All Chapters of ลูกเลี้ยงมาเฟียร้าย: Chapter 1 - Chapter 10

เดมี่ นั่งชะเง้อคอรอการกลับมาของคนที่เธอเรียกว่า คุณพ่อ ไม่รู้ว่าดึกดื่นขนาดนี้เขาไปอยู่ที่ไหนถึงไม่รีบกลับบ้านมาหา ลูกสาว คนนี้สักที!หญิงสาวอายุยี่สิบในชุดนักศึกษารัดติ้วเดินวนไปมาพอเธอถอนหายใจทีหน้าอกคู่โตก็กระเพื่อมขึ้นลงทำให้เหล่าบอดี้การ์ดต้องก้มหน้ามองพื้น“คุณป๊าจะกลับมากี่โมง” เดมี่เดินเท้าเอวเข้าไปหาคุณเลขาของ ลูคัส คุณป๊าวัยสามสิบห้าของเธอ หน้าตาเอาเรื่องของคุณหนูทำให้กวินทร์ต้องรีบหลบสายตา..โถ่คุณลูคัสส่งผมมาตายแท้ๆ ขืนรู้ว่าคุณพ่อกำลังนัวเนียอยู่กับผู้หญิงมีหวังคืนนี้บ้านแตก“เอ่อ..คือว่าคืนนี้คุณลูคัสต้องตรวจงานดึก น่าจะไม่ได้กลับ ผมว่าคุณเดมี่กลับขึ้นไปบนห้องดีกว่านะครับ ตรงนี้น้ำค้างเยอะเดี๋ยวจะไม่สบายเอา”“ตรวจงาน..งานอะไรคะ ทำไมต้องทำกันตอนกลางคืนด้วย” พอรู้ว่าเป็นเรื่องงานเดมี่ก็เสียงอ่อยลงเอาอีกแล้วนะคุณป๊าทำไมต้องหักโหมทำงานเยอะๆ ด้วย เงินทองที่มีตั้งมากมายชาตินี้ใช้ยังไงก็ไม่หมดเธอก็ตัวแค่นี้จะกินใช้สักเท่าไหร่กันเชียวทำเหมือนตัวเองมีคนให้ต้องเลี้ยงเยอะแยะจนต้องหาเงินตัวเป็นเกลียว เอ๊ะ!หรือว่าจะหาเงินไปเลี้ยงใคร ไหนสัญญาแล้วไงว่าจะไม่หาเมียใหม่มาแทนที่แม่ของเธ

ลูคัสพาตัวเองขึ้นมานอนบนเตียงเดียวกับเธอ กลิ่นหอมอ่อนๆ จากตัวเดมี่ทำให้เขาก้มลงฝังใบหน้าลงไปบนผมยาวสลวยของคุณลูกสาวเธอจะรู้บ้างมั้ยว่าเขาจินตนาการไปถึงตอนที่เธอโยกตัวขึ้นลงพร้อมกับสะบัดผมไปมา…อ่า แข็งจนปวดไปหมด“อื้อ” อากาศที่หนาวเกินไปทำให้หญิงสาวซุกหน้าเข้ากับแผงอกเขา ขาเรียวยกขึ้นมาก่ายทำเหมือนกับลูคัสเป็นหมอนข้าง..เวรเอ้ย!ลูคัสก้มลงมองท่อนเนื้ออวบเสียดสีอยู่กับใจกลางสาวของเดมี่ ความคิดชั่วร้ายแล่นเข้ามาในหัวอีกครั้ง แค่เขาถกกระโปรงเธอขึ้นแล้วเกี่ยวกางเกงในลง เราสองคนก็จะแนบชิดกันมากขึ้น…ไม่ได้ๆ ถ้ามึงทำแบบนั้นเดมี่ต้องเกลียดมึงแน่ไอ้ลูคัส เขาไม่ควรเดินเข้ามาให้ตัวเองทรมานเลย ชายหนุ่มค่อยๆ เขยิบตัวออกห่าง“ขอป๊าดูนิดเดียวนะ”ความเมาบวกกับอารมณ์ส่วนลึกทำให้ลูคัสเอื้อมมือไปดึงกระโปรงเธอขึ้น เขากลืนน้ำลายเมื่อเห็นเนินอวบแน่นชั้นในตัวบางเฉียบทำให้มองเห็นเป็นรูปร่าง ลูคัสคอแห้งผากรีบงัดท่อนเนื้อขึ้นมาชักรูด“เดมี่ครับ ลูกสาวป๊า” ลูคัสชักรูดแก่นกาย สายตาจ้องมองไปที่ร่องอวบอิ่มของลูกสาว เส้นเลือดตรงแขนเขาปูดเด่นชัดหน้าท้องชายหนุ่มหดเกร็ง ลูคัสรัวมือเร็วขึ้นเส้นเลือดทุกเส้นเขาตึงเปรี

