Masukแสงไฟจากหน้ารถทำให้เดมี่ยิ้มร่าดีใจ ร่างบางวิ่งตัวปลิวเข้าไปยืนกระโดดหอมแก้มคนที่กำลังเดินลงมา ลูคัสเลื่อนมือบีบสะโพกเธอเบาๆ ไม่สนสายตาหลายคู่ที่ต้องแสร้งมองไม่เห็นภาพสวีทของเจ้านายหนุ่มกับลูกเลี้ยงสาว..
“หายไปไหนมาคะ เดมี่โทรหาตั้งหลายสาย” “ไปซื้อของมาให้เด็ก” ลูคัสชูถุงหิ้วแบรด์ดังซึ่งเขารีบบึ่งไปรับมาจากห้าง สั่งไปหลายดือนจนเกือบลืมจนกระทั้งSAของช็อปโทรเขามาแจ้ง “อะไรคะ ของเดมี่หรือเปล่าน๊า” “นั่นสินะ ของเดมี่หรือเปล่าเราขึ้นไปเปิดดูกันเถอะฉันอยากเปิดให้เธอดู” “ไปค่ะ เดมี่ก็อยากเปิด…ดูจะแย่” กวินทร์หน้าแดงเมื่อยัยคุณหนูเดมี่เว้นช่วงคำว่าเปิด ไม่ได้การล่ะ กองเอกสารที่เขาเตรียมไว้ยังรอเจ้านายไปเซ็นต์แล้วยัยเด็กนี่จะมาอยากเปิดอะไรตอนนี้ “นายครับ ทางสิงค์โปร์เร่งสัญญามาแล้ว ผมว่าเจ้านายรีบไปดูเอกสารก่อนจะดีกว่า” “สำคัญมากมั้ย” ลูคัสหน้าตึงเมื่อโดนขัด นี่มันกี่โมงกี่ยามแล้วคิดว่ากูต้องทำงานตลอดหรือไงวะ “คิดว่าสำคัญครับ” “คุณป๊าไปทำงานก่อนเถอะค่ะ ไว้เราค่อยมาเปิดกันก็ได้” ลูคัสส่ายหน้ายิ้มๆ งานอะไรก็ช่างหัวแม่งเถอะ “เฮๆ ..นายครับวันนี้ขอเถอะนะ ถ้านายไม่เซ็นต์เบิกจ่ายเงินเดือนวันนี้ พวกพนักงานคงกินแกลบแทนข้าวแน่” กวินทร์ร้องห้าม ปากท้องคนนับร้อยฝากไว้ที่เขา “งั้นเดมี่ไปช่วยคุณป๊าทำงานดีมั้ยคะ จะได้เสร็จเร็วๆ” เดมี่อาสาถ้าไม่พูดแบบนี้เขาคงลากเธอขึ้นห้องมากกว่าจะเดินไปทำงาน “เอาแบบนั้นก็ได้..งั้นไปเปิดดูที่ห้องทำงานกัน” ลูคัสรั้งเอวบางเข้าแนบชิดก่อนจะพาเธอเดินตรงไปที่ห้องทำงาน “เฮๆ …ห้องทำงานไว้ทำงานนะครับคุณลูคัส” กวินทร์อยากจะเอาหัวโหม่งพื้น ตกลงจะไปทำงานหรือเปลี่ยนสถานที่กันแน่วะ.. ลูคัสอมยิ้มมองหญิงสาวบนตักเธอกำลังเปิดกล่องเครื่องประดับที่เขาตั้งใจซื้อให้ เดมี่ยิ้มกว้างมองสร้อยเส้นเล็กลายใบโคลเวอร์สุดน่ารักจากแบรน์ van cleef&Arpels ซึ่งลูคัสสั่งแผ่นมุกสีชมพูให้เธอ “สวยจังค่ะ” เดมี่แกว่งสร้อยคอไปมาพร้อมกับเอนตัวซบลงบนอกเขา “ใส่ให้..” “ถอดแล้วเหรอคะ..” “แข็งนานแล้ว” รู้ว่าเธอแกล้งพูดแต่ลูคัสหงี่จริง เล่นนั่งเสียดสีกันไปมาแบบนี้คิดว่าสมาธิเขาจะไปจดจ่อที่กองเอกสารหรือไง “เดมี่รู้…ใส่ให้เดมี่หน่อยนะคะ”เดมี่ยื่นสร้อยคอคืนให้เขา ลูคัสหัวเราะในลำคอมือหนาเขวี้ยงปากกาไปมุมห้องเขาค่อยๆ ตลบผมยาวของเธอไปด้านหน้าลำคอขาวเนียนตั้งระหง ชายหนุ่มเอื้อมมือสวมโลหะสีเงินลงบนตัวเธอพร้อมกับกดจูบลงที่ท้ายทอยเบาๆ “เป็นเด็กดีนะ” ใบหน้าหล่อร้ายพึงพอใจเมื่อเห็นสร้อยบนตัวลูกเลี้ยงคนสวย มือหนาแสนซนล้วงเข้าไปใต้กระโปรงทรงเอตัวสั้น “คุณป๊า..อื้อ ไม่ดื้อนะคะ นี่ห้องทำงาน” “รำลึกความหลังวันเปิดซิงเธอไง จำได้มั้ยเดมี่โซฟาตัวนั้นหนูเร่าร้อนมาก” เดมี่หน้าแดงจัดมองไปทางโซฟาตัวยาว ภาพวันนั้นลอยขึ้นมาเป็นฉากๆ “อย่าแหย่ค่ะ เดี๋ยวคุณกวินทร์เข้ามา” หญิงสาวบนตักเอ่ยห้ามทั้งๆ ที่เธอฉ่ำแฉะไปหมด “เธอไหวหรือไง แฉะขนาดนี้แล้ว อ่าส์..แค่นิ้วน้ำหนูยังเยอะขนาดนี้ ป๊าอยากเลียได้มั้ยครับ” เดมี่ใจเต้นระส่ำยิ่งนานวันความรู้สึกที่มีให้เขายิ่งมากขึ้น “มองแบบนี้..ตกหลุมรักฉันแล้วใช่มั้ย” “หนูไม่รู้” เบือนหน้าหนีไม่ยอมตอบ ลูคัสจับปลายคางเธอให้หันมาสบตา สายตาเขาจดจ้องไปที่เรียวปากอวบอิ่มสีชมพูระเรื่อเดมี่ถูกสายตาเขาตรึงไว้ ลูคัสโน้มใบหน้าทาบทับริมฝีปากหยอกเย้าเลียชิมความหอมหวานด้วยความแผ่วเบา เดมี่เคลิ้มไปกับรสจูบที่เขามอบให้ แรงบดคลึงเริ่มรุนแรงขึ้นทีละนิด กางเกงชั้นในก็ถูกเขาเกี่ยวรูดลงไปกองที่ข้อเท้า ลูคัสดันปลายลิ้นสอดหาความหอมหวาน จากนุ่มนวลแปรเปลี่ยนเป็นดุดันจนได้ยินเสียงน้ำลาย กระดุมเสื้อนักศึกษาถูกเขาปลดออกทีละเม็ด ชายหนุ่มเลื่อนใบหน้าลงมาขบเม้มลำคอขาว เดมี่เชิดใบหน้าขึ้นด้วยความสั่นเสียว เขาจูบไซร์ซอกขาขาวก่อนจะเลื่อนใบหน้าลงไปสูดดมความหอมจากสองเต้าเต่ง ซึ่งถูกห่อหุ้มด้วยบราเซียสีดำสนิท สร้อยคอที่เขาใส่ให้กวัดแกว่งลงไปกลางร่องอกยิ่งทำให้เดมี่ดูเซ็กซี่ปนอ่อนหวาน ลูคัสหายใจหนักหน่วงขึ้นท่อนเนื้อด้านล่างปวดจนแทบปริแตกกับเดมี่กี่ครั้งเขาก็ไม่เคยพอ.. “ฉันอยากใส่มันเข้าไปตอนนี้” แม้จะอยากเล้าโลมเธอต่อแต่ตอนนี้เป็นเขาเองที่เริ่มทนไม่ไหว “อือ..