Home / มาเฟีย / ลงทัณฑ์เมียลับมาเฟีย / ลงทัณฑ์ : EP 15 ไม่อยากตื่น

Share

ลงทัณฑ์ : EP 15 ไม่อยากตื่น

บทที่ 15 

  แววตาคู่หนึ่งจ้องมองนาฬิกาที่อยู่บนโต๊ะทำงานมือทั้งสองข้างกุมเข้าหากันความคิดหลายอย่างในความรู้สึกตอนนี้จนกระทั่งเวลาผ่านไปถึงเวลาที่จะต้องไปโรงพยาบาลเพื่อดูเพลงมีนาหลังจากผ่าตัด 

ครืด! มือถือวางอยู่บนโต๊ะทำงานนั้นโชว์หน้าจอขึ้นชื่อว่าคุณแม่ มือจึงเอื้อมไปหยิบมากดรับสาย

"เงียบหายไปเลยนะลูกชายเป็นยังไงบ้าง" 

"ก็เหมือนเดิมครับสบายดี มีอะไรหรือเปล่า โทรหาผมวันนี้ปกติแล้วคุณแม่ไม่ค่อยโทรมาหาผม" 

"ก็เห็นเงียบหายไป ไม่มีอะไรหรอกแม่แค่ฝันไม่ดีเป็นห่วงธารามเลยโทรมาหา จำเรื่องที่แม่บอกได้ไหม"

"ครับคุณแม่ผมจำได้"

"ถ้าจำได้ก็ดีอย่าให้ประวัติมันซ้ำรอย ได้สิ่งที่ต้องการก็ถอยออกมา" เขาถอนหายใจออกมาเหมือนกับกำลังเหนื่อยใจหลังจากนั้นกดวางสายจากแม่ของเขาลุกขึ้นเดินออกมาจากห้องทำงาน

"อุ๊ย คุณผู้ชายตกใจหมดเลยค่ะน้องดาว่าจะเอาน้ำกับกาแฟไปให้คุณผู้ชายในห้อง" เธอเป็นแม่บ้านคนใหม่ที่เพิ่งรับเข้ามาได้ไม่ถึงสามวันกิริยาและท่าทางนั้นบ่งบอกถึงความอ่อยการแต่งตัวใส่ชุดแม่บ้านก็จริง แต่ทุกอย่างรัดสัดส่วนจนเผยเห็นได้ชัดสายตาของธารามจ้องมองตั้งแต่หัวจดเท้า

"เธอเป็นแม่บ้านคนใหม่หรอ" เขาจะไม่ค่อยยุ่งเรื่องที่บ้าน แม่ของธารามนั้นมักจะโทรสั่งงานกับแม่บ้านคนสนิท และธารามเองก็มักจะอยู่ที่คอนโด 

"ใช่ค่ะคุณผู้ชาย คุณผู้ชายจะดื่มกาแฟกับน้ำก่อนไหมคะ" สายตายั่วยวนจ้องมองให้เสือนั้นติดกับแต่คนอย่างธารามเขาไม่ใช่ผู้ชายมักมากที่จะไม่เลือกผู้หญิงและคว้าเอาใครง่ายๆ 

"ต้องการอะไร" เธอนั้นชื่อว่าน้องดาเดินเอาถาดแก้วน้ำวางไว้ที่โต๊ะด้านข้างหันหลังเดินกลับมาหาธารามก้าวเท้าจนกระทั่งชิดร่างใหญ่ที่ยืนจ้องมองเธออยู่นั้น 

"ถ้าน้องดาบอกว่าน้องดาต้องการคุณ" มือสองข้างของเธอลูบเข้ายังแผงอกของเขาทำท่าทีเหมือนคนกำลังมีอารมณ์และยั่วยวนให้ฝ่ายตรงข้ามมีอารมณ์ตาม เธอกำลังคิดผิดที่ยั่วยวนธารามจนต้องถูกผลักประเด็นออกจากตัวล้มลงที่พื้นอย่างไม่เป็นท่า

ว้าย!! "ทำไมทำกับน้องดาแบบนี้คะ"

