ตอนที่ 17 หาเรื่องโดนตี

เดมี่หวีดเสียงครางเธอเสียดเสียวจนแทบสำลักความสุข เสียงครางราวกับจะขาดใจขาดห้วงลงเหลือเพียงเสียงหอบเหนื่อยอ่อน หญิงสาวนอนกระตุกเกร็งน้ำสีใสยังไม่ทันไหลลูคัสก็แลบลิ้นรอกิน..

กวินทร์รอจนแสงไฟในห้องทำงานดับลง เข้าไปนานขนาดนี้หวังว่าเอกสารสำคัญจะถูกเจ้านายเซ็นต์สักที เขาค่อยๆ เปิดสวิตซ์ไฟตรงผนัง พอแสงไฟสว่างขึ้นภาพตรงหน้าก็ทำให้เลขาหนุ่มเข่าอ่อน

“เหี้ยไรวะเนี้ย..”

แฟ้มเอกสารกระจัดกระจาย บางอันหลุดออกมาจนปลิวว่อนเกลื่อนห้อง ชายหนุ่มหันไปมองบนโต๊ะถุงหิ้วแบรนด์ดังที่เจ้านายหิ้วมาถูกวางทิ้งไว้ กล่องสีน้ำเงินเข้มซึ่งคาดว่าคงเป็นกล่องเครื่องประดับถูกอ้าเปิดวางทิ้งไว้มุมโต๊ะ..

“เข้ามาเปิดกันในนี้ได้ไงวะ นี่ห้องทำงานนะโว้ย” เลขาหนุ่มยกมือขึ้นขยี้ใบหน้าแรงๆ พร้อมกับทรุดตัวนั่งเก็บกองเอกสาร

“อะไรวะเนี้ย..”

กวินทร์หยิบแผ่นกระดาษขึ้นมาพิจารณาคราบน้ำเล็กๆ ซึ่งเปรอะจนทำให้น้ำหมึกจางลง แล้วมันไม่ใช่แค่แผ่นเดียวมันเป็นเกือบทุกแผ่น!

…โอ้ย ไอ้คุณเจ้านายมึงจะมาน้ำแตกใส่เอกสารกูไม่ได้นะโว้ย!

@เช้าวันต่อมา

เดมี่เดินกึ่งวิ่งลงมาจากด้านบนหญิงสาวกวาดสายตาหาคุณป๊าของเธอ ก่อนจะเห็นว่าเหล่าบอดี้การ์ดยืนอยู่หน้าห้องทำงานเขาหลายคน

“คุณป๊า..” เสียงหวานใสทำให้คนด้านในรีบวางปากกาลง กวินทร์เห็นแบบนั้นก็รีบยัดด้ามปากกาใส่มือเขาตามเดิม

“คุณลูคัสตั้งใจทำงานเถอะ กูไหว้ล่ะครับ” กวินทร์ทำท่าจะร้องก่อนจะรีบเดินไปเปิดประตูหน้าห้อง

“อ้าวคุณกวินทร์..คุณป๊าล่ะคะ” เดมี่เขย่งเท้ามองเข้าไปด้านในแต่ก็ถูกคุณเลขารีบปิดประตูลงขอเห็นหน้าสักนิดก็ไม่ได้

“คุณลูคัสทำงานอยู่ครับ..งานด่วนมาก คุณเดมี่รีบไปเรียนเถอะ พอกลับมางานคงเสร็จพอดี”

“งานเยอะมากเลยเหรอคะ” เดมี่มองไปทางประตูด้วยความเป็นห่วง แบบนี้คุณป๊าต้องเครียดมากแน่ๆ

“ถ้าเมื่อวานตั้งใจทำงานวันนี้คงไม่ต้องหัวหมุนแบบนี้”

กวินทร์หรี่ตามองหญิงสาวซึ่งจู่ๆ ก็หน้าแดงขึ้น เดมี่ยกมือขึ้นจับสร้อยบนลำคอก่อนจะรีบเดินหนีออกไปขึ้นรถ เธอยังจำตอนกลับออกมาได้ทีแรกตั้งใจจะเก็บเอกสารบนพื้นแต่ถูกคุณป๊าเร่งให้ไปต่อข้างบน..ถ้างั้นคนที่เก็บเอกสารมาเรียงใหม่ก็คงจะเป็นคุณเลขา

