Se connecterShare
ตอนที่5 แค่เพราะต้องการ
Dernière mise à jour:
2025-11-26 12:51:57ร่างเล็กเดินกลับเข้ามาในห้อง เธอถอดเข็มขัดกระโปรงนักศึกษาออก ดึงชายเสื้อออกมานอกกระโปรง ยืนดูสภาพหน้าตาตัวเองในกระจกเล็กน้อย ก่อนจะหยิบโทรศัพท์และเดินออกจากห้อง ลงไปหาร่างสูงที่ยืนรอเธออยู่ที่รถของเขา
หอพักแห่งนี้มีเพียงสิบชั้น เธอพักชั้นบนสุด ถึงจะเป็นหอพักที่ไม่ได้มีขนาดใหญ่มาก แต่ทว่ามีอุปกรณ์อำนวยความสะดวกครบครัน และความปลอดภัยก็ดีเยี่ยม หากเป็นคนนอกมาหา จะต้องให้คนในหอลงมารับ เพราะต้องสแกนคีย์การ์ดตรงประตูทางเข้า เพราะแบบนี้พ่อกับแม่เลยวางใจที่จะให้เธอพักหอนี้ ท่านทั้งสองคนมองว่าความปลอดภัยในชีวิตและทรัพย์สินเป็นเรื่องที่สำคัญ มุกดาออกจากลิฟต์เดินตรงไปหาร่างสูงของเวกัสที่ยืนกอดอกพิงรถของเขา ตอนที่เขาหันมาเห็นเธอ เขาทำเพียงยกยิ้มมุกปากตามสไตล์ของเขา แต่สายตาคมกริบที่กำลังจ้องมองเธอนั้น ทำให้เธอรู้สึกวูบวาบไปหมดทั้งร่างกาย “พี่รู้ได้ยังไงว่าฉันพักที่นี่” “ก็ไม่ได้ยากอะไร”คนตัวสูงยักไหล่ ทำเหมือนเรื่องนี้ไม่ได้สำคัญ ทั้งที่จริงไอ้เลโอเพื่อนสนิทของเขา เป็นคนส่งข้อความไปบอกเขาว่าช่วงเย็นตอนมันขับรถออกจากมหาลัย เห็นเธอเดินเข้ามาในซอยข้าง ๆ แล้วในซอยนี้ก็มีแค่หอนี้หอเดียว มันคงไม่ใช่เรื่องยากที่เขาจะคาดเดาได้ และที่สำคัญเธอคงไม่รู้ว่าคอนโดของเขาอยู่ห่างจากที่นี่ไม่ถึงครึ่งชั่วโมงก็ขับมาถึงได้อย่างสบาย “พี่ตามฉันเหรอคะ” “ตามผู้หญิงที่สนใจ แปลกตรงไหน” คนตัวเล็กหลุบตามองพื้น หลบสายตาคมของเขาทันที ตอนนี้รู้สึกเหมือนภูมิคุ้มกันในร่างกายตัวเองจะต่ำลงไปทุกที ยิ่งมาอยู่ต่อหน้าเขาแบบนี้ ทุกอย่างดูจะควบคุมได้ยากไปหมด “แถวหอเธอมีอะไรกินบ้าง” “คะ” “ฉันหิว” มุกดาพยักหน้าหงึกหงักเดินนำหน้าเขาไปตามซอยเล็กข้างหอ ระหว่างทางเธอพยายามชวนเขาคุยเพื่อลดความประหม่า “ร้านที่ฉันจะพาไปเป็นร้านอาหารตามสั่ง มีก๋วยเตี๋ยวด้วยนะคะ เผื่อพี่อยากซดน้ำซุป” “อืม” “แล้วก็มีน้ำผลไม้ปั่นด้วยนะคะ ผลไม้แท้ ๆ เลยค่ะ” “อืม” มุกดาแอบถอนหายใจเบา ๆ ขนาดเธอชวนคุย เขาก็ยังคงทำสีหน้าเคร่งขรึม ตอบกลับมาแค่คำว่าอืม เหมือนบอกเธอว่าเขากำลังตั้งใจฟังเธออยู่ แต่สิ่งที่เธอไม่รู้คือทุกครั้งที่เธอเดินนำหน้า เวกัสไม่ได้มองทางเลยแม้แต่น้อย สายตาคมของเขาจับจ้องอยู่ที่แผ่นหลังบางใต้เสื้อนักศึกษาสีขาว เธอไม่ได้ใส่เสื้อตัวเล็กรัดรูปเหมือนผู้หญิงส่วนใหญ่ มันชวนให้เขาคิดไปถึงรูปร่างภายในของเธอว่าจะเป็นแบบไหน เดินถึงหน้าร้านเป็นเพิงเก่าเล็ก ๆ แสงไฟสลัว กลิ่นอาหารหอมฟุ้ง เวกัสเดินเบียดแขนเธอเข้าไป หัวใจดวงน้อยเต้นตึกตักเมื่อได้กลิ่นน้ำหอมของเขาโชยเข้าจมูก ทั้งคู่เลือกนั่งโต๊ะหนึ่งมุมร้านด้านใน ก่อนมุกดาจะเอ่ยถามเขาออกมา “พี่อยากกินอะไรคะ ฉันสั่งให้” “เอาเหมือนเธอ”เขาตอบกลับเพียงสั้น ๆ มองหน้าใบหน้าสวยของเธอตรง ๆ จนคนตัวเล็กต้องหลบตาคมร้อนแรงของเขา “วันนี้พาแฟนมาด้วยเหรอจ๊ะ” ป้าร้านตามสั่งที่ยืนรอรับเมนูเอ่ยหยอกล้อ ด้วยความสนิทสนม คำว่าแฟนทำให้มุกดาหน้าแดงก่ำ คนตัวสูงเองก็ไม่ปฏิเสธอะไรออกไป “อะ เอ่อยังไม่ใช่ค่ะ” "ยังไม่ใช่ ก็แปลว่ารอให้เขาขออยู่หรือเปล่า พ่อหนุ่มรีบ ๆ ขอนะ" "ครับ" มุกดายกมือปิดปากตัวเอง รู้สึกเขินจนแทบจะมุดดินหนีตอนนี้ เธอรีบก้มหน้าก้มตาสั่งอาหารเพื่อกลบเกลื่อน ระหว่างรออาหาร เวกัสเอาแต่จ้องหน้าเธอไม่วางตา เธอเองก็เอาแต่หลบสายตาเขา ทำทีเป็นหยิบโทรศัพท์ในมือขึ้นมาเล่นแก้เขิน รู้สึกคิดผิดที่มานั่งทานข้าวให้เขาใช้สายตามองเธอแบบนี้ จนกระทั่งน้ำผลไม้ปั่นที่เธอสั่งมาเสิร์ฟ เธอจึงได้ก้มหน้าก้มตาดูดน้ำไม่สนใจเขา "ขอกินหน่อย" เขาดึงแก้วน้ำปั่นของเธอไปดูดหน้าตาเฉย ทำเอาเธอยิ่งเขินหนักขึ้นไปอีก “เมื่อกี้พี่บอกไม่อยากกิน” “ทำไม แค่นี้หวง” "ไม่ได้หวงค่ะ"เขาเลื่อนแก้วน้ำปั่นกลับมาตรงหน้าเธอ ดวงตากลมโตมองหลอดที่เขาเพิ่งดูดไปเมื่อกี้ เธอกำลังลังเลว่าจะดูดต่อดีไหม ทำแบบนี้มันเหมือนการจูบกันทางอ้อมเลย เวกัสมองคนตัวเล็กที่เอาแต่มองหลอดน้ำปั่น นึกแล้วก็ตลกตัวเองเป็นบ้า ที่ทำในสิ่งที่ไม่เคยคิดที่จะทำมาก่อนในชีวิต ถ้าไอ้เลโอรู้มันคงล้อเขายันลูกบวช ไม่อยากจะเชื่อว่าแค่อยากได้ผู้หญิงคนหนึ่งเขาจะลงทุนทำได้ขนาดนี้ หลังจากอาหารที่สั่งไว้มาเสิร์ฟ ทั้งคู่ก็นั่งทานกันเงียบ ๆ ปกติเขาไม่เคยมานั่งทานข้าวร้านทางแบบนี้ แต่ทว่ารสชาติอาหารก็จัดว่าถูกปากเขาอยู่ไม่น้อย "มุกดา"เวกัสเอ่ยเรียกชื่อเธอเป็นครั้งแรก "คะ”เธอกระพริบตาปริบ ๆ รอฟังเขาด้วยความสงสัย “กินเสร็จแล้ว ไปเดินเล่นกัน” มันไม่ใช่แค่ประโยคบอกเล่า แต่เป็นประโยคคำสั่ง เหมือนบังคับเธอกลาย ๆ มุกดาที่ได้ยินพยักหน้าทันทีโดยไม่รู้ตัว ในใจเวกัสตอนนี้มีเพียงประโยคเดียวคือถูกใจลักษณะท่าทางของคนตรงหน้า เขาไม่เคยเจอผู้หญิงคนไหนที่ไร้เดียงสาได้ขนาดนี้ ทว่าเขาก็ยังคงแสดงออกกลับไปด้วยท่าทางเรียบเฉย ไม่ได้ยินดียินร้ายอะไร ทั้งที่ในใจเขาตอนนี้ อยากจะรุกเธอให้เร็วและมากกว่านี้ เขาค่อนข้างมั่นใจว่าเธอชอบเขา แต่ตามนิสัยผู้หญิงที่ไม่เจนจัดเรื่องผู้ชาย เลยยังไม่เก่งกาจที่จะยั่วยวนให้เขาหลงเสน่ห์ได้โดยง่าย
Latest chapter
ลวงรักวิศวะเถื่อน ตอนที่6 จูบแรก
หลังจากจบมื้ออาหารข้างทางแสนอร่อย เวกัสรีบลุกขึ้นจ่ายเงินก่อนที่มุกดาจะทันใช้โทรศัทพ์สแกนค่าอาหารมื้อนี้ ป้าเจ้าของร้านที่เห็นก็ส่งยิ้มให้ทั้งคู่จนแก้มปริ มุกดาเดินตามเขาออกมานอกร้าน บรรยากาศในซอยเริ่มเงียบสงบลงแล้ว เหลือเพียงแต่แสงไฟจากถนนที่เริ่มเปิดส่องสว่างข้างทาง “ไปที่ไหน”คนตัวสูงเอ่ยถามสั้นห้วน หันมองใบหน้าสวยของเธอเต็มตา นิ้วเรียวเล็กชี้ไปทางสวนหย่อมเล็ก ๆ ข้างหอของเธอ “มีสวนหย่อมค่ะ มีเก้าอี้ม้าหินอ่อนให้นั่ง เดินไปแป๊บเดียวเอง” เวกัสพยักหน้าเข้าใจ ก่อนจะทำสิ่งที่ทำให้มุกดาแทบหยุดหายใจ ใบหน้าขึ้นสีแดงก่ำ คือมือหนาของเขายื่นมือมาให้เธอ "จับมือ" คนตัวเล็กมองมือของเขาสักพักอย่างชั่งใจ มีความลังเลเกิดขึ้นเพียงนิด ก่อนจะตัดสินใจวางมือเล็กของเธอลงไปทันที ทันทีที่สัมผัสกัน มันให้ความแปลกใหม่แบบที่เธอไม่เคยเจอมาก่อน รู้สึกหัวใจเต้นแรงจนรู้สึกได้ ไม่แน่ใจนักว่าเป็นเสียงหัวใจของเขาหรือของเธอกันแน่ที่ดังรัวอยู่ตอนนี้ ทั้งสองคนพากันเดินไปเงียบ ๆ จับมือกันแน่นแบบนั้นไปตลอดทาง จนถึงสวนหย่อมที่เธอบอกกับเขา เวกัสพาเธอนั่งลงบนม้าหินอ่อนตัวเดียวกัน มันใกล้จนไหล่สัมผัสกันเบา ๆ ท้องฟ้า
ลวงรักวิศวะเถื่อน ตอนที่5 แค่เพราะต้องการ