ใส่เข้ามาเลย แค่คุณป๊ากระแทกแรงๆ เดมี่ก็เสร็จแล้ว” กลัวว่าเขาจะกังวลหญิงสาวจึงรีบตอบ ปกติลูคัสจะชอบชวนเล่นจนเธอเสร็จด้วยปากหรือไม่ก็นิ้วก่อนลงสนามจริงอยู่เสมอ แต่วันนี้เขาคงไม่ไหว “อย่าตอดแรงนะหนูจ๋า ป๊าอยากกระแทกนานๆ” เสียงทุ้มอ้อนวอนด้านในของเดมี่ทั้งแน่นทั้งฟิตจนเขาควบคุมตัวเองแทบไม่ได้ เดมี่ขยับตัวลงไปยืนเกาะขอบโต๊ะ หญิงสาวขยับขาเรียวถ่างออกกระดกก้นเชิดขึ้นจนเห็นร่องอวบอิ่ม “ฉันนึกว่าหนูจะขย่ม..” “อยากค่ะแต่กลัวเก้าอี้หัก อีกอย่างหนูชอบท่านี้..” “หนูยังไม่เคยลองท่าอื่นต่างหากล่ะครับ..” กึก.. สวบ! “อ่าส์” ลูคัสยืนขึ้นกดสอดท่อนเนื้อจ้วงแทงเข้าไปจนสุด เดมี่ยังใหม่กับเรื่องพวกนี้ หลายๆ ครั้งที่เขาอยากจะกระทำแรงๆ ตามรสนิยมก็ต้องอดกลั้นไว้ ค่อยๆ สอนเธอทีละนิดมือหนาจับเอวบางล็อคไว้ก่อนจะโถมกระหน่ำกระแทกเข้าออก ปั่ก! ปั่ก! ปั่ก! เดมี่ยืนขาสั่นครางเสียงผะแผ่ว..กองเอกสารบนโต๊ะถูกเขากวาดไปกองบนพื้นร่างเล็กถูกจับนอนหงายลงบนโต๊ะ ลูคัสชักท่อนเนื้อออกมองไปยังแคมเล็กสีแดงสด หญิงสาวเม้มปากมองเขาทรุดตัวลงนั่งบนเก้าอี้ตัวเดิม.. “อร๊าย..คุณป๊า อย่าดูดแบบนั้นมันเสียว” เขาขยับตัวเข้าไปไปนั่งแทรกกลางหว่างขาของเธอ คนที่บอกจะมาทำงานกำลังสำรวจตรวจเอกสารสีขาวบนโต๊ะด้วยปลายลิ้นของเขา.. ลูคัสไม่อยากเสร็จทั้งๆ ที่เธอยังไม่แตก..ปลายลิ้นหนากระดกสไลด์ขยี้วนลงบนปลายติ่งจนเดมี่ดิ้นพล่าน สะโพกเล็กขยับร่อนสู้กับลิ้นของเขาที่กำลังแหย่แยงคว้านลึกเข้าไปด้านใน “ซี๊ด..คุณป๊าตรงนั้นค่ะ..ดีจัง” หญิงสาวใช้สองขาหนีบศรีษะเขาไว้แน่นเป็นแบบนี้ทุกครั้งที่เธอถูกใจ ลูคัสซึ่งจับจุดอ่อนได้รีบแหย่นิ้วกลางสอดล้วงซอยเข้าออกลิ้นก็ทำงานไม่หยุดหย่อน.. ............หลายเดือนก่อนลุงดอมเรียกให้เขาไปพบที่บ้านก่อนจะเล่าความจริงทั้งหมดให้ฟัง ว่าคุณแพรพลอยแม่ของเดมี่พาเธอหนีเพราะรับไม่ได้ที่สามีทำธุรกิจผิดกฏหมาย ซึ่งปัจจุบันลุงดอมวางมือจากงานพวกนั้นแล้ว“แม่ของเดมี่เสียแล้ว ดอมช่วยลุงตามหาเดมี่ได้มั้ย” ชายสูงวัยแววตาเต็มไปด้วยความทุกข์ เมื่อทราบข่าวจากสายสืบว่าแพรพลอยเสียชีวิตไปหลายปี ส่วนเดมี่ก็ไร้ซึ่งข่าวคราว แน่นอนว่าลุงดอมเป็นถึงอดีตมาเฟียใหญ่ ถ้าจะหาตัวใครสักคนคงไม่ใช่เรื่องยากเว้นก็แต่มีใครบางคนกำลังขัดขวาง ซึ่งใครคนนั้นคงเป็นผู้ชายที่เดมี่เดินตามหลังขึ้นไปบนรถ..