LOGINShare
บทที่ 581
Related chapters
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 582
คำพูดของเฉียนจิงอี๋ยังไม่ทันขาดคำ เจียงซุ่ยฮวนก็เหวี่ยงหมัดไปที่คางของเขาอย่างฉับไว ดั่งสายฟ้าฟาด เขาก้าวตัวหลบได้ทัน รอยยิ้มยังมิได้จางหาย "คุณหนู หากมีเรื่องจะพูดก็พูดกันดี ๆ ไยต้องลุกขึ้นมาต่อยตีกันเล่า" ในตรอกที่ทั้งแคบและมืด เจียงซุ่ยฮวนจ้องเขม็งมาที่เฉียนจิงอี๋ ดั่งสัตว์ป่าที่โกรธเกรี้ยว นางขบเขี้ยวเคี้ยวฟันแล้วกล่าวว่า "เลิกแสร้งเสียที! ข้ารู้ว่าท่านคือเจ้าของสนามประลองนั่น!" "อ่อหรือ" เฉียนจิงอี๋พิงกำแพงเบื้องหลัง ก่อนเลิกคิ้วถามว่า "คุณหนู เหตุใดจึงกล่าวเช่นนั้น" เจียงซุ่ยฮวนชี้ที่ใบหน้าตัวเอง กล่าวเสียงเย็น "ใบหน้าของข้าสวมหน้ากากหนังมนุษย์อยู่ มิใช่โฉมเดียวกับครั้งก่อนที่พบท่าน" "ทว่าเมื่อครู่ข้าเอ่ยถึงจุดของลูกเต๋า ท่านมิได้ลังเลสักนิดที่จะรับคำ แสดงว่าท่านจำข้าได้มาแต่แรก" เจียงซุ่ยฮวนกล่าวอย่างมั่นใจ "ความจริงมีเพียงหนึ่งเดียว ท่านคือผู้จับข้ามาที่นี่ หน้ากากหนังมนุษย์บนใบหน้าข้าก็เป็นแผนการของท่าน ท่านจึงล่วงรู้ตัวตนที่แท้ของข้า" เมื่อเจียงซุ่ยฮวนรู้ว่าผู้ที่พานางมาคือเจ้าของสนามประลอง นางก็สงสัยเฉียนจิงอี๋มาแต่ต้น เพราะสนามประลองนั้นมีความคล้ายกับบ่อนพนันซ
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 1
“นางหญิงชั่ว! เม่ยเอ๋อร์เป็นน้องสาวเจ้า เจ้ากล้าดีอย่างไรถึงลงมือสังหารนาง!” เจียงซุ่ยฮวนลืมตาขึ้น มองชายหญิงแปลกหน้าตรงหน้าด้วยความงุนงง นางเป็นแพทย์ระดับยอดฝีมือในยุคปัจจุบัน เชี่ยวชาญทั้งการแพทย์แผนจีน แผนตะวันตก และวิชายุทธ์โบราณ มีชื่อเสียงโด่งดังไปทั่วโลกด้วยฝีมือการรักษาอันล้ำเลิศ แต่เมื่อตื่นขึ้นมา กลับพบว่าตนเองมาอยู่ในที่แปลกประหลาดแห่งนี้ ยังไม่ทันได้เข้าใจสถานการณ์ ความเจ็บปวดก็แล่นปราดไปที่หน้าอก เจียงซุ่ยฮวนก้มมอง พบว่ามีกริชปักอยู่ที่อก โลหิตไหลรินไม่หยุด เสียงเย็นชาของชายผู้นั้นดังขึ้น “ตอนแรกเจ้าแต่งงานกับข้าแทนเม่ยเอ๋อร์ ข้าก็ละเว้นชีวิตเจ้าแล้ว วันนี้เจ้ายังจะฆ่าเม่ยเอ๋อร์อีก ข้าจะยอมเจ้าได้อย่างไร!” ความทรงจำพรั่งพรูเข้ามาในสมอง นางข้ามภพมาเป็นองค์หญิงผู้เป็นภรรยาเอกแห่งวังหนานหมิง ร่างเดิมคือธิดาแท้ ๆ ของจวนอ๋อง นางถูกสับเปลี่ยนตัวตั้งแต่แรกเกิด กว่าจวนอ๋องจะตามหาจนพบและได้แต่งงานกับองค์ชายฉู่เจวี๋ย ก็ระหกระเหินอยู่ภายนอกหลายปีน้องสาวที่องค์ชายกล่าวถึง คือธิดาตัวปลอมในจวน แม้ไม่ใช่บุตรีแท้ ๆ แต่ท่านอ๋องและฮูหยินเสียดายนาง จึงรับไว้เป็นบุตรีบุญธ
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 2
