Share

ตอนที่ 10

last update Last Updated: 2025-07-03 19:43:17

คนที่กำลังถูกสองแม่ลูกเป็นห่วง ยามนี้เจ้าตัวนั่งสบายอารมณ์อยู่หน้าเฟรมผ้าใบ มือเรียวจับพู่กันปัดป่ายบรรจงแต่งแต้มสีสันบนรูป ท่ามกลางสวนสวยที่ตกแต่งด้วยพรรณไม้นานาพันธุ์ ดอกไม้หลากสีเบ่งบานอวดความงาม ส่งกลิ่นหอมกำจายไปทั่วบริเวณ

ร่างเล็กเพรียวบางอยู่ในชุดเสื้อยืดสีสดกับกางเกงยีนส์ สีซีด มีรอยขาดปุปะอย่างเจตนาให้แลดูเป็นแฟชั่น มากกว่าจะเกิดจากการใช้งานมานาน ผมยาวถูกมัดรวบไว้ด้านหลังด้วยเชือกหนังอย่างง่ายๆ ใบหน้าเรียวงามไร้การแต้มแต่ง แม้เพียงลิปสติกก็ไม่ปรากฎให้เห็นบนริมฝีปากอิ่มเต็มนั้นแม้เพียงน้อย เสี้ยวหน้าที่โผล่พ้นผมยาวรุ่ยร่ายนั้น ดูอ่อนเยาว์จนคนมองเผลอถอนหายใจ

“คุณพ่อนะคุณพ่อ แอบไปหิ้วเด็กนี่มาเลี้ยงดู ฮึ... ไม่นึกว่าจะเปลี่ยนรสนิยม มาชอบพวกติสท์ๆแบบนี้ได้”

ฆนากรบ่นพึมพำในคอ ดวงตาสีสนิมยังคงมองร่างของจิตรกรสาวไม่ยอมวาง ผู้หญิงของบิดาที่เขาเคยเห็นผ่านตา ล้วนมีรูปโฉมสคราญตา ใบหน้าถูกแต้มแต่งด้วยเครื่องสำอางจนฉ่ำเยิ้ม งดงามตามแบบผู้หญิงสมัยใหม่ แต่ผู้หญิงคนนี้มาแปลกกว่าเพื่อน เธอแต่งกายด้วยเสื้อผ้าง่ายๆ หน้าตาไม่แต่งเติม ตามประสาศิลปินตามอาชีพของเธอ กิริยาขณะเขียนรูปราวกับมีความสุขกับสิ่งที่ทำเหลือประมาณ จนคนที่แอบดูอยู่ด้านหลังเผลอมองเพลิน

ชายหนุ่มรู้สึกตัวอีกครั้ง เมื่อเห็นร่างของชายวัยกลางคนเดินเข้ามาทักทายหญิงสาวด้วยท่าทีสนิทสนม ร่างเล็กบางนั้นขยับลุกขึ้นยืนเต็มความสูง แต่ศีรษะของเจ้าหล่อนสูงแค่ระดับอกของชายคนนั้น

ฆนากรหันหลังให้คนทั้งสอง เขาเดินจากสวนหลังบ้าน กลับมานั่งรอบิดาที่ห้องโถงกลางบ้าน สาวใช้นำชามาเสิร์ฟให้ลูกชายเจ้าของบ้านที่นั่งหน้าบึ้ง ก่อนจะเดินตัวลีบออกไปเพราะกลัวอีกฝ่ายอาละวาด แต่ไม่ทันพ้นประตูห้องก็ถูกเรียกไว้ก่อน

“แหวว ไปเรียนคุณพ่อที ฉันมีเรื่องงานจะคุยด้วย เร็วนะ”

คำสุดท้ายลงเสียงหนัก ทำให้คนได้ยินรีบโค้งศีรษะรับ แล้วซอยเท้าออกไปทันที ราวสิบห้านาทีต่อมา สุริยะก็เข้ามาพบลูกชาย เขาตบไหล่อีกฝ่ายแรงๆอย่างรักใคร่  ก่อนจะนั่งลงข้างๆ บนโซฟานุ่มตัวเดียวกัน