ร่างเล็กเดินกลับเข้ามาในห้อง เธอถอดเข็มขัดกระโปรงนักศึกษาออก ดึงชายเสื้อออกมานอกกระโปรง ยืนดูสภาพหน้าตาตัวเองในกระจกเล็กน้อย ก่อนจะหยิบโทรศัพท์และเดินออกจากห้อง ลงไปหาร่างสูงที่ยืนรอเธออยู่ที่รถของเขา หอพักแห่งนี้มีเพียงสิบชั้น เธอพักชั้นบนสุด ถึงจะเป็นหอพักที่ไม่ได้มีขนาดใหญ่มาก แต่ทว่ามีอุปกรณ์อำนวยความสะดวกครบครัน และความปลอดภัยก็ดีเยี่ยม หากเป็นคนนอกมาหา จะต้องให้คนในหอลงมารับ เพราะต้องสแกนคีย์การ์ดตรงประตูทางเข้า เพราะแบบนี้พ่อกับแม่เลยวางใจที่จะให้เธอพักหอนี้ ท่านทั้งสองคนมองว่าความปลอดภัยในชีวิตและทรัพย์สินเป็นเรื่องที่สำคัญ มุกดาออกจากลิฟต์เดินตรงไปหาร่างสูงของเวกัสที่ยืนกอดอกพิงรถของเขา ตอนที่เขาหันมาเห็นเธอ เขาทำเพียงยกยิ้มมุกปากตามสไตล์ของเขา แต่สายตาคมกริบที่กำลังจ้องมองเธอนั้น ทำให้เธอรู้สึกวูบวาบไปหมดทั้งร่างกาย “พี่รู้ได้ยังไงว่าฉันพักที่นี่” “ก็ไม่ได้ยากอะไร”คนตัวสูงยักไหล่ ทำเหมือนเรื่องนี้ไม่ได้สำคัญ ทั้งที่จริงไอ้เลโอเพื่อนสนิทของเขา เป็นคนส่งข้อความไปบอกเขาว่าช่วงเย็นตอนมันขับรถออกจากมหาลัย เห็นเธอเดินเข้ามาในซอยข้าง ๆ แล้วในซอยนี้ก็มีแค่หอนี้หอเดียว มันคงไม่ใช
ลวงรักวิศวะเถื่อน ตอนที่4 ให้โอกาส
มุกดากลับถึงหอพักของเธอตอนสี่โมงเย็น เป็นหอพักซอยข้างมหาลัย เหตุที่เธอไม่ได้ไปอยู่คอนโดหรูเหมือนแอริน เพราะที่บ้านเธอไม่ได้ร่ำรวยขนาดนั้น จัดว่ามีฐานะระดับปานกลาง ไม่ได้ถึงกับขัดสน เธอก็ยังมีเงินใช้ได้สบาย พ่อกับแม่ของเธอรับราชการด้วยกันทั้งคู่ เธอเป็นลูกคนเดียวที่คนเป็นพ่อค่อนข้างหวง แต่ที่อนุญาตให้มาอยู่หอพัก เพราะบ้านของเธออยู่เขตชานเมือง การจะเดินทางมาเรียนด้วยรถโดยสารทุกวัน จึงไม่ค่อยสะดวก ติ้ง! เสียงแจ้งเตือนข้อความดังขึ้น เธอกดเปิดหน้าจอดู หัวใจดวงน้อยก็กระหน่ำเต้นรัวทันที เมื่อเห็นรายชื่อของคนที่ส่งข้อความมาหาเธอ เวกัส: เลิกเรียนหรือยัง เธอยังไม่ได้กดเข้าไปอ่านข้อความนั้น แต่อ่านผ่านหน้าจอที่แจ้งเตือน ไม่แน่ใจว่าควรจะตอบข้อความของเขาดีหรือเปล่า เพิ่งเป็นครั้งแรกที่มีผู้ชายทักมาหาเธอแบบนี้ ปกติเธอไม่เคยให้ช่องทางติดต่อกับผู้ชายคนไหน เพราะไม่เคยรู้สึกถูกใจใครสักคน กระทั่งเขาที่เธอรู้สึกปลื้ม หากแอรินไม่จัดการทุกอย่าง เธอก็ยังไม่แน่ใจว่าจะกล้าให้ไลน์เขาไปหรือเปล่า เวกัส: ทำไมไม่ตอบ ขณะที่กำลังชั่งใจและสับสน เขาก็กดส่งเข้ามาอีกข้อความ เป็นข้อความห้วน ๆ ที่ทำให้นึกถ