“นี่ข้ากำลังฝันไปกระมัง?” เจียงซุ่ยฮวน ยื่นมือไปแตะคีมห้ามเลือดด้วยความเลื่อนลอย สัมผัสอันเย็นเฉียบทำให้นางสะท้านไปทั้งกาย มิใช่ความฝัน เป็นเรื่องจริง! ห้องทดลองของนางได้ย้อนเวลามาพร้อมกับนางด้วย นางมิอาจเสียเวลาดีใจ รีบคว้ายาห้ามเลือดและยาชา พร้อมเครื่องมือบางอย่างออกมา แล้วเริ่มเย็บแผลของตนเองนี่เป็นครั้งแรกที่เจียงซุ่ยฮวนต้องเย็บแผลด้วยตนเอง แม้จะยากลำบากอยู่บ้าง แต่ด้วยวิชาแพทย์อันล้ำเลิศ ไม่ถึงครึ่งชั่วยามนางก็เย็บแผลเสร็จสิ้น นางทรุดกายพิงต้นไม้ด้วยความอ่อนล้า หยิบขวดยาบำรุงโลหิตออกมาจากห้องทดลอง กลืนลงไปสามเม็ด ยาบำรุงโลหิตนี้ปรุงขึ้นจากสมุนไพรล้ำค่ามากมาย หนึ่งขวดมีเพียงห้าเม็ด นางไม่เคยกล้าใช้มาก่อน ไม่คิดว่าครานี้จะต้องกินถึงสามเม็ดรวดเดียว นางมองสองเม็ดที่เหลือในขวด ครุ่นคิดว่าต้องหาโอกาสปรุงเพิ่มในภายภาคหน้า ส่วนรอยแผลบนใบหน้า รอให้ตกสะเก็ดแล้วทายาลบรอยแผลเป็น คงไม่มีอะไรน่ากังวล ยามรุ่งสาง ขณะที่ฤทธิ์ยาชายังไม่หมด เจียงซุ่ยฮวนค่อยๆ พยุงกายลุกขึ้นโดยอาศัยลำต้นไม้ ตั้งใจจะกลับเข้าเมืองหลวงเพื่อเรียกร้องความเป็นธรรม ทันใดนั้น กระเพาะของนางปั่นป่วนรุนแรง
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 3
เจียงเม่ยเอ๋อร์นั่งบนเก้าอี้โยก กินผลไม้อย่างเอร็ดอร่อย ในใจเต็มไปด้วยความภาคภูมิใจ หากเจียงซุ่ยฮวนตาย ตำแหน่งชายาเอกก็จะเป็นของนาง จวนอ๋องก็จะมีเพียงธิดาคนเดียว เป็นธิดาอนุภรรยาแล้วอย่างไร? ต่อไปเรียกลมก็ได้ลม เรียกฝนก็ได้ฝนคิดถึงตรงนี้ เจียงเม่ยเอ๋อร์ก็อดหัวเราะออกมาไม่ได้ “คุณหนู จวนอ๋องส่งข่าวมา ท่านอ๋องเชิญท่านและองค์ชายไปที่จวน” ชุ่ยหงสาวใช้คนสนิทรีบวิ่งมารายงาน เจียงเม่ยเอ๋อร์ยิ้มบาง: “คงเป็นเพราะท่านพ่อรู้แล้วว่าเจียงซุ่ยฮวนพยายามจะฆ่าข้า และถูกองค์ชายสั่งประหารสินะ?” “มิใช่เพคะ ท่านอ๋องบอกว่า... บอกว่า องค์หญิงตอนนี้อยู่ที่จวน...” ชุ่ยหงพูดติดขัด “อะไรนะ?” เจียงเม่ยเอ๋อร์แทบจะตกจากเก้าอี้โยก ลุกขึ้นอย่างกระสับกระส่าย “ศพของเจียงซุ่ยฮวนไม่ได้ถูกโยนทิ้งที่ป่าช้าร้างหรอกหรือ? จะมาอยู่ที่จวนได้อย่างไร?” ชุ่ยหงราวกับถูกขวัญหนี เสียงสั่นเทา “มิใช่ศพเจ้าค่ะ ได้ยินว่าเมื่อครู่มีคนมากมายเห็นองค์หญิงในชุดเปื้อนเลือดปรากฏกายบนถนน องค์หญิง... นาง... นางฟื้นขึ้นมาแล้วเจ้าค่ะ!” คำพูดนี้ราวกับสายฟ้าฟาดลงข้างหูเจียงเม่ยเอ๋อร์ นางล้มลงกับพื้น “เป็นไปไม่ได้! เมื่อวานข้าฆ่านางด้ว
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 4
