แชร์

ตอนที่ 25 ชนกันต์

ผู้เขียน: MoonDust
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2025-06-09 19:00:17

หลังจากวันนั้น ฉันไม่ได้เจอเหตุการณ์อะไรแปลก ๆ อีกเลย

ถึงแม้ว่าฉันจะรู้สึกว่ามันเงียบเกินไป...แต่ฉันไม่มีเวลาให้คิดเรื่องอื่นนอกจากตั้งใจทำงานและเตรียมตัวขึ้นรับตำแหน่งให้ดีที่สุด

ก็เพื่อวันนี้...วันเปิดตัวอย่างเป็นทางการของฉัน

บนมือถือบอกเวลาเป็นตอนตีสี่ครึ่ง ฉันรีบไปอาบน้ำเตรียมตัวเพราะมีนัดแต่งหน้าทำผมกับพี่ชินตอนตีห้า

สามชั่วโมงต่อมา ฉันจ้องมองตัวเองในกระจกแทบไม่เชื่อสายตา 

ชุดสูทกระโปรงเข้ารูปสีขาวงาช้างกับเมคอัพโทนอบอุ่น ทำให้ภาพสะท้อนตรงหน้าดูไม่เหมือนกับฉันเลยในวันปกติ

“สวยมาก เริ่ดมาก มงลงสุด ๆ!” พี่ชินพูดพลางแต้มลิปกลอสสุดท้ายที่ริมฝีปากฉัน

“ยกเครดิตให้พี่ชินหมดเลยค่ะ” ฉันยิ้มให้ตัวเองในกระจกอย่างพอใจ

“น้องวีสวยอยู่แล้วค่ะ พี่แค่เพิ่มแสงให้เฉย ๆ” เขาหัวเราะเบา ๆ ขณะเก็บอุปกรณ์

พอดีประตูเปิดออก แม่ และตาล เลขาของฉันเดินเข้ามาพร้อมกัน

“งั้นพี่ขอไปแต่งหน้าให้คุณน้องพลอยก่อนนะคะ” พี่ชินว่าก่อนจะเดินออกไป

“วันนี้ลูกแม่สวยที่สุดเลย

อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป
บทที่ถูกล็อก

บทล่าสุด

  • วราลีคนนี้ไม่เหมือนเดิม   ตอนที่ 31 อยากขอคุณแต่งงานอีกครั้ง

    ฉันหันขวับไปหาเขา แววตาแทบสะท้อนคำว่า ช็อกเขายิ้มมุมปากเล็กน้อยฉันสะอึก รู้ทันทีว่า...โดนจับได้ฉันกำลังจะเถียงกลับอะไรสักอย่างแต่เขาพูดต่อทันที“ล้อเล่นครับ” เขายิ้มเล็กน้อย มุมปากกระตุกอย่างเจ้าเล่ห์ประสาจิ้งจอก...ให้ตายฉันหลุดกลอกตาในใจ ไม่แน่ใจว่าควรโล่งหรือควรหงุดหงิดกันแน่ แต่ฉันรู้ ว่าเขาไม่ได้พูดเล่นทั้งหมดภูริกำลังวัดใจฉันและเขาทำมันได้ดีเกินไป“กลับบ้านกันเถอะ”เขาพูดเสียงเรียบหลังจากหยอกเล่นเสร็จ ก่อนจะหันหน้ากลับไปขับรถอย่างนิ่งสนิท รอยยิ้มมุมปากเมื่อครู่หายไปแล้ว ฉันหันไปมองหน้าของเขาเงียบ ๆไม่พูดอะไรอีกเลย…ตั้งแต่นั้นสามวันถัดมาฉันไม่แน่ใจว่าเขายุ่ง หรือกำลังโกรธ แต่ความเงียบของเขามันบีบแปลก ๆเราแชตกันน้อยลงผิดปกติ บางทีฉันส่งไปว่า “กินข้าวหรือยังคะ”เขาตอบแค่ “กินแล้วครับ”ไม่มีอีโมจิ ไม่มีคำถามกลับ ไม่มีแม้แต่สติกเกอร์ที่เข

  • วราลีคนนี้ไม่เหมือนเดิม   ตอนที่ 30 เขาจะ...จูบเหรอ? [2/2]