@เช้าวันต่อมา ลูคัสลุกขึ้นด้วยความหัวเสียเมื่อควานมือหาแล้วไม่เจอร่างนุ่มนิ่มที่เขากอดหอมมาตลอดทั้งคืน จนกระทั่งเหลือบไปเห็นกระดาษแผ่นเล็กๆ วางไปบนโต๊ะ [เดมี่มีสอบตอนเช้าค่ะ ไม่กล้าปลุกคุณป๊า เจอกันที่บ้านนะคะ รักคุณป๊าที่สุดเลย แต่ยังไม่หายงอนนะคะ..] ชายหนุ่มอ่านไปอมยิ้มไป เขาไล่สายตาอ่านทวนซ้ำๆ ไปมา กระดาษแผ่นเล็กถูกเก็บเข้ากล่องไว้อย่างดี เมื่อคืนเป็นค่ำคืนที่ลูคัสรู้สึกว่าตัวเองได้นอนเต็มอิ่ม เขาอยากตื่นมาเจอเดมี่ทุกเช้า อยากเข้านอนไปพร้อมกับเธอทุกค่ำคืน อาการหนักแล้วกู! กลับไปรอเจอเดมี่ที่บ้านดีกว่า ร่างสูงรีบลุกขึ้นจากเตียง นานแล้วที่เขาไม่ได้อยู่ทานข้าวเย็นกับเธอ วันนี้ป๊าง้อด้วยการทำอะไรอร่อยๆ ให้คุณลูกสาวกินดีกว่ามาเฟียหนุ่มที่ปกติจับแต่ปืนกำลังคิดเมนูง้อเอาใจลูกสาวสุดที่รัก พอได้เมนูที่ต้องการ ลูคัสก็รีบตรงไปซุปเปอร์ใกล้ๆ บ้าน @มหาวิทยาลัย เดมี่รีบวิ่งออกจากห้องสอบ แต่แล้วก็ต้องหยุดฝีเท้าลงเมื่อได้ยินเสียงเรียกชื่อเธอดังขึ้นจากด้านหลัง “มีอะไรมุก” เดมี่หันไปทางมุก เพื่อนสาวร่วมคณะที่ไม่ค่อยชอบหน้าเธอเท่าไหร่แล้วทำไมวันนี้ถึงได้วิ่งมาดักหน้าเธอ “คือว่า..วันนี้วันเกิด