สีหน้าของฉู่เจวี๋ยดูไม่ดีนัก เมื่อความจริงที่แข็งแกร่งดั่งหินผาปรากฏต่อหน้า เขาไม่อาจพูดปกป้องเจียงเม่ยเอ๋อร์ได้อีก เรื่องที่ร้ายแรงกว่ายังอยู่ข้างหน้า หากเรื่องนี้แพร่ออกไป ราษฎรจะมองเขาอย่างไร? เขาผู้เป็นถึงองค์ชายกลับแยกแยะผิดถูกไม่ออก เพียงแค่สงสัยก็ทำร้ายชายาเอกจนเป็นเช่นนี้ หากเรื่องเข้าหูฮ่องเต้ พระบิดาจะต้องไม่พอพระทัยเขายิ่งนัก คิดถึงตรงนี้ ท่าทีของฉู่เจวี๋ยก็อ่อนลงมาก กล่าวกับเจียงซุ่ยฮวนเสียงนุ่ม: “ซุ่ยฮวน ข้าเข้าใจผิดในตัวเจ้า กลับไปวังกับข้าเถิด ข้าจะชดเชยให้เจ้าแทนเม่ยเอ๋อร์” เจียงซุ่ยฮวนเลิกคิ้วบาง: “ท่านก็ต้องการชดเชยให้ข้าหรือ?” นางลุกขึ้นจากเก้าอี้ ค่อยๆ เดินเข้าไปหาฉู่เจวี๋ย เสียงคมดุจใบมีด แทงใจทุกถ้อยคำ “ข้าแต่งงานกับท่านมาสองปี ท่านทุบตีข้ากี่ครั้ง? ด่าว่าข้ากี่หน? ใส่ร้ายข้ากี่ครา? ครานี้หากมิใช่ข้ามีชีวิตรอดมาได้ บัดนี้คงเหลือแต่กระดูกให้สุนัขป่าในป่าช้าร้างแทะเล่นแล้ว!” “ท่านจะชดเชยให้ข้าอย่างไร? ท่านจะชดเชยให้ข้าได้อย่างไร!” ดวงตาของเจียงซุ่ยฮวนเต็มไปด้วยเส้นเลือดแดง ราวกับปีศาจที่ปีนขึ้นมาจากนรกเพื่อมาเอาชีวิตฉู่เจวี๋ย ฮูหยินปิดหน้าร่ำไห้ นางรู้
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 5
สองคนเดินผ่านระเบียงคดเคี้ยว มาถึงสวนหลังของจวนอ๋อง ที่มุมทั้งสี่ของศาลาริมน้ำมีโต๊ะยาวตั้งอยู่ บนโต๊ะเต็มไปด้วยของว่างและชาอย่างประณีต ภรรยาขุนนางและธิดาของพวกนางนั่งรอบโต๊ะสนทนากันอย่างสนุกสนาน เมื่อเห็นฮูหยินพาเจียงซุ่ยฮวนเดินมา คุณหนูหลายคนยกมือปิดปากหัวเราะ ในดวงตาเต็มไปด้วยแววดูถูก คุณหนูคนหนึ่งเอ่ยปากเยาะเย้ย: “เอ๊ะ? นี่ไม่ใช่ชายาองค์ชายหนานหมิงหรอกหรือ? ได้ยินว่าเมื่อไม่กี่วันก่อนปรากฏตัวกลางถนนด้วยร่างเปื้อนเลือด ดูน่าอนาถยิ่งนัก วันนี้ยังมีอารมณ์มาร่วมงานเลี้ยงของพวกเราอีกหรือ?” เจียงซุ่ยฮวนเงยหน้ามองคุณหนูที่เอ่ยปาก คนผู้นี้คือเมิ่งเซียว ธิดาอนุภรรยาของบุตรชายคนที่สองแห่งแม่ทัพเจิ้นหยวน นางชอบติดตามเจียงเม่ยเอ๋อร์มาตั้งแต่เด็ก เพราะเจียงเม่ยเอ๋อร์เกลียดร่างเดิม นางจึงมักจะกลั่นแกล้งร่างเดิมทั้งลับหลังและต่อหน้า ธิดาอนุภรรยาไม่มีสิทธิ์เข้าร่วมงานเลี้ยงเช่นนี้ แต่เมิ่งเซียวเพิ่งแต่งงานกับเฉินยู่หุย บุตรชายคนเล็กของอัครเสนาบดี จึงได้มีสิทธิ์มาร่วมงานวันนี้ ข้างๆ เมิ่งเซียวคือเมิ่งชิง พี่สาวต่างมารดา ก็เป็นสหายของเจียงเม่ยเอ๋อร์เช่นกัน แต่ก่อนมักจะร่วมกับเมิ่งเซียวเยาะ
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 6
เจียงซุ่ยฮวนกอดอกนั่งลงอย่างสบายๆ เลิกคิ้วบาง: “ท่านแม่ทัพเจิ้นหยวนเป็นคนเที่ยงตรง ไม่คิดว่าหลานสาวของท่านจะเป็นคนแพ้ไม่เป็น เมื่อความสามารถด้อยกว่าก็กล่าวหาว่าผู้อื่นโกง” เมื่อได้ยินเจียงซุ่ยฮวนอ้างชื่อท่านแม่ทัพเจิ้นหยวน ใบหน้าของเมิ่งเซียวก็ซีดขาวในทันที มารดาของนางเป็นนักร้องหญิง นางไม่เป็นที่โปรดปรานของท่านแม่ทัพเจิ้นหยวนตั้งแต่เกิด