ลวงรักวิศวะเถื่อน ตอนที่3 ไม่ชอบหน้า
"มึงไปให้ไลน์กูกับพี่เขาทำไม"ออกมาจากห้องสมุดได้ มุกดาก็โวยวายออกมาทันที รู้สึกไม่พอใจที่เพื่อนทำอะไรไม่ปรึกษาเธอก่อน "อ้าว ก็มึงชอบพี่เขาไม่ใช่เหรอ ดูเหมือนพี่เขาจะชอบมึงด้วยนะ" "เขาดูอันตรายเกินไป" "มึงก็ทำให้เสือเชื่องเป็นแมวสิ จะไปยากอะไร มันท้าทายดีนะกูว่า" มุกดาส่ายหน้าทันที ยอมรับจากใจว่าเธอไม่มีประสบการณ์เรื่องผู้ชายมาก่อน จะไปทำเหมือนที่เพื่อนบอกได้ยังไง อีกอย่างเขาก็คงไม่ใช่ผู้ชายที่เธอจะคุมได้ง่ายด้วย เผลอ ๆ จะเป็นเธอนี่แหละที่ถูกเขาทำให้เชื่อง "ถ้าเป็นมึงคงทำได้ แต่กูทำไม่ได้หรอก" "มึงแพ้สายตาพี่เขาใช่ไหมว่ะ" มุกดาเงียบไม่ตอบ เธอไม่รู้ว่าที่ตัวเองกำลังรู้สึกตอนนี้มันคืออะไร มันไม่สามารถอธิบายออกมาเป็นคำพูดได้ หากลองนึกดูแววตาของเขามันดึงดูดเธอมาก ร่างกายของเธอค่อนข้างมีปฏิกริยามากพอสมควร มันน่าค้นหาว่าภายใต้ใบหน้าเรียบเฉย เย็นชาของเขา ที่จริงแล้วเขาเป็นคนยังไงกันแน่ แต่ทว่ามันกลับมีความน่ากลัวแฝงอยู่ในนั้นด้วย ทำให้เธอรู้สึกลังเลที่จะเข้าใกล้เขา "แต่จะว่าไป ถ้าเป็นพี่เลโอก็ดีนะ กูว่าเขาดูเจ้าชู้แบบหื่น ๆ ดี" "หื่น? นี่มึงชอบผู้ชายหื่นเหรอ" "เออดิ พี่เวกัสก็ดูน่า
ลวงรักวิศวะเถื่อน ตอนที่2 แพ้สายตา
เธอเงยหน้าขึ้นมาสบตากับเวกัสที่หยุดยืนอยู่ตรงหน้าโต๊ะพอดี แอรินที่นั่งข้าง ๆ ใช้เท้าเขี่ยเธอใต้โต๊ะไม่หยุด “ทำแบบนี้ น้องเขาตกใจหมดสิ"เลโอเอ่ยออกมาเมื่อเข้าใจเจตนาของเพื่อนแล้ว"ขอโทษแทนเพื่อนพี่ด้วยนะครับ ถ้าทำให้ตกใจ"ก่อนจะหันมาขอโทษ สองสาวที่ดวงตากลมโตเบิกโพลง ด้วยไม่คิดว่าหนุ่มฮอตของคณะวิศวะจะหยุดพูดคุยด้วย ตอนนี้ผู้หญิงหลายคนในห้องสมุด ต่างจับจ้องมาที่พวกเธอสองคน "ว่าแต่พวกพี่ขอนั่งด้วยได้ไหมครับ" “ได้ค่ะ”แอรินตอบออกไปทันที โดยไม่ต้องคิด ส่วนมุกดานั้นหน้าแดงแล้วแดงอีก ไม่คิดไม่ฝันมาก่อนว่าจะมีโอกาสได้ใกล้ชิดผู้ชายที่เธอแอบปลื้มขนาดนี้ เลโอยืนยิ้มกรุ้มกริ่ม ก่อนจะพยักหน้ากับเพื่อนสนิทให้นั่งลงเก้าอี้ตรงข้ามสองสาว