“ไงเจ้าเมฆ แวะมาคุยอะไรกับพ่อ”

เขาเอ่ยอย่างอารมณ์ดี สีหน้ายามนี้เต็มไปด้วยความสดใส จนคนเป็นลูกอดแขวะไม่ได้

“ดูคุณพ่อสดชื่นขึ้นมากเลยนะครับ” ฆนากร แค่นยิ้ม

คนแก่ได้เมียสาว มีหรือจะไม่สดชื่น เหอะ... หายไปทำงานร่วมสองเดือน พอกลับมาก็มีผู้หญิงคนนี้มาอยู่ที่บ้านด้วย ชายหนุ่มนึกถึงใบหน้าของแม่สาวน้อยของเล่นชิ้นใหม่ของบิดาอย่างชิงชัง

   “พ่อยังไม่แก่นี่ จะให้ทำตัวเหมือนคนแก่ได้ไง” สุริยะยิ้มกว้าง เต็มไปด้วยความร่าเริง

“ครับผมรู้ ว่าคุณพ่อยังไม่แก่” น้ำเสียงนั้นกระแทกกระทั้นอย่างจงใจ

“งานที่รีสอร์ทเป็นไงบ้าง เห็นขจรบอกว่า ช่วงเทศกาลห้องพักเต็มตลอดนี่” ผู้เป็นบิดาหันมาถามเรื่องงาน

“ครับ ห้องพักถูกจองล่วงหน้าเต็มทั้งสามเดือน รีสอร์ทแห่งใหม่ของเราที่ภูสอยดาวเหลือแค่ตกแต่งอีกนิดหน่อย ก็พร้อมเปิดตัวได้แล้วครับ”  ฆนากร แจงรายละเอียดเกี่ยวกับงานที่เขาดูแลอยู่ให้บิดาทราบ

สุริยะให้ลูกชายดูแลกิจการด้านนี้แทนเขา หลังจากฆนากร เรียนจบการบริหารจากต่างประเทศ ตัวเขามุ่งมาสนใจธุรกิจด้านจิวเวอรี่ ซึ่งเป็นธุรกิจใหม่ที่ร่วมทุนกับนักธุรกิจต่างชาติ  รีสอร์ทแห่งนี้จึงถูกสร้างขึ้น เพื่อรองรับนักธุรกิจด้านอัญมณีที่เดินทางมายังจันทบุรี รวมถึงนักท่องเที่ยวจากบริษัททัวร์ของเขา ที่มีสาขาอยู่ในต่างประเทศ

 “พ่อภูมิใจในตัวลูกมากนะ ลูกไม่ทำให้พ่อผิดหวังจริงๆ” สุริยะหัวเราะชอบใจ

“แต่คุณพ่อทำให้ผมผิดหวัง ในตัวคุณพ่อมาก”

เสียงหัวเราะของนักธุรกิจใหญ่หายไปทันที เมื่อได้ยินคำพูดประโยคนี้จากปากลูกชาย เขาหันมามองหน้าอีกฝ่าย เจอสายตาคมกริบจ้องมองเขาอยู่เช่นกัน ยามนี้แววตาของฆนากร ไม่ต่างกับเปลวเพลิงพร้อมจะเผาไหม้สิ่งที่อยู่เบื้องหน้า

“ทำไมแกพูดแบบนี้”

ความเป็นพ่อทำให้สุริยะไม่หวั่นเกรงกับสายตาของผู้เป็นลูก สายตาที่เขาเคยได้ยินลูกจ้างในบริษัทบอกว่า เป็นแววตาของเพชฌฆาต หากยามใดฆนากรมองใครด้วยแววตาแบบนี้ นั่นแปลว่ากำลังอารมณ์ครุกรุ่น ราวกับภูเขาไฟใกล้ระเบิด

“ลองถามตัวเองดูสิครับ”

