ข้าต้องช่วยเขา

“เจ้าเป็นใคร!” หัวหน้าคนร้ายตะโกนถาม

“บรรพบุรุษของพวกเจ้าไง” ชายลึกลับตอบอย่างยียวน พร้อมกับเงื้อดาบฟันฉับเข้าสู้กับพวกคนร้ายอย่างคล่องแคล่ว ว่องไว ทุกครั้งที่ดาบเงื้อขึ้นต้องมีหนึ่งชีวิตที่เซ่นสังเวยปลิดปลิวราวใบไม้ร่วงหล่นบนพื้น

หลินอวี้เหม่ยมองภาพนั้นตาค้าง

“คุณหนูช่วยบ่าวด้วย ช่วยด้วย...”

เสียงกรีดร้องนั้นทำให้หญิงสาวได้สติฉับพลัน รีบฉวยจังหวะชุลมุนวิ่งไปช่วยเสี่ยวจูขึ้นมาจากพื้น เคราะห์ยังดีที่พวกคนร้ายยังไม่ทันได้ทำอะไรสาวใช้ของนาง

“คุณหนู...ฮือๆ บ่าวกลัวยิ่งนัก” เสี่ยวจูรีบพุ่งเข้ามากอดนายสาวร้องไห้อย่างตกใจ พอเห็นสภาพเสื้อผ้าผมเผ้าหลุดลุ่ยของหลินอวี้เหม่ยนางก็รีบถามเสียงสั่นเครือ “คุณหนูท่านเป็นอันใดหรือไม่ พวกมัน...พวกมัน...”

“ข้าไม่เป็นไร เจ้าหยุดร้องไห้เสียก่อน” หญิงสาวรีบบอกสาวใช้ ก่อนตั้งสติแล้วหันไปมองกลุ่มคนที่กำลังต่อสู้กันจนไม่รู้ว่าใครเป็นใคร หากแล้วมีจังหวะหนึ่งที่ชายลึกลับที่เข้ามาช่วยนางดูเหมือนจะเพลี่ยงพล้ำ

“ระวัง!”

หลินอวี้เหม่ยรีบร้องตะโกนสุดเสียงเมื่อเห็นหนึ่งในคนร้ายเงื้อดาบขึ้นจู่โจมเขาจากทางด้านหลัง และฟันเข้าที่ไหล่ของเขาจนเลือดทะลักออกมา แต่ชายหนุ่มก็หัน