บทที่ 8

[ติ๊ง!]

[ตรวจพบว่ารับเทพธิดาเข้ามาสำเร็จ 1 คน เริ่มสุ่มปลดล็อกทรัพยากร 1 อย่าง...]

[ติ๊ง! ปลดล็อกสำเร็จ ยินดีด้วยคุณปลดล็อกทรัพยากร : ไก่ย่างสดใหม่จากเตา!]

[ไก่ย่าง+1 เก็บไว้ในพื้นที่ระบบแล้ว]

[ไก่ย่าง+1 เก็บไว้ในพื้นที่ระบบแล้ว]

[ไก่ย่าง...]

เสิ่นอี้โอบสวีหว่านถิงที่ร่างเปลือยเปล่า เมื่อได้ยินรางวัลที่ระบบปลดล็อก ดวงตาก็เป็นประกาย

ไก่ย่าง!

เนื้อไก่!

ตอนนี้มีของกินแล้ว ทั้งยังเป็นเนื้ออีกด้วย!

สบายแล้ว!

ในพื้นที่ระบบ เวลากับพื้นที่ล้วนหยุดนิ่ง หมายความว่าไม่จำเป็นต้องกังวลปัญหาอาหารเน่าเสีย

สุดยอด!

เวลาผ่านไปครู่หนึ่ง ในพื้นที่ก็มีไก่อย่างหลายสิบตัวแล้ว

นอกจากนี้ยังเพิ่มขึ้นไม่หยุด!

อีกด้านหนึ่ง น้ำแร่ก็ยังเพิ่มขึ้นไม่หยุดเช่นกัน

เสิ่นอี้ดันสวีหว่านถิงออก ลุกร่างเปลือยเปล่าขึ้นมานั่ง หยิบไก่ย่างตัวหนึ่งออกมาจากในพื้นที่ เตรียมกินตรงนั้น

หลายวันมานี้ไม่ได้กินเนื้อ ทั้งยังต้องกินอย่างประหยัด จนเบื่อจะแย่แล้ว

กอปรกับเมื่อครู่ผ่านศึกหนักมา หลุดพ้นจากการเป็นผู้ชายบริสุทธิ์ ถึงเวลาให้รางวัลตัวเองสักหน่อยแล้ว!

“ซี้ด ยังร้อนอยู่เลย เป็นไก่ย่างสดใหม่จากเตาจริง ๆ!”

เสิ่นอี้วางไก่ย่างบนโต๊ะ กลิ่นหอมกระจายไปทั่วห้องอย่างรวดเร็ว

สวีหว่านถิงที่กำลังแกล้งหลับลืมตาขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้ เห็นไก่ย่างสีเหลืองทองทั้งตัว ก็อดไม่ได้ที่จะกลืนน้ำลาย

นี่ก็เป็นพลังพิเศษของเสิ่นอี้เหรอ?

สุดยอดมาก!

คิดไม่ถึงว่าจะสามารถเสกเนื้อไก่ได้จริง ๆ!

ทั้งยังร้อนอยู่ด้วย!

พลังพิเศษนี้จะน่าอัศจรรย์เกินไปแล้ว!!

“กินไหม?”

เสิ่นอี้ฉีกน่องไก่ร้อน ๆ น่องหนึ่ง ส่งให้สวีหว่านถิง

“ขอบคุณ!” สวีหว่านถิงรีบลุกขึ้นมา เป็นเพราะลุกแรงเกินไป จนดึงแผล ทำให้รู้สึกเจ็บเล็กน้อย

แต่ความเจ็บเล็กน้อยนี้ เทียบไม่ได้กับของอร่อยตรงหน้า!

หลายวันมานี้เธอกินแต่ขนม ทั้งยังไม่อิ่มด้วย จึงคิดถึงรสชาติของอาหารร้อน ๆ มาก

“หอมจัง...รสชาตินี้ไม่ได้แย่ไปกว่าที่ฉันเคยกินในร้านอาหารห้าดาวเลย!” สวีหว่านถิงเคี้ยวเนื้อไก่คำเล็ก ก็อดไม่ได้ที่จะอุทานออกมา

ไม่ใช่การพูดเกินจริง หรือเป็นเพราะเธอหิวเกินไป แต่รสชาติของไก่ย่างนี้อร่อยมากจริง ๆ!

เนื้อไก่กรอบนอกนุ่มใน ทั้งยังมีน้ำมันนิดหน่อย กัดลงไปแล้ว อร่อยมาก!

เสิ่นอี้ก็ก้มหน้าก้มตากิน

รสชาติยอดเยี่ยมมากจริง ๆ!

