บทที่ 6 ตามล่าป้ายชื่อ (3) พี่แบงค์

รุ่นพี่เกือบๆ 200 กว่าคน ฉันก็เดินไปถามทุกคนหมดแล้วจริงๆ ตั้งแต่ 13.00 น. จนถึง 15.00 น. และก็ยังไม่มีใครมีชื่อฉันเลยสักคน แน่นอนว่าฉันเชื่อ เพราะพี่แต่ละคนหันป้ายชื่อของตัวเองให้ฉันดูกันหมดแล้วน่ะสิ หรือเขาจะลืมเขียนชื่อของฉันไว้หรือเปล่านะ TT

" แพรว " แพมแพมเดินกลับมาหาฉันที่ยืนทำหน้าตาจ๋อยเหมือนหมาหงอยอยู่คนเดียว

" เป็นอะไรไปวะ นี่แกยังไม่ได้ป้ายชื่ออีกเหรอ " แพมแพมถามฉันด้วยความสงสัย เพราะน้องที่มาที่นี่ทุกคนก็ได้ป้ายชื่อกันหมดทุกคนแล้วน่ะสิ เหลือแค่คนที่ยังไม่ได้มาในวันนี้ก็เท่านั้น

" อืม -..- "

" แล้วแกไปถามครบทุกคนหรือยัง "

" ถามแล้ว "

" แล้วรุ่นพี่แบงค์สุดหล่อของแกล่ะ ถามยัง "

" อือ ถะ แถมแล้ว "

" เฮ้ย ใจกล้าไม่เบานะเนี่ยยย " แพมแพมอุทานออกมาอย่างตกใจ 0.0 พร้อมกับกระโดดตีไหล่ของฉันเบาๆ แพมแพมเธอคงไม่คิดว่าฉันจะกล้าไปหารุ่นพี่ ส่วนตัวฉันเองก็ยังไม่เคยคิดมาก่อนเลยจริงๆ เหมือนกันว่าฉันจะกล้าเข้าไป -////-

" แล้วพี่แกว่าไงบ้างอ่ะ " แพมแพมถามพร้อมกับทำท่าทำทางเหมือนอยากรู้เอามากๆ

" ก็ไม่ได้อะไรนะ ก็ให้แนะนำตัวเหมือนรุ่นพี่คนอื่นปกติ "

" ฮะ!!! " แพมแพมตกใจอีกรอบ แต่รอบนี้เธอตกใจหนักกว่ารอบที่ฉันบอกว่า...กล้าไปถามรุ่นพี่ซะอีก

" เป็นไปไม่ได้ๆ แกโกหกฉันป่ะเนี่ย " แพมแพมเลิกคิ้วถามฉันเหมือนกับไม่เชื่อที่ในสิ่งที่ฉันบอก

" ฉันจะโกหกแกไปทำไม " แพมแพมยืนคิดอยู่พักหนึ่ง แพมแพมคิดว่า...ก็จริงเพราะแพรวเพื่อนของเธอไม่น่าจะไม่ใช่คนขี้โกหกแบบนั้น แล้วแพมแดมก็มองฉันแล้วยิ้มขึ้นมาอีกครั้ง

" ชัวร์ ชัวร์ป๊าบบบ " แพมแพมพูดขึ้นพร้อมยื่นชี้นิ้วชี้มาที่ใบหน้าของฉัน

" ชัวร์อะไรของแก " ฉันถามไปอย่างงงๆ

" ไม่บอก! " แพมแพมพูดขึ้นมาให้ฉันอยากรู้ แต่ก็กลับไม่บอกกันซะงั้น อะไรของมันวะเนี่ยยยย

" ที่ๆ ฉันรู้มา พี่แบงค์ไม่เคยคุยกับใครเกิน 3 ประโยคเลยนะเว้ย ! " ฉันก็พอรู้อยู่แล้วแหล่ะเรื่องนั้นน่ะ แต่แล้วมันแปลกตรงไหนกัน -..-

" พี่แบงค์จะตอบกลับทุกคนไปว่า ไม่มีครับ แต่สำหรับแกพี่แบงค์พูดเกิน 3 ประโยค แกไม่สงสัยบ้างเหรอ " แพมแพมบอกฉัน แต่ฉันก็ไม่ได้สงสัยอะไรนะ เพราะท่าทางพี่แกก็หน้านิ่งปกติดีนี่ มันจะมีอะไรผิดปกติได้ยังไงกัน

" ไหนเล่ามาแกเข้าไปแล้วถามอะไรพี่แบงค์บ้าง " แพมแพมคะยั้นคะยอถามฉัน ฉันจึงเล่าเหตุการณ์ให้กับแพมแพมฟังให้หมด

" พี่แบงค์ก้มลงดูป้ายชื่อก่อนที่แกจะแนะนำตัวใช่ไหม " แพมแพมถาม

" ใช่ "

" เอ่อ งั้นเป็นไปได้ เพราะแกบอกพี่แบงค์ไปก่อนว่าแกชื่อแพรว แล้วพี่แกก็เปิดดูป้ายชื่อ แล้วก็ค่อยบอกให้แกแนะนำตัวทีหลัง " แพมแพมทำท่าทางนึกคิดอยู่พักหนึ่งและเธอก็พูดขึ้นมาต่อ

" พี่แกได้หันป้ายชื่อให้แกดูไหม " เออจริง ฉันยังไม่ได้ดูป้ายชื่อกับรุ่นพี่เลยนี่น๊า!

