Nobela ni ชามารา

หลายเดือนก่อนลุงดอมเรียกให้เขาไปพบที่บ้านก่อนจะเล่าความจริงทั้งหมดให้ฟัง ว่าคุณแพรพลอยแม่ของเดมี่พาเธอหนีเพราะรับไม่ได้ที่สามีทำธุรกิจผิดกฏหมาย ซึ่งปัจจุบันลุงดอมวางมือจากงานพวกนั้นแล้ว“แม่ของเดมี่เสียแล้ว ดอมช่วยลุงตามหาเดมี่ได้มั้ย” ชายสูงวัยแววตาเต็มไปด้วยความทุกข์ เมื่อทราบข่าวจากสายสืบว่าแพรพลอยเสียชีวิตไปหลายปี ส่วนเดมี่ก็ไร้ซึ่งข่าวคราว แน่นอนว่าลุงดอมเป็นถึงอดีตมาเฟียใหญ่ ถ้าจะหาตัวใครสักคนคงไม่ใช่เรื่องยากเว้นก็แต่มีใครบางคนกำลังขัดขวาง ซึ่งใครคนนั้นคงเป็นผู้ชายที่เดมี่เดินตามหลังขึ้นไปบนรถ..…ถึงเวลานกน้อยต้องกลับกรงทองแล้ว“พวกมึงไปตามสืบมาว่ามันเป็นใคร”เดม่อนหันไปสั่งลูกน้องชายหนุ่มหยิบบุหรี่ขึ้นมาสูบ..ขึ้นชื่อว่าเป็นคู่หมั้นของเขาใครก็อย่าหวังจะแย่งเธอไป! ความเร็วของรถทำให้เดมี่จับเบาะไว้แน่น อารมณ์กรุ่นโกรธของคุณป๊าตอนนี้ทำให้เธอไม่กล้าพูดอะไรออกไป ดวงตากลมโตเหลือบมองเสี้ยวหน้าของเขา เดมี่รวบรวมความกล้ายกมือแตะลงบนแขนแกร่ง“คุณป๊าคะคือว่า…”“เธอคงอายมากมั้งที่มีผัวแก่ๆ แบบฉัน”น้ำเสียงไม่พอใจเจือไปด้วยความน้อยใจทำให้หญิงสาวรีบเอนศรีษะเอาหน้าซบลงกับแขนของเขา เดมี่นึกว่า

…คุณป๊าคงไม่ว่าหรอกมั้งก็แค่สองสามชั่วโมง เดมี่คำนวณเวลาในใจ ก่อนรีบส่งข้อความบอกคนขับรถให้ขับตามไปทีหลังส่วนเธอติดรถเพื่อนๆ ไปที่ผับ..เสียงดนตรีดังกระหึ่มบวกกับเสียงพูดคุยทำให้เดมี่ไม่ทันสังเกตโทรศัพท์มือถือที่ดังวนอยู่นาน เสียงหน้าจอสว่างขึ้นก่อนจะดับลงไป“หายไปไหนวะเดมี่..”ลูคัสยืนพิงรถคันหรูอยู่หน้าคณะของเธอซึ่ง เหล่านักศึกษาพากันเดินออกจากตึกคนแล้วคนเล่าแต่เขายังไม่เห็นใบหน้าที่คุ้นเคยเดินออกมา“หรือว่ากลับไปแล้ววะ”นี่กูก็เหยียบมาสุดๆ แล้ว กลับบ้านไปคงได้ใบสั่งมาดูเล่นหลายใบเพราะห้าวเกียร์ทุกไฟแดง แซงซ้ายมาแทบทุกคัน ความฝันคือการมาเซอร์ไพรส์ยัยลูกสาวพร้อมกับพาเธอไปเดทฉ่ำๆ ตบท้ายด้วยพาไปสวีทรับลมทะเลที่พัทยาหนีหน้าไอ้กวินทร์ที่จ้องจะขัดขวาง..