แม้ว่าตอนนี้นางจะแต่งงานไปแล้ว แต่ทุกครั้งที่เห็นท่านแม่ทัพเจิ้นหยวนก็ยังห้ามความประหม่าไม่ได้ ริมฝีปากของเมิ่งเซียวสั่นเบาๆ รู้สึกว่าสายตาของเหล่าคุณหนูที่มองมาล้วนมีแววดูแคลน เห็นเมิ่งเซียวเสียหน้า เมิ่งชิงที่นั่งอยู่ข้างๆ กลอกตา คิดในใจว่าลูกอนุก็คือลูกอนุ ถึงแม้จะแต่งเข้าจวนอัครเสนาบดีก็ไม่อาจกลายเป็นหงส์ได้ แม้แต่เจียงซุ่ยฮวนที่โง่เขลายังเอาชนะไม่ได้ “เจียงซุ่ยฮวน ที่เจ้าไม่เก่งเรื่องพิณนั้นใครๆ ก็รู้ บัดนี้จู่ๆ กลับดีดได้ไพเราะถึงเพียงนี้ หากไม่ใช่การโกง ก็คงเป็นเพราะเจ้าแกล้งทำเป็นหมูเพื่อจับเสือมาตลอดสินะ?” เมิ่งชิงซักไซ้ คนอื่น ๆ ชะงัก รู้สึกว่าคำพูดของเมิ่งชิงมีเหตุผล แต่ก่อนเจียงซุ่ยฮวนแม้แต่เพลงง่ายๆ ก็ดีดไม่ได้ แต่วันนี้กลับทำใ
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 7
หยิ่งเถาพยักหน้า: “รู้จักเจ้าค่ะ องค์ชายเป่ยโม่เป็นพระอนุชาแท้ๆ เพียงพระองค์เดียวของฮ่องเต้ ได้รับความไว้วางพระทัยอย่างมาก ได้ยินว่าผู้คนในเมืองหลวงต่างเกรงกลัวพระองค์” เจียงซุ่ยฮวนสงสัย “เหตุใดจึงกลัวพระองค์?” หยิ่งเถาเกาศีรษะ “ได้ยินว่าองค์ชายเป่ยโม่มีรูปโฉมงดงาม แต่พระอุปนิสัยเปลี่ยนแปลงง่าย วิธีการโหดเหี้ยม ผู้ใดที่ทำให้พระองค์ไม่พอใจล้วนจบไม่ดี ดังนั้นผู้คนในเมืองหลวงจึงเกรงกลัวพระองค์” เป็นคนที่มีนิสัยเช่นนี้หรือ? จะให้เขาตอบแทนบุญคุณดีหรือไม่? เจียงซุ่ยฮวนจมอยู่ในภวังค์ความคิด ยามค่ำ หยิ่งเถานำอ่างน้ำมา “คุณหนู ถึงเวลาเปลี่ยนยาแล้วเจ้าค่ะ” แม้แผลบนใบหน้าของเจียงซุ่ยฮวนจะหายสนิทแล้ว แต่แผลจากดาบบนร่างกายลึกเกินไป ยังต้องเปลี่ยนยาอีกสองครั้งจึงจะหายสนิท “ข้าเปลี่ยนเอง เจ้าไปช่วยข้าทำอย่างหนึ่ง” เจียงซุ่ยฮวนหยิบกำไลที่ได้มาจากเมิ่งเซียวส่งให้หยิ่งเถา “พรุ่งนี้หาโรงรับจำนำเอากำไลนี้ไปจำนำ แลกเป็นตั๋วเงินนำมาให้ข้า” หยิ่งเถาถามอย่างไม่เข้าใจ: “หากคุณหนูต้องการเงิน ขอจากฮูหยินก็ได้ เหตุใดต้องเอากำไลไปจำนำ?” เจียงซุ่ยฮวนอธิบาย: “แม้ข้าจะเป็นธิดาเอกของจวนอ๋อง แต่ก็เป็นคน
Latest chapter
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 582
คำพูดของเฉียนจิงอี๋ยังไม่ทันขาดคำ เจียงซุ่ยฮวนก็เหวี่ยงหมัดไปที่คางของเขาอย่างฉับไว ดั่งสายฟ้าฟาด เขาก้าวตัวหลบได้ทัน รอยยิ้มยังมิได้จางหาย "คุณหนู หากมีเรื่องจะพูดก็พูดกันดี ๆ ไยต้องลุกขึ้นมาต่อยตีกันเล่า" ในตรอกที่ทั้งแคบและมืด เจียงซุ่ยฮวนจ้องเขม็งมาที่เฉียนจิงอี๋ ดั่งสัตว์ป่าที่โกรธเกรี้ยว นางขบเขี้ยวเคี้ยวฟันแล้วกล่าวว่า "เลิกแสร้งเสียที! ข้ารู้ว่าท่านคือเจ้าของสนามประลองนั่น!" "อ่อหรือ" เฉียนจิงอี๋พิงกำแพงเบื้องหลัง ก่อนเลิกคิ้วถามว่า "คุณหนู