    เฮือก...เสร็จแน่เรา!ฉันรีบหันไปมองเขาแล้วแสร้งหัวเราะเบา ๆ“คุยกับคุณพ่อเสร็จแล้วเหรอคะ?” เสียงของฉันดูปกติอย่างมืออาชีพ“คือ…ฉันแค่เดินดูบ้านไปเรื่อย ๆ น่ะค่ะ แล้วบังเอิญเห็นห้องนี้เปิดแง้มอยู่เลยลองเข้าไปดูนิดหน่อย...แต่ดันทำต่างหูหล่น เลยก้มหาอยู่น่ะค่ะ”“ต่างหู?” เขาขมวดคิ้วเล็กน้อย“ค่ะ! นี่ไง เจอแล้ว”ฉันรีบหยิบต่างหูขึ้นมาจากพื้นอย่างแนบเนียน…ของที่เตรียมไว้เผื่อสถานการณ์แบบนี้อยู่แล้วเขาเลิกคิ้วนิด ๆ เดินเข้ามาใกล้ทีละก้าวลมหายใจของฉันสะดุด จังหวะหัวใจเริ่มรัวเหมือนกลองสัญญาณเตือนภัยฉันถอยหนึ่งก้าว แต่หลังดันชนเข้ากับโต๊ะทำงาน ร่างเอนเล็กน้อยจนสุดท้ายก็ต้องนั่งลงบนนั้นอย่างเสียไม่ได้“ถ้าไม่เชื่อ...จะค้นตัวดูก็ได้นะคะ” ฉันเงยหน้ามองเขา ดวงตาสบกันตรง ๆ แบบไม่ยอมแพ้เขายิ้มมุมปาก เจ้าเล่ห์อย่างที่เคยเป็นมือข้างหนึ่งยกขึ้น…ฉันนึกว่าจะลูบผม แต่กลับเลื่อนลงแตะต้นคอเบา ๆสัมผัสอุ่นจากมือแทรกผ่

  • วราลีคนนี้ไม่เหมือนเดิม   ตอนที่ 30 เขาจะ...จูบเหรอ? [1/2]

    ชนกันต์ยื่นกล่องเล็ก ๆ สีดำด้านให้ฉันขนาดเท่ากล่องแหวนแต่งงาน แต่เบากว่ามาก“นี่คือรุ่นใหม่ล่าสุด ขนาดเล็ก เสียงคมชัด ติดตั้งแล้วแทบมองไม่เห็น”เขาว่าเสียงเบา ขณะยื่นมาให้ฉันรับมันมา เปิดดูในมือข้างในมีอุปกรณ์ดักฟังขนาดเล็กเพียงปลายนิ้ว กับแผ่นรองแม่เหล็กจิ๋วสำหรับแนบติดฉันปิดกล่อง แล้วเก็บลงกระเป๋า ก่อนจะมองเขานิ่ง ๆ แล้วเอ่ยเสียงชัด“ชนกันต์…ห้ามบอกใครเรื่องตัวตนจริง ๆ ของฉัน…แม้แต่คนในทีมนาย”เขาพยักหน้าโดยไม่ต้องคิดนาน“รู้ครับพี่…เรื่องแบบนี้เชื่อง่ายมากมั้ง”ฉันหัวเราะเบา ๆ ก่อนที่เราจะแยกย้ายกันคืนนั้น ฉันนั่งมองกล่องอุปกรณ์ที่วางอยู่บนเตียง ในใจมีเพียงความคิดเดียว…“จะติดอุปกรณ์นี้ยังไง?”จากที่เห็น ภารัช...ดูเป็นคนระวังตัวสูง ไหนจะลินา ภรรยาของเขาที่โคตรจะไม่ชอบหน้าฉันอีก การเข้าไปใกล้เขาโดยไม่มีข้ออ้าง จะดูผิดปกติเกินไปฉันทิ้งตัวนอนลงบนเตียง ตามองเพดาน ในหัวครุ่นคิด...แล้วหยุด

  • วราลีคนนี้ไม่เหมือนเดิม   ตอนที่ 29 เชื่อเรื่องเหนือธรรมชาติไหม?

    สองวันถัดมา ภูริพาฉันออกไปทานข้าว และพูดถึงสิ่งที่เขาสืบเจอคนที่ดักทำร้ายฉันวันนั้น...ตายหมดแล้วถูก ‘เก็บ’ อย่างไร้ร่องรอย ไม่มีใครรอด ไม่มีพยาน ไม่มีคำสารภาพ เหลือแค่ศพในโกดังร้างภูริบอกว่า...สภาพศพบางรายดูเหมือนถูกทรมานก่อนสิ้นใจ วิธีลงมือก็ไม่ใช่ของมือสมัครเล่นมันชัดเจนเกินไป ว่าคนที่ ‘เก็บ’ กลุ่มนั้น...มีฝีมือ และมีเหตุผลบางอย่างฉันไม่ได้พูดอะไรขณะนั่งฟังเขาเล่าเรื่องนั้นฉันยังไม่รู้ว่าใครเป็นคนอยู่เบื้องหลัง หรือจะสื่ออะไรแต่ที่แน่ ๆ ...ฉันรู้แล้วว่าเรื่องนี้มันใหญ่กว่าที่คาดไว้มากถึงอย่างนั้น…ฉันก็ไม่มีเวลาพอจะมานั่งกลัว หรือวิเคราะห์ให้ครบทุกเสี้ยวยังมีเรื่องสำคัญกว่ารออยู่ข้างหน้าคืนนี้...ฉันมีนัดกับชนกันต์ที่โรงยิม มีบางอย่างที่ต้องถาม และบางอย่างที่ฉันสงสัย เสียงรองเท้ากระทบพื้นยางดังเบา ๆ ในโรงยิมที่เงียบวังเวง มีเพียงแสงไฟฟลูออเรสเซนต์สีขาวจาง ๆ จากเพดานที่ยังติดอยู่บางดวง กับกลิ่นเหงื่อและฝุ่นจาง ๆ จากอุปกรณ์ฝึกที่วางเรียงอยู่ตามมุมห้องสถานที่ที่ชวนให้คิดถึง สมัยที่อลิสามักมาฝึกซ้อมกับสมาชิกในทีมบ่อย ๆฉันยืนรออยู่กลางลานว่างของโรงยิม ใส่เสื้อฮู้ดสีเทาคลุมหัว