ส่วนทำไมถึงให้น่องไก่เพียงน่องเดียวแก่สวีหว่านถิง ไม่ใช่เพราะขี้เหนียว แต่เป็นเพราะเขาเข้าใจอย่างลึกซึ้งว่า ไม่ควรป้อนอาหารให้คนจนอิ่มเกินไป

โดยเฉพาะสวีหว่านถิงที่เพิ่งประนีประนอมกันไปไม่นาน หากเสิ่นอี้เอาใจเธอให้กินดื่มเยอะ ๆ จัดหาเสบียงให้ไม่จำกัด ไม่แน่ผู้หญิงคนนี้จะเกิดความคิดเหลวไหลขึ้นมาอีก

ยิ่งไปกว่านั้น

สวีหว่านถิงเป็นผู้หญิงที่ผอมคนหนึ่ง กินได้ไม่เยอะขนาดนั้น

ด้วยเหตุนี้

เสิ่นอี้จึงกินไก่ย่างกว่าครึ่งคนเดียวจนหมด ส่วนสวีหว่านถิงก็กินแค่น่องไก่น่องหนึ่ง

หลังเธอกินน่องไก่เสร็จ ก็มองกระดูกบนโต๊ะที่เสิ่นอี้กินไม่เกลี้ยง

“ถ้าเธออยากกิน ก็ไปกินเถอะ” เสิ่นอี้ใช่น้ำแร่ล้างน้ำมันบนมือ พลางพูดอย่างไม่ใส่ใจ

“ขอบคุณ!”

เมื่อได้รับคำสั่ง สวีหว่านถิงก็รีบพลิกหากระดูกตรงหน้าทันที หยิบเอากระดูกที่ยังกินไม่เกลี้ยงขึ้นมาแทะ

ดูเหมือนลังเลเพียงครู่เดียว เธอก็ทิ้งความรักสะอาดไป

เมื่อก่อน สวีหว่านถิงซึ่งเป็นคุณหนูใหญ่อย่าว่าแต่กินกระดูกที่คนอื่นเคยแทะเลย แม้แต่อาหารที่คนอื่นแค่เคยคีบแล้ว เธอก็รังเกียจหมด

แต่ตอนนี้

อร่อยมาก!

เสิ่นอี้ยิ้ม และยืดตัวบิดขี้เกียจ

กินดื่มจนพอแล้ว รู้สึกสบายมาก!

เป็นอย่างที่คิดเลย ต้องปลดล็อกทรัพยากรใหม่จึงจะสามารถใช้ชีวิตอย่างมีความสุขในวันสิ้นโลกได้!

คิดมาถึงตรงนี้ เสิ่นอี้ก็หยิบโทรศัพท์ ดูผู้หญิงอีกคนหนึ่งที่ตรงตามมาตรฐานของระบบ โจวหว่านเอ๋อร์

ยัยแอ๊บแบ๊วคนนี้เจ้าแผนการกว่าสวีหว่านถิง

ไม่ง่ายที่จะหลอกเธอมา

แต่ว่า

หลังจากเธอขาดน้ำขาดอาหาร จะต้องมาขอประนีประนอมด้วยแน่นอน!

เทียบกับการอดตายหรือหิวตายแล้ว เชื่อว่าคนส่วนใหญ่ย่อมเลือกวิธีประนีประนอม

คิดมาถึงตรงนี้ เสิ่นอี้ก็เหลือบมองคำขอเป็นเพื่อนเรียงเป็นแถว และเริ่มไล่รับทีละคน

แม้การกระทำแบบนี้จะเหมือนการงมเข็มในมหาสมุทร แต่ต่อให้ใน 100 คน หรือแม้แต่ใน 1,000 คนจะตรงตามมาตรฐานของระบบแค่ 1 คน นั่นก็พอแล้ว!

ถึงอย่างไรตัวเองก็ว่างไม่มีอะไรทำ ไม่สู้โพสต์หว่านแหไปจะดีกว่า

ขณะที่ลูบคลำขาเรียวของสวีหว่านถิง เสิ่นอี้ก็ตอบกลับข้อความของเพื่อนที่ตนเพิ่งเพิ่มเข้ามา

สวีหว่านถิงแม้จะอายเล็กน้อย แต่ก็คิดว่าทั้ง 2 คนล้วนทำแบบนั้นไปแล้ว ก็ไม่ได้สนใจอีก

ตรงกันข้าม ก้นบึ้งในใจเธอยังรู้สึกมีความสุขเล็กน้อย

เสิ่นอี้ชอบเธอ ชอบขาของเธอ งั้นในอนาคตก็จะไม่ทอดทิ้งเธอ เธอก็จะไม่ต้องกังวลเรื่องดื่มกิน มีชีวิตมั่นคงในวันสิ้นโลก!

คิดมาถึงตรงนี้ สวีหว่านถิงก็ถึงขั้นเป็นฝ่ายปรับท่าทาง เพื่อให้เสิ่นอี้เคลื่อนไหวสะดวกกว่าเดิม

“หืม?”

เสิ่นอี้ไม่รู้เห็นข้อความอะไร จู่ ๆ ก็ดึงมือกลับ สีหน้าเคร่งเครียด มือทั้ง 2 ข้างเริ่มพิมพ์อย่างรวดเร็ว

“เกิดอะไรขึ้นเหรอ?”