เหตุใดจึงกล่าวเช่นนั้น" เจียงซุ่ยฮวนชี้ที่ใบหน้าตัวเอง กล่าวเสียงเย็น "ใบหน้าของข้าสวมหน้ากากหนังมนุษย์อยู่ มิใช่โฉมเดียวกับครั้งก่อนที่พบท่าน" "ทว่าเมื่อครู่ข้าเอ่ยถึงจุดของลูกเต๋า ท่านมิได้ลังเลสักนิดที่จะรับคำ แสดงว่าท่านจำข้าได้มาแต่แรก" เจียงซุ่ยฮวนกล่าวอย่างมั่นใจ "ความจริงมีเพียงหนึ่งเดียว ท่านคือผู้จับข้ามาที่นี่ หน้ากากหนังมนุษย์บนใบหน้าข้าก็เป็นแผนการของท่าน ท่านจึงล่วงรู้ตัวตนที่แท้ของข้า" เมื่อเจียงซุ่ยฮวนรู้ว่าผู้ที่พานางมาคือเจ้าของสนามประลอง นางก็สงสัยเฉียนจิงอี๋มาแต่ต้น เพราะสนามประลองนั้นมีความคล้ายกับบ่อนพนันซ
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 581
"แล้วเขาจะกลับมาเมื่อใด" "มิทราบแน่ชัด บางทีเจ้านายของพวกเราก็มาแทบทุกวัน บางทีก็ครึ่งเดือนยังไม่เห็นหน้าเลยสักครั้ง" "เช่นนั้นก็ได้" เจียงซุ่ยฮวนผงกศีรษะเบา ๆ ก่อนเดินไปยังประตูทางออก พอเพียงก้าวออกไป แสงจันทราอันเยือกเย็นก็ราดรดลงมาบนร่างของนาง นางแหงนหน้ามองราตรี คิดว่ายามถูกจับตัวไป ท้องฟ้ากำลังจะสว่าง แต่บัดนี้ราตรีกาลยังดำมืด แสดงว่าเวลาผ่านไปอย่างน้อยหนึ่งวันแล้ว ในช่วงเวลาที่นางหายไปหนึ่งวันเต็ม ๆ นั้น กู้จิ่นคงร้อนใจจนแทบเป็นบ้าแล้วเจียงซุ่ยฮวนถอนหายใจ ในช่วงเวลาที่นางหายไปหนึ่งวันเต็ม ๆ นั้น... กู้จิ่นคงร้อนใจจนแทบเป็นบ้าแล้วแต่เมื่อมองไปรอบกาย นางพบว่าตนอยู่ในตรอกเล็ก ๆ ที่ไม่เคยมา จึงไม่รู้ว่าควรมุ่งหน้าไปทางใด คุณหนู ท่านหลงทางอยู่หรือ" เสียงที่ลึกมีเสน่ห์แว่วมาจากเบื้องหลัง เจียงซุ่ยฮวนแข็งขืนไปทั้งร่าง หันกลับไปกล่าวว่า "ไม่ใช่" เฉียนจิงอี๋มีแววตาเปื้อนยิ้ม "หากท่านจำทางมิได้ ข้าอาจพาท่านกลับก็ได้นะ" "ไม่จำเป็น ข้าจำทางได้" เจียงซุ่ยฮวนหมุนกายไปทางขวา พลางสังเกตความเคลื่อนไหวเบื้องหลังอยู่ไม่วาย เฉียนจิงอี๋กลับติดตามมา พูดเสียงเนิบช้า "คุณหนู หากเ
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 580
บนเวทีประลอง ชายร่างยักษ์พุ่งเข้าใส่เจียงซุ่ยฮวนพร้อมโบกหมัดคำรามลั่น “นังหนู! วันนี้ข้าจะสอนบทเรียนให้ จำไว้ ความเมตตาต่อศัตรู ก็คือความโหดร้ายต่อตัวเอง! เตรียมตัวตายเถอะ!”ทว่าเจียงซุ่ยฮวนหาได้หลบหนีไม่ นางยังคงยืนนิ่งอยู่ที่เดิมจวบจนชายผู้นั้นเข้ามาถึงตัว นางจึงเบี่ยงศีรษะหลบหมัด แล้วฟาดสันมือเข้าใส่ลูกกระเดือกของเขาเต็มแรงชายร่างใหญ่เบิกปากโพลง ลิ้นแทบจะแลบออกมาเจียงซุ่ยฮวนไม่รอให้เขาตั้งหลัก หมัดถัดไปของนางฟาดเข้าใส่ขมับด้านขวาอย่างแม่นยำดวงตาของชายร่างยักษ์เริ่มเลื่อนลอย ลำตัวทรุดลงโครมใหญ่จนเวทีสั่นสะเทือนทั่วทั้งลานประลองเงียบงันดั่งต้องมนต์ ผู้ชมล้วนตะลึงงัน ต่อให้ผ่านการชมศึกมานับครั้ง พวกเขาก็ไม่เคยเห็นฉากเช่นนี้มาก่อนสตรีร่างบางผู้หนึ่งที่ดูเหมือนไร้ทางสู้ กลับพลิกสถานการณ์คว้าชัยสองครั้งติด แถมยังง่ายดายนัก หากไม่เห็นกับตา ใครเล่าจะเชื่อ!