Share

ตอนที่ 5

last update Last Updated: 2024-11-04 10:47:15

มื้ออาหารค่ำของวันต่อมา อันนาก็ร่วมมือกับเพื่อนสนิทอย่างรัชนกทำตามแผนการที่วางเอาไว้ นั่นก็คือการใส่ยาปลุกเซ็กซ์ในเครื่องดื่มของแม็กซิมัส

“แกแน่ใจนะนังนกว่ายาที่แกไปซื้อมาเนี่ยมันจะได้ผล”

“แน่ใจสิยะ ไอ้คนขายมันบอกว่าเอาทั้งคืนไม่มีเหนื่อย แกเตรียมเมื่อยขาได้เลยนังอัน”

อันนาระบายยิ้มอย่างพึงพอใจ ดวงตาเป็นประกายวาววับเมื่อสิ่งที่หวังกำลังจะเป็นจริง

“คราวนี้แหละฉันต้องท้องแน่ๆ แล้วพี่แม็กก็จะต้องรีบแต่งงานกับฉันโดยเร็ว”

รัชนกมองหน้าเพื่อนซี้แล้วส่ายศีรษะไปมา “นี่ถ้าฉันเป็นแกนะ ฉันจะไม่ทำแบบนี้ให้ยุ่งยากหรอก ฉันจะรอให้พี่แม็กพร้อมและขอแต่งงานด้วยตัวเอง ภูมิใจกว่าเยอะ”

“ก็ฉันรอไม่ได้ ฉันไม่อยากอยู่ที่บ้านนรกหลังนี้ต่อแม้แต่วินาทีเดียว อ้อ และอีกเหตุผลหนึ่งที่สำคัญก็คือ มีผู้หญิงจ้องจะงาบ

พี่แม็กของฉันเยอะเกินไป ฉันระแวง”

“ก็ตามใจแก นั่นเสียงรถพี่แม็กหรือเปล่า”

รัชนกพยักพเยิดหน้า

อันนารีบวิ่งไปเกาะขอบหน้าต่างมอง และก็พบว่ารถสปอร์ตคันหรูของแฟนหนุ่มแล่นเข้ามาจอดที่หน้าบ้านแล้ว

“ใช่ พี่แม็กมาแล้ว” น้ำเสียงของอันนาเต็มไปด้วยความตื่นเต้น“เดี๋ยวแกไปไล่คนใช้ให้กลับที่พักให้หมดเลยนะ จากนั้นแกก็รีบกลับไป ฉันอยากอยู่กับพี่แม็กตามลำพัง”

“ยะ” รัชนกกระแทกเสียงใส่อย่างหมั่นไส้ ก่อนจะถามขึ้นเมื่อนึกขึ้นได้ “แต่ในบ้านนี้ก็ยังเหลือลูกพี่ลูกน้องของแกอีกคนไม่ใช่เหรอ ชื่ออะไรนะ” รัชนกพยายามนึก แต่ยังไม่ทันนึกออก อันนาก็พูดแทรกขึ้นเสียก่อน

“แกหมายถึงนังปั้นหยาน่ะเหรอ”

“ใช่ๆ”

“นังนั่นมันไม่กล้ามาวุ่นวายอะไรกับฉันหรอก ยิ่งคุณย่าไม่อยู่ด้วยแบบนี้ มันก็ยิ่งไม่มีฤทธิ์มีเดช”

“โอเค งั้นฉันจะจัดการพวกคนใช้ให้ ส่วนแกก็ทำให้สำเร็จก็แล้วกัน อ้อ แล้วพรุ่งนี้อย่าลืมมาเล่าให้ฟังบ้างนะว่าถูกเอาท่าไหนบ้าง” รัชนกหัวเราะคิกคัก

“ได้สิ แล้วแกจะต้องอิจฉาฉัน นังนก” อันนาเชิดหน้าสูงและยิ้มกริ่ม ก่อนจะรีบตัดบท “แกไปได้แล้ว ฉันจะออกไปรับหน้าพี่แม็กก่อน เดี๋ยวโดนสงสัยเอา”

“โอเค โชคดีนะยะ”

อันนารอจนร่างของรัชนกลับสายตาไปแล้ว จึงรีบวิ่งออกไปรับหน้า

“พี่แม็กมาเร็วจังค่ะ”

