เข้าสู่ระบบ“ฉันจะยอมเป็นของคุณก็ได้ แต่...” ไปรญาเอ่ยออกมาอย่างตัดสินใจ
เอนริโก้เลิกคิ้วสูง มองใบหน้าหญิงสาวอย่างระแวง เธอยอมง่ายไปไหม เมื่อกี้ยังดิ้นรนด่าทอเขาอยู่เลย
“แต่อะไร”
“แต่ต้องแลกกับคำสัญญาจากคุณสองข้อ” เธอยื่นข้อเสนอ สบตาเขานิ่ง
“ว่ามา ต้องการอะไรที่ฉันให้ได้ ฉันจะให้” เอนริโก้รับข้อเสนอ รอฟังว่าเธอจะพูดอะไรต่อ
“ข้อหนึ่งหากฉันยอมเป็นของคุณแล้ว คุณจะไม่มายุ่งเกี่ยวกับฉันอีก” เธอมองหน้าเขาขณะพูด
เอนริโก้พยักหน้ารับ “โอเค ฉันเองก็ไม่ชอบยุ่งกับผู้หญิงคนเดียว นานๆ หรอก แค่ครั้งเดียวก็เบื่อจะแย่”
“ข้อที่สอง ความสัมพันธ์ของเราคือการแลกเปลี่ยน ฉันขอแลกตัวฉันกับเงินห้าแสนเหรียญ ถ้าคุณตกลงเราก็แลกกัน”
ข้อต่อรองข้อนี้ทำให้เอนริโก้พ่นลมหายใจออกมาพรืด ยักไหล่อย่างไม่แคร์โลก เมื่อคิดว่าเธอก็ไม่ต่างจากผู้หญิงคนอื่น
“ถ้าฉันซื้อหวยคงถูกรางวัลที่หนึ่ง โอเคห้าแสนเหรียญก็ห้าแสนเหรียญ แพงไปหน่อยแต่ฉันคิดว่าฉันคงเอาเธอจนคุ้ม”
เขารับปากแล้วหยิบเช็คในกระเป๋าเสื้อมาเซ็นชื่อส่งให้
“อ่ะนี่ คนอย่างฉันจ่ายสดงดเชื่อ ไม่ต้องทวงให้เบื่อ”
ไปรญารับเช็คมาใส่กระเป๋าด้วยมืออันสั่นเทา ฝืนยิ้มให้เจ้าของเช็ค กลบเกลื่อนความเวทนาตัวเอง ที่ตั้งราคาให้กับร่างกายนี้ ราวกับเป็นแค่ผักปลาหรือสิ่งของซื้อขายได้
“หลังจากผ่านคืนนี้ไป ไม่ว่าจะเจอกันที่ไหน เราคือคนแปลกหน้าต่อกัน อนาคตหากมีอะไรเกิดขึ้นฉันจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับคุณอีก จะไม่เรียกร้องหรืออะไรทั้งนั้น โอเคไหมคะ”
“โอเค ฉันไม่ยุ่งกับเธออยู่แล้ว มาเถอะ มาเริ่มกันอย่าให้เสียเวลา คืนนี้ฉันต้องเอาเธอให้คุ้มห้าแสนเหรียญนั่น ห้าแสนเหรียญ ห้าครั้งครั้งละแสนเหรียญคงจะคุ้มอยู่” เขาบอกอย่างคนหัวการค้า
“ฉันไม่อยากนอนกับคุณที่นี่ พาฉันไปหาโรงแรมหรือห้องเช่าที่ไหนก็ได้ ในบาร์นี้มันคือที่ทำงานของฉัน” ไปรญายังอิดออดไม่ยอมเขาง่ายๆ
“โอเค ฉันจะพาเธอไปเอาที่โรงแรม บนเตียงนุ่มๆ จะได้สบายตัวหน่อย ไปกันเลย อย่าชักช้า”