นี่กูโดนเซอร์ไพรส์กลับหรือไง ชายหนุ่มรีบกดโทรหาคนขับรถของเดมี่ ถ้ายังไม่ถึงบ้านจะได้ให้รีบวนรถกลับมาส่ง ไม่อย่างนั้นโดนไอ้เลขาจับเป็นตัวประกันให้เขากลับไปนั่งใช้แรงงานสะสางกองเอกสารจนตายแน่ๆ แค่นี้มันก็โทรจิกยิกๆ“ไอ้เทพมึงอยู่ไหน”[หน้าผับMonster oneครับ] คนขับรถหน้าซีดปากสั่นรีบละล่ำละลักบอกเจ้านาย“หน้าผับ มึงไปทำอะไรหน้าผับวะ แล้วเดมี่ล

เดมี่หวีดเสียงครางเธอเสียดเสียวจนแทบสำลักความสุข เสียงครางราวกับจะขาดใจขาดห้วงลงเหลือเพียงเสียงหอบเหนื่อยอ่อน หญิงสาวนอนกระตุกเกร็งน้ำสีใสยังไม่ทันไหลลูคัสก็แลบลิ้นรอกิน..กวินทร์รอจนแสงไฟในห้องทำงานดับลง เข้าไปนานขนาดนี้หวังว่าเอกสารสำคัญจะถูกเจ้านายเซ็นต์สักที เขาค่อยๆ เปิดสวิตซ์ไฟตรงผนัง พอแสงไฟสว่างขึ้นภาพตรงหน้าก็ทำให้เลขาหนุ่มเข่าอ่อน“เหี้ยไรวะเนี้ย..”แฟ้มเอกสารกระจัดกระจาย บางอันหลุดออกมาจนปลิวว่อนเกลื่อนห้อง ชายหนุ่มหันไปมองบนโต๊ะถุงหิ้วแบรนด์ดังที่เจ้านายหิ้วมาถูกวางทิ้งไว้ กล่องสีน้ำเงินเข้มซึ่งคาดว่าคงเป็นกล่องเครื่องประดับถูกอ้าเปิดวางทิ้งไว้มุมโต๊ะ..“เข้ามาเปิดกันในนี้ได้ไงวะ นี่ห้องทำงานนะโว้ย” เลขาหนุ่มยกมือขึ้นขยี้ใบหน้าแรงๆ พร้อมกับทรุดตัวนั่งเก็บกองเอกสาร“อะไรวะเนี้ย..”กวินทร์หยิบแผ่นกระดาษขึ้นมาพิจารณาคราบน้ำเล็กๆ ซึ่งเปรอะจนทำให้น้ำหมึกจางลง แล้วมันไม่ใช่แค่แผ่นเดียวมันเป็นเกือบทุกแผ่น!…โอ้ย ไอ้คุณเจ้านายมึงจะมาน้ำแตกใส่เอกสารกูไม่ได้นะโว้ย!@เช้าวันต่อมาเดมี่เดินกึ่งวิ่งลงมาจากด้านบนหญิงสาวกวาดสายตาหาคุณป๊าของเธอ ก่อนจะเห็นว่าเหล่าบอดี้การ์ดยืนอยู่หน้าห้องท

แสงไฟจากหน้ารถทำให้เดมี่ยิ้มร่าดีใจ ร่างบางวิ่งตัวปลิวเข้าไปยืนกระโดดหอมแก้มคนที่กำลังเดินลงมา ลูคัสเลื่อนมือบีบสะโพกเธอเบาๆ ไม่สนสายตาหลายคู่ที่ต้องแสร้งมองไม่เห็นภาพสวีทของเจ้านายหนุ่มกับลูกเลี้ยงสาว..