สาบาน

ธาม....

ขณะที่พวกผมกำลังนั่งดื่มกันไอ้วินมันก็เดินกลับเข้ามาในห้องพร้อมหิ้วถุงอะไรของมันมาก็ไม่รู้

"มึงหิ้วไรมาวะ" ไอ้ภพถามไอ้วิน

"ก็...พวกเหล้าพวกเครื่องดื่มแก้แฮ้งค์ให้พวกมึงไง"

"ไหนบอกออกไปคุยธุระทำไมมีเหล้าติดมือมาด้วยวะ" ไอ้บอสถามเสียงยานคางเพราะเริ่มเมาแล้ว

"กูเห็นว่าเหล้าไอ้ธามใกล้จะหมดขวดแล้วเลยแวะซื้อมาเพิ่ม"

"อืมม" ผมพยักหน้า

เวลาต่อมา...

"แม่งแดกขนาดนี้เมื่อไหร่จะได้กลับวะกูเริ่มจะมึนๆ หัวแล้วนะเนี่ย" ตอนนี้ไอ้ภพพูดด้วยน้ำเสียงไม่ต่างกับไอ้บอส

"กลับไม่ได้ก็นอนนี่ดิวะ คอนโดไอ้ธามมีห้องนอนตั้งหลายห้องจริงมั้ยวะเพื่อน" ไอ้บอสหันมาถามผมผมรีบปฏิเสธทันทีเพราะเวลาผมเอาผู้หญิงมานอนที่คอนโดผมไม่ชอบมีคนอื่นอยู่ในห้อง ยกเว้นเมื่อตอนเย็นที่เอากับเอมี่แล้วมียัยพะพายอยู่ในห้อง ถามว่าผมรู้ไหมว่ายัยนี่อยู่ผมรู้ถามว่าผมตั้งใจไหมผมตั้งใจอยากให้ยัยพะพายได้ยินเผื่อยัยนี่จะทนไม่ไหวแล้วไม่อยากมาที่คอนโดผมอีก

"เสียใจด้วยคืนนี้พวกมึงนอนไม่ได้เพราะกูนัดน้องแนตตี้เอาไว้" ผมตอบพวกมันแล้วก็ยกเหล้าขึ้นดื่ม

"แม่งอะไรวะ กูไม่แอบดูมึงเอากับน้องเค้าหรอกน่าไอ้ธาม" ผมส่ายหน้าให้กับพวกมันที่เริ่มจะเมา

"ช่ายยพวกกูไม่แอบดูหรอกถ้ามึงกับน้องเขาไม่เอากันเสียงดัง5555"

"พวกเหี้ย" ผมด่าพวกมันอย่างเหลืออด

"อะไรวะด่าเพื่อนฝูงว่าเหี้ยเหรอมึงอ่ะ"

"เออก็พวกมึงมันเหี้ยจริงมั้ยล่ะ"

"มึงก็เหี้ยพอๆ กันกับพวกกูนั่นแล่ะไอ้ธามแหมมมาว่าแต่พวกกูสัส"

"แต่กูว่าเรากลับกันก่อนก็ดีนะกูกลัวขับรถไม่ไหวว่ะ" ไอ้บอสพูดกับไอ้ภพ

"เออๆ กูก็ว่างั้นแล่ะ แล้วมึงอ่ะไอ้วินมึงจะกลับพร้อมกูเลยมั้ย"

"ยังอ่ะกูมีเรื่องจะคุยกับไอ้ธามก่อนพวกมึงกลับกันก่อนเลย"

"เออๆ งั้นกูกลับก่อนนะเพื่อนไว้เจอกันเว้ย" ผมยืนมองไอ้บอสกับไอ้ภพเดินเซเล็กน้อยออกไปจากห้อง พอไอ้สองตัวนั่นออกไปแล้วก็เหลือผมกับไอ้วินสองคนที่ยังคงนั่งดื่มกันอยู่

"ไอ้ธาม" ไอ้วินเอ่ยชื่อผมพร้อมกับจ้องหน้าผมนิ่งๆ

"อะไร"

"กู...อยากจะขอโทษมึงเรื่องป่าน เรื่องที่กูเข้าใจมึงผิด" จู่ๆ มันก็พูดเรื่องนี้ขึ้นมา

"อืมมม กูก็ขอโทษที่เคยทำให้มึงเข้าใจผิด" ผมบอกกับมัน

"ช่างมันเถอะเรื่องมันก็ผ่านมาแล้วแล้วตอนนี้กูกับป่านก็ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกันอีก แต่มึงรู้ไหมว่าก่อนที่ป่านจะทิ้งกูไปป่านพูดกับกูว่ายังไง" เสียงมันเริ่มแข็งขึ้น

"พูดยังไงวะ" ผมถามมันกลับเพราะอยากรู้เหมือนกัน

"ป่านบอกว่าป่านไม่น่ามาเอากับกูเลย ไม่น่าเผลอตัวเผลอใจกับกูเพราะคนที่ป่านชอบจริงๆ คือ..มึง ถ้าให้ย้อนเวลากลับไปได้ป่านจะไม่มีวันนอนกับกูที่ป่านท้องมันเป็นความผิดพลาดที่สุดในชีวิต แม่งพอกูได้ยินกูโคตรเสียใจเลยว่ะ กูไม่คิดว่าป่านจะพูดแบบนี้ต่อหน้ากูต่อหน้าลูกด้วย" น้ำเสียงมันเริ่มสั่น