“ก็ได้ค่ะ..” เดมี่เม้มปากเอื้อมมือไปหยิบโทรศัทพ์มือถือที่เขายื่นให้พิมพ์ไอดีไลน์ส่วนตัวลงไป พอเสร็จเธอก็รีบเปิดประตูเดินหายเข้าไปในบ้านทันที “ตัวโคตรหอมเลย” กลิ่นหอมจากตัวเดมี่ยังติดค้างอยู่ในเบาะ จนเจ้าของรถอดไม่ได้ที่จะเลื่อนมือลูบไล้ไปตามที่นั่งซึ่งยังคงอุ่นอยู่.. เดมี่เดินรีบร้อนเข้ามาในตัวบ้านจนเผลอชนเข้ากับคุณเลขา.. “อ่าวคุณเดมี่กลับมาตั้งแต่ตอนไหนครับ ทำไมไม่ได้ยินเสียงรถ” “เอ่อคือว่า วันนี้รถเสียพี่คนขับเอาไปเข้าอู่เดมี่ไม่อยากรอเลยกลับมาเอง แล้วทำไมวันนี้คุณกวินทร์ถึงอยู่บ้านล่ะคะ” เดมี่บ่ายเบี่ยงด้วยการถามเรื่องของเขา ปกติเวลานี้คุณกวินทร์ต้องอยู่กับคุณป๊าที่บริษัท..หรือว่า “คุณป๊าอยู่บ้านเหรอคะ” น้ำเสียงของเดมี่ห่างจากคำว่าดีใจจนทำให้กวินทร์นิ่วหน้า..แปลกๆ นะยัยเด็กเดมี่ ถ้าเธอรู้ว่าลูคัสอยู่ต้องรีบแจ้นส่งเสียงดังเข้าไปแล้ว ท่าทางเหมือนคนมีความผิด “อยู่ครับรอคุณเดมี่นานมาก ว่าแต่ทำไมวันนี้ถึงกลับบ้านช้าจังครับ” สายตาจับพิรุธทำให้เดมี่รีบวิ่งขึ้นไปด้านบน “คุณป๊าขาเดมี่มาแล้ว..” กวินทร์มองร่างบางวิ่งตัวปลิวขึ้นไป สายตาคมหรี่มองออกไปยังโรงรถคนขับรถซึ่งควบตำแหน่งบอดี้กา

ลูคัสเดินลงไปเรียกกวินทร์ซึ่งกำลังยุ่งกับงานให้ขึ้นมากินเหล้าที่ห้อง ท่าทางหมดสภาพของเจ้านายกับตาแดงก่ำๆ นั่นทำให้เลขาหนุ่มกระแอมเอมเบาๆ“เอ่อ..เมื่อกี้ทะเลาะอะไรกับเดมี่หรือเปล่า”เสียงปิดประตูด้านบนดังกังวานมาถึงด้านล่าง บวกกับสีหน้าตอนนี้ของลูคัสบ่งบอกว่าสองพ่อลูกกำลังหมางใจกัน…เรื่องไอ้หน้าจืดคนนั้นแน่ๆ“กูตีเดมี่” ลูคัสกระดกเหล้าเข้าปากเมื่อพูดจบ“อย่าคิดมาก รักวัวให้ผูกรักลูกให้ปี้ เอ้ย..รักลูกให้ตี มึงทำถูกแล้วเดมี่ดื้อต้องโดนกำราบซะบ้าง”สมน้ำหน้ายัยเดมี่กวินทร์ร้องไชโยในใจเมื่อยัยตัวแสบประจำบ้านโดนทำโทษซะบ้าง“ใช่มั้ยเดมี่แม่งเถียงกูฉอดๆ ยิ่งโตยิ่งยั่วโมโห กูทำถูกแล้วใช่มั้ยวะ”พอได้คำพูดสนับสนุนความรู้สึกผิดในใจลูคัสก็จางลง ใช่กูทำถูกแล้ว พูดมาได้ไงมีอารมณ์ทางเพศเหมือนกัน!“ไม้อ่อนดัดง่ายไม้แก่ดัดยาก มึงชิงลงมือตั้งแต่ตอนนี้แหละดี ต่อไปเดมี่จะได้อยู่ในโอวาทมึง” กวินทร์หยิบแก้วตัวเองไปชนกับแก้วของเจ้านายก่อนจะถามต่อ“ร้องเลยมั้ย”“ไม่..ทำท่างอนกูด้วย”“หัวแข็ง..มึงอย่าอ่อนให้นะ” กวินทร์รีบกำชับ กลัวใจไอ้ลูคัสไม่เกินครึ่งชั่วโมงจะวิ่งไปง้อผ่านไปหลายชั่วโมงจนเกือบตีสอง ลูคัสย