บทที่ 13 ทำไมผมรู้สึกไม่พอใจขนาดนี้วะ!

แบงค์

" มึงออกไปไหนมาวะไอ้แบงค์ " ดินเอ่ยถามเพื่อนที่เดินออกไปจากโต๊ะหาร เพราะเขาเห็นท่าทางแปลกๆของเพื่อนก้มมองโทรศัพท์ตัวเองมาสักพักใหญ่ๆตั้งแต่อยู่ที่มหาลัยจนถึงตอนนี้ พอถึงร้านสเต๊กมันก็ยังจ้องโทรศัพท์ไม่วางตา เหมือนในโทรศัพท์มันมีอะไรน่าสนใจขนาดนั้นแหล่ะ ทั้งๆที่มันก็ไม่ได้เปิดอะไรดูเลยสักอย่าง จนกระทั่งมันเดินหัวฟัดหัวเหวี่ยงออกไปนอกร้าน สักพักมันก็เดินกลับมาด้วยหน้าตาบึ้งตึงเหมือนกำลังอยากจะไปฆ่าใครอย่างนั้นแหล่ะ

แบงค์ไม่ตอบอะไรเพื่อน ได้แต่นั่งนิ่งหั่นสเต๊กเข้าปากไปด้วยอาการฉันเฉียวไม่น้อย

" อ้าวน้องแพรว " ผมที่ได้ยินเสียงไอ้ปอเรียกชื่อคนที่ทำให้ผมหงุดหงิดเมื่อครู่ขึ้น ผมจึงรีบเงยหน้าจากจานสเต๊กขึ้นมาทันที ผมก็เห็นคนตัวเล็กกำลังเดินเข้ามาในร้านและมากับผู้ชายที่ผมไม่ค่อยจะชอบหน้ามันนัก เห็นตามติดชีวิตรุ่นน้องผมตลอด!!

" น้องแพรวๆ มานั่งนี่มีโต๊ะหรือยัง " ไอ้ปอกวักมือเรียกรุ่นน้องผม เธอพึ่งสังเกตเห็นโต๊ะที่พวกผมนั่งอยู่ก็เดินยิ้มตาหยีแก้มแทบจะแตกเดินเข้ามาหาพวกผม

" อ้าว สวัสดีค่ะพี่ๆ " เธอยกมือไหว้สวยๆให้พวกผมทันทีเมื่อเธอเดินมาถึง

" นั่งก่อนสิ โต๊ะเต็มหมดเลย ไม่มีที่นั่งแล้ว " ไอ้ดินบอกแพรวพร้อมกับเลื่อนเก้าอี้ให้เธอเข้ามานั่งด้วยกัน ในใจผมก็ลุ้นแทบตายว่าเธอจะนั่งลงไหม

" อ่อ ขอบคุณมากนะคะ แต่ว่าเพื่อนหนูจองโต๊ะไว้แล้วอ่ะค่ะ " ผมที่อยากให้เธอมานั่งด้วยแต่ก็ไม่เอ่ยปากบอกอะไร เอ๊ะ! เพื่อนงั้นเหรอ

" เพื่อน!! " เสียงไอ้ดิน ไอ้ปอ พร้อมกับไอ้ต้น ตะโกนออกมาพร้อมกันจนคนในร้านหลายสิบคนหันมามองที่พวกผมกันเป็นตาเดียว

" ค่ะ คะ มีอะไรหรือเปล่าคะ " เธอถามพวกผมอย่าง งงๆ ที่ทำท่าทางตกใจคำพูดของเธอ

" เปล่าครับๆ " เพื่อนผมทั้งสามตอบพร้อมกัน ท่าทางไม่มีพิรุธเลยจริงๆ ผมที่กำลังหั่นสเต๊กเข้าปากก็แอบยิ้มกับคำว่าเพื่อนของเธอ ฮ่าๆแค่ เพื่อนสินะ ผมดีใจอะไรวะ!

เธอเดินไปที่โต๊ะที่เธอจองไว้ไม่ไกลจากผมมากนัก พอมองเห็นว่าเธอทำอะไรบ้าง ผมที่กินอยู่ก็แอบชำเรืองตามองเธอเป็นครั้งคราวไป

" น้องแพรวบอกว่าเพื่อนว่ะ ฮ่าๆ " ไอ้ดินพูดขึ้นหลังจากรุ่นน้องผมเดินออกไป จนพวกมันคิดว่าเธอจะไม่ได้ยินพวกมันแอบพูดถึงเธอ

" กูนึกว่าแฟน แม่งเพื่อนอะไรวะตามติดน้องแพรวอย่างกับเงา " ไอ้ปอพูดเสริม จนผมที่กำลังรู้สึกโล่งใจหน้าขมวดคิ้วแบบไม่พอใจอีกครั้งขึ้นมาทันที

" ฮ่าๆ น้องแพรวอาจจะคิดว่าเป็นเพื่อน แต่อีกคนอาจจะไม่คิดหรือเปล่าวะ ดูจากท่าทางเวลาเห็นน้องแพรวคุยกับพวกเราสิ เหมือนมันจะกินหัวพวกเราไปอย่างงั้นแหล่ะ ฮ่าๆ " ไอ้ดินพูดพลางตบโต๊ะหัวเราะ แม่งมันพอใจอะไรกันนักกันหนาวะ!!

