Share

บทที่ 458

Author: ทองประกาย
เจียงซุ่ยฮวนกำลังกังวลถึงสถานการณ์ภายนอก จู่ ๆ ก็เห็นม่านประตูรถไหวเบา ๆ ชายร่างใหญ่หน้าเต็มไปด้วยเคราครึ้มก้าวเข้ามา

นางทำทีเป็นใจเย็น มือซ้ายซ่อนไว้ด้านหลัง หยิบขวดสเปรย์ยาสลบจากห้องทดลองออกมา

ด้วยกังวลว่าชายผู้นั้นจะลงมือกะทันหัน นางจึงยักไหล่ขวาเบาๆ สองครั้ง หวังจะปลุกกู้จิ่นด้วยวิธีนี้

กู้จิ่นคงจมอยู่ในห้วงนิทราลึก จึงไม่มีปฏิกิริยาตอบสนอง

"ท่านเป็นใคร?" เจียงซุ่ยฮวนจำต้องกำสเปรย์ยาสลบแน่นในมือ เงยหน้ามองชายผู้นั้นถาม

หัวหน้าโจรมองเห็นใบหน้าเจียงซุ่ยฮวนชัดเจน สายตาเปลี่ยนเป็นเจ้าชู้ "โอ้โฮ ที่แท้ยังมีของล้ำค่าเกินคาด"

"แม่นาง มากับข้าด้วยกันเถิด มาเป็นภรรยาประจำค่ายของข้าเป็นไรไหม?"

หัวหน้าโจรเห็นกู้จิ่นที่พิงอยู่ที่ไหล่เจียงซุ่ยฮวน คิดว่าเป็นเพียงหนุ่มเหลาะแหละไร้ความสามารถ จึงไม่สนใจ หัวเราะเหยียดหยามพลางเข้าประชิดเจียงซุ่ยฮวน

"ข้าไม่สนใจเป็นภรรยาประจำค่าย แต่เป็นหัวหน้าโจรสักคนก็น่าสนใจ" เจียงซุ่ยฮวนจับได้ว่าเสียงคนผู้นี้คือหัวหน้าโจร จึงหัวเราะเยาะ

"แม่นางช่างปากดีนัก" หัวหน้าโจรถูมือเดินมาหน้าเจียงซุ่ยฮวน เพิ่งจะยื่นมือไปหานาง ร่างก็ถูกดาบสองเล่มแทงทะลุพร้อม
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter
Comments (1)
goodnovel comment avatar
Namphueng Issara
สนุกมากค่ะ
VIEW ALL COMMENTS

Related chapters

  • วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี   บทที่ 459

    แต่เจียงอวี่กลับจำเจียงซุ่ยฮวนไม่ได้ เพียงรู้สึกคุ้นตาอยู่บ้าง "คนนี้คงเป็นพระชายาองค์ชายเป่ยโม่กระมัง?" เจียงอวี่ไม่ได้กลับเมืองหลวงเป็นเวลานาน แทบไม่ได้รับข่าวใดจากเมืองหลวง จึงคิดว่ากู้จิ่นได้แต่งงานแล้ว กู้จิ่นเอ่ยเสียงทุ้ม "ตอนนี้ยังไม่ใช่ แต่คงอีกไม่นาน" "ยินดีด้วยพ่ะย่ะค่ะ ยินดีด้วย" เจียงอวี่ประสานมือคำนับแสดงความยินดีแก่ทั้งสอง เจียงซุ่ยฮวนยกมุมปากเล็กน้อย ไม่ตอบรับ เจียงอวี่มองใบหน้าเจียงซุ่ยฮวน รู้สึกคุ้นตายิ่งขึ้น จึงถาม "มิทราบว่าพระชายาในอนาคตขององค์ชายเป่ยโม่เป็นบุตรีสกุลใด?" เจียงซุ่ยฮวนตอบด้วยรอยยิ้มที่ไม่ถึงดวงตา "บุตรีอะไรกัน เป็นเพียงหมอหลวงเท่านั้น" "หมอหลวงคือผู้มีตำแหน่งสูงสุดในกรมหมอหลวง พระชายาในอนาคตยังดูอายุน้อยนัก กลับมีความสามารถเช่นนี้ ช่างน่านับถือยิ่งนัก" เจียงอวี่กล่าวด้วยความจริงใจ ในใจก็คิดเช่นนั้นจริง ๆ เขาอยู่ในสนามรบตลอด การบาดเจ็บเป็นเรื่องปกติ ดังนั้นเขาจึงเข้าใจถึงความสำคัญของหมอหลวงเป็นอย่างดี "ขอบคุณสำหรับคำชม" เจียงซุ่ยฮวนกล่าวอย่างเฉยชา เกือบจะกลอกตาใส่เจียงอวี่ต่อหน้า เจียงอวี่สังเกตเห็นว่าเจียงซุ่ยฮวนดูไม่ชอบเขา จึงมองไ

  • วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี   บทที่ 460

    เมื่อเจียงซุ่ยฮวนกล่าวถึงท่านอ๋องและฮูหยินอ๋อง น้ำเสียงแฝงการเย้ยหยัน คนทั้งสองตามใจเจียงเม่ยเอ๋อร์ราวกับดวงใจ ป่าวประกาศความเก่งกาจของเจียงเม่ยเอ๋อร์ทุกหนแห่ง สุดท้ายกลับกลายเป็นตัวตลกต่อหน้าผู้คน เจียงซุ่ยฮวนยังจำได้ถึงสีหน้าของท่านอ๋องและฮูหยินอ๋องตอนที่คำโกหกของเจียงเม่ยเอ๋อร์ถูกเปิดโปง ช่างน่าอัปยศเหลือเกิน ได้ยินว่าท่านอ๋องโกรธจนเป็นลมไป นานกว่าจะฟื้น หลังจากนั้นสุขภาพก็เสื่อมถอยลงมาก ส่วนฮูหยินอ๋องเพราะอับอายจึงไม่กล้าออกงานเลี้ยงอีกเลย ทุกครั้งที่เจียงอวี่ได้รับรางวัลจากการรบชนะ จะส่งไปให้จวนอ๋องทั้งหมด ทำให้มีชื่อเสียงในเมืองหลวงว่าเป็นคนกตัญญู เมื่อได้ยินเจียงซุ่ยฮวนพูดถึงท่านอ๋องและฮูหยินอ๋องเช่นนั้น เขาจึงกล่าวอย่างไม่พอใจ "เจ้าเป็นบุตรี จะพูดถึงบิดามารดาเช่นนี้ได้อย่างไร?" "บิดามารดามีพระคุณเลี้ยงดูเจ้า แม้บางครั้งพวกท่านอาจทำไม่ดีพอ เจ้าก็ไม่ควรแค้นเคือง นี่เป็นความอกตัญญู!" เจียงซุ่ยฮวนทนไม่ไหวในที่สุด กลอกตาอย่างโจ่งแจ้ง "ท่านช่างกตัญญูนัก ใครเล่าจะกตัญญูเท่าท่าน?" ตอนแรกที่ยังไม่รู้ว่าเป็นเจียงอวี่ เห็นบุคลิกของเขาก็นึกว่าเป็นชายหนุ่มซื่อตรงมีน้ำใจนักเล

  • วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี   บทที่ 461

    กู้จิ่นนิ่งเงียบไม่ตอบ ครั้นผ่านไปชั่วครู่จึงเบี่ยงประเด็นว่า "เหตุใดเจ้าจึงปรากฏกายยามดึกสงัดเช่นนี้?" เจียงอวี่ทอดสายตามองหัวหน้าโจรภูเขาที่นอนอยู่บนพื้น พลางชี้แจงว่า "กระหม่อมเดินทางมาพบโจรภูเขาดักปล้น เพื่อตัดไฟแต่ต้นลม จึงตั้งใจจะกำจัดพวกมันให้สิ้นซาก" "แต่หัวหน้าโจรผู้นี้เจ้าเล่ห์นัก พาบริวารหลบซ่อนไปทั่ว กระทั่งหนีมาถึงละแวกเมืองหลวง" "เมื่อครู่กระหม่อมนำกำลังไล่ตามมาถึงที่นี่ เห็นโจรหลายคนต่อสู้กับผู้คน ส่วนหัวหน้าโจรนั้นแอบปีนขึ้นรถม้า กระหม่อมเกรงว่าผู้อยู่บนรถม้าจะได้รับอันตราย จึงตามขึ้นมา" เจียงซุ่ยฮวนรู้สึกสับสนปนเปไปหมด เจียงอวี่ผู้นี้นิสัยมิได้เลวร้าย อีกทั้งปฏิบัติต่อผู้อื่นดียิ่งนัก เพียงแต่ต่อน้องสาวแท้ ๆ ของตนเองกลับแย่เหลือทน หากเจียงอวี่ล่วงรู้ล่วงหน้าว่าผู้อยู่บนรถม้าคือนาง เขาจะยังมาช่วยหรือไม่? นางเหลียวมองออกไปนอกม่าน การต่อสู้สิ้นสุดลงแล้ว บนพื้นเต็มไปด้วยศพโจรภูเขา และองครักษ์ลับสิบกว่านายกลับมาล้อมรอบรถม้าอีกครั้ง นอกจากนี้ยังมีทหารขี่ม้าอีกหลายร้อยนาย กำลังรออยู่เบื้องหน้ารถม้าเพื่อรอเจียงอวี่ กู้จิ่นเห็นทหารเหล่านั้นด้วยเช่นกัน จึงเลิกคิ้

  • วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี   บทที่ 462

    แต่ก่อนทุกครั้งที่เขากลับมา ลานจวนอ๋องจะแขวนโคมไฟแดงมากมาย ทั้งคืนสว่างไสวไปทั่ว แม้เขาจะกลับบ้านในยามดึกสงัด เห็นลานจวนสว่างไสว ก็อบอุ่นใจยิ่งนัก ทว่าครั้งนี้เมื่อกลับมา กลับพบว่าจวนอ๋องมืดสนิท แม้แต่บ่าวที่มาต้อนรับเขาก็มีไม่กี่คน เจียงอวี่อาศัยอยู่ในจวนอ๋องมาหลายปี แต่นี่เป็นครั้งแรกที่รู้สึกว่าจวนอ๋องเงียบเหงาเช่นนี้ เขานึกถึงคำพูดของเจียงซุ่ยฮวน หัวใจค่อย ๆ จมลงสู่เบื้องล่าง ท่านพ่อท่านแม่เกิดเรื่องใหญ่จริงหรือ? เจียงอวี่คว้าบ่าบ่าวรับใช้คนหนึ่ง ถามเสียงเคร่ง "ท่านพ่อท่านแม่ข้าอยู่ที่ใด?" เขาปฏิบัติต่อบ่าวรับใช้ค่อนข้างดี ดังนั้นบ่าวผู้นี้จึงไม่เกรงกลัวเขา ตอบว่า "ท่านอ๋องและฮูหยินอ๋องกำลังนอนหลับอยู่ในห้องบรรทม" "ข้าจะไปหาพวกท่าน" เจียงอวี่ปล่อยมือ ก้าวยาว ๆ ไปทางห้องบรรทมของท่านอ๋องและฮูหยินอ๋อง "คุณชาย ท่านรอฟ้าสางแล้วค่อยไปดีกว่า" บ่าวร้องเรียกเขาจากด้านหลัง เขาหยุดฝีเท้า หันกลับมาถามอย่างสงสัย "เพราะเหตุใด?" บ่าวตอบ "ท่านอ๋องพักนี้ร่างกายไม่สู้ดี หมอหลวงบอกว่าท่านต้องพักผ่อนให้เต็มที่" "เริ่มเมื่อใด?" สีหน้าเขาตกตะลึง จากคำพูดของบ่าว นี่คงเป็นเช่นนี้มาสั

  • วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี   บทที่ 463

    เขาเดินไปนั่งข้างฮูหยินอ๋อง นางกุมแขนเสื้อของเขาไว้ เล่าเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นในช่วงหลายเดือนนี้ให้ฟัง เมื่อเล่าจบ ฮูหยินอ๋องร่ำไห้จนพูดไม่เป็นเสียง "เป็นความผิดของแม่เอง ที่ไม่รักลูกสาวแท้ ๆ ของตน กลับไปเอ็นดูเจียงเม่ยเอ๋อร์เจ้าคนอกตัญญูนั่น!" "บัดนี้ต้องมาประสบชะตากรรมเช่นนี้ ก็สมควรแล้วที่แม่ทำกรรมไว้เอง!" เจียงอวี่สีหน้าสับสน แล้วเอ่ยด้วยเสียงเบา "ท่านแม่ เหตุใดจึงไม่ส่งจดหมายบอกลูกถึงเรื่องเหล่านี้?" "เจ้าไปอยู่ชายแดนเพื่อออกรบ แม่ไม่อยากให้เจ้าวอกแวกเพราะเรื่องที่บ้าน" ฮูหยินอ๋องถอนหายใจ "ตอนแรกแม่คิดว่า รอเจ้ากลับมาแล้วค่อยบอกว่าเจียงเม่ยเอ๋อร์ได้เป็นชายาเอกของฉู่เจวี๋ย จะได้เป็นการสร้างความประหลาดใจ" "แต่แม่ไม่เคยคิดฝันเลยว่า เจียงเม่ยเอ๋อร์จะเป็นคนเช่นนี้ พูดโกหกไม่เว้นวาย หน้าด้านไร้ความกตัญญู!" เจียงอวี่ตกอยู่ในความเงียบ เขาไม่อยากเชื่อว่าเจียงเม่ยเอ๋อร์ที่เขารู้จักว่าบริสุทธิ์และใจดีมาตั้งแต่เด็กจะเป็นคนเช่นนั้น เขาเติบโตมาพร้อมกับเจียงเม่ยเอ๋อร์ ตอนเด็กนางมักจะเดินตามหลังเขา เรียกเขาว่าพี่ชายด้วยเสียงหวาน ๆ เมื่อเขาอารมณ์ดี เขาจะซื้อของเล่นสนุก ๆ มากมายให

  • วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี   บทที่ 464

    "ผู้ใดหรือ?" ในใจเจียงอวี่มีความหวังผุดขึ้น รีบกล่าวว่า ท่านแม่ โปรดบอกข้าว่าผู้นั้นคือใคร ข้าจะไปเชิญมาทันที" ฮูหยินอ๋องอ้าปากแล้วหุบ ดูเหมือนพูดออกมายาก แล้วถอนหายใจหนักอีกครั้ง เจียงอวี่รู้สึกร้อนใจ "ท่านแม่ โปรดพูดมาเร็ว ๆ ผู้ใดกันแน่ที่ช่วยบิดาได้?" "แม้ต้องขึ้นภูเขาสูงชัน ข้ามผ่านทะเลเพลิง ข้าก็จะนำตัวมาดูแลอาการท่านพ่อให้จงได้" ฮูหยินอ๋องจนปัญญาจึงกล่าวว่า "ผู้นั้นก็คือน้องสาวแท้ ๆ ของเจ้า เจียงซุ่ยฮวน" "อะไรนะ?" เจียงอวี่ผุดลุกจากเก้าอี้ ในสมองนึกถึงคำพูดของเจียงซุ่ยฮวนยามค่ำคืน นางบอกว่าตนเป็นหมอหลวง หมอหลวง! ในใต้หล้านี้ หากหญิงใดก็ตามได้เป็นหมอหลวง เจียงอวี่คงไม่รู้สึกประหลาดใจมากนัก แต่มีเพียงเจียงซุ่ยฮวนเท่านั้นที่ได้เป็นหมอหลวง ทำให้เขาตกตะลึงสุดจะพรรณนา เพราะเขาไม่เคยรู้เลยว่าเจียงซุ่ยฮวนรู้วิชาแพทย์ และวิทยาการของหมอหลวงนั้นลึกซึ้งเกินหยั่งถึง ชั่วขณะหนึ่ง เขารู้สึกสับสนเลือนราง ฮูหยินอ๋องเห็นสีหน้าของเจียงอวี่เช่นนั้น จึงขมวดคิ้วกล่าว "อวี่เอ๋อร์ แม่รู้ว่าในใจเจ้าต้องประหลาดใจมาก ตอนแรกแม่ก็เช่นกัน" "หลังจากซุ่ยฮวนออกจากจวนอ๋อง นางเปิดร้านยา แม่ไม

  • วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี   บทที่ 465

    เจียงอวี่ชักมือออก ก้าวยาว ๆ มุ่งไปยังประตู โดยไม่หันกลับมามองพลางกล่าว "ไม่ว่าจะด้วยวิธีใด ข้าจะต้องเชิญน้องซุ่ยฮวนกลับมาให้จงได้" เจียงซุ่ยฮวนกำลังสนทนากับว่านเมิ่งเยียนอยู่ในห้องหนังสือ มือถือลูกคิดดีดดังเปาะแปะ ขณะที่พูดคุยอยู่นั้น จู่ ๆ นางก็จามติดกันสองครั้ง ว่านเมิ่งเยียนเอามือปิดปากหัวเราะ "ซุ่ยฮวน นี่คงมีคนกำลังคิดถึงเจ้าอยู่" "หรือบางทีอาจด่าข้าอยู่ก็ได้" เจียงซุ่ยฮวนพูดเล่นไปอย่างนั้น แล้วหันไปบอกหงหลัวที่ยืนอยู่ข้าง ๆ "ท้ายที่สุดแล้วก็คงเพราะในห้องไม่อบอุ่นพอ นำอ่างไฟมาเพิ่มอีกใบด้วย" "เพคะ คุณหนู" หงหลัวหมุนตัวเดินออกไป ว่านเมิ่งเยียนมองตามแผ่นหลังของหงหลัวแล้วร้อง "อ้าว" ออกมา "ไฉนจึงไม่เห็นสาวใช้อีกคนเล่า?" นึกถึงว่าหยิ่งเถายังอยู่ในจวนของกู้จิ่นเพื่อรักษาอาการบาดเจ็บ เจียงซุ่ยฮวนชะงักการดีดลูกคิด กล่าวเสียงเบา "ช่วงนี้นางไม่สบาย กำลังพักฟื้น" นางวางลูกคิดในมือลง ถามว่า "เมื่อครู่เราคุยกันถึงไหนแล้วนะ?" "คุยถึงเรื่องค่าตกแต่ง" ว่านเมิ่งเยียนเตือนความจำนาง "อ้อ ใช่" นางมองตัวเลขที่คำนวณออกมา กล่าวอย่างจริงจัง "เจ้าใช้ค่าตกแต่งมากเกินไป เกินงบประมาณไปมากแ

  • วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี   บทที่ 466

    "หา?" เจียงซุ่ยฮวนตกใจ นี่มันพวกชอบเปิดเผยเรือนร่างหรือ? นางรีบกล่าว "รีบไปแจ้งทางการสิ!" "ไม่ใช่ ๆ!" หงหลัวตระหนักว่าตนเองพูดไม่ชัดเจน จึงแก้ไข "คนผู้นั้นเพียงแต่ไม่สวมเสื้อด้านบน ด้านหลังยังแบกพวงไม้หนาม" ไม่สวมเสื้อด้านบน แบกพวงไม้หนาม มิใช่การหอบหนามมาขอโทษดอกหรือ? เจียงซุ่ยฮวนขมวดคิ้วถาม "เขาได้บอกหรือไม่ว่าตนเป็นใคร?" "เขาบอกว่าชื่อเจียงอวี่" เจียงซุ่ยฮวนสงสัยว่าตนเองได้ยินผิด "เจ้าพูดอีกครั้งซิ" หงหลัวกะพริบตา ตอบซื่อ ๆ อีกครั้ง "เขาบอกว่าชื่อเจียงอวี่ อยากพบคุณหนู" จิตใจเจียงซุ่ยฮวนสับสนอยู่บ้าง ยามค่ำคืนเมื่อพบเจียงอวี่ เขายังรังเกียจว่านางพูดจาไม่ไพเราะ แต่ยังไม่ทันครบวันเขากลับมาหอบหนามขอขมา นี่กำลังเล่นละครบทใด? นางกล่าวกับหงหลัว "พาคนมาที่นี่เถิด" "เพคะ" หงหลัวนำเจียงอวี่มายังเรือนหลัง ขณะที่ทั้งสองเดินผ่านกงซุนซวี เขาเพียงชำเลืองมองแวบหนึ่งก็ทำดาบในมือตกพื้น กงซุนซวีมององครักษ์ลับข้าง ๆ อย่างตะลึง "คนที่เดินผ่านไปโดยไม่สวมเสื้อเมื่อครู่ คือแม่ทัพฉีหยวนใช่หรือไม่?" องครักษ์ลับพยายามสุดความสามารถในการควบคุมสีหน้า จึงสามารถพูดโดยไม่แสดงอาการใด ๆ ว่า

