บทที่ 33 ขอโทษ

ในห้องนอนที่มืดสนิทร่างบางได้นอนร้องไห้จนเผลอหลับไป ก็ค่อยๆ ลืมตาตื่นมากลางดึกเพราะรู้สึกหิวขึ้นมา เมื่อตอนเย็นเธอทานอาหารไปแค่นิดเดียว เลยทำให้ตอนนี้เริ่มรู้สึกหิวขึ้นมาอีกครั้ง ร่างบางที่ยังอยู่ในชุดนักศึกษาค่อยๆ ขยับตัวลุกขึ้นนั่ง แล้วกดโทรศัพท์มือถือดูนาฬิกาว่าตอนนี้เวลาเท่าไหร่แล้ว สายตามองดูไปรอบๆ ด้วยความรู้สึกแปลกๆ ห้องที่เคยอยู่ร่วมกันแฟนหนุ่มมานานเกือบปี ตอนนี้กับว่างเปล่าไร้เงาของเขาไปซะแล้ว

น้ำอุ่นนั่งถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ กับเรื่องราวทั้งหมดที่เกิดขึ้น คนอย่างเธอคงเหมาะกับการอยู่คนเดียว อยู่กับสัตว์เลี้ยงกับโทรศัพท์มือถือมากกว่าสินะ พอน้ำอุ่นคิดได้แบบนั้นหญิงสาวก็ลุกเดินไปเข้าห้องน้ำเพื่ออาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า ตอนนี้ตีสองกว่าแล้วหาอะไรทานรองท้องก่อน แล้วค่อยกลับมานอนอีกครั้งก็คงไม่เป็นไร

น้ำอุ่นค่อยๆ เปิดประตูห้องนอนออกมาอย่างช้าๆ ใจหนึ่งหญิงสาวก็ยังหวังอยู่ลึกๆ ว่า แฟนหนุ่มของเธอจะยังคงอยู่ในห้องนั่งเล่นเหมือนเดิม แต่แล้วความหวังอันน้อยนิดของเธอก็ต้องสิ้นสุดลง เมื่อประตูที่ปิดกั้นทั้งสองห้องได้ถูกเปิดออก ตรงหน้าของหญิงสาวกับเจอแต่ความมืดมิด ไฟในห้องนั่งเล