  • วราลีคนนี้ไม่เหมือนเดิม   ตอนที่ 28 เซอร์ไพรซ์

    เสียงกระดาษพลิกยังไม่ทันจาง ฉันก็เอื้อมมือไปกดสวิตช์ไฟข้างประตูห้องทั้งห้องจมลงสู่ความมืดทันทีชนกันต์ก้าวเข้ามาอย่างเร็วฟึ่บ!หมัดแรกพุ่งมาทางที่เขาคาดว่าฉันอยู่ เขาเร็ว ใช้เสียงในการระบุตำแหน่งอย่างแม่นยำแต่ฉันไวกว่า ฉันเบี่ยงตัวหลบ และใช้สันมือผลักหลังเขาเบา ๆ ให้เสียจังหวะ“ใจร้อนจังเลยนะ…”ฉันพูดเสียงแผ่ว กระซิบจากด้านหลังของเขาโดยไม่ระบุตัวเขาหันขวับ พุ่งตามเสียงอย่างแม่นแต่มือฉันปัดออกอย่างนิ่มนวล พร้อมถอยออกไปอย่างไม่มีเสียงเท้า“คุณเป็นใคร?” เขาเคลื่อนตัวช้า ๆ รอบห้อง พยายามระบุตำแหน่งจากเสียงฉันไม่ตอบแค่ถอยอีกก้าว ให้เขาวิ่งพลาดเป้าไปอีกครั้งเราแลกหมัดกันกลางความมืด...โดยที่ไม่มีใครเห็นหน้าใครเขาเน้นโจมตีฉันเน้นหลบ ควบคุม และกดจังหวะเขาเคลื่อนไหวรวดเร็ว ว่องไว สมกับเป็นเจ้าหน้าที่หน่วยจู่โจมแต่ฉันรู้จังหวะเขาดีเกินไปเพราะฉันเคยฝึกเขาเองกับมือในที่สุด เขาหยุดเคลื่อนไหว หอบห

  • วราลีคนนี้ไม่เหมือนเดิม   ตอนที่ 27 สุขสันต์วันเกิดคุณย่า

    ประมาณหกโมงเย็น รถของเขาก็มาจอดเทียบหน้าตึก ฉันเดินลงไปพบเขาในชุดลำลองดูสบาย ๆ ภูริยืนพิงรถอยู่พร้อมรอยยิ้มมุมปากอารมณ์ดีไม่รู้คิดไปเองหรือเปล่า แต่ฉันรู้สึกว่าหลัง ๆ มานี่เขาจะยิ้มเยอะขึ้นนะ“พร้อมหรือยังครับ”“พร้อมแล้วค่ะ”“อืม…”จู่ ๆ คนตัวสูงตรงหน้าก็ยกมือขึ้นปลายนิ้วของเขาแตะลงที่ปอยผมข้างแก้มของฉันเบา ๆ“ผมยาวขึ้นอีกหน่อยหรือเปล่า?” เขาถามเสียงนุ่มขณะสายตายังจับจ้องอยู่ที่เส้นผมฉันฉันแทบหยุดหายใจไปชั่ววินาทีนั้น ตัวแข็งทื่อเหมือนโดนสะกด“เอ่อ...มั้งคะ” ฉันตอบกลับแบบติดขัด รู้สึกถึงอุณหภูมิบนหน้าเริ่มพุ่งสูงภูริหัวเราะเบา ๆ พลางเลื่อนมือกลับ“ขึ้นรถเถอะ” เขาว่าก่อนจะเปิดประตูให้ฉันพยักหน้ารัว ๆ อย่างคนไม่สามารถพูดอะไรได้อีกแล้ว...ให้ตายสิ นี่แค่จับปอยผมเองนะ ทำไมถึงใจสั่นขนาดนี้ก็ไม่รู้...เรามุ่งหน้าไปยังห้างสรรพสินค้าหรูใจกลางเมือง ที่มีร้านของขวัญหรูแบบคัดสรรเฉพาะชิ้นพิเศษ ภายในร้

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status