สวีหว่านถิงเข้ามาใกล้ด้วยความสงสัย

“ไปใส่เสื้อผ้าดี ๆ” เสิ่นอี้เงยหน้ามาบอก

แน่นอนว่า คำพูดนี้แค่เพราะไม่อยากให้สวีหว่านถิงเห็นข้อความ

“อ้อ” สวีหว่านถิงไม่ได้โง่ จึงไม่คิดจะไปดูโทรศัพท์ของเสิ่นอี้อีก

แม้ในใจจะรู้สึกไม่สบายใจเล็กน้อย แต่เธอก็รู้ว่าตัวเองมีแต่ต้องเชื่อฟังอย่างรู้ความ จึงจะไม่ถูกเสิ่นอี้ทิ้ง

ไม่เช่นนั้นหากทำให้เสิ่นอี้โกรธ จนตัวเองถูกไล่ออกไปอีก อาจจะไม่ได้กลับมาแล้วจริง ๆ!

ถึงอย่างไร เธอก็ไม่มีแต้มต่อสุดท้ายแล้ว

ตอนนี้หากอยากถูกเสิ่นอี้ให้ความสำคัญ ก็ทำได้เพียงเริ่มจากมุมอื่นเท่านั้น

ตัวอย่างเช่น ตนต้องรู้ความมากขึ้น และเชื่อฟังมากขึ้น!

ปรนนิบัติเสิ่นอี้ให้ดี ทำให้เขาไล่ตนไปไม่ลง!

สวีหว่านถิงแอบคิด

ทางด้านเสิ่นอี้ ท่าทางที่ดูหน้าจอยังคงจริงจัง บางครั้งก็พิมพ์ข้อความส่งไปอย่างรวดเร็ว เหมือนกำลังคุยเรื่องสำคัญมากบางอย่างกับคนที่สำคัญมาก

เป็นเรื่องที่สำคัญมากจริง ๆ!

เพราะว่า นี่เป็นการสนทนาว่าปลุกพลังพิเศษได้อย่างไร!

หรือพูดถึง เรื่องที่ทำอย่างไรจึงจะได้รับพลังพิเศษ!

เสิ่นอี้สาขาภาษาต่างประเทศ : “ฉันให้น้ำและอาหารแก่นายได้ แค่นายจะรับรองได้ยังไงว่าที่นายพูดเป็นความจริง?”

หม่าเทียนหมิงสาขาพลศึกษา : “ฉันกับจ้าวเทาอยู่หอพักเดียวกัน ขั้นตอนทั้งหมดที่ทำให้เขาได้รับพลังพิเศษฉันล้วนเห็นทั้งหมด ฉันรับรองได้เลยว่าเป็นความจริง!”

หม่าเทียนหมิงสาขาพลศึกษา : “แต่ว่า นายต้องให้น้ำกับของกินฉันก่อน ฉันถึงจะบอกนายว่าจะได้รับพลังพิเศษยังไง!”

เสิ่นอี้มีท่าทางเคร่งขรึม

วิธีได้รับพลังพิเศษ!

ถ้าหม่าเทียนหมิงคนนี้ไม่ได้โกหกตน งั้นจากคำพูดของเขา ดูเหมือนจะสามารถพิสูจน์ได้ว่าพลังพิเศษไม่ได้ถูกปลุกขึ้นมาเองตามธรรมชาติ แต่ต้องผ่านวิธีการบางอย่าง หรือได้รับจากบางสิ่ง

ถ้าเป็นแบบนี้จริง นั่นก็พิสูจน์ได้ว่าตนก็มีโอกาสได้รับพลังพิเศษเหมือนกัน!

นี่เป็นสาเหตุที่เสิ่นอี้ตื่นเต้น!!

นี่ยังเป็นสาเหตุที่เขาไม่ให้สวีหว่านถิงดูโทรศัพท์ด้วย!

ขอเพียงมีพลังพิเศษ กอปรกับระบบทรัพยากรไร้ขีดจำกัดของตน วันสิ้นโลกก็จะกลายเป็นระดับความยากที่ง่ายมา!?

ข่มกลั้นความตื่นเต้นในใจ เสิ่นอี้ครุ่นคิด จากนั้นก็หยิบขวดน้ำแร่ไม่กี่ขวดออกมา ถ่ายรูป ส่งข้อความไปหาหม่าเทียนหมิง

เสิ่นอี้สาขาภาษาต่างประเทศ : “น้ำแร่ที่ยังไม่ได้เปิด ไม่ปนเปื้อนแน่นอน ขอเพียงข้อมูลของนายถูกต้อง น้ำ 3 ขวดนี้ฉันให้นายหมดเลย!”

ในขณะเดียวกัน

อีกด้านหนึ่งของหน้าจอ

ชายหนุ่มร่างกำยำคนหนึ่ง เห็นภาพน้ำแร่ ก็กลืนน้ำลาย หลังจากนั้นก็เงยหน้ามองพวกนักศึกษา 2-3 คนที่อยู่ไกล ๆ แอบยกโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายรูป ก่อนจะแตะหน้าจอ และเริ่มพิมพ์อย่างรวดเร็ว