" ยัง "

" นั่นไง ป้ายชื่อแกอาจจะอยู่กับพี่แบงค์ พี่แบงค์เลยพูดกับแกเยอะกว่า 3 ประโยค !! " ฉันลืมคิดเรื่องนี้ไปเลยจริงๆ 0.0

" แกควรจะเดินไปถามพี่แบงค์อีกรอบ ไป! " แพมแพมดึงฉันลุกขึ้นพร้อมดันหลังฉันให้เดินไป และเธอก็ดันมาจนอยู่ตรงหน้าของพี่แบงค์อีกครั้ง แต่รอบนี้แพมแพมยืนอยู่ด้วย ฉันก็เลยไม่ค่อยตื่นเต้นมากกว่ารอบแรกเท่าไหร่นัก

" พี่แบงค์คะ ป้ายชื่อแพรวอยู่กับพี่แบงค์หรือเปล่าคะ " แพมแพมถามพี่แบงค์ออกไป

" คนไหนแพรว " พี่แบงค์พูดขึ้น

ฉันพึ่งแนะนำตัวไปไม่ถึงชั่วโมงรุ่นพี่ก็ลืมฉันแล้วอย่างนั้นเหรอ เฮ้อ! ก็จริงแหล่ะ! คนมากหน้าหลายตามาทักเขาก็เยอะแยะขนาดนี้จะให้เขาไปจำฉันได้ยังไงกัน ฉันพูดให้กำลังใจตัวเอง แต่ในใจก็อดน้อยใจไม่ได้นิดหน่อย T_T

" คนนี้ค่ะ " แพมแพมชี้นิ้วมาทางฉัน

" อืม " พี่แบงค์ตอบสั้นๆ ฉันดีใจรีบมองหน้าพี่แบงค์ทันที ดีใจที่หาป้ายชื่อเจอแล้ว :) :) :)

" น้องขอป้ายชื่อได้ไหมคะ " ฉันมองพี่แบงค์แล้วพูดออกไป และก็ยื่นมือน้อยๆข้างขวาของฉันออกไปขอป้ายชื่อกับรุ่นพี่

" น้องของ่ายจังครับ " พี่แบงค์พูดขึ้นพร้อมกับจับป้ายชื่อมอง แต่เขาไม่ได้มองมาที่หน้าฉัน

" แล้วจะให้น้องทำอะไรคะ บอกมาได้เลยค่ะ " ฉันถามรุ่นพี่ออกไปทันที จะให้เต้น ให้ร้องเพลง หรือออกไปวิ่งก็ได้หมดเลย

" ผู้หญิงคนนั้น " รุ่นพี่พยักเพยิดหน้าไปทางแพมแพม หรือพี่แบงค์จะสนใจแพมแพมเพื่อนของฉัน ฉันที่คิดได้แบบนั้นก็ทำท่าทางตกใจ คนข้างๆ ฉันก็ไม่แตกต่างกันแถมเธอยังหน้าแดงก่ำขึ้นมาอีกด้วย

" ขะ คะ " ฉันทำท่าทางสงสัยในคำพูดพี่แบงค์

" ไล่ไป ! " พี่แบงค์พูดด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ แต่ทำเอาทั้งฉันและแพมแพมสะดุ้งโหยง

" ฉะ ฉันไปก่อนนะแก สู้ๆ " แพมแพมก้มลงมากระซิบข้างหูฉันเบาๆ

" ฉันจะเอาตัวรอดไหมวะแก รุ่นพี่ดุจัง " ฉันกระซิบตอบแพมแพมกลับไปอย่างนึกกลัว

" ไปแล้วค่ะ สวัสดีค่ะ " แพมแพมยกมือไหว้รุ่นพี่และรีบวิ่งแจ้นออกไปทันที

ฉันได้แต่ยืนก้มหน้าก้มตาพยายามเก็บอาการอย่างมากเพื่อไม่ให้คนตรงหน้ารู้ว่าฉันกลัวเขาขนาดไหน! T_T

" น้อง! " รุ่นพี่เรียกฉันเสียงดุ ฉันถึงกับสะดุ้งโหยงด้วยความตกใจทันที

" ขะ คะรุ่นพีี " ฉันถามกลับไปด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกักไม่น้อย

" รุ่นพี่ " พี่แบงค์เลิกคิ้วมองฉันแบบไม่พอใจอะไรสักอย่าง ฉันเรียกรุ่นพี่ฉันผิดหรือไงกันนะ

" ทำไมไม่เรียกพี่ว่า พี่แบงค์ เหมือนคนอื่นๆ " เมื่อได้ยินน้ำเสียงดุดันไม่เกรงใจใครของรุ่นพี่ ฉันก็เริ่มจะตัวสั่นขึ้นมาเล็กน้อยทันที -..-!

" ค่ะ พะ พี่แบงค์ " ฉันเรียกชื่อรุ่นพี่

" อยากได้ป้ายชื่อกับพี่ มันไม่ได้ง่ายๆ เหมือนเอากับคนอื่นหรอกนะ " พี่แบงค์พูดขึ้นพร้อมกับจ้องหน้าฉันด้วยใบหน้าหน้านิ่งเรียบที่ยากจะคาดเดาว่าพี่แบงค์รู้สึกอะไร

" จะให้น้องทำอะไรบอกมาได้เลยค่ะ " ฉันตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ

" พี่ยังไม่รู้นี่สิว่าจะให้ทำอะไร " มะ ไม่รู้ ไม่รู้แล้วฉันจะเอาป้ายชื่อมาได้ยังไงกันเนี่ย -..-

" เหลือเวลาอีกตั้ง 2 วัน ค่อยคิดแล้วกัน " รุ่นพี่พูดจบเขาก็ลุกขึ้นยืนแล้วก็เดินออกไปเลยทันทีและเขาก็ปล่อยให้ฉันยืนงงๆอยู่แบบนั้นคนเดียว

วันนี้สรุปฉันไม่ได้ป้ายชื่อ เหนื่อยมาทั้งวัน เฮ้อ!