เดมี่เริ่มเข้าใจแล้วว่าทำไมเขาถึงขวางไม่ให้เธอเข้าไปด้านใน

ลูคัสโยนปากกาลงพื้น กองเอกสารพวกนี้ไม่เห็นจะสนุกตรงไหนวันทั้งวันเขาเอาแต่คิดถึงร่างกายหอมหวานของคุณลูกสาวซึ่งนับวันจะตอบสนองเก่งขึ้นเรื่อยๆ

ชายหนุ่มเงยหน้ามองนาฬิกาบนผนัง..เวลาบ่ายสามโมงกว่าเดมี่คงใกล้จะเลิกเรียนแล้ว ตอนเช้ายังไม่ทันจะเจอหน้าเธอก็ถูกไอ้กวินทร์ลากลงมาทำงาน

แกร๊ก..

ชายหนุ่มรีบหยิบด้ามปากกามาถือไว้ตามเดิมเมื่อเลขาคนสนิทเดินยกแก้วกาแฟเข้ามา

…กะจะไม่ให้กูได้พักเลยว่างั้น

“กาแฟร้อนๆ ครับคุณลูคัส”

ไอร้อนลอยกรุ่นขึ้นมาจากแก้วกาแฟเซรามิกสีดำสนิท อากาศแบบนี้เอากาแฟร้อนให้กูดีเหลือเกินไอ้เวร นี่กะให้กูดีดทำงานข้ามวันข้ามคืนหรือไงวะ คิดบ้างมั้ยว่าถึงเป็นประธานบริษัทกูก็ต้องการพักผ่อนโว้ย คนไม่อยากทำงานงอแงในใจ

“มึงไม่แหกตาดูเวลาหรือไง บ่ายสามแดดเปรี้ยงๆ แบบนี้เอากาแฟร้อนมาให้กู ไปเอากาแฟเย็นมา”

“แต่เจ้านายกินในห้องแอร์นะครับ” กวินทร์เกาหัวพลางมองไปยังแอร์หลายตัวในห้องที่เจ้านายเปิดจนหิมะเกือบจะตก

“กูไม่ทำแล้วงานพวกนี้” คนขาดคาเฟอีนเริ่มวีนประท้วง

“ครับๆ รอแป๊ปเดียวครับคุณลูคัส ผมจะรีบเอากาแฟเย็นมาให้” กวินทร์กุลีกุจอถือแก้วกาแฟไปเก็บ ถ้างานไม่เสร็จเขาจะไม่ยอมปล่อยให้คุณเจ้านายออกจากห้องเด็ดขาด ความหวังของคนทุกแผนกฝากไว้ที่เขา

ลูคัสเล่นไม่ยอมเข้าบริษัทมาหลายวันแล้ว..กลายเป็นคนติดบ้านไปซะอย่างนั้น แต่กวินทร์รู้ดีกว่าเจ้านายกำลังติดกลิ่นเมียเด็ก!

รอจนเลขาเดินออกไปจากห้องคนที่ตั้งท่ามุ่งมั่นทำงานก็ลุกขึ้นโยนปากกาทิ้ง ลูคัสคว้ากุญแจรถคู่ใจก่อนจะรีบเดินดุ่มๆ หนีหน้าไอ้เลขาเวร บริษัทจะเจ๊งก็ช่างแม่งเถอะ กูรวย!

บรื้นนนนน…

เสียงกระชากรถหน้าบ้านทำให้กวินทร์นึกหงุดหงิด ไอ้พวกนี้ไม่รู้หรือไงวะว่าเจ้านายกำลังทำงานอยู่!..ทำงาน

“ฉิบหายอย่าบอกนะว่า..”