ฆนากรลุกขึ้นยืน ร่างสูงขยับกายเดินมาหยุดหน้าเปียโนมุมห้อง เท้าแขนกับเปียโนด้วยท่าที คล้ายคนกำลังสะกดกลั้นอารมณ์ของตนเองอย่างสุดความสามารถ

“เราเคยตกลงกันว่ายังไง คุณพ่อจำได้หรือเปล่า” เขาแค่นเสียงถาม

คนถูกถามเงียบไป ไม่โต้ตอบสักคำ นั่นทำให้อารมณ์ของคนถามถึงจุดเดือด ด้วยเข้าใจว่าบิดาจำนนต่อคำกล่าวหา ชายหนุ่มหันขวับมามองหน้าผู้ให้กำเนิด แววตาที่เคยราบเรียบสงบนิ่งเป็นนิจ ยามนี้เต็มไปด้วยความกราดเกรี้ยว

“คุณพ่อจะไปเหลวไหล กับผู้หญิงที่ไหน กี่คนผมไม่เคยว่า ขอเพียงทำตามที่เราตกลงกัน ทำไมล่ะครับ... ทำไมคุณพ่อถึงเอายายผู้หญิงนั่น มาอยู่ที่บ้านเรา” คำว่าบ้านเราเต็มไปด้วยความหวงแหน

สิ่งเดียวในชีวิตที่สุริยะ อรรถไกร นักธุรกิจใหญ่หลงใหล นอกจากการสะสมรถยนต์แล้ว ก็คือผู้หญิง มีหญิงสาวมากหน้าหลายตาหลากหลายชาติพันธุ์ ผ่านเข้ามาในชีวิตของเขา แต่ไม่มีผู้หญิงคนไหนที่ได้รับเกียรติให้มาพักอยู่ที่บ้านหลังนี้ บ้านที่ฆนากร ถือว่าเป็นเขตหวงห้ามสำหรับผู้หญิงชั้นต่ำพวกนั้น แต่คนเป็นพ่อกลับพาผู้หญิงคนนั้นมาอยู่ที่นี่ หนำซ้ำ ยังปกปิดไม่ให้เขารู้ เมื่อข่าวนี้แว่วถึงหูทำให้ฆนากรต้องรีบเดินทาง จากการดูแลการก่อสร้างรีสอร์ทกลับมาในทันที

“ปลายรุ้งไม่ได้เหมือนผู้หญิงพวกนั้น เธอ...”

“พ่อจะบอกผมว่า พ่อคิดจริงจังกับผู้หญิงคนนั้นใช่ไหม”

ฆนากรพูดแทรกขึ้นก่อนที่บิดาจะพูดจบ ชายหนุ่มหมุนกายมาเผชิญหน้ากับผู้ให้กำเนิดที่ลุกขึ้นมายืน สองพ่อลูกประจันหน้ากันด้วยท่าทางไม่ต่างกับพยัคฆ์ร้ายที่กำลังจ้องประลองกำลังกัน ในยามนี้อารมณ์ของผู้เป็นลูกคุโชนด้วยเปลวเพลิงแห่งความชิงชัง ผสมปนเปไปด้วยความผิดหวังในตัวของพ่อ ผู้หญิงคนใหม่มีอิทธิพลจนทำให้นักธุรกิจใหญ่ยอมตระบัดสัตย์เชียวหรือ

“พ่อจะไม่พูดกับแก ถ้าแกยังบ้าไม่เลิกแบบนี้” สุริยะตอกกลับลูกชายด้วยน้ำเสียงเข้มจัด

“ผมคงบ้าไม่เท่าพ่อหรอกครับ เพราะความมักมากบ้าผู้หญิงของพ่อ ทำให้ครอบครัวเราเป็นแบบนี้” เขาระบายความขมขื่นออกมา อย่างสุดกลั้น

“หุบปาก! แกไม่มีสิทธิ์มาว่าฉัน”

สุริยะตวาดลูกชายเต็มเสียง เนื้อตัวสั่นเทาด้วยความโกรธที่ถูกอีกฝ่ายพูดกระทบจุดเจ็บของเขาขึ้นมา

“คุณลุงค้า!”

