LOGIN“กรี๊ดดด อ๊ะ”เธอกรีดร้องเมื่อบางสิ่งในกายกายแตกพร่าง ก่อนจะสะดุ้งสุดตัวเมื่ออีกฝ่าย เลื่อนตัวลงไปยังกุหลาบสาว แล้วใช้ลิ้นเลียไล้กลีบผกางาม ที่ชุ่มช่ำด้วยหยาดน้ำหวาน ชิวหาร้อนห่อเป็นกรวยก่อนจะแหย่แยงเข้าลึก กระดกรัวไปมาจนเจ้าของโถงถ้ำฉ่ำร้อนถึงกับดิ้นเร่าๆ ยกสะโพกลอยจากพื้นแอ่นตัวให้เขาดื่มกินถนัดถนี่“เฟอร์นันโด พอก่อนไม่ไหวแล้ว ซี๊ดดด ฉันจะขาดใจ”เสียงร่ำร้องดังขึ้น แต่อีกฝ่ายไม่สนใจยังคงเพลิดเพลินกับความหวานฉ่ำของกุหลาบงาม ถึงจะผ่านกาลเวลามาแต่ไม่ลดทอนความสวยงามตราตรึงใจแม้แต่น้อย จนกระทั่งร่างงามกระตุกเกร็งปลดปล่อยสายธารหวานออกมาอีกรอบ นั่นแหละเขาถึงได้เงยหน้าขึ้น แล้วลุกขึ้นนั่งเอามือช้อนใต้สะโพกนุ่มดึงหมอนมารองไว้ ก่อนจะจับขาเรียวสวยยกขึ้นพาดบ่า เปิดทางให้มังกรร้ายได้เข้าไปยังถ้ำฉ่ำหวาน มือหนาประคองกายแกร่งดุนดันอยู่ตรงปากทางเข้า จนเมื่อเธอหยุดเกร็งตัวเปิดรับเขา ก็ดันพรวดเข้าไปจนสุดความยาวในคราวเดียว ทำเอาภรรยาสาวสะดุ้งเฮือก“อ๊ะ ซี๊ดดดด”ปัทมานิ่วหน้าด้วยความเจ็บปนจุก ช่องทางสวาทร้างรามานาน จึงคับแน่นไม่ไหลลื่น ได้แต่ยกมือดันแผงอกสามีไม่ให้เขาเร่งเครื่อง ขอเวลาได้ปรับสภาพก่อน
เฟอร์นันโดต้องใช้ความพยายามอย่างมากในการพิชิตใจสาวน้อยชาวเอเชียแสนน่ารัก ที่มารับจ้างทำงานพิเศษเป็นแม่บ้านแลกกับเงินเพียงไม่กี่เหรียญ เธอต่างจากผู้หญิงทุกคนที่เขารู้จัก เธอไม่สนใจเงินทองมากมายของเขา นอกจากหัวใจและความรักที่เขามอบให้เท่านั้น แต่เธอก็หนีเขาไปพร้อมหอบลูกในท้องที่เขาไม่รู้ว่ามี เธอหายไปเกือบยี่สิบปี ไร้ข่าวคราวจนเขาท้อใจที่จะตามหา ได้แต่ใช้ชีวิตเรื่อยเปื่อยไปวันๆ กับผู้หญิงมากมาย ที่ไม่เคยมีใครให้ความอิ่มเอมใจได้เท่าเธอ เพราะเขาไม่เคยรักผู้หญิงเหล่านั้นเหมือนที่รักปัทมา จนกระทั่งเธอเป็นฝ่ายโทรติดต่อเข้ามา พร้อมทั้งขอความช่วยเหลือโดยยอมบอกว่ามีลูกสาวที่น่ารักคนหนึ่งให้เขา เฟอร์นันโดไม่รีรอรีบเดินทางมาพบเธอที่โรงพยาบาล สภาพของเธอไม่ทำให้เขารังเกียจกลับยิ่งสงสารและรักเธอยิ่งกว่าเดิม เขาได้เธอคืนมาพร้อมลูกสาวหนึ่งคน ชีวิตจึงสมบูรณ์พร้อมอีกครั้ง และไม่คิดว่าจะยอมให้เธอจากเขาไปอีก“ปัทจ๋าผัวมาแล้วนะ ขอชื่นใจหน่อยได้ไหม”เสียงกระซิบมาพร้อมการกดจมูกบนแก้มนวล ทำเอาคนแกล้งหลับขนลุกเกรียวแต่ยังฝืนไม่ยอมลืมตา อีกฝ่ายเลยได้ใจซุกไซ้จมูกไปตามซอกคอหอมกรุ่น แตะริมฝีปากจูบผิวนุ่มๆ ดูดเม้มเ
