Mag-log inShare
บทที่ 810
Pinakabagong kabanata
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 816
เพียงพริบตาเดียว เหล่าคนชั่วที่เคยท่าทางดุดันล้วนล้มระเนระนาด ครวญครางด้วยความเจ็บปวดแขกเหรื่อคนอื่นต่างพากันหนีออกจากโรงเตี๊ยมไปหมดแล้ว ภายในโรงเตี๊ยมเหลือเพียงความโกลาหล โต๊ะเก้าอี้ระเนระนาดไร้ระเบียบแม้แต่ขนมเปี๊ยะที่เพิ่งทอดเสร็จใหม่ ๆ ยังกลิ้งกระจายอยู่เต็มพื้นนับสิบชิ้นเสี่ยวเอ้อโผล่หัวออกมาจากหลังแท่นต้อนรับ เศษผักยังติดอยู่บนหน้าผาก ถามอย่างระมัดระวังว่า “คุณหนู โปรดเมตตาเถิด ข้าวของเสียหายปานนี้…”เจียงซุ่ยฮวนหลุบตาลง มองเห็นถุงเงินของพวกอันธพาลที่หล่นเกลื่อนอยู่กับพื้นจากการต่อสู้เมื่อครู่นางหยิบถุงเงินใบหนึ่งขึ้นมาด้วยท่าทีสบายใจ แล้วแย้มยิ้มบางเบา เอ่ยถามเสียงเรียบ “ข้าวของพวกนี้ ใครเป็นคนทุบทำลาย”เสี่ยวเอ้อหัวไว ตอบพลันทันทีว่า “เป็นฝีมือของบุรุษเหล่านี้ขอรับ!”เจียงซุ่ยฮวนถามกลับ “ในเมื่อเป็นพวกเขาทำลาย เช่นนั้นก็ควรให้พวกเขาชดใช้ ใช่หรือไม่”“ถูกแล้วขอรับ!” เสี่ยวเอ้อพยักหน้าอย่างแรงเจียงซุ่ยฮวนโยนถุงเงินให้ “เอาไป”เสี่ยวเอ้อรับถุงเงินมา แล้วรีบนำไปให้เจ้าของโรงเตี๊ยมที่เพิ่งวิ่งหน้าตาตื่นเข้ามาเจ้าของโรงเตี๊ยมเห็นภาพเบื้องหน้า ถึงกับหน้าซีดเผือด ตะโกน
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 815
“ชิ้นละสิบอีแปะ ห้าสิบอีแปะได้หกชิ้น ท่านอยากได้กี่ชิ้นเล่า” แม่ค้าเอ่ยถามพลางนวดแป้ง มือไม่หยุดหน้าไม่เงยราคาแลดูย่อมเยากว่าเมืองหลวงนัก เจียงซุ่ยฮวนล้วงเอาเงินออกมา “ข้าขอเอาหนึ่งตำลึงพอ”แม่ค้าถึงกับเงยหน้าขึ้น “หนึ่งตำลึงได้กว่าร้อยชิ้น ท่านจะซื้อมากถึงเพียงนี้ มีงานที่บ้านหรือ”“ไม่ใช่ ข้าจะเอาไว้เป็นเสบียงระหว่างเดินทาง”“ได้ ข้าจะย่างให้กรอบนอกนุ่มใน เก็บไว้นานก็ยังอร่อย”“ขอบใจมาก ข้าพักอยู่ที่โรงเตี๊ยมข้างๆ เสร็จแล้วร้องเรียกข้าด้วย”เจียงซุ่ยฮวนหันหลังกลับเข้าที่พัก เอ่ยกับลิ่วลู่และพรรคพวกที่ตามมาด้านหลัง “กินแต่ขนมเปี๊ยะคงไม่พออิ่ม พวกเจ้าออกไปหาซื้อของกินอย่างอื่นมาด้วย เผื่อไว้กินระหว่างทาง”“เวลามีจำกัด พวกเราไม่อาจกินอยู่แต่ในโรงเตี๊ยมได้ทุกมื้อ”แม้ในห้องทดลองของนางจะมีของกินมากมาย แต่ไม่อาจหยิบออกมาให้ประจักษ์แก่สายตาผู้คนได้ จำต้องออกไปจัดซื้อไว้บ้างจากนั้น เจียงซุ่ยฮวนก็กลับขึ้นห้อง เข้าไปในห้องทดลองของนางนางหยิบกระถางใบหนึ่งออกมา ใช้ดินที่เพาะขึ้นเองปลูกบัวหิมะลงไป รอให้บานสะพรั่ง ครานั้นก็จะได้นำมาทำเป็นยาครั้นเมื่อท้องฟ้าเปลี่ยนเป็นสีหมึก เจียงซุ่ย
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 814