เสียงใสๆของใครคนหนึ่งดังขึ้นมาขัดจังหวะ เจ้าของเสียงเดินแกมวิ่งเข้ามาในห้อง ทำให้คนที่กำลังถกเถียงกันหันไปมอง ร่างเพรียวบาง ยิ้มกว้างสีหน้าร่าเริง ดวงตากลมโตคู่นั้นมองคนที่อยู่ในห้อง ก่อนจะร้องลั่นเมื่อเห็นหน้าของคนที่ยืนอยู่ข้างเปียโน

“เฮ้ย! วินท์ นายมาได้ยังไง” หญิงสาวโผเข้ากอดชายหนุ่ม ที่คิดว่าเป็นเพื่อนชาย “ลุงอินบอกนายเหรอ ว่าฉันอยู่ที่นี่ โอ้ย... รู้มั้ยว่าฉันดีใจแค่ไหนที่เห็นหน้านาย”

ปลายรุ้งรัวคำพูดเข้าใส่อีกฝ่ายราวปืนกล ขณะที่อ้อมแขนยังรัดร่างหนาไม่ยอมปล่อย ผ่านไปร่วมนาทีจึงจับสังเกตได้ว่าเพื่อนชายไม่ยอมตอบโต้อะไร อีกทั้งยังยืนนิ่งเป็นหุ่นโชว์เสื้อให้เธอกอดรัดอยู่แบบนั้น ผิดวิสัยของนภวินท์ ที่มักยอมให้เธอแตะตัวได้ไม่เกินสิบวิ

“เป็นอะไรไปวินท์ ไม่สบายหรือเปล่า”

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • รุ้งปลายเมฆ   ตอนที่ 92.(จบ)

    “ตายยากจังวินท์ คิดถึงทีไร โทรมาทุกที” เธอรีบกดรับ ก่อนที่อีกฝ่ายจะวางสายไปก่อน “ไปไงวินท์ อื้อ... ใช่ปลายกับคุณเมฆกำลังจะไปที่บ้านพักที่จัน อะไรนะวินท์อยู่ที่นั่นเหรอ อีกสักชั่วโมงนะปลายกับคุณเมฆจะไปถึง อย่าแย่งกินกุ้งย่างหมดก่อนล่ะ”“นายวินท์ อยู่ที่รีสอร์ทเหรอ” ฆนากรถามคนที่เพิ่งกดวางสาย“ค่ะ บอกว่าพายายสิงห์ หลานเฮียเป๋งไปด้วย” ปลายรุ้งเล่าสิ่งที่ได้ยินให้สามีรับรู้ ก่อนจะเก็บโทรศัพท์ไว้ที่เดิม“ยายสิงห์ หลานเฮียเป๋งเป็นใครกัน” เขาขมวดคิ้ว แปลกใจชื่อประหลาดนั่นปลายรุ้งหัวเราะขำ ใครได้ยินชื่อเล่นของสิงหกัลยา เป็นต้องทำหน้าแบบนี้ทุกคน ผู้หญิงในประเทศไทยที่ชื่อสิงห์ จะมีสักกี่คน“เธอชื่อสิงหกัลยาค่ะ เป็นรุ่นน้องของปลายกับวินท์ที่มหาลัย ปลายเป็นพี่รหัสของยายสิงห์ เฮียเป๋งเจ้านายของวินท์เป็นน้าชายของยายสิงห์ นี่คงโดนเฮียเป๋งบังคับให้พายายสิงห์มาเที่ยวด้วยแหงๆ”“และคุณสิงห์ที่ปลายว่าเนี่ย หน้าตาเป็นยังไงสวยมั้ย”“สวยสิคะ ยายสิงห์แกเป็นลูกครึ่งไทยอิตาลี่ ขาวสูงหุ่นนางแบบเชียวแหละ เสียอย่าง...” ปลายรุ้งยิ้มแห้งๆ เมื่อนึกถึงวีรกรรมของสิงหกัลยา“เสียอะไร นิสัยหรือว่าอะไร” ฆนากรซักไซร้ เขาช

  • รุ้งปลายเมฆ   ตอนที่ 91.

