Mag-log inShare
บทที่ 799
Pinakabagong kabanata
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 804
เขามองใบหน้าของฉู่เฉินที่อยู่ใกล้แค่คืบ สมองพลันว่างเปล่า ลืมสิ้นทุกถ้อยคำที่ตั้งใจจะพูด แล้วเดินจากไปอย่างเหม่อลอยลิ่วลู่ซื้อเรือนไปหลังหนึ่ง แล้วส่งลุงเฉินไปพักที่นั่น และจัดให้องครักษ์ลับคนหนึ่งคอยดูแลมิให้ลุงเฉินไปไหนมาไหน หวั่นเกรงว่าจะถูกคนของอัครเสนาบดีพบเข้าท่ามกลางแรงกดดันมหาศาล ลิ่วลู่ก็สามารถหาเรือนอีกหลังที่ใกล้เคียงกันได้ในวันถัดมา ราคาเพียงห้าพันตำลึงเงินเท่านั้นเมื่อเขามอบโฉนดเรือนให้ฉู่เฉิน ฉู่เฉินก็ราวกับเห็นภาพตนเองในอนาคตที่จะได้เป็นทายาทผู้ได้รับผลประโยชน์จากการเวนคืนที่ดิน ดวงตาส่องแสงวาววับเป็นประกาย“ท่านไม่พอใจกับเรือนหลังนี้หรือพ่ะย่ะค่ะ” ลิ่วลู่ถามด้วยท่าทีประหม่า“พอใจยิ่งนัก!” ฉู่เฉินกระโดดโลดเต้นด้วยความยินดี โผเข้ากอดลิ่วลู่แล้วหอมแก้มหนึ่งฟอด“!!!” ลิ่วลู่ยกมือปิดแก้ม ยืนนิ่งดังรูปสลัก ชี้หน้าฉู่เฉินพลางพูดตะกุกตะกัก “ท่าน...ท่าน...ท่าน...”ฉู่เฉินจับมือเขาเขย่าแรงๆ “ขอบใจ! ขอบใจเจ้ามาก!”เมื่อกล่าวขอบคุณเสร็จ ฉู่เฉินก็เดินจากไปอย่างอารมณ์ดี ทิ้งให้ลิ่วลู่ยืนอยู่กับที่จะร้องไห้ก็ร้องไม่ออกไป๋หลีปรากฏตัวทางด้านซ้าย แล้วเอ่ยอย่างไม่ยี่หระว่า “แ
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 803
“ข้าเข้าใจแล้ว ท่านต้องการเงินสินะ”ลุงเฉินล้วงเงินออกมาสองก้อนจากอกเสื้อ พลางกล่าวว่า “นี่เป็นเงินที่คุณชายใจดีเมื่อกลางวันมอบให้ข้า บอกให้ใช้เป็นค่าเดินทางกลับบ้าน”“คุณหนู ท่านรับไว้เถิด ข้ามีเพียงเท่านี้”เจียงซุ่ยฮวนรับเงินมา ก่อนใส่กลับเข้าไปในอกเสื้อของเขาตามเดิม “ข้ามิได้ต้องการเงิน เพียงอยากให้ท่านรับปากข้าสักเรื่องหนึ่ง”“ข้าจะจัดหาที่พักให้ท่าน พอเข้าไปอยู่แล้ว หากมิได้มีเรื่องจำเป็นก็อย่าได้ออกมา และที่สำคัญ อย่าได้ไปตามหาบุตรชายของท่านอีก เข้าใจหรือไม่”“ไม่ไปแล้ว ข้าตัดใจได้แล้ว” ลุงเฉินถอนหายใจแล้วส่ายหน้าเบา ๆ “ก็คิดเสียว่า ข้าไม่เคยมีลูกชายคนนี้มาก่อน”“แต่คุณหนู หากข้าออกไปมิได้ แล้วข้าจะกินดื่มสิ่งใดในแต่ละวันเล่า”เจียงซุ่ยฮวนเอ่ยเสียงหนักแน่น “เรื่องนั้นง่ายนัก ข้าจะให้คนอยู่ดูแลท่าน ท่านไม่ต้องเป็นห่วงสิ่งใด เพียงอยู่อย่างสบายใจก็พอ”ลุงเฉินตื้นตันจนน้ำตาคลอ คุกเข่าลงกับพื้น “ในโลกนี้ ยังมีคนดี ๆ เหลืออยู่นัก!”ชุนเถาที่อยู่ข้าง ๆ รีบพยุงไว้แล้วเอ่ยยิ้ม ๆ ว่า “ท่านรีบกินบะหมี่เถิด ถ้ารอนานไปเส้นจะอืดหมดแล้วนะ”“อื้ม ได้!” เขานั่งลงเริ่มกินบะหมี่ด้วยความเ
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 802