…ถึงเวลานกน้อยต้องกลับกรงทองแล้ว“พวกมึงไปตามสืบมาว่ามันเป็นใคร”เดม่อนหันไปสั่งลูกน้องชายหนุ่มหยิบบุหรี่ขึ้นมาสูบ..ขึ้นชื่อว่าเป็นคู่หมั้นของเขาใครก็อย่าหวังจะแย่งเธอไป! ความเร็วของรถทำให้เดมี่จับเบาะไว้แน่น อารมณ์กรุ่นโกรธของคุณป๊าตอนนี้ทำให้เธอไม่กล้าพูดอะไรออกไป ดวงตากลมโตเหลือบมองเสี้ยวหน้าของเขา เดมี่รวบรวมความกล้ายกมือแตะลงบนแขนแกร่ง“คุณป๊าคะคือว่า…”“เธอคงอายมากมั้งที่มีผัวแก่ๆ แบบฉัน”น้ำเสียงไม่พอใจเจือไปด้วยความน้อยใจทำให้หญิงสาวรีบเอนศรีษะเอาหน้าซบลงกับแขนของเขา เดมี่นึกว่า
…คุณป๊าคงไม่ว่าหรอกมั้งก็แค่สองสามชั่วโมง เดมี่คำนวณเวลาในใจ ก่อนรีบส่งข้อความบอกคนขับรถให้ขับตามไปทีหลังส่วนเธอติดรถเพื่อนๆ ไปที่ผับ..เสียงดนตรีดังกระหึ่มบวกกับเสียงพูดคุยทำให้เดมี่ไม่ทันสังเกตโทรศัพท์มือถือที่ดังวนอยู่นาน เสียงหน้าจอสว่างขึ้นก่อนจะดับลงไป“หายไปไหนวะเดมี่..”ลูคัสยืนพิงรถคันหรูอยู่หน้าคณะของเธอซึ่ง เหล่านักศึกษาพากันเดินออกจากตึกคนแล้วคนเล่าแต่เขายังไม่เห็นใบหน้าที่คุ้นเคยเดินออกมา“หรือว่ากลับไปแล้ววะ”นี่กูก็เหยียบมาสุดๆ แล้ว กลับบ้านไปคงได้ใบสั่งมาดูเล่นหลายใบเพราะห้าวเกียร์ทุกไฟแดง แซงซ้ายมาแทบทุกคัน ความฝันคือการมาเซอร์ไพรส์ยัยลูกสาวพร้อมกับพาเธอไปเดทฉ่ำๆ ตบท้ายด้วยพาไปสวีทรับลมทะเลที่พัทยาหนีหน้าไอ้กวินทร์ที่จ้องจะขัดขวาง..นี่กูโดนเซอร์ไพรส์กลับหรือไง ชายหนุ่มรีบกดโทรหาคนขับรถของเดมี่ ถ้ายังไม่ถึงบ้านจะได้ให้รีบวนรถกลับมาส่ง ไม่อย่างนั้นโดนไอ้เลขาจับเป็นตัวประกันให้เขากลับไปนั่งใช้แรงงานสะสางกองเอกสารจนตายแน่ๆ แค่นี้มันก็โทรจิกยิกๆ“ไอ้เทพมึงอยู่ไหน”[หน้าผับMonster oneครับ] คนขับรถหน้าซีดปากสั่นรีบละล่ำละลักบอกเจ้านาย“หน้าผับ มึงไปทำอะไรหน้าผับวะ แล้วเดมี่ล
เดมี่หวีดเสียงครางเธอเสียดเสียวจนแทบสำลักความสุข เสียงครางราวกับจะขาดใจขาดห้วงลงเหลือเพียงเสียงหอบเหนื่อยอ่อน หญิงสาวนอนกระตุกเกร็งน้ำสีใสยังไม่ทันไหลลูคัสก็แลบลิ้นรอกิน..กวินทร์รอจนแสงไฟในห้องทำงานดับลง เข้าไปนานขนาดนี้หวังว่าเอกสารสำคัญจะถูกเจ้านายเซ็นต์สักที เขาค่อยๆ เปิดสวิตซ์ไฟตรงผนัง พอแสงไฟสว่างขึ้นภาพตรงหน้าก็ทำให้เลขาหนุ่มเข่าอ่อน“เหี้ยไรวะเนี้ย..”