เอนริโก้โอบไหล่หญิงสาวพาลุกจากโซฟา ก่อนจะคลายมือออกเมื่อเห็นเธอแต่งตัวไม่เรียบร้อย
“แต่งตัวให้เรียบร้อย เดินไปแบบนี้ฉันว่าคงไม่ถึงโรงแรม”
เขาช่วยรูดซิปกลับคืนให้ แล้วปล่อยให้เธอจัดการกับเสื้อผ้าหน้าผม ก่อนจะโอบพาเดินออกไปจากห้อง คนรถเอารถมารอรับอยู่ด้านหน้าบาร์
“ไปโรงแรมที่พักของฉัน เร็วๆ นะ ฉันรีบ ฮ่า ฮ่า ฮ่า”
คืนนี้เขาจะเสพสวาทกับร่างงดงามของหญิงสาวให้หนำใจ เอนริโก้หันไปมองหน้าไปรญาแล้วขยิบตาให้อย่างมีความหมาย รถเคลื่อนตัวออกไปพร้อมกับจุดหมายปลายทางที่หญิงสาวไม่อยากให้ไปถึง
รถแล่นมาจอดหน้าโรงแรมหรูอันเป็นที่พักของเอนริโก้ สารถีลงมาเปิดประตูให้ผู้เป็นนาย นักธุรกิจหนุ่มก้าวลงมาจากลงพร้อมกับดึงร่างงามของไปรญาลงมาด้วย เขาพยักหน้าให้คนรถนำรถไปเก็บ แล้วโอบร่างงามพาแม่โคโยตี้สาวแสนสวยเข้าไปในโรงแรม ตรงไปในลิฟต์กดเลือกชั้นห้องพักของตน ลิฟต์เคลื่อนตัวไปโดยมีสองหนุ่มสาวอยู่ภายในเพียงลำพัง
เอนริโก้รั้งร่างงามที่ยืนตัวเกร็งให้เข้ามาแนบชิด เขามองใบหน้าซีดเซียวของเธอแล้วส่ายหน้า
“ผ่อนคลายหน่อยสิคนสวย ฉันพาเธอไปขึ้นสวรรค์นะ ไม่ได้พาไปฆ่า เธอโชคดีแค่ไหนรู้ไหม ที่ได้นอนกับคนอย่างฉัน”
เขาพูดราวกับว่าตัวเองเป็นที่ปรารถนาของผู้หญิงทุกคน ซึ่งแน่นอนว่าเอนริโก้คิดเช่นนั้นจริงๆ นับตั้งแต่เป็นหนุ่มมาจนอายุย่างเข้า 32 ในปีนี้ ข้างกายของเขาไม่เคยขาดผู้หญิง ไม่เคยต้องหิวโหยเรื่องอย่างว่า ต้องการเมื่อไหร่ก็มีสาวๆ ดาหน้ามาให้เลือก แทบไม่ต้องออกแรงจีบให้เหนื่อย ผู้หญิงต่างดิ้นเร่าร้องครางครวญใต้ร่างเขานับไม่ถ้วน หลังเสพสมไม่มีผู้หญิงคนไหนไม่ต้องการนอนกับเขาต่อ มีแต่เขาที่โบกมือไล่เจ้าหล่อนเหล่านั้น เพราะเป็นพวกเบื่อง่ายไม่นิยมรสชาติซ้ำซากจำเจ ในเมื่อโลกนี้มีผู้หญิงสาวสวยให้เลือกมากมาย ทำไมต้องกินของเดิมให้ระคายคอ สู้กินไปเรื่อยๆ เปลี่ยนรสชาติใหม่ๆ ให้ตื่นเต้นไม่ดีกว่าหรือ
“สวรรค์ของคุณ แต่นรกของฉันน่ะสิ”