" หุบปาก! " ผมที่เงียบมานานและทนได้ยินพวกมันพูดไม่ไหว ยิ่งพูดผมก็ยิ่งโมโหและรู้สึกไม่พอใจขึ้นมาอย่างแปลกประหลาด

พวกมันทั้งสามคนสะดุ้งโหยงทันทีเมื่อผมที่นั่งเงียบอยู่นานพูดขึ้น

" เป็นอะไรของมึงวะไอ้แบงค์ " ไอ้ดินถามผมด้วยท่าทางอย่างสงสัย

" เออจริง ท่าทีมึงดูแปลกๆตั้งแต่ออกจากมหาลัยแล้วนะเว้ย! " ไอ้ปอพูดต่อ

" มึงเป็นอะไรไหมวะ " รอบนี้เป็นไอ้ต้นพูดขึ้นมาบ้างหลังจากที่มันไม่พูดไม่จาเหมือนอมอะไรไว้ในปาก เออมันก็พอๆกับผมล่ะวะไอ้ต้นน่ะ

" กูอิ่มละ " ผมพูดพลางวางเงินแบงค์สีเทาวางไว้ที่โต๊ะให้พวกมันแล้วเดินออกไปทันทีอย่างไม่สบอารมณ์

ณ มหาวิทยาลัยเมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อน

ผมที่กำลังจะเดินไปเอารถก็บังเอิญเจอเข้ากับรุ่นน้องของผม พร้อมกับผู้ชายที่มานั่งข้างเธอตอนประกวดดาวเดือน

" พีทรอนานหน่อยนะ พีทไปรอที่หอก่อนไหม เสร็จแล้วเดี๋ยวแพรวโทรหานะ "

" ครับ "

ผมที่เดินมาบังเอิญได้ยินบทสนทนาของทั้งคู่ถึงกลับขมวดคิ้วเป็นปมเข้าหากันอย่างไม่พอใจนัก

ไปรอที่หอคืออะไร พวกเธออยู่ด้วยกันอย่างนั้นเหรอ แล้วเสร็จแล้วจะโทรหา โทรทำไมเป็นอะไรกัน ? แล้วคำตอบของอีกคน " ครับ " ด้วยน้ำเสียงหวานหยดย้อยจนมดจะขึ้นละ

หลังจากนั้นพวกเขาสองคนก็เดินก็แยกย้ายกันไป ผมที่กำลังจะเดินไปเอารถเห็นแพมแพมเพื่อนของเธอกำลังงัวเงียหาของบนรถอยู่นาน แต่ผมก็ไม่ได้เอ่ยทักอะไร จนเธอเงยหน้าขึ้นมาเห็นผมเอง

" อ้าวพี่แบงค์ สวัสดีค่ะ " เธอยกมือไหว้ผมพร้อมยิ้มให้ ผมได้แต่ทำหน้านิ่งๆตอบกลับไปให้เธอ ใบหน้าที่แต่งหน้าจัดเพราะประกวดดาวเดือนเมื่อกี้ และชุดที่ยังไม่เปลี่ยน

ผมสังเกตเห็นเหมือนเธอกำลังเดินมาเอาชุดที่รถไปเปลี่ยน ก่อนที่ผมจะเดินไปขึ้นรถของผม แต่เสียงบทสนทนาของสองคนนั้นที่ผมเห็นก่อนหน้านี้ผุดขึ้นมาในหัวผมอีกครั้ง

" พีทรอนานหน่อยนะ พีทไปรอที่หอก่อนไหม เสร็จแล้วเดี๋ยวแพรวโทรหานะ "

" ครับ "

ผมจะไปเสือกเรื่องอะไรของพวกมันวะ ผมสะบัดหัวอย่างแรงเพื่อเอาบทสนทาบ้าๆเมื่อครู่นั่นออกไปจากหัว

แพมแพมเพื่อนรุ่นน้องผมกำลังจะปิดประตูรถแล้วเดินไป

" เดี๋ยว! " ผมเอ่ยห้ามเธอเอาไว้ก่อน จนเธอหยุดชะงักมองมาทางผมด้วยความสงสัยทันที

" คะ " เธอขมวดคิ้วทำท่าทางสงสัย เพราะเมื่อกี้ผมยังทำตัวไม่สนใจเธออยู่เลย

" ขอเบอร์โทรหน่อยสิ " เธอตกใจอ้าปากค้างกับคำพูดของผมที่อยู่ๆผมก็ขอเบอร์โทรขึ้นมา

" บะ เบอร์อะไรคะ " เธอถามตะกุกตะกักด้วยท่าทีที่ตกใจอยู่ไม่น้อย

" เบอร์เพื่อนเธอน่ะ " ผมตอบไปพร้อมจ้องหน้าเธอด้วยสายตานิ่งเรียบไร้ความรู้สึก เพื่อกดดันเธอให้เธอรีบๆกดเบอร์โทรมาให้ผมสักที

" พะ เพื่อน เพื่อนคนไหนคะ แพรวเหรอ " เธอถามผมขึ้นมาอีกครั้งอย่างไม่เชื่อหูตัวเอง

" อือ "

ผมยื่นโทรศัพท์ผมให้เธอทันที และเธอก็กดเบอร์โทรเพื่อนของเธอให้ผมอย่างง่ายดายโดยไม่ถามหรือสงสัยอะไรผมสักคำ ก็ดีผมก็ไม่รู้จะตอบกลับเธอยังไงเหมือนกันที่อยู่ๆก็มาขอเบอร์โทรเพื่อนเธอแบบนี้

.......................................................

แอบคิดอะไรกับรุ่นน้องตัวเองและไม่รู้ตัวหรือเปล่าจ๊ะรุ่นพี่ รีบๆรู้ตัวเองให้เร็วๆด้วยนะจ๊ะ เดี๋ยวคนอื่นคาบไปก่อน อย่าหาว่าไม่เตือน!