แฟ้มเอกสารกระจัดกระจาย บางอันหลุดออกมาจนปลิวว่อนเกลื่อนห้อง ชายหนุ่มหันไปมองบนโต๊ะถุงหิ้วแบรนด์ดังที่เจ้านายหิ้วมาถูกวางทิ้งไว้ กล่องสีน้ำเงินเข้มซึ่งคาดว่าคงเป็นกล่องเครื่องประดับถูกอ้าเปิดวางทิ้งไว้มุมโต๊ะ..“เข้ามาเปิดกันในนี้ได้ไงวะ นี่ห้องทำงานนะโว้ย” เลขาหนุ่มยกมือขึ้นขยี้ใบหน้าแรงๆ พร้อมกับทรุดตัวนั่งเก็บกองเอกสาร“อะไรวะเนี้ย..”กวินทร์หยิบแผ่นกระดาษขึ้นมาพิจารณาคราบน้ำเล็กๆ ซึ่งเปรอะจนทำให้น้ำหมึกจางลง แล้วมันไม่ใช่แค่แผ่นเดียวมันเป็นเกือบทุกแผ่น!…โอ้ย ไอ้คุณเจ้านายมึงจะมาน้ำแตกใส่เอกสารกูไม่ได้นะโว้ย!@เช้าวันต่อมาเดมี่เดินกึ่งวิ่งลงมาจากด้านบนหญิงสาวกวาดสายตาหาคุณป๊าของเธอ ก่อนจะเห็นว่าเหล่าบอดี้การ์ดยืนอยู่หน้าห้องท
แสงไฟจากหน้ารถทำให้เดมี่ยิ้มร่าดีใจ ร่างบางวิ่งตัวปลิวเข้าไปยืนกระโดดหอมแก้มคนที่กำลังเดินลงมา ลูคัสเลื่อนมือบีบสะโพกเธอเบาๆ ไม่สนสายตาหลายคู่ที่ต้องแสร้งมองไม่เห็นภาพสวีทของเจ้านายหนุ่มกับลูกเลี้ยงสาว..“หายไปไหนมาคะ เดมี่โทรหาตั้งหลายสาย”“ไปซื้อของมาให้เด็ก”ลูคัสชูถุงหิ้วแบรด์ดังซึ่งเขารีบบึ่งไปรับมาจากห้าง สั่งไปหลายดือนจนเกือบลืมจนกระทั้งSAของช็อปโทรเขามาแจ้ง“อะไรคะ ของเดมี่หรือเปล่าน๊า”“นั่นสินะ ของเดมี่หรือเปล่าเราขึ้นไปเปิดดูกันเถอะฉันอยากเปิดให้เธอดู”“ไปค่ะ เดมี่ก็อยากเปิด…ดูจะแย่”กวินทร์หน้าแดงเมื่อยัยคุณหนูเดมี่เว้นช่วงคำว่าเปิด ไม่ได้การล่ะ กองเอกสารที่เขาเตรียมไว้ยังรอเจ้านายไปเซ็นต์แล้วยัยเด็กนี่จะมาอยากเปิดอะไรตอนนี้“นายครับ ทางสิงค์โปร์เร่งสัญญามาแล้ว ผมว่าเจ้านายรีบไปดูเอกสารก่อนจะดีกว่า”“สำคัญมากมั้ย” ลูคัสหน้าตึงเมื่อโดนขัด นี่มันกี่โมงกี่ยามแล้วคิดว่ากูต้องทำงานตลอดหรือไงวะ“คิดว่าสำคัญครับ”“คุณป๊าไปทำงานก่อนเถอะค่ะ ไว้เราค่อยมาเปิดกันก็ได้” ลูคัสส่ายหน้ายิ้มๆ งานอะไรก็ช่างหัวแม่งเถอะ“เฮๆ ..นายครับวันนี้ขอเถอะนะ ถ้านายไม่เซ็นต์เบิกจ่ายเงินเดือนวันนี้ พวกพน