ไป๋หลีลดเสียงลงพลางกล่าวว่า “เจ้าอย่าเห็นว่าเขากระโดดสูงถึงเพียงนั้น ที่จริงอย่างน้อยต้องพักฟื้นครึ่งเดือนเป็นแน่”“หือ” ปาฟางทำท่าจะอธิบาย แต่ถูกไป๋หลีถลึงตาใส่จึงได้แต่ยิ้มแหยปิดปากเงียบไปจางอิงเอ๋อร์ทำหน้าเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่งพลางเอ่ยว่า “แต่เขาดูแข็งแรงดีนี่นา”“เฮ้อ แข็งนอกอ่อนในเท่านั้นแหละ” ไป๋หลีถอนใจ ใช้นิ้วชี้แตะริมฝีปากพลางว่า “อย่าเอ่ยอีกเลย เอ่ยมากไป เขาอาจลงไม้ลงมือ”ปาฟางได้ฟังดังนั้น ใบหน้าก็แดงก่ำจางอิงเอ๋อร์มองเห็นสีหน้าของปาฟางเข้าก็ตกใจจนรีบปล่อยมือทันทีไป๋หลีเกลี้ยกล่อมว่า “คุณหนู ขึ้นไปเถิด ไปโยนลูกแพรปักอีกคราหนึ่ง ย่อมต้องพบผู้เหมาะสมยิ่งกว่าเป็นแน่”จางอิงเอ๋อร์แทบจะร่ำไห้พลางกล่าวว่า “หาไม่ได้หรอก ข้าอ้วนถึงเพียงนี้ ไม่มีผู้ใดคิดจะรับข้าเป็นภรรยา”“ผู้ใดว่ากัน” ฉู่เฉินขมวดคิ้วเดินเข้ามา พลางกล่าวว่า “ข้าดูออก พื้นฐานเจ้ามิเลว หากผอมลงสักเล็กน้อย พวกที่หมายปองเจ้าคงยาวเหยียดตั้งแต่ถนนตะวันตกจรดถนนตะวันออก”“บังเอิญว่าศิษย์ข้าเป็นหมอ ช่วยเจ้าลดได้ เพียงสองพันตำลึงเท่านั้น เจ้าเห็นว่าอย่างไร”จางอิงเอ๋อร์ได้ฟังก็เกิดความสนใจขึ้น ครั้นได้ยินว่าค่าสม
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 813
ฉู่เฉินตกใจกล่าวว่า “แย่แล้ว ถูกใจข้าเข้าจริง ๆ หรือนี่!”เขาหันซ้ายหันขวาไร้ทางหนี เนื่องด้วยผู้คนล้อมรอบมากมายนัก หลีกเลี่ยงมิได้ จึงยกมือขึ้นป้องศีรษะ “น้ำใจอันดีของคุณหนู ข้ารับไว้แล้ว”“น่าเสียดายที่ข้าเป็นคนหัวโบราณ รับไม่ได้กับวิธีหาคู่ที่แปลกใหม่เช่นนี้ หวังว่าคุณหนูจะเข้าใจ...”ฉู่เฉินยังพูดพล่ามไม่หยุด ทว่าเจียงซุ่ยฮวนตบไหล่เขาเบาๆ “อาจารย์ ท่านเข้าใจผิดแล้ว”“ลูกแพรปักไม่ใช่โยนให้ท่าน”ฉู่เฉินเงยหน้ามอง ลูกแพรปักนั้นกลับถูกปาไปยังปาฟางผู้นั้นปาฟางนั่งอยู่บนรถม้า กอดลูกแพรปักไว้ในอ้อมแขนด้วยสีหน้าสับสนบรรดาชายหนุ่มรอบข้างส่งเสียงทอดถอนใจอย่างเสียดาย หญิงสาวบนชั้นสองหน้าแดงระเรื่อ ถอยหลังไปซ่อนตัวหลังท่านขุนนางจางด้วยความขวยเขินท่านขุนนางจางหัวเราะอย่างแจ่มใส “ดูท่าว่าเชียวเอ๋อร์จะเลือกเรียบร้อยแล้ว”“ทหาร นำตัวว่าที่ลูกเขยของข้าขึ้นมา”ปาฟางตกใจสุดขีด เหวี่ยงลูกแพรปักออกไป “ข้าไม่ใช่เขยพวกเจ้า!”ทว่าคนที่ท่านขุนนางจางส่งมาไม่ฟังคำพูดเขา ปลอบว่า “คุณชาย ตามเราขึ้นไปเถิด คุณหนูรออยู่นานแล้ว”“ข้าไม่ไป!” ปาฟางวิ่งไปขอความช่วยเหลือจากเจียงซุ่ยฮวน “นายหญิง ช่วยกระหม
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 812
