“กินเยอะ ๆ ขิงของมีประโยชน์และบำรุงร่างกายทั้งนั้น” เสียงป้าใหญ่คะยั้นคะยอให้ ยิ่งกินของบำรุงที่เธอจัดหามาให้“ป้าใหญ่คะ กว่าจึงจะได้ออกโรงพยาบาลจะไม่กลายเป็นหมูไปก่อนหรือคะ” เสียงเธอดังออกมาเย้าป้าใหญ่“อืม ให้เป็นหมูจริง ๆ เถอะดูสิผอมกะหร่องเชียว” ปากก็พูด มือไม้ก็ลูบไปบนหัวเธออย่างเอ็นดู ก่อนจะโยนหน้าที่ป้อนและบังคับให้ขิงกินเป็นหน้าที่ของหินแล้วก็ชักชวนนายแม่ออกไปยืดเส้นยืดสายข้างล่างตึกบ้างหินนั่งอยู่ใกล้ ๆ ไม่ห่างจากเตียงเขายิ้มส่งมาให้แล้วพูดจาหยอกล้อ“กินให้อ้วน ๆ นะครับ เต็มไม้เต็มมือพี่หินดีพี่หินชอบ” แล้วเขาก็ส่งสายตามีเลศนัย ออกแนวหื่น ๆ เธอทุบไปเบา ๆ ที่ต้นแขนของเขาทำหน้าเอียงอายเพราะรู้เลยว่าพี่หินของ เธอหมายถึงอะไรกริ๊ง กริ๊ง กริ๊งเสียงโทรศัพท์ของหินดังขึ้น เขาเห็นหน้าจอเป็นเบอร์ของทนายความ“ขิงจ๋า พี่ขอตัวคุยโทรศัพท์แป๊บนะ” เขามองหน้าแล้วรีบลุกขึ้นไปคุยที่นอกระเบียง“สวัสดีครับ หินพูดครับ” เสียงเขาเอ่ยเมื่อรับสาย(“คุณหินครับ ตอนนี้ทางสารวัตรให้ผมเรียนแจ้งคุณหินเรื่องที่ฝ่ายสืบสวนจะมาพูดคุยกับคุณขิง ซักถามเกี่ยวกับเรื่องราวที่เกิดขึ้นนะครับ เลยให้ทางฝ่ายเราแจ้งวันเว
“พี่หินไปทำงานมาหรือคะ” จึงเธอมีอาการเจ็บคอไอและมีเสมหะเล็กน้อยเสียงขิงที่เปล่งออกมาฟังดูแหบแห้ง“ครับ พี่หินประชุมเสร็จก็รีบตรงดิ่งมาที่นี่เลย ยังไม่ได้กินข้าวเลยนะเนี่ยวันนี้” เสียงเขาพูดออดอ้อนรีบทำคะแนนขิงยกมืออีกข้างขึ้นมาวางประกบลงไปบนหลังมือของเขา ป้าใหญ่มองภาพตรงหน้าส่งยิ้มให้ทั้งสองคนแล้วหันไปยิ้มให้กับเพื่อนสาวก่อนจะเอ่ยเสียงดังออกมา“เอ่อ... หินมาก็ดีล่ะ เดี๋ยวป้าใหญ่จะลงไปหาอะไรกินข้างล่างสักหน่อย ไปเร็วลิ้นจี่” เสียงป้าใหญ่เรียกนายแม่ที่กำลังง่วนเก็บของและขนมเป็นถุง ๆ ที่อยู่บนโต๊ะ สองผู้สูงวัยพากันซื้อขนมแบบเด็ก ๆ มานั่งกินเล่นและพูดคุยกันถึงความหลังครั้งเก่าและเรื่องราวในวัยเด็กของทั้งคู่อย่างออกรส“หิน เดี๋ยวแม่ซื้ออะไรขึ้นมาให้กินนะลูก ดูน้องดี ๆ ล่ะ” เสียงแม่กำชับก่อนเดินตามป้าใหญ่ออกจากห้องไปเขารีบยกตัวขึ้นก่อนจะจุมพิตไปทั้งใบหน้าของหญิงสาวและจุมพิตเบา ๆ ที่ริมฝีปาก“หายไว ๆ นะครับพี่หินจะพาขิงไปเที่ยว เอ๊... ที่ไหนดีนะที่ขิงอยากไป” เขาทรุดตัวลงกลับมานั่งที่เดิมชวนเธอพูดคุย ขิงได้แต่ยิ้มให้กับความน่ารักทะเล้นของเขาและสิ่งที่เขาพยายามจะทำเพื่อเอาใจเธอเหมือนเช่นทุกค