เขาเดาไม่ผิดว่าเวกัสมันต้องเลือกนั่งตรงหน้า รุ่นน้องสาวท่าทางเขินอายคนนั้น "เรียนคณะอะไรกับครับ" “คณะบริหารค่ะ”แอรินรีบตอบทันควัน จนมุกดาแอบเตะขาเพื่อนใต้โต๊ะเบา ๆ แต่แอรินก็แกล้งทำเป็นไม่รู้สึก "เด็กบริหารนี่เอง ไม่น่าล่ะถึงได้ขยันขนาดนี้"ทั้งเลโอและแอรินพูดคุยกันได้อย่างไม่เคอะเขิน ในขณะที่เวกัสเอาแต่จ้องหน้าผู้หญิงตรงหน้าเขาตาไม่กระพริบ ทำเอามุกดาทำตัวไม่ถูก เธ
ลวงรักวิศวะเถื่อน ตอนที่1 ความแปลกใหม่
“อร้ายยย กรี๊ดดด” “หล่อเป็นบ้าเลยว่ะ เห็นแล้วมดลูกสั่น” “ใครได้เป็นแฟนนะ โชคดีมากเลยอ่ะมึง” “กูอยากได้ อยากโดนเลยอ่ะ” ทุกครั้งที่สองหนุ่มฮอตรุ่นพี่วิศวะปีสามเดินผ่าน จะได้ยินเสียงผู้หญิงเกือบทุกคนซุบซิบแบบนี้ บ้างก็กรี๊ดในความหล่อเหลา บ้างก็ส่งสายตาเชิญชวนให้ทั้งสองคน ซึ่งเลโอกับเพื่อนสนิทอย่างเวกัส ก็ไม่ได้สนใจคำพูดและท่าทางของผู้หญิงพวกนั้น เพราะเขาได้ยินมันมาตลอดสามปีที่เรียนมหาลัยแห่งนี้ สาว ๆ พวกนั้นล้วนอยากขึ้นเตียงกับเขาสองคนทั้งนั้น แรก ๆ ก็ชอบ เพราะรู้สึกง่าย อยากเมื่อไหร่ก็แค่กระดิกนิ้ว อยากได้แบบไหน รับรองไม่เกินสิบนาที ได้สนุกสมใจอยากแน่ แต่ทว่าเมื่อเวลาผ่านไป เขาสองคนกลับรู้สึกหมดความสนุกกับผู้หญิงพวกนั้น มันรู้สึกว่าอะไรที่ได้มาง่าย ๆ มันไม่รู้สึกตื่นเต้นเร้าใจเหมือนเมื่อก่อน ช่วงเข้าเรียนที่นี่ใหม่ ๆ “น่าเบื่อฉิบหาย” เวกัสชายหนุ่มรูปร่างหน้าตาราวกับพระเจ้าปั้นแต่งและสรรค์สร้างขึ้นมา เรียกได้ว่าหล่อทุกกระเบียดนิ้ว ไม่มีส่วนไหนบนใบหน้าของเขาเลยที่ไม่ดูดี ติดอยู่อย่างเดียวคือเขาหน้าโหด ดิบเถื่อน ค่อนข้างเป็นผู้ชายเย็นชา พูดน้อย ไม่เคยยิ้มให้ผู้หญิงคนไหน เรียกได้ว่
Vous vous intéresseriez aussi à
LOVE ENGINEER พ่ายรักรุ่นพี่วิศวะสุดโหด
DARINRAT2.7K Vuesกระตุกหัวใจรุ่นพี่วิศวะเย็นชา
SOEUR5.0K VuesBad Trap กับดักรักวิศวะ
มดตัวจี๊ด6.2K VuesMy engineer เกียร์ล็อคกาวน์
มนต์สิงหา4.0K Vuesอุ่นนมให้คุณหนู
ฺBigangel - น้ำตาลไหม้ - หอมชื่นใจ313 Vuesก็ไม่รักแล้วนะเธอ
อัญธิญาน์593 Vuesโลกันต์คลั่งรัก
NaBee-KP51 Vuesวิศวะพลาดรักเมียจำยอม
J.Jusmin1.7K Vues