    “ให้มันได้อย่างนี้สิวะ รับรองสิ้นปีเฮียแจกโบนัสไม่อั้น” เปรมศักดิ์ตบไหล่ช่างภาพหนุ่มแรง สีหน้าสดชื่นขึ้นทันตาเห็น“แล้วจะให้ใครไปเป็นล่ามให้ผม บอกก่อนนะว่าผมได้แค่ภาษาอังกฤษ ภาษาสเปนอิตาลี่เนี่ยผมไม่รู้สักคำ” นภวินท์ยังกังวลใจ“เรื่องนี้ไม่ต้องห่วง ฉันเตรียมผู้ช่วยให้แกแล้ว รับรองมีเซอร์ไพรซ์” เปรมศักดิ์หลิ่วตาให้ เขาหยิบโทรศัพท์มากดโทรหาใครบางคน“เออ... ไอ้วินท์มันรับปากแล้ว ไอ้ช่วงมันขาหักไปไม่ได้ เป็นไอ้วินท์ทำแทน รีบมารายงานตัวเลยนะ ไอ้วินท์มันอยู่ที่นี่แล้ว จะได้เตรียมแผนงานกันล่วงหน้า มาเลย มาเร็วๆ” พูดจบก็วางหู“ใครเหรอพี่ ที่หามาเป็นผู้ช่วยผม ที่สำนักพิมพ์เราไม่เห็นมีใครเก่งภาษาสเปนกับอิตาลี่สักคน” นภวินท์อยากรู้เหลือเกิน ว่าผู้ช่วยเขาเป็นใคร“น่าเดี๋ยว มาถึงแกก็รู้เอง” เปรมศักดิ์เอ่ยยิ้มๆราวครึ่งชั่วโมง ประตูห้องของบรรณาธิการฝ่ายบริหารก็ถูกเคาะ เมื่อได้ยินเสียงอนุญาตคนเคาะก็เปิดประตูเข้ามา นภวินท์หันไปมองพร้อมกับลุ้นตัวโก่ง คนที่เดินเข้ามาส่งยิ้มมาแต่ไกล“ดีจ้า น้าเป๋ง เฮียวินท์” เสียงใสแจ้ว ราวกับระฆังแตก ทักทายคนในห้องร่างสูงเพรียวในชุดกระโปรงยาวกรอมเท้าลวดลายแบบยิปซี มีเ

  • รุ้งปลายเมฆ   ตอนที่ 90.

    “อย่าคิดอะไรแบบนั้นอีกนะ คนดี”เขาแย้มริมฝีปากมอบรอยยิ้มแสนอบอุ่น ดวงตาคมทอประกายอ่อนหวาน ขณะก้มลงแตะริมฝีปากบนหน้าผากเนียน บนเปลือกตาทั้งสอง บนจมูกโด่งเล็กนั้น ก่อนจะกดริมฝีปากบนเรียวปากนุ่มหนักๆ“ปลาย... คุณคือผู้หญิงคนแรก คนเดียวในชีวิตผม”ชายหนุ่มทอดเสียงนุ่ม เอ่ยช้าและชัดเจน คลื่นความอบอุ่นไหลรินสู่หัวใจคนฟัง ปลายรุ้งหลับตาลงปล่อยให้ตัวเองซึมซับทุกถ้อยคำนั้นไว้ในหัวใจ ไม่มีคำว่ารักสักคำสิ่งที่สัมผัสนั้นมากกว่าคำว่ารักหญิงสาวแทบไม่รู้ตัวว่าร่างของตัวเอง ถูกเขาโอบประคองพามาถึงระเบียงริมน้ำบ้านของป้ารจตั้งแต่เมื่อไหร่“คุณพาปลายมาที่นี่ทำไมคะ ดึกแล้ว” น้ำเสียงของเธอช่างแผ่วพร่า เหลือเกินเมื่อเอ่ยถามเขาฆนากรยิ้มละมุน เขาประคองร่างบางให้นั่งบนผ้านวมหนาที่ปูไว้บนพื้นไม้ ดวงไฟสีนวลถูกเปิดไว้เพียงดวงเดียว บรรยากาศยามนี้เงียบสงบเย็นสบาย ท้องฟ้ากระจ่างนวลตาด้วยแสงจันทรา สายลมพัดพาความสดชื่นของแม่น้ำมากระทบกายแผ่วๆ สองร่างทอดกายนอนเคียงกัน ศีรษะเล็กหนุนท่อนแขนแข็งแรงของคนตัวโตต่างหมอน“เวลาผมเหงาหรือคิดอะไรไม่ออก ผมจะหอบผ้านวมมานอนดูดาว ดูดวงจันทร์แบบนี้” มือหนากุมมือเรียวไว้ในอุ้งมืออุ่น