“พี่ฮัทอย่าคิดมาก พรุ่งนี้พราวจะมาใหม่แล้วพราวจะไปขอโทษคุณขิงและคุณหินให้นะคะ” เธอพูดก่อนจะปล่อยโฮและรีบหันหลังเดินออกจากบริเวณนั้นไปทันทีความรู้สึกที่เขาเคยรังเกียจและอยากจะผลักไสผู้หญิงคนนี้ไปจากชีวิต ทำให้ฮัทยิ่งอับอายและขายขี้หน้าตนเองไปใหญ่‘พราวพี่ขอโทษนะ พี่ไม่กล้าพอที่จะมองหน้าใครได้ตอนนี้’ ฮัทได้สติเมื่อรู้จากเจ้าหน้าที่ว่าขิงต้องเข้ารับการผ่าตัดใหญ่ เพราะตกเลือดในช่องท้องมากแต่รายละเอียดต่าง ๆ ตำรวจก็ไม่ได้บอกอะไรเขามากนักทนายความของขิงที่หินส่งให้มาพบกับทางตำรวจเจ้าของคดีพร้อมกับคุณวิทยาซึ่งคุณวิทยาได้เข้ามาแวะดูเขาด้วย เขาไม่ได้พูดอะไรมากแต่กล่าวประโยคแค่สั้น ๆ ไม่กี่คำแต่ทำให้ให้ฮัทชาไปทั้งตัว“ไม่น่าเลย ยังไงคุณก็เคยรักขิงหรือว่าคุณไม่ได้รักเธอ” เสียงคุณวิทยาที่เปล่งออกมาทับถมความรู้สึกของฮัทเป็นอย่างมาก จนเขาต้องทบทวนความรู้สึกของตัวเอง หลายครั้งว่าเขาทำร้ายขิงไปได้อย่างไร เขาไม่ได้รักขิงเลยหรือและเมื่อเห็นทั้งพ่อและแม่ของตนเองที่มานั่งร้องอยู่หน้าห้องขังร้องขอประกันตัวแต่ทางทนายก็ยื่นคัดค้านตลอดจนพ่อกับแม่ต้องล่าถอยกลับไป“ฮัท พรุ่งนี้แม่มาใหม่ ใจเย็น ๆ นะลูก” เสียง
หินฟุบหลับลงไปข้าง ๆ เธออีกครั้งหนึ่ง จนมีเสียงเปิดประตูห้องคุณแม่ของ หินและป้าใหญ่ของขิงเดินเข้ามา“หินลูก” เสียงนายแม่เรียกอยู่ใกล้ ๆ และกำลังจับบีบที่ไหล่ของเขาเบา ๆ หินงัวเงียลุกขึ้นใช้สองมือลูบและขยับขยี้ตานิด ๆ เพื่อปรับแสง“ครับนายแม่ สวัสดีครับ” เขาเอ่ยปากเรียกแม่และยกมือไหว้ผู้ใหญ่ทั้งสองท่าน“ลูกไปล้างหน้าล้างตาไปลูก ได้นอนไหมเนี่ย” เสียงแม่ร้องบอกและเอ่ยออกมาด้วย ความเป็นห่วงป้าใหญ่เดินเข้ามาที่ข้างเตียงอีกฝั่งหนึ่ง ยกมือขึ้นลูบศีรษะของหลานสาวเบา ๆ เอาสายสิญจน์ที่เตรียมมาผูกข้อไม้ข้อมือให้หลานสาว ปากก็บริกรรมคาถาและให้พรแก่ขิง“หมดเคราะห์หมดโศกนะลูกนะ สาธุเพี้ยง” พูดแล้วก็เป้าลมใส่ที่กระหม่อมของเธอเบา ๆ และก้มหอมที่หน้าผากด้วยความรัก“หน้าตามีสีสันขึ้นแล้วนะ ไม่ซีดเหลืองเหมือนเมื่อวาน” เสียงคุณนายลิ้นจี่ส่งเสียงคุยกันกับเพื่อน“อืม รอฟื้นตัวเรื่องแผลผ่าตัดอย่างเดียวใช่ไหม” เสียงป้าใหญ่พูดขึ้นเหมือนให้กำลังใจตัวเอง“อ้าว หิน แม่ซื้อกาแฟร้อนมาให้ ดื่มสักหน่อยจะได้สดชื่นมีข้าวต้มแม่ทำมาเองอร่อยมาก ๆ กินเยอะ ๆ นะเราจะได้มีแรงดูน้อง” เสียงแม่ร้องทักและจัดแจงเอาของออกมาจากตะกร้า