ไปรญาสะบัดเสียงใส่ เธอมองตัวเลขบอกชั้นที่กำลังเลื่อนขึ้น ภาวนาให้ลิฟต์เคลื่อนตัวช้ากว่านี้ หรือหยุดนิ่งค้างชั้นใดชั้นหนึ่งก่อนจะถึงห้องของเขา เธอยินดีติดลิฟต์ดีกว่าถูกพาไปเชือด แต่คำภาวนาดูเหมือนจะไม่ได้ผลเมื่อลิฟต์เคลื่อนไปหยุดที่ชั้นบนสุด ประตูลิฟต์เปิดออกกว้าง เหมือนประตูนรกเปิดรอรับเธอให้เข้าไปสู่เปลวเพลิงโลกันตร์อันแสนจะร้อนเร่า ให้แดดิ้นตายในกองเพลิงแห่งตัณหาของผู้ชายที่ชื่อเอนริโก้คนนี้
“ถึงแล้ว วิมานฉิมพลีของเรา”
เอนริโก้ก้าวเดินออกจากลิฟต์ พร้อมโอบร่างงามพาเดินไปยังห้องสวีทสุดหรู อันจะเป็นวิมานรักให้เขากับเธอในค่ำคืนนี้
“ฉะ ฉันเปลี่ยนใจทันไหม”
ไปรญาขืนตัวไว้ ไม่ยอมเดินตามเขาไป มองประตูห้องที่อยู่ห่างไม่กี่ก้าวด้วยหัวใจสั่นระรัว
“ไม่ทันแล้ว เธอรับเงินฉันไปแล้ว ก็ต้องทำตามข้อตกลงของเราสิ ฉันไม่ยอมให้เธอเบี้ยวแน่คนสวย มาเถอะน่า สวรรค์รอเราอยู่”
“เธอไปอยู่ที่ไหนนะไปรญา ยายตัวแสบ ยายผู้หญิงตัวร้ายกาจ เธอทำให้ฉันแทบคลั่งตายแล้วรู้ไหม”เอนริโก้สาดเหล้าลงคอ ขณะพาตัวเองมายังงานเลี้ยงของเฟอร์นันโด เบอร์นี่ นักธุรกิจใหญ่ผู้มีอิทธิพลสูงคนหนึ่งของประเทศ เฟอร์นันโดมีบริษัทในเครือมากมาย ทั้งโรงแรมและห้างสรรพสินค้าชั้นนำที่มีสาขาอยู่ทั่วโลก ติดอันดับเศรษฐีคนหนึ่งของโลกในคืนนี้เป็นงานวันเกิดของเฟอร์นันโด บรรดานักธุรกิจน้อยใหญ่ต่างมาร่วมอวยพรวันเกิด เอนริโก้ได้รับบัตรเชิญผ่านคารอส เบอร์นี่ หลานชายคนเดียวของเฟอร์นันโด เขากับคารอสร่วมหุ้นทำโรงงานผลิตเบียร์แห่งใหม่ด้วยกันเมื่อหลายเดือนก่อน คารอสมีกิจการอีกอย่างคือ บาร์โคโยตี้ ชื่อซัคคิวบัสบาร์ ซึ่งเคยเชิญเขาไปดื่มกินเลี้ยงต้อนรับพร้อมกับของอภินันทนาการคือหญิงสาวสองคนให้เขาเชยชม และนั่นทำให้เขาได้พบกับไปรญาผู้หญิงตัวแสบ ที่ทำให้เขากลายเป็นคนร้ายกาจ ถึงขั้นบังคับขู่เข็ญเพื่อจะได้ครอบครองเธอ แล้วเธอก็หนีเขาไป ปล่อยให้เขาบ้าคลั่งตามหาเธอราวกับคนไร้สติอยู่ร่วมสามเดือน แม้จะหาผู้หญิงกี่คนมานอนด้วยก็ไม่มีใครทดแทนหญิงสาวได้ เขาไม่รู้สึกอิ่มเอมเหมือนเคย หิวกระหายไม่สิ้นสุด“คุณเอนริโก้ ยินดีที่ได้เจอ