หลังจากความตะลึงผ่านพ้น ก็กลายเป็นเสียงฮือฮาและโกลาหล สำหรับผู้ชมในที่นี้แล้ว ใครแพ้ใครชนะไม่สำคัญ ขอเพียงได้ชมฉากโลดโผนตื่นเต้นเลือดสูบฉีดก็พอใจนักท่ามกลางเสียงโห่ร้อง เจียงซุ่ยฮวนหมุนข้อมือเบา ๆ วิชายุทธ์ที่นางร่ำเรียนมา
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 579
นอกเหนือจากสิ่งที่ได้ยินมา เจียงซุ่ยฮวนยังมีข้อสงสัยในใจอยู่หนึ่งประการ นางลูบใบหน้าตนเองเบา ๆ พลางนึกในใจ “ข้าหน้าตาขี้ริ้วถึงเพียงนั้นเชียวหรือ?”ปลายนิ้วสัมผัสได้ถึงผิวเนียนนุ่ม ทว่ากลับรู้สึก...ไม่เหมือนหนังแท้ ๆ ของมนุษย์เจียงซุ่ยฮวนเลื่อนมือไปสัมผัสบริเวณหลังใบหูอย่างละเอียด และแล้ว...ก็พบปุ่มนูนเล็ก ๆ อยู่จริงหนังศีรษะของนางชาวาบ แท้จริงแล้วมีผู้สวมหน้ากากหนังมนุษย์ไว้บนใบหน้าของนางนี่เอง! ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมชายร่างใหญ่จึงพูดจาดูแคลนใบหน้านางนักเมื่อนึกถึงความจริงที่ว่าบนใบหน้านางมี "ผิวปลอม" แปะทับอยู่ เจียงซุ่ยฮวนก็รู้สึกขนลุกจนสั่นไปทั้งตัว นางพยายามจะลอกหน้ากากออก แต่เพิ่งจะลอกได้เพียงนิด กลับเจ็บแสบจนราวกับหนังแท้ของตนกำลังจะถูกฉีกติดไปด้วยของเหลวอุ่น ๆ หยดลงบนหลังมือ นางก้มลงมอง เห็นหยดโลหิตสีแดงสดกำลังไหลซึมอย่างช้า ๆดูท่าหน้ากากหนังกับผิวหนังของนางติดกันแน่นเกินไป หากฝืนลอกออกเกรงว่าจะทำร้ายใบหน้าของตนเองเสียมากกว่าเจียงซุ่ยฮวนจึงใช้ชายแขนเสื้อซับเลือดเบา ๆ โชคดีที่แผลไม่ใหญ่ เลือดหยุดไหลในเวลาไม่นานชายร่างยักษ์เบิกตากว้าง พยายามมองนางจากเบื้องล่าง “คำถามข
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 578
ชายร่างยักษ์ถูกบังคับให้เงยหน้าขึ้น ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยฟกช้ำจนแทบดูไม่ออกว่าเดิมมีหน้าตาเป็นเช่นไรมิหนำซ้ำ เลือดกำเดายังไหลทะลักไม่หยุด แขนทั้งสองไร้ความรู้สึก แม้แต่จะเช็ดเลือดออกจากใบหน้ายังไม่อาจกระทำได้เขาจ้องเจียงซุ่ยฮวนด้วยสายตาเจ็บใจ “เมื่อครู่นั้น…”—พูดได้เพียงสองคำ เลือดกำเดาก็ไหลย้อนเข้าปาก เขาสะอึกแล้วถ่มถุยออกมา “แหวะ! แหวะ! ช่างน่าขยะแขยงนัก!”น้ำลายปนเลือดแทบจะพ่นใส่เจียงซุ่ยฮวน นางแสดงสีหน้ารังเกียจเดียดฉันท์ ยกมือบังคับศีรษะของเขาให้หันไปทางอัฒจันทร์น้ำลายและเลือดกระเซ็นกระจาย ผู้ชมพากันหวีดร้องหลบหนี บางคนร้องเสียงหลง โดยเฉพาะหญิงสาวในชุดชมพูผู้หนึ่งที่ทนไม่ไหว โยนผ้าเช็ดหน้าขึ้นเวที “เอาผ้านี่อุดจมูกเขาซะ ข้ายินดีให้หนึ่งพันตำลึง!”“ตกลง” เจียงซุ่ยฮวนก้มลงหยิบผ้าจากพื้น ยัดเข้าไปในรูจมูกของชายร่างยักษ์อย่างไม่ลังเลในที่สุดชายผู้นั้นก็หยุดพ่นน้ำลาย เขาพูดเสียงอู้อี้ผ่านผ้าที่ยัดจมูก “เมื่อครู่นั้นข้าแค่ประมาทไป หากเจ้ากล้าพอ จงต่อแขนข้าให้กลับเข้าที่ เราจะสู้กันใหม่!”เจียงซุ่ยฮวนทรุดกายนั่งลง บีบหัวเขาแนบพื้น “ข้ามิได้ว่างนัก หากเจ้าตอบคำถามของข้า ข้าจะ