"มาทางไหนก็ออกไปทางนั้นอย่ามายุ่งกับกูผู้หญิงแบบมึง กูไม่เอามาทำพันธุ์หรอก อย่าคิดว่ากูจะคว้าเอาใครมาบำเรอกูง่ายๆโดยเฉพาะผู้หญิงที่เสนอตัวให้กับกู กูจะไม่มีวันเอา" 

"นายคะ"

"ใครอยู่แถวนี้มาเอาผู้หญิงคนนี้ออกไปจากบ้านของกู จะรับใครเข้ามาทำงานทำไมไม่ดูดีๆว่าเอาแม่บ้านหรือว่าเอาแรดเข้ามา!

พวกแม่บ้านรีบเอาแม่บ้านที่ชื่อน้องดานั้นออกไปเพราะรู้ดีว่าถ้าธารามโมโหจะเกิดอะไรขึ้น 

"เจอแต่เรื่องอะไรวะเนี่ยจะไม่ทันเวลาแล้ว" เขายกแขนขึ้นมาดูนาฬิกาที่ข้อมือของตัวเองรีบก้าวเท้าเดินออกจากบ้านด้วยความเร็วตรงมาที่รถและขับออกมุ่งหน้าสู่โรงพยาบาล

"เฮีย" พราวมุกเห็นพี่ชายของตนเดินมาจึงรีบวิ่งมากอดแขนของพี่ชาย เธอกับคุณเพลิงนั่งรออยู่ที่หน้าห้องผ่าตัด ธารามเดินตรงเข้าไป เขาโอบกอดน้องสาวพร้อมใช้มือลูบหัวของเธอ

"ร้องไห้ทำไม" เขามองหน้าน้องสาวสลับมองหน้าคุณเพลิงเพื่อนสนิทของตนที่กำลังนั่งอยู่เก้าอี้กุมมือเข้าหากันไว้ใต้คางแววตาแดงก่ำดั่งคนกำลังเครียด

"มันเกิดอะไรขึ้นไอ้เพลิง" ธารามเอ่ยถามขึ้น คุณเพลิงได้เพียงแต่หันมองหน้าธารามและหันกลับไปเหมือนเดิมไม่พูดแล้วตอบอะไร เหมือนกับว่าเขานั้นไม่อยากพูดกับธาราม

"ระหว่างผ่าตัดเพลงมีนาเกิดอาการช็อคค่ะเฮียฮือๆหมอกำลังช่วยอยู่" 

แกร๊ก!! ประตูห้องฉุกเฉินเปิดออกมา ครั้งนี้เขาคือคุณหมอคนที่ผ่าตัดเพลงมีนาใบหน้าของเขาบ่งบอกถึงความซีด คุณเพลิงรีบลุกขึ้นจากเก้าอี้เดินตรงมาหาคุณหมอเพราะก่อนหน้านี้มีเหตุการณ์เกิดขึ้นเพลงมีนาเกิดอาการช็อคและคุณหมอได้ทำ CPR หลายครั้ง

"หมอ น้องสาวของผมเป็นยังไงบ้าง? เธอปลอดภัยใช่ไหม คุณหมอตอบมาสิว่าเพลงมีนาปลอดภัย"

"ใจเย็นๆสิวะ หมอเขาตอบมึงไม่ทันหรอกมึงไปเขย่า...

พรึ่บ! คุณเพลิงนั้นผลักธารามออกจากตัวเองที่กำลังจับเขา หันมองหน้าเพื่อนด้วยแววตาที่บ่งบอกถึงความโกรธ

"อย่าเพิ่งยุ่งกับกู"

"ใจเย็นๆนะครับทุกคนพวกคุณจะมาทะเลาะกันตรงนี้ไม่ได้ แล้วคุณก็ปล่อยผม ผมเป็นหมอผมมีหน้าที่รักษาคนไข้ไม่ใช่มีหน้าที่รองรับอารมณ์ของใคร" คุณเพลิงยกมือขึ้นในทำนองขอโทษคุณหมอ พราวมุกเดินเข้ามาประคองไว้เพราะว่าคุณเพลิงนั้นแทบจะยืนไม่อยู่