“เพราะพี่นัดกับอันไง พี่ก็เลยต้องรีบมา”

แม็กซิมัสระบายยิ้มบางๆ ขณะเดินเข้ามาหยุดตรงหน้าของอันนา แล้วก้มลงจูบปากอิ่ม อันนารีบจูบตอบด้วยจริตจะก้านเอาอกเอาใจ จนชายหนุ่มครางออกมา

“จูบเก่งขึ้นทุกวันเลยนะแฟนพี่คนนี้น่ะ”

“แหม ก็พี่แม็กสอนอันเองนี่คะ”

แม็กซิมัสยกมือขึ้นยีเส้นผมนุ่มของอันนา ก่อนจะเดินเคียงข้างกับหล่อนเข้ามาในบ้าน

“ว่าแต่วันนี้ทำไมบ้านดูเงียบๆ ล่ะครับ ไม่เห็นใครสักคนเลย”

“อ๋อ คุณย่าไปถือศีลต่างจังหวัดน่ะค่ะ กลับพรุ่งนี้เช้า”

“ครับ” แม็กซิมัสผงกศีรษะตอบรับ

“ส่วนคนใช้ก็ลาป่วยบ้าง ลาหยุดบ้างน่ะค่ะ แต่อันไม่ได้สนใจอะไร เพราะปกติอันทำอะไรเองเสมอค่ะ”

แม็กซิมัสมองอันนาอย่างชื่นชม “พี่ชอบนะที่อันเป็นผู้หญิงง่ายๆ มองโลกในแง่บวกแบบนี้”

“อันก็เป็นอย่างนี้มาตั้งแต่เด็กแล้วล่ะค่ะ แต่ก็ขอบคุณนะคะที่ชอบตัวตนของอัน”

“ไม่มีผู้ชายคนไหนไม่ชอบผู้หญิงจิตใจดีหรอกครับ”

แม็กซิมัสดึงมือเล็กของอันนาขึ้นมาจูบแผ่วเบา

“พี่รักอันนะครับ”

“อันก็รักพี่แม็กค่ะ”

อันนาแสดงทีท่าสาวน้อยไร้เดียงสาที่ขวยเขินแฟนหนุ่มได้อย่างแนบเนียนนัก

“เอ่อ... อันว่าเราไปที่โต๊ะอาหารกันดีกว่าค่ะ อันตั้งโต๊ะรอพี่แม็กเอาไว้แล้ว”

“ครับ”

แม็กซิมัสเดินเคียงข้างอันนามาหยุดที่โต๊ะอาหารไม้ บนโต๊ะมีอาหารหน้าตาน่ารับประทานอยู่มากมาย ทั้งอาหารคาว อาหารหวาน ผลไม้ที่ผ่านการแกะสลักมาอย่างประณีต ขนมไทยชิ้นเล็กๆ หน้าตาสะสวย รวมไปถึงเครื่องดื่มที่เป็นไวน์ชั้นดี

“นี่เรากินกันสองคนหรือเปล่าครับ”

“ใช่ค่ะ แค่เราสองคน”

อันนาช้อนตาขึ้นมองแม็กซิมัสอย่างหวานฉ่ำ ขณะวางมือลงบนแผงอกกว้างและลูบไล้ไปมา

แม็กซิมัสอมยิ้ม ก่อนจะกุมมือเล็กที่ซุกซนอยู่บนหน้าอกของตนเองเอาไว้ และกระซิบเสียงแปร่งพร่า

“ยั่วกันแบบนี้ เดี๋ยวพี่ก็ไม่ได้กินอาหารหรอกครับ”

“ไม่ได้กินอาหาร แล้วพี่แม็กจะกินอะไรล่ะคะ”

“หึ...” เขาหัวเราะหึหึ “ก็กินคนทำอาหารให้พี่กินแทนยังไงล่ะ”

อันนาช้อนตาขึ้นมองเขา และเผยอปากออกจากกันแสดงท่าทางเชิญชวน

“ไม่เชื่อหรอกค่ะ ครั้งสุดท้ายที่เรามีอะไรกัน สามเดือนก่อนนู่นแน่ะ”