  • รุ้งปลายเมฆ   ตอนที่ 89.

    “มีอะไรก็ผัดๆรวมกันมาเถอะ ฉันหิวแล้วนะ” ปลายรุ้งพูดแก้เก้อมือบางจับหน้าอกข้างซ้ายตัวเองที่กำลังเต้นรัวแรงด้วยความตกใจ ทำไมเธอต้องใจสั่นแบบนี้ด้วยนะ หญิงสาวมองร่างสูงใหญ่ ที่กำลังหั่นผัก เตรียมทำอาหารให้เธอด้วยสายตาไม่เข้าใจ เธอไม่เคยเกิดความรู้สึกแบบนี้กับนภวินท์มาก่อน เขาเคยจับมือโอบไหล่หลายครั้ง ทุกครั้งไม่เคยรู้สึกแบบนี้ มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ ปลายรุ้งหาคำตอบให้ตัวเองไม่พบ“เสร็จแล้ว ข้าวผัดไส้กรอกของเชฟกระทะเหล็ก”ข้าวผัดไส้กรอกหอมน่าอร่อยถูกวางตรงหน้า ปลายรุ้งมองคนทำที่ภูมิใจนำเสนออาหารของตน ก่อนจะหยิบช้อนมาตักเข้าปาก ตาโตๆของจิตรกรสาวโตกว่าเดิม เมื่อพบว่ามันอร่อยเหลือเชื่อ รีบตักอีกคำเข้าปาก จากนั้นก็ไม่สนใจสายตาที่จ้องมองอีก“อร่อยใช่ไหม”ดวงตาคมจ้องหน้าเธอนิ่งริมฝีปากหยักโค้งเจือสีแดงสดขยับแย้ม ก่อนที่มือหนาจะยื่นมาแตะมุมปากหญิงสาว หยิบเม็ดข้าวที่ติดออกมาส่งเข้าปากตัวเองหน้าตาเฉย“อื้อ... อร่อยจริงๆด้วย”ปลายรุ้งอ้าปากค้าง มองคนที่กำลังกินข้าวด้วยความตกใจ หน้าร้อนผ่าวกับการกระทำของอีกฝ่ายคนบ้าอะไรกินข้าวติดปากคนอื่นได้ด้วย“นี่น้ำเดี๋ยวสำลักตาย ขี้เกียจผายปอด”เขาหัวเราะเบาๆ

  • รุ้งปลายเมฆ   ตอนที่ 88.