กวินทร์วิ่งหน้าตาตื่นตรงดิ่งไปยังห้องทำงาน ประตูห้องที่ถูกเปิดอ้าไว้ทำให้เลขาหนุ่มแข้งขาอ่อน…ไอ้เจ้านายโว้ย!

เดมี่รีบเก็บของเมื่ออาจารย์บอกเลิกคลาสไวกว่าปกติ ตอนเช้าไม่ได้เห็นหน้าคุณป๊าทำให้เธอรู้สึกกระสับกระส่าย อยากรีบกลับบ้านไวๆ

“เดมี่ๆ …”

เสียงเรียกชื่อทำให้เธอหยุดชะงัก..มุกอีกแล้วเธอไม่อยากเสียเวลาหยุดคุยกับเพื่อนร่วมคณะคนนี้เลย ยิ่งพี่ชายของมุกที่เคยขอไลน์เธอไปยิ่งแล้วใหญ่ ส่งไลน์มาจีบมาเต๊าะทุกวัน เพราะรู้ว่าอีกฝ่ายเป็นพี่ชายของเพื่อนเดมี่จึงเลือกจะไม่บล็อคทั้งๆ ที่เธออยากกดวันละสิบรอบ ไม่รู้จะขยันส่งอะไรนักหนา..

“เลิกเรียนแล้วไปปาร์ตี้กันนะ วันนี้วันเกิดพี่แมกซ์ พวกเราไปถล่มกันเถอะ” ประโยคหลังมุกหันไปบอกเพื่อนๆ ในคณะ

เธอแกล้งชวนคนอื่นไปด้วยเยอะๆ เดมี่จะได้ตามไปด้วย ขืนบอกว่าอยากชวนแค่เดมี่ มีหวังยัยคุณหนูคงรีบชิ่งกลับบ้าน มุกเองก็ไม่เข้าใจว่าทำไมเฮียแมกซ์ถึงจีบเดมี่ไม่ติดสักทีเรื่องหล่อพี่เธอก็ถือว่าเบอร์ต้นๆ เรื่องรวยตระกูลเธอก็ไม่เป็นรองใคร แล้วทำไมพี่ชายเธอถึงไร้น้ำยานัก แค่เอ่ยปากชวนเดมี่เองยังไม่มีปัญญา

“พี่เธอเลี้ยงมั้ยวะมุก” กลุ่มเพื่อนชายที่ชอบกินฟรีตะโกนถาม ถึงจะไม่สนิทแต่ถ้ากินฟรีก็พร้อมเสนอหน้าทันที

“ผับนั่นของพี่ชายฉันเอง พวกแกจะกินจนอ้วกเฮียแมกซ์ก็จ่ายทุกบิลนั่นแหละ ถือซะว่าเลี้ยงรุ่นพวกเราไปด้วยเป็นไง เรียนด้วยกันมาตั้งนานสาขาเรายังไม่เคยปาร์ตี้ด้วยกันเลยนะ”

มุกยกเหตุผลขึ้นมา ซึ่งคนในเอกส่วนใหญ่ก็พยักหน้าเห็นด้วยรวมถึงเพื่อนผู้หญิงหลายๆ คน สาขาที่เดมี่เรียนเป็นภาคอินเตอร์ทุกคนมาเรียนเสร็จก็แยกย้ายกันกลับไม่ค่อยสุงสิงกันมากนัก พอมุกมาพูดชวนแบบนี้หลายคนจึงส่งเสียงเห็นด้วย..

“งั้นพวกเราก็ไม่ถล่มพี่ชายยัยมุกกัน ไปด้วยกันนะเดมี่ ฉันอยากเซลฟี่รูปกับเธอจะแย่ อยากอวดว่าสาขาเราก็มีคนสวย”

“แบบนั้นถ่ายกันฉันก็ได้นะลินดา” มุกรีบยกมือโพสต์ท่า

“ฉันอยากถ่ายกับคนสวย”

น้ำเสียงจิกกัดตามจริตสาวสองของลินดาเรียกเสียงหัวเราะในคนในคณะ เดมี่เห็นสีหน้าของเพื่อนๆ ก็ไม่กล้าปฏิเสธ...

.........