แม็กซิมัสหัวเราะเบาๆ กับคำตัดพ้อของคนตัวเล็ก

“พี่งานยุ่งนี่ครับ แล้วอีกอย่าง เราก็ยังไม่ได้แต่งงานกัน พี่ไม่อยากให้เกิดเรื่องความผิดพลาดขึ้น”

“แหม พี่แม็กทั้งใส่ถุง ทั้งให้อันกินยาคุม ไม่มีทางท้องหรอกค่ะ”

แม็กซิมัสระบายยิ้มน้อยๆ ก่อนจะดันร่างเล็กออกห่าง พร้อมกับเลื่อนเก้าอี้ให้อันนานั่ง โดยที่ตัวเองก็หย่อนกายลงนั่งบนเก้าอี้ตัวตรงกันข้ามกับหญิงสาว

“น้องอันทำอาหารเองหมดนี่เลยหรือครับ”

“อ้อ... ใช่ค่ะ อันทำเองหมดเลย”

อันนาโกหกออกไป เพราะความจริงแล้ว อาหารทุกอย่างบนโต๊ะหล่อนขอร้องให้ปั้นหยาทำให้ทั้งหมด แม้กระทั่งจัดโต๊ะอาหาร หล่อนก็ไม่ได้มีส่วนร่วมเลยแม้แต่น้อย

“พี่แม็กลองชิมนะคะ ไม่รู้จะถูกปากทุกจานไหม”

“ต้องถูกปากพี่สิครับ”

แล้วแม็กซิมัสก็ตักอาหารจานแรกใส่ปาก พร้อมกับเอ่ยชมออกมาทันที

“อร่อยมากเลยครับ ฝีมือน้องอันนี่ อร่อยกว่ารสมือของเชฟในภัตตาคารดังๆ ที่พี่เคยไปกินอีก”

“จริงเหรอคะพี่แม็ก”

“จริงสิครับ น้องอันเป็นผู้หญิงที่น่าอัศจรรย์จริงๆ ครับ”

แม็กซิมัสเต็มไปด้วยความชื่นชมในตัวของคนรักสาว

“ถ้าอร่อย พี่แม็กต้องทานเยอะๆ นะคะ”

“แน่นอนครับ”

แม็กซิมัสตักอาหารหน้าตาดีแถมรสชาติยังแสนอร่อยใส่ปากคำแล้วคำเล่า โดยมีสายตาของอันนามองตลอดเวลา

“เอ่อ... พี่แม็กคะ ชนแก้วกันหน่อยสิคะ”

“ได้สิครับ”

แม็กซิมัสหยิบแก้วไวน์แดงที่ถูกรินรอเอาไว้ก่อนหน้าแล้วขึ้นมาชนกับแก้วของอันนา

“แด่ความรักของเราค่ะพี่แม็ก”

“ครับ แด่ความรักของเรา”

แม็กซิมัสดื่มไวน์แดงท่ามกลางการคะยั้นคะยอของอันนาที่นั่งมองด้วยรอยยิ้ม

“ดื่มให้หมดแก้วเลยนะคะพี่แม็ก”

และแม็กซิมัสก็ดื่มจนหมดแก้วอย่างที่อันนาต้องการ

อันนาลอบยิ้มอย่างพึงพอใจ เมื่อแม็กซิมัสดื่มไวน์ผสมยาปลุกเซ็กซ์ชนิดรุนแรงไปหมดแล้ว

“ไวน์รสชาติดีมากเลยนะครับ”

“อ๋อ ค่ะ... อันดีใจที่พี่แม็กชอบนะคะ มาค่ะ เดี๋ยวอันรินไวน์ให้อีก”

“ขอบคุณครับ”

สองหนุ่มสาวนั่งดินเนอร์กันท่ามกลางแสงเทียนอย่างโรแมนติก ภายในห้องอาหารมีแต่รอยยิ้มและเสียงหัวเราะที่เต็มไปด้วยความสุข

ปั้นหยาที่ยืนอยู่ด้านนอกห้องอาหารค่อยๆ ก้าวเดินห่างออกมาทั้งน้ำตา และก็อวยพรให้พวกเขามีความสุข