“หายไปไหนมาคะ เดมี่โทรหาตั้งหลายสาย”“ไปซื้อของมาให้เด็ก”ลูคัสชูถุงหิ้วแบรด์ดังซึ่งเขารีบบึ่งไปรับมาจากห้าง สั่งไปหลายดือนจนเกือบลืมจนกระทั้งSAของช็อปโทรเขามาแจ้ง“อะไรคะ ของเดมี่หรือเปล่าน๊า”“นั่นสินะ ของเดมี่หรือเปล่าเราขึ้นไปเปิดดูกันเถอะฉันอยากเปิดให้เธอดู”“ไปค่ะ เดมี่ก็อยากเปิด…ดูจะแย่”กวินทร์หน้าแดงเมื่อยัยคุณหนูเดมี่เว้นช่วงคำว่าเปิด ไม่ได้การล่ะ กองเอกสารที่เขาเตรียมไว้ยังรอเจ้านายไปเซ็นต์แล้วยัยเด็กนี่จะมาอยากเปิดอะไรตอนนี้“นายครับ ทางสิงค์โปร์เร่งสัญญามาแล้ว ผมว่าเจ้านายรีบไปดูเอกสารก่อนจะดีกว่า”“สำคัญมากมั้ย” ลูคัสหน้าตึงเมื่อโดนขัด นี่มันกี่โมงกี่ยามแล้วคิดว่ากูต้องทำงานตลอดหรือไงวะ“คิดว่าสำคัญครับ”“คุณป๊าไปทำงานก่อนเถอะค่ะ ไว้เราค่อยมาเปิดกันก็ได้” ลูคัสส่ายหน้ายิ้มๆ งานอะไรก็ช่างหัวแม่งเถอะ“เฮๆ ..นายครับวันนี้ขอเถอะนะ ถ้านายไม่เซ็นต์เบิกจ่ายเงินเดือนวันนี้ พวกพน

เดมี่ลากสายตามองไปตามแผงอกสาขาเล็กยังขนาดนี้แล้วสาขาใหญ่ซึ่งซ่อนอยู่ใต้กางเกงจะดกดำขนาดไหนกันนะ สายตาซุกซนของเธอทำให้ลูคัส ร้อนไปทั้งตัวเล่นมองสำรวจกันด้วยสายตาแบบนี้ยังบอกว่าไม่ได้คิดอะไรเขาจะทำให้เธอรู้ใจตัวเองเสียทีว่าเราสองคนใจตรงกัน!มือบางถูกเขาจับไปวางบนแผงอกกำยำ“ลองลูบดู” เดมี่ค่อยๆ กรีดนิ้วไปตามกลุ่มขนลากไล้ไปเรื่อยๆ จนหยุดอยู่ที่ขอบอันเดอร์แวร์ ลูคัสหายใจติดขัดช้อนตาหิวกระหายมองเธอช้าๆ“ล้วงเข้าไป”เดมี่สั่นหัวตั้งท่าจะชักมือกลับแต่ก็ถูกเขาคว้าไว้พร้อมกับจับมือเธอสอดเข้าไปใต้หว่างขา“อ่าส์” ลูคัสเสียงพร่าเมื่อมือนุ่มทาบทับลงกับท่อนเนื้อแข็ง ต่างจากหญิงสาวที่ทำท่าจะร้องไห้“เดมี่ไม่อยากจับ”“อยากลองอม?”“ไม่ๆ”“ขนาดนี้แล้วลองหน่อยนะ” ลูคัสตะล่อมเขาอยากเห็นปากจิ้มลิ้มอมรูดแท่งใหญ่คงเเป็นภาพที่สวยงามมาก และก็ยังเป็นคำตอบให้เขาได้มั่นใจว่าเดมี่เองก็มีใจ…ถึงขนาดอมให้มันก็ต้องมีคิดกันมั่งละว้า“ไม่มีทางมันเข้าไปในปากเดมี่ไม่ได้” แค่กำให้รอบยังไม่มิดแล้วจะเข้าปากได้ยังไง“เลียเฉยๆ ก็ได้”“ทำไม่เป็น”“เรียนรู้ ตั้งใจ ทำได้แน่นอน” หญิงสาวกำท่อนเนื้อค้าง อะไรของเขาคำขวัญวันเด็กหรือไ

