลอาเรสกับอสังหาริมทร
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1284
เด็กหนุ่มซุกตัวอยู่ในอ้อมแขนของเธอร็อบบี้น้อยก็ทำแบบเดียวกันเวลาที่เขาทำอะไรผิดมา เขามักจะกอดเอวเธอแน่นที่สุดเท่าที่ทำได้และทำท่าเป็นเด็กขี้อ้อนเอาแต่ใจ ‘ผมผิดไปแล้วแม่จ๋า อย่าโกรธผมเลยนะ’ เขาจะพูดแบบนี้จากนั้นเธอก็ตัดสินใจอย่างบุ่มบ่ามโดยการฉีกเสื้อเธอออกเผยให้เห็นหน้าอกเปลือยเปล่า เธอยื่นแขนออกมานอกผ้าห่มแล้วเธอก็แสร้งทำเป็นร้องถามเสียงงัวเงีย “เกิดอะไรขึ้นเหรอเบ็น?”พอเจย์ได้ยินเสียงแองเจลีน เขาก็เปิดประตูเข้ามาเมื่อได้เห็นหน้าอกและแขนของเธอยื่นออกมานอกผ้าห่อม เจย์ก็ปิดประตูอย่างรวดเร็วแต่ถึงอย่างนั้นโคลก็ยังแอบเห็นภาพน่าตื่นตาภายในห้องอยู่ดีเจย์จ้องโคลราวกับจะกินเลือดกินเนื้อโคลครุ่นคิดว่าหากแองเจลีนไม่ได้ตาบอด เมื่อกี้เธอจะต้องกรีดร้องออกมาเพราะความอับอายเป็นแน่โคลถามอย่างสงสัย “เกิดอะไรขึ้นกับดวงตาเธอกันแน่?”“เธอร้องไห้มากจนตาบอด” เจย์ตอบห้วน ๆน้ำเสียงเขาแฝงโทสะและความรู้สึกโทษตัวเองโคลอี้งไปเล็กน้อย จากนั้นสีหน้าเขาก็ฉายความรู้สึกผิดจังหวะนั้นพวกคอร์เวตต์ที่ค้นหาบริเวณบ้านก็เดินส่ายหน้าออกมา “เราไม่เจออะไรผิดปกติ”โคลสั่ง “ไปหาที่อื่นต่อ”เมื่อพวกคอร์เ