หลังมือเล็กยกขึ้นป้ายน้ำตาที่ไหลออกมานองพวงแก้มทิ้ง ก่อนจะกัดฟันเดินหนีกลับเข้าไปยังห้องนอน และซ่อนตัวอยู่ในนั้นตามคำสั่งของอันนา

อันนามองใบหน้าหล่อเหลาของแม็กซิมัสที่กำลังแดงจัดด้วยความพึงพอใจ ท่าทางกระสับกระส่ายที่ชายหนุ่มแสดงออกมานั้น ทำให้หล่อนรู้ดีว่ายาปลุกเซ็กซ์เริ่มออกฤทธิ์แล้ว

“พี่แม็กเป็นอะไรหรือเปล่าคะ หน้าแดงจังเลยค่ะ”

แม็กซิมัสสบตากับอันนา เขาพยายามสะกดกลั้นความร้อนรุ่มภายในกายหนุ่มเอาไว้อย่างสุดกำลัง

เขาไม่เข้าใจเลยว่าทำไม ณ ขณะนี้ ร่างกายของเขาถึงได้รู้สึกเหมือนถูกตัวตัณหาร้ายกาจครอบงำ ทั้งๆ ที่เขาตั้งใจแล้วว่าจะไม่หลับนอนกับอันนาอีก จนกว่าจะแต่งงานกัน

“พี่รู้สึกร้อนมากๆ”

“งั้นอันพาขึ้นไปอาบน้ำนะคะ”

แม็กซิมัสอยากปฏิเสธ แต่ดูเหมือนว่าการอาบน้ำจะเป็นวิธีเดียวที่จะทำให้ร่างกายของเขาเย็นลง

“ครับ”

อันนาแทบซ่อนรอยยิ้มตื่นเต้นดีใจเอาไว้ไม่มิด หล่อนขยับตัวลุกขึ้นยืน และเดินไปหยุดใกล้ร่างกำยำที่ลุกขึ้นยืนแล้วเช่นเดียวกัน พร้อมกับจงใจเอาเต้านมเบียดกับท่อนแขนล่ำสัน

แม็กซิมัสร้อนฉ่าจนแทบเป็นบ้า เขาขยับออกห่างร่างของอันนาทันที

“พี่อยากอาบน้ำ น้องอันรีบพาพี่ไปเถอะ”

“ได้สิคะ”

อันนาเดินนำหน้าแม็กซิมัสตรงไปยังห้องนอนของตนเอง ระหว่างทางก็อดที่จะหันไปมองผู้ชายตัวโตที่หน้าแดงจัดไม่ได้ 

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • วิวาห์ชัง   ตอนอวสาน

    คนตัวเล็กแก้มแดงระเรื่อ ขณะค่อยๆ กดสะโพกผายลงให้กลืนกินความเป็นชายที่ชูชันรอคอย“อ๊ะ... อ๊า... อา... อา...”“โอ้ววว... อืมมมม แน่นมาก อืม”ใบหน้าหล่อจัดของแม็กซิมัสบิดเบี้ยวด้วยความเสียวกระสัน เมื่อความเป็นชายถูกกลีบสาวอ่อนนุ่มโอบกระชับแน่นหนาเอาไว้ในทุกทิศทาง“หยา... ปั้นหยา... ยอดรัก... ได้โปรดขยับ... ได้โปรดเถอะ โอ้ววว พระเจ้า... โอ้ววว...”ปั้นหยาทำตามคำขอร้องหอบกระเส่าของแม็กซิมัสอย่างว่านอนสอนง่าย หล่อนบดบั้นท้ายกับความเป็นชายหนักๆ ด้วยจังหวะเร้าใจ ก่อนจะขยับขึ้นลงถี่ระรัว ตามความร้อนฉ่าของไฟสวาทที่ลุกโหมอยู่ภายในกาย“อ๊า... อา... อา...”“โอ้ว... เร็วอีก... ฉันจะทนไม่ไหวแล้ว โอ้ววว อืมมม...”มือใหญ่ทั้งสองข้างกุมสะโพกผายเอาไว้มั่น และช่วยให้หล่อนยกโยงตัวเองขึ้นสูง พร้อมกับดึงรั้งให้กลับลงมาหาหนักหน่วงแม็กซิมัสหน้าแดงก่ำ บิดเบี้ยวด้วยความเสียวกระสันร้อนแรง ยิ่งปั้นหยาซอยสะโพกลงมาหาด้วยจังหวะรัวระทึกเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งรู้สึกถึงสวรรค์ได้มากขึ้นเท่านั้น“อา... อา... คุณแม็กกก... หยา... หยาจะไม่... ไหวแล้ว อา... อ๊า...”ปั้นหยาเงยหน้าขึ้น กรีดร้องด้วยความเสียวกระสัน กายสาวสั่นเกร็ง แ