หลังจากจับเธอกินรอบที่สอง ลูคัสก็ต้องรีบหยุดเมื่อร่างบอบบางของเดมี่รับไม่ไหวอีกต่อไปจู่ๆ เธอก็ไข้ขึ้นสูง จนเขาต้องรีบอุ้มเธอขึ้นมานอนพักบนห้องลูคัสจัดการเช็ดตัวลูกเลี้ยงสาวก่อนจะหยิบชุดนอนมาสวมใส่ เดมี่นอนหลับไปด้วยความเหนื่อยอ่อนต่างจากเขาที่นอนหลับไม่ลงจนต้องพาตัวเองเดินมาจุดธูปที่ห้องพระ เบื้องหน้าคือรูปถ่ายแพรพลอยแม่ของเดมี่“เจ๊แพร..ผมจัดการเดมี่ไปแล้วขอโทษนะที่ผมอดทนรอจนเดมี่เรียนจบไม่ไหว เจ๊ไม่ต้องเป็นห่วงผมสัญญาจะดูแลเดมี่ด้วยชีวิต” ถ้อยคำที่แพรพลอยฝากฝังเขายังจำมันได้ดีเช้าวันต่อมาเดมี่งัวเงียลุกขึ้นนั่ง อาการเจ็บแปลบแล่นเข้ามาจนเธอต้องนั่งนิ่งๆ หญิงสาวกวาดสายตามองไปรอบๆ ก่อนจะพบว่าตัวเองนอนอยู่ในห้องส่วนตัว..เธอโดนเขากระแทกจนสติดับวูบไป พอคิดถึงตรงนี้เดมี่ก็รีบหยิบหมอนขึ้นมาปิดหน้า…เธอกับคุณป๊า“ตื่นแล้วเหรอ” น้ำเสียงทุ้มทำให้เดมี่รีบปั้นหน้าให้เป็นปกติ เขาจะเข้ามาทำไมเธอยังไม่พร้อมจะเจอหน้าตอนนี้“คุณป๊าเข้ามาทำไมคะ”“มาหาเมีย” เขานั่งลงปลายเตียงสายตาจดจ้องมาใต้ผ้าห่ม“คุณป๊าไม่นะ” เดมี่ดึงผ้าห่มแน่นเมื่อเขากระชากมันออกจนเกิดการยื้อแย่ง ลูคัสใช้สายตาดุๆ ให้เธอปล่อยมือ“

รอไม่นานประตูห้องก็ถูกเปิดออกร่างสูงเดินตรงมายังเตียงของเธอพิชชาแอบหรี่ตามองด้วยความตื่นเต้น แล้วก็เป็นไปตามคาด ลุงมิคกำลังนำบางอย่างมาจ่อยังจมูกของเธอพิชชากลั้นลมหายใจ ยามเขาแกว่งยานั้นไปมาเกือบยี่สิบวินาทีรอจนแน่ใจว่าเธอได้หลับไหลไปแล้ว..พิชชายังไม่กล้ากระโตกกระตากเธออยากรอจับให้ได้คาหนังคาเขา..ลุงมิคขึ้นมานั่งคล่อมบนตัวเธอเขาล้วงมือเขามาใต้ราวนมก่อนจะขยำมันเล่น..ฉันต้องข่มกลั้นเสียงครางไว้เมื่อรู้สึกหวาบหวิวไปกับสัมผัสของเขา"คิดถึงลุงมั้ยหนูแพร.."คนด้านบนกระซิบลงบนกกหูเขางับเลียจนเธอขนลุกซู่ ใบหน้าของเขาเลื่อนลงไปยังเนินสาว พิชชาเผลอเอามือกำผ้าห่มเมื่อลิ้นร้อนๆ ของลุงมิคตวัดเลียขยี้ปลายติ่ง..