“มันจำเป็นค่ะแม่ ทำงานในครัวเงินมันน้อย หนูเลยขอไปทำงานเป็นโคโยตี้แทน ขอโทษนะคะแม่ที่ไม่ได้บอกแม่ก่อน”“แม่รู้ว่าหนูทำเพื่อแม่ ช่างมันเถอะ มันแก้ไขอะไรไม่ได้แล้ว ใครจะว่าอะไรเราไปห้ามความคิดเขาไม่ได้”ปัทมาเพิ่งรู้ว่าลูกไปเป็นสาวโคโยตี้ในบาร์ เพื่อหาเงินมารักษาเธอ หัวใจคนเป็นแม่ปวดร้าวจนชอกช้ำไปหมด เมื่อได้ยินพนักงานของโรงพยาบาลพูดถึงลูกสาวของเธอด้วยคำพูดไม่ให้เกียรติ แถมยังอัดคลิปมาให้กันดูเป็นที่ครื้นเครง หลายคนรู้จักไปรญาเพราะมาเยี่ยมเธอทุกวัน นั่นทำให้การนินทาว่าร้ายเกิดขึ้นในหมู่พยาบาลที่คอยดูแลเธอ โดยเฉพาะพยาบาลชาวเอเชียชาติเดียวกับเธอ ถึงกับออกปากตำหนิว่าลูกสาวของเธอสิ้นคิด ไปทำงานน่าอับอายแบบนั้นได้อย่างไร“พวกที่โรงพยาบาลบอกแม่หรือคะ พวกนั้นมีสิทธิ์อะไรมาวิจารณ์การทำงานของคนอื่น”ไปรญาโมโหขึ้นมา นึกเจ็บใจพวกปากบอนที่นำเรื่องนี้มาพูดให้มารดาฟัง เธอเพิ่งเริ่มทำงานแค่คืนเดียวเรื่องก็รู้ถึงหูคนที่นี่แล้ว มิน่าเขาถึงว่าปากกาสั้นกว่าปากคน“ช่างมัน แม่รู้ว่าลูกของแม่เป็นคนยังไง ต่อไปนี้แม่จะไม่ยอมให้ใครมาดูถูกลูกของแม่ได้อีก”ปัทมาสงสารลูกสาวมาก เพราะเธอลูกถึงได้โดนคนว่าแบบนั้น เธอ
“เอาอะไรอีกไหม เดี๋ยวจะสั่งเพิ่มให้”เอนริโก้ซ่อนรอยยิ้มขันไว้ เขามองใบหน้าสวยใสด้วยแววตาเอ็นดู ขนาดยัดไปจนเกลี้ยงพุงน้อยก็ไม่ป่องขึ้นเลย เอาไปเก็บไว้ตรงไหนหมด“ฉันอิ่มแล้ว ยาอยู่ไหนคะ” ไปรญาส่ายหน้า ถามหายา“อยู่บนหัวเตียง มียาแก้อักเสบกับยาแก้ไข้ กินตามข้างซองที่หมอระบุนะ” เอนริโก้ชี้มือไปยังที่วางยาไปรญาลุกไปหยิบมาอ่านดู แล้วก็กินยาตามหมอสั่ง จากนั้นก็นอนลงบนเตียง ไม่สนใจเจ้าของห้องสักนิด ราวกับว่าเขาไม่ได้สำคัญพอที่เธอจะใส่ใจ“หลับหนีฉันอีกแล้ว ตามสบายนะ ฉันจะทำงานเหมือนกัน”เอนริโก้ปล่อยคนป่วยให้นอนหลับตามสบาย ตัวเขาลุกมาทำงานที่ห้องทำงานติดกัน ถึงจะเป็นวันหยุดแต่เขาต้องสะสางงานที่ค้างไว้ ชายหนุ่มนั่งทำงานเพลินจนมีโทรศัพท์เข้ามา“คุณเอนริโก้ครับ เกิดเรื่องที่โรงงานที่เยอรมันครับ เครื่องจักรพังเสียหายและคนงานที่ดูแลได้รับบาดเจ็บ ตอนนี้โกลาหลกันมาก ทางตำรวจก็จะขอเข้ามาตรวจสอบ และขอพบเจ้าของครับ”เลขาของเขาโทรมารายงานเหตุด่วน ซึ่งโรงงานผลิตเบียร์ของเขากำลังจะถูกตรวจสอบ นั่นทำให้เอนริโก้ต้องรีบขึ้นเครื่องบินส่วนตัวเดินทางไปดูความเสียหายทันที ปล่อยไปรญาทิ้งไว้ที่ห้องเพียงลำพัง โดยลืม
“อูย เจ็บ ทำไมเจ็บแบบนี้นะ” เธอร้องครางน่าสงสาร“ครั้งแรกมันก็เจ็บแบบนี้แหละ ฉันให้หมอมาดูอาการเธอแล้วนะ หมอเพิ่งกลับไปบอกว่าให้เธอกินยาตามที่หมอจัดให้ จนกว่าจะหายดี”เขาเว้นคำสั่งพิเศษไว้ เผื่อหญิงสาวจะหายเร็วจะได้ไม่มีข้ออ้างอิดออด“ฉันจะกลับบ้าน ช่วยบอกคนรถให้ไปส่งฉันด้วย”ไปรญาอยากกลับไปบ้านของเธอ เมื่อหมดพันธะต่อกันเธอไม่ควรอยู่ต่อ เมื่อคืนมันก็มากพอแล้วกับความสูญเสียที่ไม่อาจเรียกคืน หากอยู่ต่อเธออาจจะไม่เหลือแม้แต่ศักดิ์ศรี“พักก่อนเถอะ เธอยังป่วยอยู่นะอย่าเพิ่งกลับไปเลย”เอนริโก้คัดค้านไม่ยอมให้เธอกลับ เขาวางแผนให้เธออยู่ที่นี่จนหายดี แล้วจะยื่นข้อเสนอใหม่ให้เธอยอมเป็นนางบำเรอให้เขาต่อไป เขามีเงินมากมายพอจะจ่ายให้เธออยู่กับเขาไปได้นานเท่าที่เขายังต้องการเธอ จ่ายแค่ไหนเขาก็ยินดีหากมันแลกกับการได้มีเธออยู่ใต้ร่างเขาทุกค่ำคืน“ข้อตกลงเราสิ้นสุดแล้ว ฉันอยากกลับบ้าน” เธอไม่ยอม“เธอต้องการเท่าไหร่ สำหรับการอยู่กับฉันต่อ”เขาจ้องหน้าคนดื้อ ยื่นข้อเสนอให้อย่างใจป้ำ เธออยากเรียกเท่าไหร่ก็เรียกมา เขามีปัญญาจ่าย“บ้า เมื่อคืนยังไม่พอใจอีกหรือไง ไหนบอกว่าจะปล่อยฉันไป อย่ามาหาเรื่องกักตัวฉ
“อืม คนสวยขี้เซาจริง อ๊ะ ตัวรุมๆ หรือว่าจะไม่สบาย”เอนริโก้นิ่วหน้าเมื่อสัมผัสถึงความร้อนจากกายสาว มันร้อนผิดปกติราวกับเธอจะเป็นไข้ เขาเอามือมาทาบหน้าผากเธอวัดกับหน้าผากตัวเอง ก่อนจะถอนหายใจแรง สงสัยเธอจะบอบช้ำจนไข้ขึ้น สาเหตุคงมาจากเขานี่แหละที่ไม่หยุดตัวเองกินแล้วกินอีก จนเธอสะบักสะบอม ก็ครั้งแรกนี่นะย่อมต้องมีอาการอะไรบ้าง คิดแล้วแสนภูมิใจที่ได้เป็นคนแรกของเธอ เอนริโก้ก้มลงจุมพิตริมฝีปากอิ่มอย่างอดใจไม่อยู่ ดูดดื่มความหวานจนพอใจจึงผละออกก่อนที่เขาจะเลยเถิดซ้ำเติมคนป่วยมากกว่านี้“เรียกหมอให้ด้วย เอาหมอผู้หญิงนะ” เขายกโทรศัพท์บอกลูกน้องให้ตามหมอมาดูอาการของหญิงสาว เจาะจงเอาหมอผู้หญิงเพราะไม่ไว้ใจให้หมอผู้ชายเห็นเรือนร่างโสภานี้ เขาจะเก็บเธอไว้ดูคนเดียว ไม่มีทางให้ผู้ชายหน้าไหนเห็นรูปร่างเธอหรอกเอนริโก้จัดการนำผ้าชุบน้ำมาเช็ดตัวทำความสะอาดคราบคาวความรักที่เปรอะเปื้อนร่างกายเธอ กุหลาบสาวคงระบมมากมันแดงก่ำบวมเล็กน้อย มีคราบเลือดหยดเปื้อนผ้าปูเป็นดวงเล็กๆ บ่งบอกว่าเธอบริสุทธิ์ผุดผ่องเพียงใด ตามเนื้อตัวก็มีรอยแดงเป็นจ้ำจากฝีมือของเขา ที่ยับยั้งความหื่นของตัวเองไม่ไหว พอเห็นรอยบนตัวเธอก
“โอ้ว เธอจะเป็นคนคุมเกมเหรอสาวน้อย เอาเลยแสดงฝีมือให้ฉันดูเลยที่รัก”เอนริโก้ยิ้มกว้าง มองร่างงามที่เก้ๆ กังๆ อยู่เหนือร่างของตนอย่างตื่นเต้น ลุ้นให้เธอพยายามเรียนรู้บทสวาทด้วยตัวเอง และหญิงสาวไม่ทำให้เขาผิดหวัง ไปรญาจับแท่งทวนที่ผลุดออกใส่กลับเข้าที่เดิม แล้วเริ่มต้นโยกขย่มลงมา“อ๊ะ มันเสียวจัง อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ”สาวเจ้าเพิ่งลองควบขับม้าหนุ่มด้วยตัวเองเป็นครั้งแรก ยังกำหนดจังหวะได้ไม่เก่ง พอถูกเขาเด้งสวนขึ้นมาถึงกับครางอู้ หลับตาโยกย้ายส่ายสะโพก กระแทกกระทั้นบดอัดลงมาเต็มความสามารถ แล้วก้ร้องครางเมื่อความเสียวพุ่งปรี๊ดจนสมองเบลอไปหมด ไม่คิดว่าตัวเองจะร่านร้อนจนกลายมาเป็นคนหิวสวาทได้แบบนี้“โอ้วเยี่ยมมาก แบบนั้นแหละคนสวย แรงๆ อู้ว”เอนริโก้ส่งเสียงเชียร์มือใหม่หัดควบด้วยความพอใจ เขามองร่างงามที่โยกขยับเหนือร่างด้วยสายตาหื่นกระหาย ยามนี้เธอสวยเหลือเกิน สวยเหมือนนางฟ้า และเร่าร้อนเหมือนนางมารยั่วสวาท ภายในกายสาวก็แน่นหนึบตอดรัดเขาจนแทบจะขาดใจตาย ยามที่ความอ่อนนุ่มร้อนผ่าวครูดผ่านลำกาย มันให้ความรู้สึกสุดพิเศษ เธอทำให้เขาหลงใหลได้ในเวลาเพียงไม่นาน รสชาติพิศวาสก็รัญจวนใจกว่าหญิงใดที่เคยเสพสวาทม