เจียงซุ่ยฮวนได้เอ่ยเสียง "อ้อ" เบาๆ จากนั้นหลับตาลงเพื่อหยุดพักผ่อนต่อครึ่งชั่วยามต่อมา รถม้าหยุดลง ลิ่วลู่ได้ส่งเสียงเรียกจากข้างนอกว่า "ถึงโรงเตี๊ยมแล้ว!"ผู้คนบนรถม้าทั้งสองคันทยอยลงมาทีละคน เจียงซุ่ยฮวนเงยหน้ามองโรงเตี๊ยมเบื้องหน้า แม้จะมิหรูหราเลิศเลอเช่นหอเยว่ฟาง หากก็นับว่ายังพอไปวัดไปวาได้ประชาชนโดยรอบเดินกันขวักไขว่ เมื่อเทียบกับพวกเขาหลายคนแล้ว ชุดผ้าของชาวบ้านเหล่านี้เรียบง่ายกว่ามากชาวบ้านเหล่านี้ไม่แปลกใจที่เห็นพวกเขา คล้ายกับชินตา เพราะคงเคยเห็นพวกผู้คนจากเมืองหลวงมาแล้วมากมายเจียงซุ่ยฮวนก้าวเข้าสู่โรงเตี๊ยม เสี่ยวเอ้อรีบเข้ามาถามว่า "ทุกท่านจะรับประทานอาหาร หรือพำนักค้างคืนขอรับ""รับประทานอาหาร" เจียงซุ่ยฮวนกล่าว พลางสอดส่ายสายตามองโดยรอบ สถานที่แห่งนี้ค่อนข้างครึกครื้น อาหารก็น่าจะรสชาติไม่เลวเสี่ยวเอ้อรับคำ แล้วแจ้งให้พวกเขานั่งลง เจียงซุ่ยฮวนกล่าวว่า "ข้าขอสั่งอาหารแนะนำของพวกเจ้าก็แล้วกัน""ได้ขอรับ!" เสี่ยวเอ้อรับคำแล้วรีบวิ่งไปหลังครัวทันทีครู่หนึ่งต่อมา เสี่ยวเอ้อหิ้วถาดอาหารมาวางบนโต๊ะ "มีหมูกรอบหนึ่งจาน กงเป่าจีติง..."อาหารทั้งหมดสิบจานพอดีสำหร
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 811
เถี่ยหนิวชี้ไปที่เจียงซุ่ยฮวน “คุณหนู ให้ทอง พวกเรา”หญิงชราตบศีรษะตนเองเบา ๆ “โถ่เอ๋ย ความจำเจ้ากรรม ดันลืมแม้แต่ผู้มีพระคุณที่ช่วยชีวิตไว้เสียได้!”นางจับมือเจียงซุ่ยฮวนแน่น น้ำเสียงสั่นเครือ “คุณหนู เป็นเพราะท่าน พวกเราจึงได้มีที่อยู่กว้างขวางอบอุ่นเช่นนี้”ดูท่าหญิงชราผู้นี้กับเถี่ยหนิวจะเป็นขอทานในวัดร้างมาก่อนเช่นเดียวกัน“ไม่เป็นไร” เจียงซุ่ยฮวนลูบหลังมือนางเบา ๆ “เจ้ากำลังตามหาถังซาซาอยู่ใช่หรือไม่”หญิงชราเบิกตากว้าง “ท่านรู้ได้อย่างไร”เจียงซุ่ยฮวนเล่าเรื่องเมื่อครู่ให้ฟัง ก่อนกล่าวว่า “พวกเขาคงใกล้กลับมาแล้ว”หญิงชราถอนใจ “แท้จริงแล้วซาซาเป็นบุตรหลานตระกูลใหญ่ ข้าเป็นเพียงแม่นมของนางเท่านั้น”“เมื่อเจ็ดปีก่อน คุณชายและฮูหยินนำครอบครัวย้ายไปยังเมืองหลวง กลับประสบภัยพิบัติระหว่างทาง ข้าอุ้มซาซาที่เพิ่งลืมตาดูโลกได้ไม่นาน ผลสุดท้ายกลับพลัดพรากจากคุณชายและฮูหยินไป”“ข้าเร่ร่อนขอทานจนพาซาซามาถึงเมืองหลวงได้ ทว่าไม่อาจตามหาคุณชายและฮูหยินพบเลย เวลาผ่านไปเจ็ดปีเต็มแล้ว”เจียงซุ่ยฮวนนึกถึงเสี่ยวถังหยวน พลันรู้สึกสะท้อนใจ ถามขึ้นว่า “บ้านเกิดของพวกเจ้าคือที่ใด ข้าจะให้คนช่ว
Maaari mong magustuhan
หวนคืนอีกครา ไม่ขอเป็นพระชายาที่โง่เขลา Ver.01
ชาไทยเย็น17.6K viewsจวนร้างแห่งนี้มีสตรีถูกทิ้ง
ป่าดอกท้อ30.8K viewsหลินซือเยว่ผู้นี้มีสามชะตาในคราเดียว
หิมะที่ปลิดปลิว10.7K viewsครูสาวข้ามมิติกับท่านอ๋องปากแข็ง
ชาไทยเย็น11.0K viewsเซ็ตนิยายอีโรติก หอรักเร้นสวาท
อักษรามณี230 viewsจอมยุทธ์สวรรค์: เล่ม 1 บทแรกแห่งวิญญาณ
ก้องภูผา วรารินทร์344 viewsภาพวาดลิขิตรัก
SnailW6.2K viewsท่านแม่ทัพ เอ็นดูข้าสักนิดได้หรือไม่
ฉู่เฉียว3.5K views