ลุงมิคห่อลิ้นแยงเข้าไปด้านในรูคับแคบปลายลิ้นร้อนลากไล้ไปตามรอยแยกจ๊วบ จ๊วบเสียงดูดเลียดังขึ้น..พิชชากัดริมฝีปากกลัวเขาได้ยินเสียงคราง ลุงมิคเล้าโลมจนเธอแข้งขาสั่น เขาใช้ลิ้นเก่งจนหญิงสาวกลั้นความเสียวไว้ไม่ไหว ร่างกายกระตุกเกร็งปล่อยน้ำออกมา"แตกซะแล้วหนูแพร.."หนุ่มใหญ่มองรูฟิตกระตุกปล่อยน้ำออกมา พิชชารู้สึกตัวเบาขึ้นใจหนึ่งก็อยากจะลุกขึ้นมาโวยวายแต่อีกใจก็สั่งให้เธอนอนนิ่งๆรอดูท่าทีของเข

คล้อยหลังหลานสาวหนุ่มใหญ่ก็ผ่อนลมหายใจออกมากลิ่นหอมจางๆ ของเด็กสาวทำให้หนุ่มใหญ่รู้สึกกระสันขึ้นมา.."เอ้าแพรมาพอดี..แล้วลุงนิคล่ะ"ป้าพิมพ์วางโถข้าวต้มลงบนโต๊ะไอร้อนลอยกรุ่นๆ ขึ้นมาเรียกน้ำย่อยให้คนหิวโซต้องรีบนั่งลง"เดี๋ยวก็มาค่ะ ลุงให้แพรมาก่อน นี่แพรคิดว่าตัวเองตื่นเช้าแล้วนะ ลุงนิคยังเช้ากว่าอีก""ไม่เป็นไรหรอก..ไว้พรุ่งนี้แพรค่อยเอาชนะลุงให้ได้""แน่นอนค่ะ..ป้าพิมพ์คอยดูเลย"พิชชาตักข้าวต้มเข้าปากตั้งใจว่าคืนนี้จะเข้านอนให้ไวกว่าเดิมพิชชาเป่าผมเตรียมตัวเข้านอน วันนี้เธอตั้งใจว่าจะนอนตั้งแต่หัวค่ำ บ้านทั้งหลังเหลือเพียงความเงียบสงบลุงนิคกับป้าพิมพ์ต่างแยกย้ายกันไปนอนหลังอาหารมื้อเย็น แสงไฟให้ห้องหญิงสาวดับลงชายหนุ่มรอให้เธอเข้าสู่ห้วงนิทราก่อนจะแอบย่องเข้าห้องเด็กสาวอีกครั้งวันนี้ทั้งวันเขาต้องแอบเข้าไปชักลำแท่งรีดน้ำออกหลายรอบจนปวดข้อมือไปหมด"นอนไม่ระวังเลยนะหนูแพร"วันนี้หญิงสาวอยู่ในชุดกางเกงขาสั้นแนบแก้มก้น ด้านบนสวมเพียงสายเดี่ยวสีขาวสะอาดตาล่อตาล่อใจ หนุ่มใหญ่เดินย่างสุมเข้าไปที่เตียง..เขานำผ้าสีขาวปิดจมูกเด็กสาวมันจะช่วยให้เธอหลับสนิทไปตลอดคืน"หนูแพรจ๋า..คนสวยของลุง"นิค

แพร พิชชา นักศึกษาสาวปีสุดท้ายกำลังจัดของเตรียมไปฝึกงานที่ฟาร์มผักออร์แกนิคของป้าพิมพ์คุณป้าวัยสี่สิบห้าของเธอหญิงสาวเป็นนักศึกษาวิชาเกษตรซึ่งมีความรู้ด้านการเกษตรติดลบ จนไม่น่าเชื่อว่าเธอจะเอาชีวิตรอดมาจนถึงเทอมสุดท้าย"แพร..