ครั้นแล้ว คณะของเจียงซุ่ยฮวนก็พากันกลับโดยสารรถม้าสองคัน ส่วนเจียงอวี่กับจางรั่วรั่วนั่งรถม้าคันเดียวกันคืนนั้น ทั้งสองขี่ม้าตัวเดียวกัน แม้จะใกล้ชิดกันนัก แต่เพียงมองดูทิวทัศน์เบื้องหน้า ฟังเสียงสายลมหวีดหวิวผ่านใบหูก็ไม่รู้สึกอึดอัดแม้ไร้คำพูดทว่าวันนี้เมื่อนั่งอยู่ในรถม้าเงียบสงัด ทั้งสองกลับนั่งห่างกันนัก มีเพียงเสียงลมหายใจของอีกฝ่ายที่ได้ยิน ทำเอาบรรยากาศกระอักกระอ่วนไปชั่วครู่ไม่นานนัก เจียงอวี่ก็เป็นฝ่ายทำลายความเงียบขึ้นก่อน เอ่ยว่า “เจ้ายังอยากเรียนการฝึกม้าอยู่หรือไม่”ดวงตาของจางรั่วรั่วสว่างวาบ รีบขยับเข้ามาใกล้ “อยากสิ!”ครานี้กลับเป็นเจียงอวี่ที่ออกอาการกระอักกระอ่วน ขยับตัวเลี่ยงออกเล็กน้อย “ข้าจะสอนเจ้าสองอย่างง่าย ๆ”เขาเป่าปากเบา ๆ หนึ่งครั้ง “เสียงนี้ไว้ให้ม้ายืนขึ้น”“ฟังดูง่าย” จางรั่วรั่วลองเป่าตาม แต่กลับเป่าไม่ถูกเสียง จึงพูดอย่างห่อเหี่ยวว่า “นึกว่าง่าย แต่เป่ายากจริง ๆ”“ไม่เป็นไร ค่อย ๆ ฝึกไป” เจียงอวี่พูดอย่างอดทน “ตอนข้าเรียนก็ใช้เวลานานกว่าจะทำได้”จางรั่วรั่วเอียงคอเล็กน้อยอย่างสงสัย “เจ้าดูเป็นคนดีคนหนึ่ง เหตุใดแต่ก่อนไม่ดีต่อซุ่ยฮวนนักหรือ”
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 801
เขารับขนมลูกท้อมา ก่อนจะกล่าวว่า “ขอบใจเจ้ามาก”เมื่อแบ่งขนมลูกท้อจนครบถ้วนแล้ว จางรั่วรั่วก็กระพริบตาปริบ ๆ มองไปยังเจียงซุ่ยฮวน “ซุ่ยฮวน เจ้าคือเจ้าของวันเกิด เจ้ากินก่อนเถิด”“อืม” เจียงซุ่ยฮวนมิได้ปฏิเสธ กัดลงไปหนึ่งคำอย่างไม่ลังเลรอยยิ้มที่มุมปากของนางชะงักไปชั่วครู่ แต่ไม่นานก็กลับมาเป็นปกติ พลางกล่าวยิ้มๆ ว่า “อร่อยดี”“จริงหรือ นางทำขนมลูกท้อครั้งแรก จะอร่อยได้ถึงเพียงนั้นเชียวหรือ” ฉู่เฉินเอ่ยอย่างไม่ปักใจเชื่อนักเจียงซุ่ยฮวนยกถ้วยชาขึ้นจิบหนึ่งคำ กล่าวด้วยท่าทางสำรวมว่า “จริง ท่านลองชิมดูก็รู้”“ข้าลองเองก็ได้” ฉู่เฉินหยิบขนมลูกท้อขึ้นมากัดคำใหญ่เขาเคี้ยวไปสองคำ ตาซ้ายเบิกโพลง ตาขวาหรี่ลงทันที สีหน้า...ยากจะพรรณนา“ว้าย! คุณชายฉู่ตาเหล่เสียแล้ว!” หงหลัวอุทานออกมาฉู่เฉินกลืนของในปากลงอย่างยากลำบาก แล้วเอ่ยเสียงตื่นเต้นว่า “อร่อยมาก! ข้าไม่เคยกินขนมอร่อยถึงเพียงนี้มาก่อนเลย!”“พวกเจ้ากินเร็วเข้าเถิด! อร่อยจริงๆ นะ!”เหล่าคนทั้งหลายเห็นเขาแสดงท่าทีเกินจริงเช่นนั้น ต่างก็หยิบขนมขึ้นมากัดคำหนึ่งเว้นเสียแต่เจียงซุ่ยฮวนที่ยังคงดื่มชาอย่างสงบ สีหน้าของคนอื่นล้วนเต็มไ
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 800