    “ฉันมีอะไรจะบอกนายแผนสักอย่าง”เฟอร์นันโดขยับเข้าไปใกล้นายแผน เขาก้มศีรษะป้องปากกระซิบบางอย่างที่หูของอีกฝ่าย บอดี้การ์ดของภัทรมือสั่นระริก หันมามองหน้าคนพูดก่อนจะพยักหน้าช้าๆ แววตาอ่อนแสงลง“ไอ้สุริยะ ฉันไม่จำเป็นต้องฆ่าคนที่ตายแล้วอย่างแก ให้มือฉันต้องเปื้อนเลือดสกปรก แกกำลังจะได้รับกรรมของแกแล้ว ฮ่า ฮ่า ฮ่า...”ร่างใหญ่ตัวของแผนขยับออกห่าง พร้อมกับหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง เสียงหัวเราะบาดหัวใจคนฟังเหลือเกิน จนทนไม่ไหว“แกหัวเราะอะไรกัน นี่แกไม่ฆ่าฉันแล้วใช่ไหม”“ฉันไม่ฆ่าแกหรอก ถ้าแกตายแกจะไม่ได้ลิ้มรสความเจ็บปวด ของการตายทั้งเป็น”นายแผนหยุดหัวเราะ ดวงตาดำใหญ่จ้องหน้าเขาด้วยแววตาสมเพช ก่อนจะเอ่ยประโยค ที่ทำให้สุริยะต้องช็อคตาตั้ง“แกจำผู้หญิงสวยๆ ชุดแดง ที่งานเลี้ยงของคุณเฟอร์นันโดได้ไหม เธอเป็นเอดส์!”“แกพูดบ้าอะไร ฉันไม่เชื่อแกหรอก ถึงผู้หญิงคนนั้นจะเป็นเอดส์ แต่ฉันไม่เคยนอนกับผู้หญิงโดยไม่ป้องกัน” เขาค้านเสียงหลง“หึ... ป้องกันเหรอ คืนนั้นแกเมา แกลืมป้องกัน แกกำลังจะตายไอ้สุริยะ ตายด้วยความมักมากในกามของแกไงล่ะ” นายแผนตอกย้ำอีกครั้งสุริยะทบทวนความทรงจำก่อนจะใจหายวาบชาไปทั้งตัว คืนน

  • รุ้งปลายเมฆ   ตอนที่ 87.

    นภวินท์ยิ้มบางๆ ตบบ่าพี่ชายแรงๆ “อย่าคิดมากสิ ยายปลายน่ะขี้เหงา อีกไม่เกินอาทิตย์ ต้องรีบแล่นกลับมาหาพวกเราแน่” เขามั่นใจเหลือเกิน“นายเข้าใจปลายดีนี่ สมแล้วที่ปลายรักนาย”ฆนากรมองหน้าน้องชายด้วยแววตาเศร้า ชายหนุ่มเฝ้ามองปลายรุ้งกับนภวินท์ อย่างเงียบๆ ตั้งแต่กีรดารินทร์จากไป ปลายรุ้งพาตัวเองเข้าไปใกล้ชิดกับนภวินท์ จนไม่สนใจเขาเลย เขาพยายามจะคิดเข้าข้างตัวเองว่าปลายรุ้งรักเขา แต่ท่าทีที่จิตกรสาวปฏิบัติต่อนภวินท์ ทำให้ฆนากรต้องถอยกลับมาอยู่ในมุมมืดของตัวเอง พ่อกับแม่และน้องชายกลับมาอยู่ด้วยกันอีกครั้ง แต่ฆนากรกลับรู้สึกว่าตัวเองเหมือนอากาศที่ไม่มีใครสนใจ แม่เอาใจใส่ดูแลพ่อที่ไม่ค่อยสบาย ส่วนปลายรุ้งขลุกอยู่กับนภวินท์แทบเป็นเงาของกันและกัน ตัวเขาต้องรับภาระดูแลบริษัทแทนบิดา เวลาส่วนใหญ่หมดไปกับงาน เมื่อมีเวลาส่วนตัวเขาอยากใช้มันกับปลายรุ้ง แต่หญิงสาวกลับออกเดินทางท่องเที่ยว โดยไม่บอกลาเขาสักคำ เหมือนเขาไม่ใช่คนที่เธอเห็นความสำคัญอีก“ใช่ ฉันกับปลายเรารักกัน เรารักกันมานานแล้ว ตั้งแต่ก่อนที่นายจะได้รู้จักกับเธอ”นภวินท์มองอาการคอแข็งของพี่ชายอย่างขบขัน ฆนากรไม่เคยเปลี่ยนนิสัยชอบคิดเองเออเ

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status