Latest chapter

  • วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี   บทที่ 578

    ชายร่างยักษ์ถูกบังคับให้เงยหน้าขึ้น ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยฟกช้ำจนแทบดูไม่ออกว่าเดิมมีหน้าตาเป็นเช่นไรมิหนำซ้ำ เลือดกำเดายังไหลทะลักไม่หยุด แขนทั้งสองไร้ความรู้สึก แม้แต่จะเช็ดเลือดออกจากใบหน้ายังไม่อาจกระทำได้เขาจ้องเจียงซุ่ยฮวนด้วยสายตาเจ็บใจ “เมื่อครู่นั้น…”—พูดได้เพียงสองคำ เลือดกำเดาก็ไหลย้อนเข้าปาก เขาสะอึกแล้วถ่มถุยออกมา “แหวะ! แหวะ! ช่างน่าขยะแขยงนัก!”น้ำลายปนเลือดแทบจะพ่นใส่เจียงซุ่ยฮวน นางแสดงสีหน้ารังเกียจเดียดฉันท์ ยกมือบังคับศีรษะของเขาให้หันไปทางอัฒจันทร์น้ำลายและเลือดกระเซ็นกระจาย ผู้ชมพากันหวีดร้องหลบหนี บางคนร้องเสียงหลง โดยเฉพาะหญิงสาวในชุดชมพูผู้หนึ่งที่ทนไม่ไหว โยนผ้าเช็ดหน้าขึ้นเวที “เอาผ้านี่อุดจมูกเขาซะ ข้ายินดีให้หนึ่งพันตำลึง!”“ตกลง” เจียงซุ่ยฮวนก้มลงหยิบผ้าจากพื้น ยัดเข้าไปในรูจมูกของชายร่างยักษ์อย่างไม่ลังเลในที่สุดชายผู้นั้นก็หยุดพ่นน้ำลาย เขาพูดเสียงอู้อี้ผ่านผ้าที่ยัดจมูก “เมื่อครู่นั้นข้าแค่ประมาทไป หากเจ้ากล้าพอ จงต่อแขนข้าให้กลับเข้าที่ เราจะสู้กันใหม่!”เจียงซุ่ยฮวนทรุดกายนั่งลง บีบหัวเขาแนบพื้น “ข้ามิได้ว่างนัก หากเจ้าตอบคำถามของข้า ข้าจะ

  • วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี   บทที่ 577

    บุรุษร่างยักษ์ร้องโอดโอย พลางยกมือกุมใบหน้า ถอยหลังเซถลาไปหลายก้าวพลันมีเสียงโห่ร้องอย่างขัดเคืองดังลั่นจากบนอัฒจันทร์“นี่มันเรื่องอะไร! ร่างกายใหญ่โตปานนี้ยังสู้หญิงไม่ได้อีกหรือ!”“ใช่แล้ว! อ่อนแอเกินไปแล้วกระมัง!”“ลุกขึ้นสิ! ข้าลงพนันหมดหน้าตักไว้กับเจ้าเลยนะ!”ดูท่าคนเหล่านี้ล้วนวางเดิมพันไว้ที่ชายร่างใหญ่ผู้นั้นทั้งสิ้นก็ไม่แปลก...ด้วยรูปลักษณ์ภายนอกที่ต่างกันลิบลับ ใครบ้างเล่าจะเชื่อว่าสตรีอย่างเจียงซุ่ยฮวนจะชนะเขาได้ชายร่างใหญ่เช็ดมุมปากของตนเอง เห็นรอยเลือดติดปลายนิ้วก็นัยน์ตาแข็งกร้าวขึ้นมา “ดูท่าข้าคงประเมินเจ้าต่ำไปเสียแล้ว”แต่เดิมเขาเข้าใจว่านางก็เป็นแค่หญิงชาวบ้านธรรมดา ไยเลย...ผ่านไปไม่กี่กระบวนท่า ก็รู้แล้วว่านางหาใช่คนที่เขาจะประมาทได้เจียงซุ่ยฮวนบิดข้อมือเบา ๆ พลางกล่าวเย้ยหยัน “ถูกแล้ว...เจ้ามันตาบอด”ชายร่างใหญ่ลุกพรวดขึ้นจากพื้น แผดเสียงคำรามแล้วพุ่งตรงเข้าหานางด้วยแรงทั้งหมดเจียงซุ่ยฮวนเบี่ยงกายหลบไปด้านข้าง มือข้างหนึ่งยันเสาเวทีไว้แล้วดีดตัวลอยขึ้นกลางอากาศ ก่อนจะเหวี่ยงเท้าเข้าใส่ใบหน้าชายผู้นั้นอีกคราชายร่างยักษ์ล้มตึงลงกับพื้น เลือดกำเดาไห

  • วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี   บทที่ 576

    “สู้กัน! สู้กันสิ!”“ปลุกนางให้ลุกขึ้นมา!”“อย่าเสียเวลา! เร็วเข้า ให้หล่อนลุกขึ้นมาสู้!”เจียงซุ่ยฮวนรู้สึกตัวตื่นจากเสียงอึกทึกโกลาหลรอบกาย เสียงเหล่านั้นดั่งคลื่นซัดถาโถมเข้ามาไม่หยุดหย่อน ประหนึ่ง...จะเร่งให้นาง...สู้รึ!?นางค่อย ๆ ลืมตาขึ้น พบว่าตนเองกำลังนอนคว่ำอยู่บนพื้นคล้ายลานประลอง ลานแห่งนี้เป็นวงกลม กว้างพอจะรองรับคนได้ราวสิบคนรอบลานประลองมีผู้คนมากมายนับร้อยราย กำลังส่งเสียงร้องตะโกนโห่อย่างบ้าคลั่งจากเครื่องแต่งกายดูแล้ว ล้วนเป็นบรรดาผู้มีฐานะจากเมืองหลวง สีหน้าของพวกเขาเต็มไปด้วยความตื่นเต้น คำตะโกนเร่งเร้าดังไม่ขาดสายแรกเริ่ม เจียงซุ่ยฮวนยังงุนงงอยู่มาก นางเพิ่งอยู่หน้าจวนแท้ ๆ เหตุใดจึงมาปรากฏตัวที่นี่ได้เล่า?เมื่อนางค่อย ๆ ลุกขึ้นยืน ฝูงชนโดยรอบก็ยิ่งโห่ร้องเสียงดังกระหึ่มกว่าเดิม“เสียงหนวกหูเสียจริง”นางยกมือกุมขมับ พลางพิจารณาสภาพแวดล้อมรอบกายอย่างตั้งใจสถานที่แห่งนี้...ดูเหมือนจะคุ้นตาอยู่บ้างทันใดนั้น ดวงตาของเจียงซุ่ยฮวนเบิกโพลง ใช่แล้ว! นางจำได้ ที่นี่นางเคยมาเยือนเมื่อหลายปีก่อน เจ้าของร่างเดิมถึงกับวิ่งหนีหัวซุกหัวซุนเพราะทนเห็นความโหดร้าย

  • วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี   บทที่ 575

    ปู้กู่ถูกคานไม้ที่ถล่มลงมาทับขาจน เจ็บมีสีหน้าบิดเบี้ยวไปทั้งใบหน้า องครักษ์ลับทั้งหลายเมื่อเห็นดังนั้นจึงกรูกันเข้าไป หวังจะยกคานไม้ออกให้พ้นจากขาของเขาทว่าเปลวเพลิงยังไม่สงบลงโดยสิ้นเชิง ความเสี่ยงที่จะเกิดไฟลุกซ้ำยังมีอยู่ทุกเมื่อ จึงจำต้องแบ่งกำลังครึ่งหนึ่งไว้ดับไฟ อีกครึ่งเข้าไปช่วยปู้กู่คานไม้ที่ถล่มลงมานั้นหนักหนายิ่งนัก แถมยังร้อนจนแทบจับต้องไม่ได้ การจะยกขึ้นจึงยากเย็นนัก ปู้กู่เหงื่อเต็มหน้า พร่ำครางเสียงต่ำ “อย่าห่วงข้าเลย รีบไปช่วยคนในเรือนก่อน!”องครักษ์ผู้หนึ่งวิ่งเข้าไปดูในเรือน แล้วรีบวิ่งกลับออกมารายงาน “ในเรือน...ไม่มีใครอยู่แล้ว!”“ว่าอะไรนะ!?” ปู้กู่กัดฟันกรอด “บัดซบ! ปล่อยให้มันหนีไปได้!”เจียงซุ่ยฮวนเมื่อได้ยินว่าข้างในว่างเปล่า ทั้งโกรธทั้งโล่งใจ โกรธที่หลี่ลี่หลบหนีไปได้ แต่โล่งใจที่เขายังมีชีวิตอยู่องครักษ์ที่อยู่ข้างกายนางเอ่ยถามอย่างเกรงใจ “พระชายา ขออนุญาตไปช่วยท่านปู้กู่ก่อนจะได้หรือไม่พ่ะย่ะค่ะ?”“ไปเถิด” เจียงซุ่ยฮวนก็เป็นห่วงปู้กู่ไม่น้อย หากปล่อยให้คานไม้นั้นกดทับอยู่นาน เกรงว่าจะยิ่งแย่ลง“ขอบพระคุณพระชายา กระหม่อมจะรีบกลับมาโดยเร็วพ่ะย่ะค่

  • วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี   บทที่ 574

    ครั้นได้ยินคำว่า “ไฟไหม้” ความง่วงที่ยังหลงเหลืออยู่ในห้วงนิทราของเจียงซุ่ยฮวนพลันสลายหายไปสิ้น หัวใจพลันเต้นโครมครามราวจะหลุดจากอกนางลุกพรวดจากที่นอน คว้าผ้าคลุมขนกระต่ายที่วางอยู่ข้างหมอนมาสวมอย่างลวก ๆ แล้วรีบลงจากเตียงในขณะเดียวกัน ประตูห้องก็ถูกผลักเปิดอย่างรุนแรง หยิ่งเถาวิ่งพรวดเข้ามาทั้งที่ยังทรงตัวไม่ทันดี จึงพลาดล้ม “โครม” ลงกับพื้นหยิ่งเถาไม่ทันได้ลุกขึ้นก็รีบเงยหน้าร้องบอกเสียงลั่น “คุณหนู! รีบออกไปเถิด! ข้างนอกเกิดไฟขึ้นแล้ว!”เจียงซุ่ยฮวนรีบสวมรองเท้า ก้าวยาว ๆ ตรงเข้าไปฉุดหยิ่งเถาขึ้นจากพื้น แล้วจูงมือนางวิ่งออกไปทันทีมือของเจียงซุ่ยฮวนที่กำมือหยิ่งเถานั้นสั่นน้อย ๆ นางถามเสียงเร่งร้อน “เสี่ยวถังหยวนเล่า?”“คุณชายน้อยปลอดภัยดีเพคะ แม่นมเห็นก่อนจึงรีบพาออกไปหลบแล้วเพคะ” หยิ่งเถารีบตอบครั้นรู้ว่าลูกน้อยปลอดภัย เจียงซุ่ยฮวนจึงค่อยสงบลงเล็กน้อย แล้วเอ่ยถามอีกครั้ง “แล้วไฟเกิดที่ใด?”“เป็นห้องพักของท่านอาจารย์เพคะ” หยิ่งเถาตอบเจียงซุ่ยฮวนถึงกับชะงัก ห้องของฉู่เฉินหรือ!? แล้วหลี่ลี่ก็ยังอยู่ในนั้นด้วย!นางจึงเร่งฝีเท้าวิ่งออกไป ทว่าเพิ่งออกจากประตู ก็มีควันไฟใน

  • วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี   บทที่ 573

    หากฝืนปลุกเขาขึ้นมาในยามนี้ เกรงว่าจะทำให้สติแตกเสียจนอาละวาดคลุ้มคลั่ง“ดูท่าคงต้องปล่อยให้ฟื้นขึ้นเองแล้วกระมัง” เจียงซุ่ยฮวนถอนหายใจอย่างจนปัญญา แล้วเอ่ยเรียกจากในห้องว่า “ปู้กู่ เข้ามาหาข้าสักประเดี๋ยวสิ”ปู้กู่เปิดประตูเข้ามาทันที “พระชายา มีสิ่งใดจะทรงบัญชาหรือพ่ะย่ะค่ะ?”เจียงซุ่ยฮวนชี้ไปยังบุรุษที่นอนอยู่บนพื้น “เจ้ารู้จักบุรุษผู้นี้หรือไม่?”ปู้กู่หลับตานิ่ง พยายามรื้อค้นความทรงจำอย่างเคร่งเครียด ทว่านึกอยู่เนิ่นนานก็ยังคิดไม่ออกเจียงซุ่ยฮวนจึงกล่าวเป็นเชิงเตือน “ชายผู้นี้ผิวขาวซีดผิดธรรมชาติ คงมิได้ออกไปพบแสงตะวันมาเป็นเวลานานแล้ว”ปู้กู่นั่งย่อตัวลง เพ่งพินิจใบหน้าของบุรุษผู้นั้นอย่างละเอียด กระทั่งครู่หนึ่ง ก็อุทานเสียงเบา “ซี้ด…”“นึกออกแล้วหรือ?” เจียงซุ่ยฮวนเอ่ยถามปู้กู่ชี้ไปที่บุรุษผู้นั้นด้วยแววตาตกตะลึง “ผู้นี้ชื่อหลี่ลี่ เมื่อสิบปีก่อน เคยเป็นหนี้หอพนันถึงหนึ่งแสนตำลึง แล้วบุกเข้าไปปล้นคฤหาสน์ของพ่อค้าผู้มั่งคั่ง”“หากเพียงแค่ปล้นก็คงไม่ถึงกับร้ายกาจนัก เขากลับอาศัยฝีมือที่เหนือกว่าฆ่าล้างทั้งครอบครัวพ่อค้านั้น รวมแล้วกว่ายี่สิบชีวิต”เจียงซุ่ยฮวนสีหน้าหม

  • วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี   บทที่ 572

    เจียงซุ่ยฮวนโดยสารรถม้ากลับถึงจวน พอเปิดม่านลงจากรถ ก็ต้องตกใจเมื่อเห็นปู้กู่ยืนอยู่เบื้องหน้าพร้อมผู้ติดตามนับสิบคน“เหตุใดเจ้าจึงพาผู้คนมากมายมาด้วย?” นางเหลือบมองแคร่ไม้ด้านหลังพลางถามปู้กู่รีบเอ่ยอย่างร้อนรน “พระชายา พอได้ข่าวว่าเส้นทางขากลับถูกเฉียนจิงอี๋สกัดไว้ กระหม่อมก็ตั้งใจจะนำคนไปช่วย แต่ไม่นานก็ทราบว่าท่านเสด็จกลับมาเสียแล้ว”“อืม...ตอนนี้ไม่มีอันใดแล้ว ให้พวกเขาแยกย้ายกันไปเถิด” เจียงซุ่ยฮวนโบกมือ นางยังเร่งรีบอยากกลับเข้าเรือนเพื่อสอบปากคำฉู่เฉินตัวปลอมปู้กู่สั่งให้คนที่มาด้วยกันกลับไป ทว่าตนเองกลับยืนอยู่นิ่ง ๆ ไม่ขยับเจียงซุ่ยฮวนจึงถามขึ้น “เหตุใดเจ้ายังไม่ไปเล่า?”ปู้กู่เอ่ยว่า “พระชายา ขอพระองค์โปรดแจ้งกระหม่อมเถิด เฉียนจิงอี๋ขวางรถพระองค์ไว้ด้วยเหตุใด?”เจียงซุ่ยฮวนเล่าเรื่องราวตั้งแต่ต้นจนจบ แล้วกล่าวทิ้งท้ายว่า “ข้ารู้สึกว่าคนผู้นี้ไม่ธรรมดา ที่สำคัญคือแววตาที่เขามองข้ามันช่างประหลาด เจ้ารีบส่งคนไปสืบข่าวเขาสักหน่อยเถิด”ปู้กู่สีหน้าหนักแน่น “เฉียนจิงอี๋ผู้นี้มิใช่คนธรรมดาแน่ หอพนันซิ่งหลงของตระกูลเขากระจายอยู่ทั่วแคว้นต้าเหยียน และเขาเอง...ดูเหมือนจะมีธ

  • วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี   บทที่ 571

    เจียงซุ่ยฮวนยิ้มน้อย ๆ แล้วกดเสียงต่ำลงพลางกระซิบว่า “วางใจเถิด...ตอนนี้ไม่มีแล้ว”แววตาขององครักษ์ลับยังเต็มไปด้วยความสงสัย ทว่าเจียงซุ่ยฮวนเพียงยิ้มอย่างเงียบงัน หาได้กล่าวคำใดอีกไม่นานนัก เฉียนจิงอี๋ก็เดินออกจากรถม้าด้วยท่วงท่าสงบ มือไพล่หลังไว้ ทว่ารอยยิ้มบนใบหน้ากลับจางหายไปจนหมดสิ้น หางตายังพลันกระตุกเล็กน้อยเขาเห็นกับตาตนเองว่าเหล่าองครักษ์ลับจับคนยัดใส่รถม้า แล้วเขายังไล่ตามมาตลอดทางจากหอพนัน สายตาไม่เคยละไปที่อื่นเลยแม้แต่น้อยแต่เหตุใดคนผู้นั้นจึงหายไปเสียได้?เจียงซุ่ยฮวนยิ้มถาม “เห็นผู้ใดหรือไม่?”แววตาเฉียนจิงอี๋เย็นเยียบสั่นไหวเล็กน้อย ประหนึ่งกำลังครุ่นคิดบางสิ่งอยู่ เมื่อสบเข้ากับรอยยิ้มของเจียงซุ่ยฮวน เขาจึงยกยิ้มบาง ๆ “ขออภัยด้วยคุณหนู ข้าคงตาฝาดไป”เขาหยิบตั๋วเงินใบหนึ่งขึ้นมา แล้วยื่นสองมือส่งให้เจียงซุ่ยฮวน “เชิญคุณหนูรับของเล็กน้อยเป็นการขออภัย”ท่าทีของบุรุษผู้นี้เปลี่ยนไปอย่างรวดเร็วนัก ไม่เสียแรงเป็นทายาทหอพนันโดยแท้ ขณะที่เจียงซุ่ยฮวนกำลังจะเอื้อมมือไปรับ กลับพบว่าตั๋วเงินในมือเขานั้นมิใช่ใบละแค่แสนตำลึง...แต่เป็นถึงสองแสนตำลึงเจียงซุ่ยฮวนชักมือกลั

  • วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี   บทที่ 570

    ควันสีเทาลอยฟุ้งขึ้นมา ลูกประคำที่เฉียนจิงอี๋ปาออกไปยังคงสภาพสมบูรณ์ แต่กลับฝังลึกอยู่กลางหลุมใหญ่บนพื้นแค่ลูกประคำธรรมดา กลับสามารถก่อความเสียหายได้ถึงเพียงนี้ ต้องมีพลังภายในลึกล้ำถึงเพียงใดกันแน่สีหน้าของเจียงซุ่ยฮวนพลันเคร่งขรึม ขณะเดียวกัน เหล่าองครักษ์ลับที่ล้อมรถม้าอยู่ก็ล้วนตั้งท่าเตรียมพร้อมด้วยท่าทีตึงเครียดแต่ก่อนพวกเขาเคยได้ยินชื่อของเฉียนจิงอี๋มาบ้าง รู้เพียงว่าเขาเป็นทายาทของหอพนันซิ่งหลง เป็นผู้มีอุปนิสัยเงียบขรึม หาได้ปรากฏตัวต่อหน้าผู้คนบ่อยนักกระทั่งได้พบกับตัวจริงในวันนี้ จึงรู้ว่าบุรุษผู้นี้...มิใช่คนธรรมดาแน่นอน“แม่นางผู้นี้ ข้าไร้เจตนาจะสร้างความลำบากแก่ท่าน เพียงแต่ในฐานะทายาทของหอพนันซิ่งหลง ข้าย่อมไม่อาจเพิกเฉยมองลูกค้าถูกลักพาตัวไปต่อหน้าต่อตา...ท่านว่าใช่หรือไม่?” เฉียนจิงอี๋ยิ้มละไม รอยยิ้มนั้นดูสุภาพอ่อนโยน หากแต่แฝงไว้ด้วยแรงกดดันจาง ๆ อย่างยากจะหยั่งถึงองครักษ์ลับทั้งหกยังคงเฝ้ารอบรถม้า หนึ่งในนั้นค่อย ๆ ถอยหลังออกไป แล้วอาศัยจังหวะชุลมุนลับหายไปในพริบตาเฉียนจิงอี๋เห็นดังนั้น จึงหัวเราะพลางถามว่า “หืม? ถึงกับต้องไปตามกำลังเสริมเชียวหรือ? หรื

Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status