"หมอได้ทำ CPR ด้วยเครื่องกระตุ้นหัวใจไปสามครั้งตอนนี้ยังไม่พ้นขีดอันตรายอาการของคนไข้ 50-50 ยังคงต้องเฝ้าดูอาการในห้องฉุกเฉินอย่างใกล้ชิด หมอออกมาแจ้งอาการกับญาติเท่านี้นะครับ" 

"ผมขอเข้าไปหาน้องสาวได้ไหม ถือว่าขอร้องผมอยากให้น้องสาวผมกลับมาแบบปลอดภัย"

"ไม่ได้ครับถ้าเกิดการติดเชื้อขึ้นมา มันจะทำให้อาการของคนไข้แย่ลง"

"มันจะต้องติดเชื้ออะไรขนาดนั้น ปล่อยให้พี่ชายเขาได้เข้าไปดูอาการ" ธารามจ้องมองหน้าหมอเขม่งตะคอกออกมาหลายครั้งและพูดหลายประโยคจนกระทั่งธารามควักปืนออกมาจากทางด้านหลังหมอจึงยอมเสี่ยงให้กับญาติได้เข้าไปดูอาการ 

ภาพตรงหน้าของเขาทั้งสามคนนั้น เห็นผู้หญิงคนหนึ่งที่นอนอยู่บนเตียงผ่าตัดมีเครื่องช่วยหายใจและสายวัดความดันชีพจร มีถุงน้ำเกลือและถุงเลือดมีผ้าสีเขียวปกคลุมร่างกาย ใบหน้าเล็กนั้นซีดเซียวดั่งคนไม่มีลมหายใจ เขาเห็นน้องสาวตัวเองอยู่ในสภาพนี้เขายิ่งร้องไห้ขาอ่อนแรงจนเข่าทรุดลง

"ฮือๆเพลง ตื่นขึ้นมานะเฮียขอโทษ เฮียขอโทษสำหรับทุกอย่างขอร้องอยู่กับเฮียนะ ตื่นขึ้นมามีชีวิตใหม่นะ อย่าทิ้งเฮียไปพ่อกับแม่ทิ้งเฮียไปแล้วเพลงจะทิ้งเฮียอีกหรอ เพลงไม่รักเฮียหรอเฮียยอมทุกอย่างเลยขอแค่ตื่นขึ้นมาอยู่กับเฮีย" พราวมุกและคุณเพลิงกอดกันร้องไห้อยู่ที่พื้น แตกต่างจากธารามที่ยืนกอดอกมองด้วยสายตาที่นิ่งเฉย

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • ลงทัณฑ์เมียลับมาเฟีย   ลงทัณฑ์ : EP 16 รู้ทุกอย่าง

    บทที่ 16เวลาผ่านไป 3 ชั่วโมงหมอได้ออกมาอีกครั้งพร้อมบอกว่าเพลงมีนานั้นพ้นขีดอันตรายแล้วเหลือแค่อย่างเดียวคือรอให้เธอฟื้นและยังอยู่ในอาการค่อนข้างที่ต้องดูแลอย่างใกล้ชิด เขาย้ายตัวของเธอไปนอนอยู่ที่ห้องพักฟื้นมีพยาบาลพิเศษคอยเฝ้าอยู่ตลอดและให้เยี่ยมได้คุณเพลิงนั่งจับมือของน้องโดยไม่ห่างไม่ยอมกินแม้กระทั่งน้ำใจจดใจจ่อรอให้น้องสาวนั้นฟื้น ส่วนพราวมุกเป็นห่วงทั้งสองคนพยายามปลอบใจคุณเพลิงอยู่ตลอดเวลา ส่วนธารามนั้นกลับไปแล้วเขาดูเหมือนไม่ได้สนใจและไม่ได้รู้สึกอะไรในการผ่าตัดของเพลงมีนาเลยสักนิด"คุณเพลิงคะพราวขอลงไปซื้อผ้าอนามัยก่อนนะรู้สึกเหมือนจะเป็นประจำเดือน" เธอนั้นรู้สึกปวดและหน่วงท้องรู้สึกเหมือนประจําเดือนจะมาจึงบอกกับคุณเพลิงก่อนที่จะลงมาด้านล่าง"จำได้ไหมว่าเราทั้งสองคนเคยสัญญากันไว้ว่าจะไม่ทิ้งกันจำคำของเพลงได้ไหม ได้โปรดตื่นขึ้นมาหาพี่ชายคนนี้นะ" คุณเพลิงนั้นจากที่เคยเป็นผู้ชายที่มีราศีดูสง่าตอนนี้กลับเศร้าหมองลงไม่มีชีวิตชีวาใจจดใจจ่อรอน้องสาวฟื้นขึ้นมา"เฮียขอโทษสำหรับทุกอย่างเฮียยอมทุกอย่างขอแค่เพลงมีนาตื่นมานะขอร

  • ลงทัณฑ์เมียลับมาเฟีย   ลงทัณฑ์ : EP 15 ไม่อยากตื่น

    บทที่ 15 แววตาคู่หนึ่งจ้องมองนาฬิกาที่อยู่บนโต๊ะทำงานมือทั้งสองข้างกุมเข้าหากันความคิดหลายอย่างในความรู้สึกตอนนี้จนกระทั่งเวลาผ่านไปถึงเวลาที่จะต้องไปโรงพยาบาลเพื่อดูเพลงมีนาหลังจากผ่าตัดครืด! มือถือวางอยู่บนโต๊ะทำงานนั้นโชว์หน้าจอขึ้นชื่อว่าคุณแม่ มือจึงเอื้อมไปหยิบมากดรับสาย"เงียบหายไปเลยนะลูกชายเป็นยังไงบ้าง""ก็เหมือนเดิมครับสบายดี มีอะไรหรือเปล่า โทรหาผมวันนี้ปกติแล้วคุณแม่ไม่ค่อยโทรมาหาผม""ก็เห็นเงียบหายไป ไม่มีอะไรหรอกแม่แค่ฝันไม่ดีเป็นห่วงธารามเลยโทรมาหา จำเรื่องที่แม่บอกได้ไหม""ครับคุณแม่ผมจำได้""ถ้าจำได้ก็ดีอย่าให้ประวัติมันซ้ำรอย ได้สิ่งที่ต้องการก็ถอยออกมา" เขาถอนหายใจออกมาเหมือนกับกำลังเหนื่อยใจหลังจากนั้นกดวางสายจากแม่ของเขาลุกขึ้นเดินออกมาจากห้องทำงาน"อุ๊ย คุณผู้ชายตกใจหมดเลยค่ะน้องดาว่าจะเอาน้ำกับกาแฟไปให้คุณผู้ชายในห้อง" เธอเป็นแม่บ้านคนใหม่ที่เพิ่งรับเข้ามาได้ไม่ถึงสามวันกิริยาและท่าทางนั้นบ่งบอกถึงความอ่อยการแต่งตัวใส่ชุดแม่บ้านก็จริง แต่ทุกอย่างรัดสัดส่วนจนเผยเห็นได้ชัดสา

  • ลงทัณฑ์เมียลับมาเฟีย   ลงทัณฑ์ : EP 14 ช่วยเพราะแลกกับของที่ต้องการ

    บทที่ 14เพลงมีนายอมให้ทางโรงพยาบาลรักษาโดยที่ไม่ขัดขืนเชื่อคำพูดทุกอย่างของธารามที่ธารามบอก จนกระทั่งเช้าวันรุ่งขึ้นถึงเวลาที่จะเธอจะต้องเข้าห้องผ่าตัด"เฮีย" ลืมตาขึ้นมาในช่วงตอนกลางวันเธอเห็นธารามนั้นนั่งฟุบหน้าอยู่ที่ด้านข้างเตียงของเธอจึงเรียกเขาให้ตื่นเขายกมือขยี้ตาตัวเอง ลืมตาขึ้นมาเผยรอยยิ้มให้กับสาวน้อยที่ป่วยอยู่บนเตียง มือรีบกุมมือของเธอไว้"ตื่นตั้งแต่เมื่อไหร่""เพิ่งตื่นค่ะ เฮียเฝ้าเพลงตั้งแต่เมื่อคืนแล้วหรอคะ ทำไมเพลงถึงหลับไปนานจังเหมือนว่าเพลงหลับไปในช่วงบ่าย" เป็นเพราะฤทธิ์ยาที่หมอนั้นจ่ายให้กับเธอกินห่อนนอน เพื่อที่ให้ร่างกายเธอพักผ่อน มีพยาบาลพิเศษคอยเฝ้าอยู่ตลอดเวลาธารามพึ่งมาได้เพียงไม่นานที่เธอเห็นนั้นเขาเพียงแกล้งหลับและดูเหมือนว่าเขาเฝ้า"อืมเพลงหลับไปนาน กินน้ำก่อนไหมจะได้สดชื่น" เขาลุกขึ้นหยิบแก้วน้ำบนหัวเตียงให้กับเธอได้ดื่ม"ขอบคุณนะคะขอบคุณที่มาดูแลเพลง" เธอทำท่าทีจะลุกขึ้นจากเตียงเพราะว่าปวดท้องอยากจะเข้าห้องน้ำจนกระทั่งพลาด คนตัวเล็กเหมือนจะล้มลงจากเตียง แต่ธารามนั้นคว้าเธอไว้ได้ทัน

  • ลงทัณฑ์เมียลับมาเฟีย   ลงทัณฑ์ : EP 13 ขอร้องเพื่อนให้ช่วยน้องตัวเอง

    บทที่ 13 คุณเพลิงมาหาธารามเพื่อขอร้องให้ธารามนั้นช่วยพูดกับเพลงมีนาให้ยอมรักษาตัวและยินยอมกับการผ่าตัดครั้งนี้ธารามปฏิเสธทันที"ช่วยน้องสาวกูสักครั้งได้ไหม" ธารามลุกขึ้นหลังจากที่ปฏิเสธเพื่อนแต่คุณเพลิงนั้นคุกเข่าลงพูดออกมาทั้งน้ำตาขอร้องให้เพื่อนช่วยน้องสาวตัวเอง"จะทำแบบนี้ทำไมวะ มึงก็รู้ว่ากูเป็นคนยังไงกูช่วยใครไม่ได้หรอกถ้าเธอไม่อยากรักษาก็ปล่อยเธอตายไปสิ" ขนาดคุณเพลิงเป็นเพื่อนรักธารามยังกล้าพูดปฏิเสธอย่างไร้เยื่อใย"เฮียคะ ช่วยเพลงมีนาสักครั้งเถอะนะคะพราวขอร้อง" สองมือของพราวมุกจับเข้าที่แขนของพี่ชายมองหน้าธารามทั้งน้ำตาเธออยากให้พี่ชายนั้นช่วยเพลงมีนาให้พ้นจากวิกฤตินี้"ไม่ เฮียจะไม่ช่วยเรื่องนี้เด็ดขาดเพราะว่าไม่จำเป็นต้องเป็นเฮีย เฮียกับเพลงมีนาเราไม่ได้รักกันเหมือนคู่รัก จะต้องไปให้กำลังใจเพื่อในการรักษาบ้าหรือเปล่า""แน่ใจหรอคะว่าไม่ได้รักกัน พราวไม่รู้หรอกว่าเฮียจะคิดกับเพลงมีนายังไง แต่พราวรู้เพลงมีนาเธอรักเฮีย ที่เธอตามหึงตามหวงก็เพราะอะไร""จะเพราะอะไรก็ช่าง นั่นมันเป็นบทเรียนของเพลงมีนาไ

