ตอนที่ 137 เล่ห์ลวงใต้เงาจันทร์ 2

ตำหนักมู่ฮวา ยามย่ำค่ำ

“เหวินหยาง…”

เสียงผู้เป็นพระมารดาเอื้อนเอ่ยเบา แต่เย็นเยียบ “เจ้ามาเยี่ยมมารดาในยามค่ำเช่นนี้ คงมิใช่เพียงเพื่อมาจิบชาอู่หลงเป็นเพื่อนแม่กระมัง”

พระสนมชิงอวี่ประทับนั่งอย่างสง่างามกำลังยกถ้วยชาขึ้นจิบ กลิ่นอู่หลงหอมอ่อน ๆ ลอยคลุ้งกระจายอยู่ทั่วห้องโถง เอื้อนเอ่ยเสียงเย็น แต่แฝงความรู้ทันอย่างคมกริบ เมื่อเห็นร่างสูงขององค์ชายสองพระโอรสของนางเดินเข้ามาหา ใบหน้าอ่อนเยาว์แม้ผ่านวัยล่วงเลย ดวงตาคู่งามกลับลึกล้ำสบตาพระโอรสเพียงองค์เดียวของนาง

หลงเหวินหยางก้าวเข้ามาใต้แสงตะเกียง ร่างสูงในอาภรณ์สีม่วงปักลายมังกรห้ากรงเล็บหยุดตรงเบื้องหน้าดวงตาคมเจือรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ ก้มศีรษะเล็กน้อย

“พระมารดาเข้าใจข้าดียิ่งกว่าใคร…” หลงเหวินหยางยกยิ้มมุมปาก เดินเข้ามานั่งข้างเบื้องหน้าพระมารดา

“เอาเถอะ ว่ามาเถิด... ครานี้เจ้าต้องการให้แม่ทำสิ่งใดอีก” พระสนมชิงอวี่วางถ้วยชาลงเบา ๆ เสียงกระทบจานแก้วใสดังแผ่ว เหลือบตามองโอรสของตนอย่างรักใคร่เอ็นดูแฝงด้วยการมองทะลุใจ

องค์ชายสองคลี่พัดลายหงส์ในมือช้า ๆ อย่างใจเย็น ใช้ปลายนิ้วเคาะจังหวะเบา ๆ พลางทอดสายตาเพ่งมองเปลวไฟตะเกียงที่ไหวกระเพื่อม ร