"ป่านพูดแบบนั้นจริงๆ เหรอวะ" ผมถามมันเพราะเท่าที่ผมรู้จักป่านมาเธอไม่น่าจะใช่คนแบบนั้นนะ แต่ก็ไม่แน่เพราะผมกับป่านเราก็ไม่ได้สนิทอะไรกันแค่คุยกันช่วงสั้นๆ

"อืมใช่ มันเลยทำให้กูรู้ว่าไม่ว่ากูจะดีกับป่านแค่ไหนรักมากแค่ไหนสุดท้ายผู้ชายที่ป่านรักก็คือมึงไม่ใช่กู ยิ่งพอป่านรู้ว่ากูไม่มีเงินให้ใช้เหมือนแต่ก่อนป่านก็ยิ่งเผยธาตุแท้ออกมา กูแม่งรักผู้หญิงแบบนี้มาได้ยังไงตั้งหลายปีวะแม่งเอ้ยยยย" มันพูดระบายความในใจก่อนจะเทเหล้าเข้าปาก ส่วนผมก็แค่นั่งฟังมันพูดไม่ได้แสดงความคิดเห็นอะไร

"แล้วมึงรู้อะไรไหมไอ้ธาม ก่อนที่ป่านจะหิ้วกระเป๋าออกไปป่านบอกกับกูว่าป่านจะกลับมาหามึงเพราะป่านยังรักมึง"

".........."

"แล้วมึงคิดว่ากูต้องรู้สึกยังไงวะที่ได้ยินเมียตัวเองพูดแบบนั้น"

"เรื่องนั้นมึงไม่ต้องห่วงหรอก มึงก็รู้ว่ากูเป็นคนยังไง กูไม่เคยนอนกับผู้หญิงของเพื่อนต่อให้เลิกกันแล้วก็ตามกูก็ไม่เอา"

"มึงแน่ใจอ่อไอ้ธามที่พูด"

"ทำไมถึงถามกูแบบนี้วะไอ้วิน" ผมขมวดคิ้วด้วยความสงสัยว่าทำไมมันถึงพูดแบบนี้

"ป่านเคยบอกกับกูว่ามึงกับป่านเกือบจะได้กันแล้วแต่ป่านปฏิเสธมึง"

"ป่านพูดแบบนั้น??"

"อืมใช่"

"แล้วมึงก็เชื่อ??"

"กูไม่รู้แต่กูอยากได้ความมั่นใจจากมึงว่ามึงจะไม่เอากับเมียเพื่อนถึงแม้ว่าตอนนี้ป่านกับกูเราจะเลิกกันแล้วแต่ป่านก็ยังเป็นแม่ของลูกกูอยู่ กูไม่อยากให้ลูกกูรู้สึกแย่ถ้ารู้ว่าแม่มีความสัมพันธ์กับเพื่อนสนิทพ่อ"

"อืมมกูสัญญากับมึง" ผมให้สัญญากับไอ้วินแม้ว่าสิ่งที่มันพูดออกมาจะไม่เป็นความจริงที่ว่าผมจะอยากเอากับป่านแต่ป่านปฏิเสธเพราะผมกับป่านเราไม่เคยไปไหนด้วยกันเลยสักครั้งแค่คุยกันเท่านั้น ผมไม่รู้ว่าทำไมป่านถึงพูดแบบนั้นกับไอ้วิน

"ขอบใจมากเพื่อน อ่ะเหล้าแก้วนี้กูเทให้มึงแล้วมึงต้องแดกให้หมดเพื่อสาบานว่ามึงจะไม่หักหลังกูอีกเป็นครั้งที่สอง"

"กูไม่เคยหักหลังมึงนะไอ้วิน" ผมตอบกลับมันไปเพราะผมไม่เคยหักหลังมันเลยสักครั้ง

"อืมมม" ไอ้วินเทเหล้าใส่แก้วแล้วยื่นมาให้ผม ผมรับมาแล้วยกดื่มจนหมดแก้ว แต่ผมรู้สึกได้ว่ารสชาติเหล้ามันแปลกๆ ชอบกล หรือผมคิดไปเองวะ

พะพาย...

ฉันเผลอหลับไปตอนไหนก็ไม่รู้มารู้ตัวอีกทีตอนที่ได้ยินเสียงคนมาปลุก

"น้องพายครับน้องพาย" ฉันสะลึมสะลือลุกขึ้นยืนแล้วมองหน้าคนเรียกปรากฏว่าเป็นคุณวิน

"คะ มีอะไรให้พายรับใช้คะ"

"พี่กำลังจะกลับส่วนไอ้ธามมันเมาฟุบอยู่ที่โต๊ะพายช่วยดูมันให้ทีนะพี่จะกลับแล้ว"

"ค่ะได้ค่ะ"

"อ่อ เกือบลืมพี่ซื้อน้ำส้มคั้นมาให้ดื่มซะจะได้สดชื่น" คุณวินยื่นขวดน้ำส้มมาให้ฉัน ฉันรับมาถือไว้แล้วขอบคุณ

"ขอบคุณนะคะ"

"อย่าลืมดื่มซะล่ะพี่อุตส่าห์ไปต่อคิวซื้อมาให้เลย ดื่มตอนเย็นๆ สดชื่นดีนะจะได้หายง่วง^^" น้ำเสียงอบอุ่นเอ่ยขึ้น

"ค่ะ" ด้วยความที่ฉันยังง่วงอยู่แต่ต้องทำงานต่อฉันก็เลยเปิดขวดน้ำส้มแล้วยดดื่มจนหมดขวด

"อร่อยมั้ยครับ"

"อร่อยค่ะ"

"ถ้างั้นพี่กลับก่อนนะฝากน้องพายดูแลเพื่อนพี่ด้วย"

"ค่ะ"