  • วิวาห์ชัง   ตอนที่ 54

    เคลวินหัวเราะออกมา “ก็งานฉันมันยุ่งมาก ปลีกตัวได้สามสี่วันก็บุญแล้ว”“เออๆ เอาที่นายสะดวกก็แล้วกัน” แม็กซิมัสตอบรับอย่างอ่อนอกอ่อนใจ ขี้เกียจจะเซ้าซี้“สรุปนายรักคุณปั้นหยาแล้วจริงๆ ใช่ไหมเนี่ย”“ถูกต้อง และไม่ใช่รักเฉยๆ นะ รักมากด้วย”เคลวินหัวเราะขบขัน “ไม่อยากจะเชื่อเลยว่านายจะรักผู้หญิงที่ตัวเองบอกว่าเกลียดนักเกลียดหนาเข้าไปได้”“ก็ตอนนั้นฉันเข้าใจผิด แถมอันนาก็ยังเป่าหูใส่ร้ายปั้นหยาให้ฉันฟังทุกวัน ฉันก็ต้องเชื่อดิ”“เออ ก็ขอให้นายมีความสุขมาก มีลูกเยอะๆ เอาแบบตั้งทีมฟุตบอลได้เลยก็จะยิ่งดี”“ถ้าจะให้มีเยอะขนาดทำทีมฟุตบอลคงไม่ไหวหรอก ปั้นหยาคงไม่เห็นด้วย แต่ถ้ามีสักสี่ห้าคน เอาไว้เล่นกับลูกของนาย แล้วก็ลูกของเจ้าชาร์ลกับลูกเจ้าอเล็กน่ะพอไว้”“รอลูกไอ้ชาร์ลกับไอ้อเล็กเถอะ ฉันไม่มีหรอก” เคลวินส่ายหน้าปฏิเสธ และทำหน้าสยดสยองเมื่อคิดถึงเด็ก“เด็กๆ น่ารักนะโว้ย เมื่อก่อนฉันก็ไม่ชอบเด็ก แต่พอปั้นหยาท้อง ฉันก็รักเด็กขึ้นมากะทันหันเลยว่ะ ในมือถือตอนนี้นอกจากรูปของฉันกับปั้นหยาแล้ว ก็มีแต่รูปเด็กน่ารักๆ เต็มเครื่องไปหมดเลย ดูไหม จะอวด”“ไม่ๆๆ ฉันไม่อยากดูหรอก” เคลวินส่ายหน้าดิก“สักวันนายจ