เจียงอวี่ถึงกับประหลาดใจ ชี้มาทางตนเองพลางถามว่า “ข้าก็ไปด้วยได้หรือ”เจียงซุ่ยฮวนเปิดสมุดบัญชีพลางพลิกดู พอได้ยินเช่นนั้นก็มิได้เงยหน้าขึ้น ตอบเรียบ ๆ ว่า “หากท่านไม่อยากไปก็ไม่เป็นไร ข้ามิได้บังคับ”“ไป ๆ ๆ !” เจียงอวี่พยักหน้ารัว “ข้าไป!”“ดี เช่นนั้นก็ไปกันเถอะ” เจียงซุ่ยฮวนเก็บสมุดบัญชี ลุกขึ้นหยิบม้วนภาพและกล่องส่งให้ลิ่วลู่ “เจ้าช่วยเอาสองสิ่งนี้ไปไว้บนรถม้าให้ข้าด้วย”“ระวังหน่อย อย่าให้ยับเชียว”พอเห็นนางใส่ใจภาพวาดนี้ถึงเพียงนี้ เจียงอวี่ก็พลันปลาบปลื้มในใจขณะนั้น ไป๋หลีอุ้มเสี่ยวถังหยวนเดินลงมาจากชั้นบน พลางกล่าวอย่างลนลานว่า “คุณหนูน้อยดูเหมือนจะหิว เอากระพรวนยัดใส่ปากเพคะ”เจียงซุ่ยฮวนรับตัวเสี่ยวถังหยวนมาไว้ในอ้อมแขน แล้วสั่งไป๋หลีว่า “ไปตามแม่นมกับยวี่จี๋พวกนั้นมาด้วย เราจะกินข้าวเย็นด้วยกันที่หอเยว่ฟาง”“แล้วก็ช่วยเอาของในรถม้าไปวางไว้บนชั้นหนังสือในห้องหนังสือด้วย”“เพคะ” ไป๋หลีรับคำ ก่อนจะหมุนตัวออกไป จูงรถม้าจากไปเจียงอวี่ลูบจมูกตัวเองอย่างเก้อเขิน เดิมทีเขานึกว่าเจียงซุ่ยฮวนเริ่มเห็นเขาเป็นพี่ชายแล้ว ถึงได้เชิญไปกินข้าวด้วยคาดไม่ถึง แม้แต่พ่อบ้านกับแม่
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 799
เบื้องหน้าของฉู่เฉินคือสาวใช้วัยราวสิบสี่สิบห้าสองคน ใบหน้าผุดผ่องน่ารัก ทั้งคู่สวมอาภรณ์สีชมพูอมส้มสดใสหนึ่งในนั้นกล่าวอย่างไม่พอใจว่า “เจ้าทำหน้าทำตาอะไรเยี่ยงนี้ พวกข้าหน้าตาน่ากลัวนักหรือ”ฉู่เฉินกลืนน้ำลายอย่างยากเย็น เพราะสาวใช้ทั้งสองหาได้น่ากลัวไม่ ที่น่าหวั่นเกรงยิ่งกว่าคือสตรีเบื้องหลังพวกนาง... คือพระสนม "โจวกุ้ยเฟย" ที่เขาไม่ได้พบมานานนั่นเองแม้ทุกครั้งที่เขาออกจากเรือนจะแปลงโฉมเล็กน้อย เพื่อไม่ให้ผู้คนจดจำได้ง่าย แต่ทันทีที่เห็นหน้าของโจวกุ้ยเฟย หัวใจก็เต้นแรงจนไม่อาจควบคุมเขายกมือปิดหน้าครึ่งหนึ่ง พลางพูดตะกุกตะกักว่า “พวกเจ้ามาผิดทางแล้ว ที่นี่มิใช่ร้านหยงเยว่เก๋อ”สาวใช้คนหนึ่งเท้าสะเอว ชี้นิ้วไปยังป้ายเหนือศีรษะเขา “เจ้าคนผู้นี้ช่างไร้ยางอาย! ป้ายก็เขียนอยู่ว่า ‘หรงเยว่เก๋อ’ ยังจะกล้าปฏิเสธอีก!”“เจ้าคิดจะเล่นตลกอันใดกันแน่!”ฉู่เฉินสวนกลับอย่างไม่ยอมแพ้ว่า “ในเมื่อเจ้ารู้แล้ว เหตุใดยังจะถามอีก จงใจหาเรื่องชัด ๆ!”พูดจบ เขาก็คว้าเก้าอี้ตัวเตี้ยนั้นวิ่งปรู๊ดเข้าไปในหอเยว่ฟางทันทีสาวใช้กระทืบเท้าด้วยความโมโห “พระสนมเพคะ! ท่านทรงเห็นหรือไม่เพคะว่าคนผู้นี้ไร้ม
Maaari mong magustuhan
ข้านี่หรือขึ้นชื่อว่าสตรีตัวร้ายแสนอัปลักษณ์
เทียนสื่อ10.5K viewsพลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี
โม่เสียวชี่355.1K viewsยอดหญิงในเงามาร
ฉินอันอัน119.5K viewsสามี ข้าจะเลี้ยงดูท่านเอง
จิ้งจอกสะท้านหม้อไฟ21.6K viewsชายาบำเรอรัก
Lovedee706 viewsกระถางบำเพ็ญเพียรของโม่เหนียง (และรวมเรื่องสั้น)
โหย่วหยวนเชียนหลี่371 viewsวาสนาดอกเหมยงาม
องค์หญิงโนเนม1.9K viewsชาติภพนี้ ข้าขอเป็นภรรยาและมารดาที่ดี
ต้นไม้แห้ง2.3K views