“เป็นไงดีขึ้นไหมใหญ่” ป้าใหญ่พยายามยันตัวลุกขึ้นนั่งพยักหน้าน้อย ๆ“ขิงไม่เป็นไรแล้วล่ะ ไม่ต้องเป็นห่วงอยู่ในมือหมอแล้ว” เธอพูดปลอบใจเพื่อน หินเดินเข้ามาใกล้ ๆ ก่อนจะทรุดตัวลงนั่งกับพื้นและก้มลงกราบไปที่เท้าของคุณวิจิตรา ลิ้นจี่ถึงกับอึ้งแต่ต้องและปั๋งตกใจมากกว่า“ผมขอโทษครับ ผมไม่ได้ดูแลขิงให้ดีจนทำให้เกิดเรื่องไม่ดีขึ้นกับขิง” หินพูดขึ้นเมื่อ เงยหน้าขึ้น“หินลุกขึ้นมานั่งตรงนี้มะ” เสียงนายแม่ออกคำสั่ง เขาขยับตัวลุกขึ้นมานั่งบนโซฟา ติดกับแม่“เล่ามาซิว่าเกิดอะไรขึ้นให้แม่กับป้าใหญ่ฟัง” เสียงคุณนายลิ้นจี่เริ่มซัก หินจึงเล่าเรื่องราวทั้งหมดและรวมไปถึงที่ขิงตั้งครรภ์นอกมดลูกด้วย“โอ้ย... ฉันจะเป็นลม ต้องป้าขอยาดมหน่อย” เสียงวิจิตราเอ่ยร้องขอความช่วยเหลือ ต้องรีบลุกจากที่นั่งแล้วไปนั่งใกล้จ่อยาดมเข้าที่จมูกป้าใหญ่และช่วยบีบนวดตามมือ“แล้วหมอว่าไงอีก น้องปลอดภัยแล้วใช่ไหมลูก” เสียงคุณนายลิ้นจี่พูดเสียงเครือยกมือทาบอกตลอดเวลา“คุณพระคุ้มครองนะลูกนะ ขิงเอ๊ย” หินรีบลุกขึ้นเข้าไปหาขิงเมื่อเห็นตัวเธอขยับและร้องครางออกมาเบา ๆ“ขิง ขิง ที่รัก พี่หินอยู่นี่” เขาบอกเธอจับกุมมือเธอไว้“ให้พี่เรียกพ
“ออกมาก็ดีแล้วพี่ปั๋ง ไปรับป้าข้างล่างไป” เสียงต้องบอกสามี“ไปด้วยกันดีกว่า พี่ไม่เคยเห็นหน้าป้าแกสักครั้งจะรู้จักได้ไง” ว่าพลางดึงข้อศอกภรรยาให้เดินตามเธอขึ้นตัวนิดหน่อย“ขี้เกียจเดิน” เธอพูดแย้งขึ้นตัวยืนนิ่ง“ขิงฟื้นแล้ว” ปั๋งบอกเสียงดัง“อ้าว งั้นต้องจะไปดูขิง” เธอรีบบอกก่อนจะหันหลังกลับไป“เฮ้ย คู่รักเขาจะปลอบใจกัน” ต้องได้ยินที่ปั๋งพูดหันมาสบตา“เหรอ” แล้วสองคนก็คุยกะหนุงกะหนิงนินทาเพื่อนรักกับบอสใหม่ที่ลงเอยกันแบบบังเอิญและดูจะรวดเร็วเกินคาดเพียงเวลาไม่กี่วันแล้วเดินลงลิฟต์ไปที่ด้านล่างอาคารส่วนต้อนรับของโรงพยาบาล“อ้าว เอ่อ... ลิ้นจี่ใช่ไหม” เสียงวิจิตราเอ่ยทักทายเพื่อนเก่าที่ไม่ได้เจอกันมานาน “ตายแล้วยายใหญ่ ไปยังไงมายังไงกัน” เสียงคุณนายลิ้นจี่เอ่ยทักเพื่อนสมัยเด็กตอนอยู่ด้วยกันที่ราชบุรี เพื่อนสมัยประถมศึกษาถึงจะอยู่กันคนละหมู่บ้านแต่สมัยก่อนเธอ ต้องไปเรียน ป. ห้าที่หมู่บ้านของใหญ่หรือวิจิตรา“แล้วเธอล่ะ ไม่ได้ข่าวคราวเลยตั้งแต่แต่งงานไปอยู่ที่ประจวบฯ ใช่ไหม” เธอเอ่ยถามเพื่อนสมัยเด็ก“ฉันก็ไปเยี่ยมพ่อกับแม่บ่อยนะ แต่ได้ข่าวครอบครัวเธอย้ายไปอยู่ที่อื่น ถามใครก็ไม่มีคนรู้เรื