  • วิวาห์ชัง   ตอนที่ 53

    แม็กซิมัสรักษาตัวอยู่ในโรงพยาบาลของตนเองมาครบหนึ่งอาทิตย์แล้ว โดยมีปั้นหยาคอยเฝ้าดูแลไม่ห่างไปไหน ซึ่งก็ทำให้เขามีความสุขเหลือเกิน“คุณแม็กขา... หยาขอออกไปซื้อของใช้ที่เซเว่นใต้โรงพยาบาลสักครู่นะคะ เดี๋ยวจะรีบมาค่ะ”แม็กซิมัสอมยิ้มกับน้ำเสียงหวานฉ่ำของหญิงสาว และก็กวักมือเรียกให้หล่อนเข้ามาหา ซึ่งปั้นหยาก็ยอมเดินเข้ามาหาเขาอย่างว่านอนสอนง่าย“เดินระวังนะรู้ไหม ตอนนี้เธอไม่ใช่คนตัวเปล่าแล้ว”ปั้นหยายิ้มหน้าแดงด้วยความเอียงอาย พร้อมกับยกมือขึ้นลูบหน้าท้องของตัวเองไปมาอย่างลืมตัว“หยาจะเดินให้ระวังที่สุดค่ะ คุณแม็กอยู่คนเดียวได้นะคะ”“อยู่ได้ครับ ไปเถอะไม่ต้องรีบร้อนล่ะ”หญิงสาวก้มหน้าลงมาจูบแก้มสากที่มีไรหนวดของคนตัวโตเบาๆ อย่างแสนรัก“หยารักคุณแม็กนะคะ”มือใหญ่ของแม็กซิมัสยกขึ้นประคองดวงหน้านวลของปั้นหยาเอาไว้ ก่อนจะพรมจูบไปจนทั่ว และมาอิ่งอ้อยอยู่กับกลีบปากอิ่มหวานฉ่ำนานที่สุด“ฉันก็รักเธอ... ฉันบอกเธอไปกี่ครั้งแล้วนะ” ชายหนุ่มอมยิ้ม ดวงตาเป็นประกายระยิบระยับปั้นหยาเสหลบสายตาสีเขียวสวยอย่างเอียงอาย แต่ก็อ้อมแอ้มตอบออกไปเสียงเบา“น่าจะเกือบห้าสิบครั้งแล้วล่ะค่ะ”“โอ้พระเจ้า... นี่ฉันบ

  • วิวาห์ชัง   ตอนที่ 52

    “น้องอัน... สัญญากับพี่ได้ไหมว่าจะไม่ทำอะไรคุณแม็ก หากพี่ตายไปแล้ว”“ไม่นะปั้นหยา ฉันไม่ยอมเด็ดขาด ไม่มีวันยอมให้เธอตาย เข้าใจไหมว่าเธอตายไม่ได้!”แม็กซิมัสตะโกนมาอีกฟากหนึ่งของกำแพง เขาอยากจะเข้าไปแย่งปืนจากมือของอันนานัก แต่ก็กลัวว่ามันจะผิดพลาด แล้วปั้นหยาจะไม่ปลอดภัย จึงจำต้องนั่งนิ่งและพยายามหาทางออกอื่นให้ได้เร็วที่สุด“แค่หยารู้ว่าคุณแม็กเป็นห่วงหยา... แค่นี้หยาก็ตายตาหลับแล้วล่ะค่ะ”“ผู้หญิงบ้า! ถ้าเธอไม่หยุดพูดบ้าๆ ฉันสาบานว่าจะหยุดรักเธอเดี๋ยวนี้แหละ!”“คุณแม็ก... รักหยาเหรอคะ”อย่างน้อยๆ ก่อนตาย หล่อนก็ยังได้รู้ว่าตัวเองได้รับความรักตอบจากบุรุษที่ตัวเองแอบรักมาเนิ่นนาน“ก็ใช่น่ะสิ ฉันรักเธอปั้นหยา รักมากด้วย ดังนั้นห้ามตายเด็ดขาด นี่เป็นคำสั่งของฉัน”“หยาดีใจ... ดีใจเหลือเกิน...”“เลิกพล่ามกันได้แล้ว แล้วพี่แม็กก็เตรียมเห็นนังหยามันไร้วิญญาณได้เลย”“อย่านะ... อันนา! อย่าทำอะไรปั้นหยานะ!”อันนาหันไปยิ้มเลือดเย็นให้กับแม็กซิมัส ก่อนจะสอดนิ้วเรียวเหนี่ยวไกปืนทันทีปัง! ปัง! ปัง!ลูกปืนทั้งสามนัดดังกังวาน และพุ่งเข้าใส่คนตรงหน้าอย่างแม่นยำ แต่ผิดคน“พี่แม็ก!!!”“คุณแม็ก! กรี๊ดด