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 577
บุรุษร่างยักษ์ร้องโอดโอย พลางยกมือกุมใบหน้า ถอยหลังเซถลาไปหลายก้าวพลันมีเสียงโห่ร้องอย่างขัดเคืองดังลั่นจากบนอัฒจันทร์“นี่มันเรื่องอะไร! ร่างกายใหญ่โตปานนี้ยังสู้หญิงไม่ได้อีกหรือ!”“ใช่แล้ว! อ่อนแอเกินไปแล้วกระมัง!”“ลุกขึ้นสิ! ข้าลงพนันหมดหน้าตักไว้กับเจ้าเลยนะ!”ดูท่าคนเหล่านี้ล้วนวางเดิมพันไว้ที่ชายร่างใหญ่ผู้นั้นทั้งสิ้นก็ไม่แปลก...ด้วยรูปลักษณ์ภายนอกที่ต่างกันลิบลับ ใครบ้างเล่าจะเชื่อว่าสตรีอย่างเจียงซุ่ยฮวนจะชนะเขาได้ชายร่างใหญ่เช็ดมุมปากของตนเอง เห็นรอยเลือดติดปลายนิ้วก็นัยน์ตาแข็งกร้าวขึ้นมา “ดูท่าข้าคงประเมินเจ้าต่ำไปเสียแล้ว”แต่เดิมเขาเข้าใจว่านางก็เป็นแค่หญิงชาวบ้านธรรมดา ไยเลย...ผ่านไปไม่กี่กระบวนท่า ก็รู้แล้วว่านางหาใช่คนที่เขาจะประมาทได้เจียงซุ่ยฮวนบิดข้อมือเบา ๆ พลางกล่าวเย้ยหยัน “ถูกแล้ว...เจ้ามันตาบอด”ชายร่างใหญ่ลุกพรวดขึ้นจากพื้น แผดเสียงคำรามแล้วพุ่งตรงเข้าหานางด้วยแรงทั้งหมดเจียงซุ่ยฮวนเบี่ยงกายหลบไปด้านข้าง มือข้างหนึ่งยันเสาเวทีไว้แล้วดีดตัวลอยขึ้นกลางอากาศ ก่อนจะเหวี่ยงเท้าเข้าใส่ใบหน้าชายผู้นั้นอีกคราชายร่างยักษ์ล้มตึงลงกับพื้น เลือดกำเดาไห
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 576
“สู้กัน! สู้กันสิ!”“ปลุกนางให้ลุกขึ้นมา!”“อย่าเสียเวลา! เร็วเข้า ให้หล่อนลุกขึ้นมาสู้!”เจียงซุ่ยฮวนรู้สึกตัวตื่นจากเสียงอึกทึกโกลาหลรอบกาย เสียงเหล่านั้นดั่งคลื่นซัดถาโถมเข้ามาไม่หยุดหย่อน ประหนึ่ง...จะเร่งให้นาง...สู้รึ!?นางค่อย ๆ ลืมตาขึ้น พบว่าตนเองกำลังนอนคว่ำอยู่บนพื้นคล้ายลานประลอง ลานแห่งนี้เป็นวงกลม กว้างพอจะรองรับคนได้ราวสิบคนรอบลานประลองมีผู้คนมากมายนับร้อยราย กำลังส่งเสียงร้องตะโกนโห่อย่างบ้าคลั่งจากเครื่องแต่งกายดูแล้ว ล้วนเป็นบรรดาผู้มีฐานะจากเมืองหลวง สีหน้าของพวกเขาเต็มไปด้วยความตื่นเต้น คำตะโกนเร่งเร้าดังไม่ขาดสายแรกเริ่ม เจียงซุ่ยฮวนยังงุนงงอยู่มาก นางเพิ่งอยู่หน้าจวนแท้ ๆ เหตุใดจึงมาปรากฏตัวที่นี่ได้เล่า?เมื่อนางค่อย ๆ ลุกขึ้นยืน ฝูงชนโดยรอบก็ยิ่งโห่ร้องเสียงดังกระหึ่มกว่าเดิม“เสียงหนวกหูเสียจริง”นางยกมือกุมขมับ พลางพิจารณาสภาพแวดล้อมรอบกายอย่างตั้งใจสถานที่แห่งนี้...ดูเหมือนจะคุ้นตาอยู่บ้างทันใดนั้น ดวงตาของเจียงซุ่ยฮวนเบิกโพลง ใช่แล้ว! นางจำได้ ที่นี่นางเคยมาเยือนเมื่อหลายปีก่อน เจ้าของร่างเดิมถึงกับวิ่งหนีหัวซุกหัวซุนเพราะทนเห็นความโหดร้าย