“ตอบผมมาก่อนสิ”“ตกลงสิคะ จดทะเบียนแล้ว มีลูกด้วยกันอีกหนึ่ง ไม่ตกลงแต่งงานฉันก็บ้าเต็มที”ปัทมาตอบรับ ก่อนจะยื่นมือให้เขาสวมแหวน“โรแมนติกหน่อยสิที่รัก ผมตื่นเต้นแทบตาย กว่าจะขอคุณแต่งงานได้”เฟอร์นันโดเปลี่ยนสรรพนามเรียกขานจากฉันเธอ เป็นผมคุณอย่างให้เกียรติคู่ชีวิต เธอไม่ใช่สาวใช้เขาไม่ใช่เจ้านาย แต่เป็นสามีภรรยากันแล้ว ไม่สมควรที่จะเรียกกันแบบนั้นอีก“โอเคค่ะ ฉันต้องร้องไห้ด้วยความดีใจก่อนไหมคะ”เธอแกล้งพูด ขณะยื่นหน้าไปหอมแก้มเขาแรงๆ ปลอบคนแก่แสนงอนให้หายหน้ามุ่ย“แค่ยิ้มก็พอครับที่รัก สวมแหวนแล้ว ก็ต้องจูบใช่ไหม”คนเจ้าเล่ห์แม้เวลาผ่านมาจนเลยวัยหนุ่ม ยังคงหื่นไม่เปลี่ยน เฟอร์นันโดลุกขึ้นมาโอบกอดร่างเล็กแล้วมอบจุมพิตแสนหวานให้เธอด้วยความรัก แม้เวลาจะเปลี่ยนไปนานแค่ไหน หัวใจดวงนี้ของเขาสยบยอมให้ดรุณีน้อยแสนน่ารักนามปัทมาตั้งแต่แรกพบ เช่นเดียวกับสาวน้อยที่มอบหัวใจ สยบอยู่ใต้ความรักของชายหนุ่มที่มีอายุห่างกันถึงสิบห้าปีอย่างเต็มใจ ความรักแม้ต่างกันแค่ไหน ขอเพียงหัวใจสองดวงตรงกัน ก็ไม่มีอะไรมาขวางกันไม่ให้รักกันได้…หลังจากงานเลี้ยงเลิกรา เฟอร์นันโดก็เดินขึ้นชั้นสองของคฤหาสน์ พาตัวเ
“ปัทมา เธอเป็นยังไงบ้าง”ชายคนนั้นเดินมาข้างเตียงคนป่วยจับมือของปัทมาไว้ เขามองหน้าของไปรญาอยู่ครู่หนึ่งแล้วยิ้มให้เธอ“หนูไปรญา ลูกสาวของเราค่ะ” ปัทมาบอกชายคนนั้นไปรญายืนนิ่งตกตะลึงทำอะไรไม่ถูก เมื่อจู่ๆ เธอก็ได้พบบิดาที่เคยคิดว่าตายจากไป ท่านยังมีชีวิตอยู่และยืนอยู่ตรงหน้าเธอกับแม่แล้ว แถมยังเป็นคนที่เธอไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าจะเกี่ยวข้องกันทางสายเลือด“หนูปลาย นี่คือพ่อของลูกไงจ๊ะ”ปัทมาจับมือลูกสาวดึงให้มาใกล้คนเป็นพ่อ น้ำตาคลอคลองนัยน์ตา เมื่อเห็นคนเป็นสามีดึงลูกไปกอดไว้ สิ้นสุดกันทีความทรมานกว่ายี่สิบปีที่ผ่านมา เธอได้คำว่าครอบครัวกลับคืนมาแล้ว และต่อไปนี้ความสุขอยู่แค่เอื้อมเท่านั้น“คุณพ่อ คุณเป็นพ่อหนูจริงๆ หรือคะ”ไปรญาน้ำตาไหลพราก เมื่อถูกอ้อมแขนแข็งแรงรัดร่างไว้แนบแน่น ไม่คิดไม่ฝันว่าเธอจะมีวันนี้ วันที่ครอบครัวอยู่พร้อมหน้า“พ่อคือพ่อของลูก พ่อมารับลูกกับแม่ของลูกกลับไปอยู่บ้านของเรา รู้ไหมว่าพ่อตามหาลูกกับแม่มานานแค่ไหน โชคดีที่สวรรค์เมตตา ให้โอกาสพ่อได้ชดใช้ให้ลูกกับแม่ของลูก”คนเป็นพ่อปาดน้ำตา ขณะคลายอ้อมแขนออก แล้วหันไปกอดภรรยาของตนเอง“ขอบคุณนะปัทมา ที่ให้โอกาสฉันได้ด