  • วิวาห์ชัง   ตอนที่ 51

    ปั้นหยาถูกอันนาตบด้วยฝ่ามือ และกระบอกปืนหลายครั้งจนเลือดไหลออกมาจากศีรษะที่แตก หน้าตาปูดบวมช้ำ โดยเฉพาะที่ปากแตกจนมีเลือดไหลซึมออกมาจากมุมปาก“น้องอัน... ปล่อยพี่เถอะ พี่ไม่เคยคิดร้ายอะไรกับน้องอันเลยนะ พี่หวังดีกับน้องอันเสมอ โอ๊ยยย... พี่เจ็บ”อันนากระชากเส้นผมนุ่มของปั้นหยาแรงๆ ก่อนจะก้มหน้าที่บิดเบี้ยวเพราะเสียสติไปแล้วลงมาหัวเราะใส่“มึงแย่งผัวกู”“พี่ก็หย่ากับคุณแม็กให้แล้วนี่จ๊ะ”“มึงคืนให้มาแต่ตัว แต่หัวใจของพี่แม็ก มึงขโมยไปแล้วไม่ยอมคืน อีพี่สารเลว!”เพียะ! ผัวะ!!!ทั้งมือทั้งหมัดของอันนาประเคนเข้าใส่ใบหน้าและร่างกายของปั้นหยาอย่างไม่ปรานี จนปั้นหยาล้มตัวงอนอนลงกับพื้นเจียนจะหมดสติสัมปชัญญะ“พี่แม็กเอาเงินมาให้กูเมื่อไหร่ กูจะระเบิดหัวมึงทันที”“น้องอัน... ปล่อยพี่ไปเถอะ แล้วน้องอันก็กลับเนื้อกลับตัวซะ โทษหนักจะได้กลายเป็นเบา”“มึงอย่ามาสอนกู!”“พี่ไม่อยากเห็นน้องอันต้องตกนรกทั้งเป็นหรอกนะ เชื่อพี่เถอะ มอบตัวกับตำรวจซะเถอะ” ปั้นหยาพยายามเตือนสติของญาติผู้น้องด้วยความห่วงใย แต่อันนาไม่สนใจที่จะรับฟัง“กูไม่ยอมแก่ตายในคุกหรอก กูจะหนีไปประเทศเพื่อนบ้าน จนกว่าคดีจะหมดอายุความ แล

  • วิวาห์ชัง   ตอนที่ 50

    แม็กซิมัสถอนใจออกมาอย่างโล่งอก เมื่อสุดท้ายแล้วพวงมาลัยดอกมะลิฝีมือของตนเองก็เสร็จสมบูรณ์เสียที และถึงแม้มันจะเบี้ยวๆ เอียงๆ ไม่ค่อยสวยนัก แต่เขาก็ทำมันด้วยความตั้งใจที่สุดในชีวิต แถมมันยังเป็นงานที่ทำให้เขาเสียเลือดมากที่สุดอีกต่างหากชายหนุ่มอมยิ้มมองพวงมาลัยดอกมะลิสีขาวด้วยความภาคภูมิใจ ก่อนจะยกมันขึ้นดอมดม กลิ่นของดอกไม้ชนิดนี้หอมละมุนมาก แต่ก็ยังหอมตราตรึงใจสู้กลิ่นสาบสาวของปั้นหยาไม่ได้“เธอจะต้องปลื้มใจแน่ๆ ถ้าเห็นพวงมาลัยนี้”“คุณแม็กคะ ปลาสเตอร์ยาค่ะ”“ขอบใจ” แม็กซิมัสยื่นมือไปรับปลาสเตอร์ยาจากมือของสาวใช้ มาพันบนนิ้วที่ถูกเข็มตำ“นี่แผ่นสุดท้ายแล้วนะคะคุณหมอแม็ก”คุณย่าวารีมองนิ้วมือที่เต็มไปด้วยปลาสเตอร์ยาของแม็กซิมัสด้วยความเห็นใจระคนขบขัน“เดี๋ยวผมเบิกที่โรงพยาบาลมาคืนให้ครับ”“ไม่เป็นไรหรอก ไม่ต้องเอามาคืนหรอกค่ะ ฉันต่างหากที่ต้องขอบคุณคุณหมอที่ช่วยใช้ปลาสเตอร์ยาก่อนที่มันจะหมดอายุใช้งานน่ะ”แม็กซิมัสยิ้มอายๆ “ผมคงเป็นนักเรียนที่แย่มากๆ เลยใช่ไหมครับเนี่ย”“ถ้าเอาความจริงก็ใช่ค่ะ เพราะคุณหมอแม็กสอนยากมาก”“แต่ตอนผมเรียนผ่าตัด อาจารย์หมอชมว่าผมหัวไว เรียนรู้เร็วกว่าเพื่อน

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status