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 575
ปู้กู่ถูกคานไม้ที่ถล่มลงมาทับขาจน เจ็บมีสีหน้าบิดเบี้ยวไปทั้งใบหน้า องครักษ์ลับทั้งหลายเมื่อเห็นดังนั้นจึงกรูกันเข้าไป หวังจะยกคานไม้ออกให้พ้นจากขาของเขาทว่าเปลวเพลิงยังไม่สงบลงโดยสิ้นเชิง ความเสี่ยงที่จะเกิดไฟลุกซ้ำยังมีอยู่ทุกเมื่อ จึงจำต้องแบ่งกำลังครึ่งหนึ่งไว้ดับไฟ อีกครึ่งเข้าไปช่วยปู้กู่คานไม้ที่ถล่มลงมานั้นหนักหนายิ่งนัก แถมยังร้อนจนแทบจับต้องไม่ได้ การจะยกขึ้นจึงยากเย็นนัก ปู้กู่เหงื่อเต็มหน้า พร่ำครางเสียงต่ำ “อย่าห่วงข้าเลย รีบไปช่วยคนในเรือนก่อน!”องครักษ์ผู้หนึ่งวิ่งเข้าไปดูในเรือน แล้วรีบวิ่งกลับออกมารายงาน “ในเรือน...ไม่มีใครอยู่แล้ว!”“ว่าอะไรนะ!?” ปู้กู่กัดฟันกรอด “บัดซบ! ปล่อยให้มันหนีไปได้!”เจียงซุ่ยฮวนเมื่อได้ยินว่าข้างในว่างเปล่า ทั้งโกรธทั้งโล่งใจ โกรธที่หลี่ลี่หลบหนีไปได้ แต่โล่งใจที่เขายังมีชีวิตอยู่องครักษ์ที่อยู่ข้างกายนางเอ่ยถามอย่างเกรงใจ “พระชายา ขออนุญาตไปช่วยท่านปู้กู่ก่อนจะได้หรือไม่พ่ะย่ะค่ะ?”“ไปเถิด” เจียงซุ่ยฮวนก็เป็นห่วงปู้กู่ไม่น้อย หากปล่อยให้คานไม้นั้นกดทับอยู่นาน เกรงว่าจะยิ่งแย่ลง“ขอบพระคุณพระชายา กระหม่อมจะรีบกลับมาโดยเร็วพ่ะย่ะค่
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 574
ครั้นได้ยินคำว่า “ไฟไหม้” ความง่วงที่ยังหลงเหลืออยู่ในห้วงนิทราของเจียงซุ่ยฮวนพลันสลายหายไปสิ้น หัวใจพลันเต้นโครมครามราวจะหลุดจากอกนางลุกพรวดจากที่นอน คว้าผ้าคลุมขนกระต่ายที่วางอยู่ข้างหมอนมาสวมอย่างลวก ๆ แล้วรีบลงจากเตียงในขณะเดียวกัน ประตูห้องก็ถูกผลักเปิดอย่างรุนแรง หยิ่งเถาวิ่งพรวดเข้ามาทั้งที่ยังทรงตัวไม่ทันดี จึงพลาดล้ม “โครม” ลงกับพื้นหยิ่งเถาไม่ทันได้ลุกขึ้นก็รีบเงยหน้าร้องบอกเสียงลั่น “คุณหนู! รีบออกไปเถิด! ข้างนอกเกิดไฟขึ้นแล้ว!”เจียงซุ่ยฮวนรีบสวมรองเท้า ก้าวยาว ๆ ตรงเข้าไปฉุดหยิ่งเถาขึ้นจากพื้น แล้วจูงมือนางวิ่งออกไปทันทีมือของเจียงซุ่ยฮวนที่กำมือหยิ่งเถานั้นสั่นน้อย ๆ นางถามเสียงเร่งร้อน “เสี่ยวถังหยวนเล่า?”“คุณชายน้อยปลอดภัยดีเพคะ แม่นมเห็นก่อนจึงรีบพาออกไปหลบแล้วเพคะ” หยิ่งเถารีบตอบครั้นรู้ว่าลูกน้อยปลอดภัย เจียงซุ่ยฮวนจึงค่อยสงบลงเล็กน้อย แล้วเอ่ยถามอีกครั้ง “แล้วไฟเกิดที่ใด?”“เป็นห้องพักของท่านอาจารย์เพคะ” หยิ่งเถาตอบเจียงซุ่ยฮวนถึงกับชะงัก ห้องของฉู่เฉินหรือ!? แล้วหลี่ลี่ก็ยังอยู่ในนั้นด้วย!นางจึงเร่งฝีเท้าวิ่งออกไป ทว่าเพิ่งออกจากประตู ก็มีควันไฟใน