เดมี่ลากสายตามองไปตามแผงอกสาขาเล็กยังขนาดนี้แล้วสาขาใหญ่ซึ่งซ่อนอยู่ใต้กางเกงจะดกดำขนาดไหนกันนะ สายตาซุกซนของเธอทำให้ลูคัส ร้อนไปทั้งตัวเล่นมองสำรวจกันด้วยสายตาแบบนี้ยังบอกว่าไม่ได้คิดอะไรเขาจะทำให้เธอรู้ใจตัวเองเสียทีว่าเราสองคนใจตรงกัน!มือบางถูกเขาจับไปวางบนแผงอกกำยำ“ลองลูบดู” เดมี่ค่อยๆ กรีดนิ้วไปตามกลุ่มขนลากไล้ไปเรื่อยๆ จนหยุดอยู่ที่ขอบอันเดอร์แวร์ ลูคัสหายใจติดขัดช้อนตาหิวกระหายมองเธอช้าๆ“ล้วงเข้าไป”เดมี่สั่นหัวตั้งท่าจะชักมือกลับแต่ก็ถูกเขาคว้าไว้พร้อมกับจับมือเธอสอดเข้าไปใต้หว่างขา“อ่าส์” ลูคัสเสียงพร่าเมื่อมือนุ่มทาบทับลงกับท่อนเนื้อแข็ง ต่างจากหญิงสาวที่ทำท่าจะร้องไห้“เดมี่ไม่อยากจับ”“อยากลองอม?”“ไม่ๆ”“ขนาดนี้แล้วลองหน่อยนะ” ลูคัสตะล่อมเขาอยากเห็นปากจิ้มลิ้มอมรูดแท่งใหญ่คงเเป็นภาพที่สวยงามมาก และก็ยังเป็นคำตอบให้เขาได้มั่นใจว่าเดมี่เองก็มีใจ…ถึงขนาดอมให้มันก็ต้องมีคิดกันมั่งละว้า“ไม่มีทางมันเข้าไปในปากเดมี่ไม่ได้” แค่กำให้รอบยังไม่มิดแล้วจะเข้าปากได้ยังไง“เลียเฉยๆ ก็ได้”“ทำไม่เป็น”“เรียนรู้ ตั้งใจ ทำได้แน่นอน” หญิงสาวกำท่อนเนื้อค้าง อะไรของเขาคำขวัญวันเด็กหรือไ
หลังจากจับเธอกินรอบที่สอง ลูคัสก็ต้องรีบหยุดเมื่อร่างบอบบางของเดมี่รับไม่ไหวอีกต่อไปจู่ๆ เธอก็ไข้ขึ้นสูง จนเขาต้องรีบอุ้มเธอขึ้นมานอนพักบนห้องลูคัสจัดการเช็ดตัวลูกเลี้ยงสาวก่อนจะหยิบชุดนอนมาสวมใส่ เดมี่นอนหลับไปด้วยความเหนื่อยอ่อนต่างจากเขาที่นอนหลับไม่ลงจนต้องพาตัวเองเดินมาจุดธูปที่ห้องพระ เบื้องหน้าคือรูปถ่ายแพรพลอยแม่ของเดมี่“เจ๊แพร..ผมจัดการเดมี่ไปแล้วขอโทษนะที่ผมอดทนรอจนเดมี่เรียนจบไม่ไหว เจ๊ไม่ต้องเป็นห่วงผมสัญญาจะดูแลเดมี่ด้วยชีวิต” ถ้อยคำที่แพรพลอยฝากฝังเขายังจำมันได้ดีเช้าวันต่อมาเดมี่งัวเงียลุกขึ้นนั่ง อาการเจ็บแปลบแล่นเข้ามาจนเธอต้องนั่งนิ่งๆ หญิงสาวกวาดสายตามองไปรอบๆ ก่อนจะพบว่าตัวเองนอนอยู่ในห้องส่วนตัว..เธอโดนเขากระแทกจนสติดับวูบไป พอคิดถึงตรงนี้เดมี่ก็รีบหยิบหมอนขึ้นมาปิดหน้า…เธอกับคุณป๊า“ตื่นแล้วเหรอ” น้ำเสียงทุ้มทำให้เดมี่รีบปั้นหน้าให้เป็นปกติ เขาจะเข้ามาทำไมเธอยังไม่พร้อมจะเจอหน้าตอนนี้“คุณป๊าเข้ามาทำไมคะ”“มาหาเมีย” เขานั่งลงปลายเตียงสายตาจดจ้องมาใต้ผ้าห่ม“คุณป๊าไม่นะ” เดมี่ดึงผ้าห่มแน่นเมื่อเขากระชากมันออกจนเกิดการยื้อแย่ง ลูคัสใช้สายตาดุๆ ให้เธอปล่อยมือ“