เอานี่ไปฝากป้าพิมพ์ด้วย"แม่ของเธอเรียกทันทีเมื่อเห็นบุตรสาวลากกระเป๋าใบโตเดินลงมาด้านล่าง"โหแม่ทำไมเยอะจัง"เธอมองไปยังกองข้าวของมากมายมีทั้งขนมนมเนยของแห้งต่างๆเรียกได้ว่ากินกันทั้งเดือนยังไม่หมด"ของเราด้วยนั่นแหละ เอาไว้แบ่งๆ กันอย่าลืมแบ่งให้ลุงมิคด้วยนะ"มารดาเธอรีบกำชับ ลุงมิคคือสามีของป้าพิมพ์ทั้งคู่มีอายุเท่ากัน"เสียดายเนอะป้าพิมพ์กับลุงมิคไม่มีลูกแพรไปอยู่ปิดเทอมนี้เหงาน่าดูเลยแม่ที่ไร่มีแต่ป่าๆ"หญิงสาวตักข้าวเข้าปากพลางนึกถึงไร่ที่อยู่ห่างไกลความเจริญแม้แต่เซเว่นยังไม่มียังดีที่ไฟฟ้าเข้าถึง "แก่ๆ กันแล้ว คงไม่มีแล้วแหละ""แก่อะไร ป้าพิมพ์ยังเช็คอินตามร้านเหล้าบ่อยๆ ลุงมิคหน้าเด็กกว่าพ่ออีก"หญิงสาวเอ่ยพาดพิงถึงบิดาทำให้คนรักของเขาหันมาตีแขนเธอเบาๆสายตาดุๆทำให้พิชชาต้องยิ้มประจบ"เดี๋ยวเถอะ จะให้ลุงมิคใช้งานหนักๆ จนไม่มีเวลากินข้าวเลย

แพร พิชชา นักศึกษาสาวปีสุดท้ายกำลังจัดของเตรียมไปฝึกงานที่ฟาร์มผักออร์แกนิคของป้าพิมพ์คุณป้าวัยสี่สิบห้าของเธอหญิงสาวเป็นนักศึกษาวิชาเกษตรซึ่งมีความรู้ด้านการเกษตรติดลบ จนไม่น่าเชื่อว่าเธอจะเอาชีวิตรอดมาจนถึงเทอมสุดท้าย"แพร..เอานี่ไปฝากป้าพิมพ์ด้วย"แม่ของเธอเรียกทันทีเมื่อเห็นบุตรสาวลากกระเป๋าใบโตเดินลงมาด้านล่าง"โหแม่ทำไมเยอะจัง"เธอมองไปยังกองข้าวของมากมายมีทั้งขนมนมเนยของแห้งต่างๆเรียกได้ว่ากินกันทั้งเดือนยังไม่หมด"ของเราด้วยนั่นแหละ เอาไว้แบ่งๆ กันอย่าลืมแบ่งให้ลุงมิคด้วยนะ"มารดาเธอรีบกำชับ ลุงมิคคือสามีของป้าพิมพ์ทั้งคู่มีอายุเท่ากัน"เสียดายเนอะป้าพิมพ์กับลุงมิคไม่มีลูกแพรไปอยู่ปิดเทอมนี้เหงาน่าดูเลยแม่ที่ไร่มีแต่ป่าๆ"หญิงสาวตักข้าวเข้าปากพลางนึกถึงไร่ที่อยู่ห่างไกลความเจริญแม้แต่เซเว่นยังไม่มียังดีที่ไฟฟ้าเข้าถึง "แก่ๆ กันแล้ว คงไม่มีแล้วแหละ""แก่อะไร ป้าพิมพ์ยังเช็คอินตามร้านเหล้าบ่อยๆ ลุงมิคหน้าเด็กกว่าพ่ออีก"หญิงสาวเอ่ยพาดพิงถึงบิดาทำให้คนรักของเขาหันมาตีแขนเธอเบาๆสายตาดุๆทำให้พิชชาต้องยิ้มประจบ"เดี๋ยวเถอะ จะให้ลุงมิคใช้งานหนักๆ จนไม่มีเวลากินข้าวเลย