  • ลงทัณฑ์เมียลับมาเฟีย   ลงทัณฑ์ : EP 12 โกรธพี่ชาย

    บทที่ 12ดวงตาคู่น้อยค่อยๆลืมขึ้นมาเจอแสงสว่างรอบด้านสายตาเริ่มเบิกกว้างขึ้นเมื่อหันมองรอบๆเธอจึงรู้ว่าที่นี่คือโรงพยาบาล ร่างกายของเธอนั้นอ่อนแรงจึงไม่สามารถทำให้เธอขยับขึ้นนั่งได้ใบหน้าหันมองซ้ายและขวา ไปเห็นพี่ชายตนเองนั้นนอนขดอยู่ที่โซฟาเวลาผ่านไป 2 วันที่เพลงมีนาเธอหลับไป ตาทั้งสองเอ่อล้นไปด้วยน้ำตาจนกระทั่งไหลรินเปียกเสื้อของโรงพยาบาลมองพี่ชายที่นอนอยู่โซฟาเพลงมีนาเธอจำเหตุการณ์ได้ทั้งหมด"ฮึก" แขนทั้งสองข้างโอบกอดตัวเองในขณะที่ยังนอนอยู่บนเตียงเธอเสียใจและน้อยใจในสิ่งที่พี่ชายทำกับเธอ"เพลงมีนา" ในขณะที่เขากำลังหลับอยู่นั้นได้ยินเหมือนเสียงร้องไห้จึงลืมตาตื่นขึ้นมาพบว่าน้องสาวนั้นฟื้นแล้วจึงรีบวิ่งมาที่เตียง พร้อมกับจับมือน้องสาว แต่เธอนั้นดึงมือออกจากพี่ชายหันหน้าหนีไปอีกทาง"เฮียขอโทษเพลง เฮียไม่ได้ตั้งใจที่จะทำเพลงแบบนั้นแต่..."ออกไปค่ะ" เพลงมีนาพูด 1 ประโยค ยกมือชี้ไปที่ประตูไล่พี่ชายออกจากห้อง"ไม่ เพลงต้องคุยกับเฮียให้รู้เรื่องก่อน""จะให้เพลงคุยอะไร! เพลงเป็นคนผลักน้ำตาลตกบันไดเพลงเ

  • ลงทัณฑ์เมียลับมาเฟีย   ลงทัณฑ์ : EP 11 เข้าโรงพยาบาล

    บทที่ 11 "พอได้แล้วเพลงมีนา มันมากเกินไปแล้วนะเฮียผิดเองที่เลี้ยงน้องตามใจจนทำให้น้องเสียคนแบบนี้" มือหนาทั้งสองข้างของพี่ชายจับแขนน้องสาวเขย่าตะคอกเสียงใส่หน้าน้องบอกให้เธอนั้นหยุดโวยวาย"เพลงไม่หยุดเพลงไม่ได้เปลี่ยนไป เพลงไม่ได้เอาแต่ใจเฮียนั่นแหละที่ไม่ใส่ใจไม่สนใจน้องตั้งแต่มีพราวมุกเข้ามาเพลงมีนาคนนี้ก็ไม่ได้อยู่ในสายตาของพี่ชายอีกเลยเพลงพูดจริงไหมล่ะคะ"เพี๊ยะ!! ฝ่ามือหนาของคุณเพลิงนั้นตบลงบนใบหน้าน้องสาวด้วยความโมโหทำให้ร่างบางล้มพับลงกับพื้น มือจับเข้าที่แก้มตัวเองทั้งเจ็บและแสบ ฝ่ามือของพี่ชายนั้นหนักจนทำให้ริมฝีปากเธอมีเลือดซิบออกมา"เพลง" คุณเพลิงคุกเข่าลงตรงหน้าน้องสาวมือทั้งสองข้างจับประคองเข้าที่ต้นแขนของเธอเพลงมีนาเงยหน้าขึ้นทำให้เห็นเลือดออกตรงริมฝีปากสีหน้าของคุณเพลิงเปลี่ยนไปทันทีเมื่อเห็นรอยที่ฝ่ามือเด่นชัดเป็นรอยนิ้วมือทั้ง 5 ของตนเอง"เฮียไม่ได้ตั้งใจ" เธอร้องไห้ไม่มีเสียงออกมา มีเพียงแต่หยดน้ำตาทั้งสองที่ไหลรินออกจากดวงตาคู่น้อยนั้นไม่ขาดสาย"เพลง เพลงพูดกับเฮียก่อน อย่าเป็นแบบนี้" เฮือก!!! จู่ๆตัวของ

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status