ใกล้เวลาที่ไปรญาจะมาหาเธอแล้ว ปัทมาต้องการคุยกับลูกสาว ก่อนจะให้สองพ่อลูกได้พบกัน “โอเค ฉันจะรออยู่แถวหน้าห้องนี้นะ ฉันอยากเห็นหน้าลูก” คุณพ่อเห่อลูกสาวคนใหม่ จนไม่ยอมไปไหนไกล เฟอร์นันโดขยับลงมาจากเตียงยื่นหน้ามาหอมแก้มปัทมาแรงๆ แล้วเดินออกไปรอนอกห้อง เขาเดินไปมาอยู่แถวนั้นไม่ให้เป็นพิรุธ สายตาจับจ้องมองดูคนที่ผ่านไปมา แล้วก็เห็นหญิงสาวคนหนึ่งเดินมา ใบหน้าสวยน่ารักเหมือนในรูปถ่ายที่ปัทมาให้ดู หัวใจคนเป็นพ่อพองโต สายตาจับจ้องมองดูลูกรักด้วยความยินดี เขาปล่อยให้เธอเดินเข้าไปในห้องผู้ป่วย แล้วไปยืนแอบฟังสองแม่ลูกคุยกันหน้าประตูไปรญาเดินทางมาจ่ายค่ารักษาที่คงค้างไว้ มารดาของเธอได้รับการรักษาจนเกือบหายเป็นปกติ รอเพียงแผลผ่าตัดหายดีและแข็งแรงขึ้นก็จะสามารถกลับไปใช้ชีวิตปกติได้“แม่ขา หนูมาเยี่ยมค่ะ”ไปรญาเข้ามากอดมารดาที่นั่งเล่นบนเตียงผู้ป่วย ในยามนี้เธออยากร้องไห้เหลือเกิน ตัวเองไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว ถูกทำลายความบริสุทธิ์จนไม่มีอะไรให้ภาคภูมิใจ มารดาของเธอเป็นชาวไทย อบรมลูกสาวอยู่เสมอให้รักนวลสงวนตัว หญิงสาวไม่เคยคบกับเพื่อนชายในฐานะแฟนเลย เพราะไม่อยากให้มา
“อย่าทิ้งฉันไปอีกนะปัทมา...” เฟอร์นันโดขยับถอยห่าง เชยคางของหญิงสาวมามองใบหน้าซีดเซียวนั้นด้วยความรัก เธอเปลี่ยนไปดูอ่อนล้าทรุดโทรม ยี่สิบปีที่ผ่านมา เธอคงมีชีวิตที่ลำบากมาก แต่ต่อให้เธอเปลี่ยนไปเช่นไรหัวใจของเขาไม่เคยเปลี่ยนตาม เธอคือยอดดวงใจ คือที่สุดของหัวใจ เช่นไร ก็ยังเป็นเช่นนั้นเสมอมา “คุณเฟอร์นันโดคะ ฉันขอโทษ...” ปัทมาน้ำตาไหล ยกมือขึ้นวางบนแก้มมองดูใบหน้าที่หล่อเหลาคมคายไม่เปลี่ยนของคนที่เธอรักด้วยความรู้สึกปวดร้าว เธอรักเขาเสมอ มีเพียงเขาในหัวใจตลอดมา วันแรกที่พบรู้สึกเช่นไร วันนี้ความรู้สึกนั้นยังคงอยู่ “ฉันตามหาเธอมาตลอด เธอใจร้ายมากที่ทิ้งฉันไป รู้ไหมว่าฉันเจ็บปวดแค่ไหน ที่ต้องอยู่โดยไม่มีเธอ” เขาตัดพ้อ “คุณไม่มีความสุขกับคุณเฮเลนเหรอคะ” เธอลูบแก้มเขาเบาๆ มองดูใบหน้าที่ยังหล่อเหลา แม้วัยล่วงผ่านก็ไม่ทำให้เขาหล่อน้อยลง “ฉันไม่ได้รักเฮเลน ฉันจำเป็นต้องแต่งงาน แล้วมันก็จบลงในปีที่สองหลังจากเธอตาย ฉันตามหาเธอมาตลอดนะปัทมา ทำไมเธอไม่ยอมติดต่อมาบ้าง ปล่อยให้ฉันตามหาเธอเหมือนคนบ้า เธอไม่รักฉันแล้วใช่ไหม” “โถ่ ฉันไม่เคยไม่รักคุณนะคะ” ปัทมายื่นหน้าไปแตะริมฝีปากบนแก







