Share

ตอนที่ 13

last update Huling Na-update: 2024-11-22 11:40:34

เฌอปรางไม่รู้หรอกว่าตนเองหายเข้าไปในห้องน้ำนานแค่ไหน แต่หลังจากก้าวเท้าออกมาก็พบว่าประตูกระจกที่กั้นห้องนอนกับระเบียงไม้เอาไว้ถูกเปิดออก และแน่นอนว่าเคลวินต้องออกไปนั่งดื่มที่นั่น

หล่อนรีบปิดประตูห้องน้ำอย่างเบามือ เพราะไม่ต้องการให้เคลวินรู้ว่าหล่อนออกมาแล้ว แต่เขาหูดีเหลือเกิน เพราะเท้าเล็กยังไม่ทันจะเคลื่อนไปไหน เสียงเย็นชาของเขาก็ดังขึ้น

“มานั่งกับฉันตรงนี้ เฌอปราง”

“ค่ะ”

หล่อนไม่เคยมีทางเลือกเลย หากคำสั่งนั้นออกมาจากริมฝีปากหยักสวยของเคลวิน

เท้าบอบบางค่อยๆ ก้าวตรงไปยังประตูกระจกที่เปิดกว้างเอาไว้ มือเล็กแยกผ้าม่านออกจากกัน และก้าวออกไปเผชิญหน้ากับคนตัวโตที่กำลังดื่มเหล้าอยู่

สายลมเย็นฉ่ำด้านนอกพัดเข้ามาปะทะผิวสาวจนหนาวเหน็บเข้าไปถึงไขกระดูก แต่ฉับพลันกายสาวก็ร้อนรุ่มขึ้นมา เมื่อเห็นสายตาคมกริบของเคลวิน ที่มองมาในลักษณะสำรวจตรวจตรา

เขามองตั้งแต่ฝ่าเท้าเปลือยค่อยๆ เลื่อนสูงขึ้นมาเรื่อยๆ จนมาหยุดยังหน้าอกอวบที่ตอนนี้ซ่อนอยู่ในชุดนอนกางเกงขาสั้นลายการ์ตูนสีเขียวขี้ม้า

สายตาของเคลวินมองอิ่งอ้อยอยู่ที่หน้าอกของหล่อนอยู่นาน ก่อนจะเลื่อนขึ้นมาสบประสานสายตากับดวงตาที่เต็มไปด้วยความตื่นตระหนกของหล่อน

“ความจริง เธอก็ดูเป็นสาวขึ้นมากนะเฌอปราง”

หล่อนทำได้แค่เพียงฝืนยิ้ม และทรุดกายลงนั่งบนเก้าอี้ตัวตรงกันข้ามกับเขา เมื่อเขาเชื้อเชิญ

“ดื่มสิ”

“เอ่อ... หนู... หนูดื่มไม่เป็นค่ะ” หล่อนปฏิเสธ เมื่อเขารินไวน์สีแดงใส่แก้วส่งมาให้

“ฉันรู้ว่าเธอไม่ชอบเครื่องดื่มพวกนี้ แต่ถือเสียว่าเป็นการฉลองในชัยชนะของฉันก็แล้วกัน ดื่ม...”

“หนู...”

“แค่แก้วเดียวเอง ไม่เมาหรอก” เขาคะยั้นคะยอ และก็คว้ามือหล่อนไปกุมแก้วใบสวยเอาไว้

“ดื่มเพื่อฉัน”

ดื่มเพื่อเขาเหรอ?

เพราะคำว่าเพื่อเขานี่แหละ ทำให้หล่อนทำได้ทุกอย่าง แม้การกระทำนั้นจะไม่ต่างจากการกรีดเฉือนหัวใจของตนเองก็ตาม

“ค่ะ”

“ฉันชอบที่เธอเป็นเด็กว่านอนสอนง่ายนะ เฌอปราง”

มือขาวสะอาดสั่นเทา ค่อยๆ ยกแก้วไวน์ขึ้น จุดหมายก็คือที่ริมฝีปากของตนเอง ท่ามกลางสายตาพึงพอใจของเคลวิน

แค่กๆ

หล่อนถึงกับไอออกมาเลยทีเดียว กับรสชาติที่ไม่คุ้นเคยมาก่อน

“ดื่มครั้งแรกก็แบบนี้แหละ แต่มันอร่อยใช่ไหมล่ะ”

หล่อนมองแก้วใบสวยที่ตนเองดื่มน้ำสีแดงจนเกลี้ยงด้วยสายตากระอักกระอ่วนใจ

“หนู... ไม่ค่อยชอบเท่าไหร่ค่ะ”

“ฉันนึกว่าเธอจะชอบเสียอีก แต่ไม่เป็นไร ไม่ชอบก็ไม่ชอบ” เขาอมยิ้ม และก็รินไวน์ใส่แก้วให้หล่อนอีกครั้ง “แต่ฉันคิดว่ายังไงคืนนี้เธอก็ควรจะดื่มมันสักหน่อย จะได้ผ่อนคลาย”

“เอ่อ...”

“ฉันหมายถึง...” ดวงตาคมกริบจ้องมองมา และสำรวจไปทั่วดวงหน้าที่เป็นสีระเรื่อของหล่อน “เธอจะสนุกไปกับฉัน เวลาที่เราอยู่บนเตียงด้วยกันยังไงล่ะ”

หล่อนอ้าปากค้าง ดวงตากลมโตเบิกโพลง เมื่อเขาพูดตรงไปตรงมาเหลือเกิน

“ดื่มเถอะ แล้วเธอจะรู้สึกดีขึ้น”

มือเล็กสั่นเทา ก่อนจะค่อยๆ ยกขึ้น และดื่มไวน์สีแดงในแก้วจนหมดอีกครั้ง

ครั้งนี้หล่อนไม่ได้ไอแค่กๆ เหมือนครั้งแรก แต่รสชาติของมันก็ยังบาดคอจนต้องเบ้หน้าเบี้ยวอยู่ดี

“เป็นไงบ้าง อร่อยขึ้นบ้างไหม”

“ก็... ดีขึ้นค่ะ”

“งั้นดื่มอีก” เขารินไวน์ใส่แก้วให้หล่อนอีกแล้ว

“เอ่อ... หนูคิดว่า หนูควรจะหยุดดื่ม ตอนนี้หัวหนูวิงๆ แปลกๆ แล้วค่ะ”

“ดื่มเถอะ เราจะได้สนุกกันอย่างเต็มที่”

รอยยิ้มทรงเสน่ห์ สายตาร้อนแรง และน้ำเสียงเซ็กซี่ที่คะยั้นคะยอแผ่วเบา ทำให้เด็กสาวอย่างหล่อนยากที่จะต้านทานอำนาจลึกลับนั้นได้

กี่แก้วนะที่หล่อนยกไวน์สีแดงเทลงไปในลำคอระหง หล่อนจำไม่ได้หรอก รู้เพียงแต่ว่าตอนนี้ หล่อนรู้สึกผ่อนคลายและสนุกเหมือนที่เคลวินบอกจริงๆ

หล่อนยิ้มแย้มออกมา ดวงตากลมโตหวานฉ่ำ และไร้ความประหม่าอีกอย่างสิ้นเชิง

ความทุกข์ใจ ความน้อยอกน้อยใจ และทุกความปวดร้าวคล้ายกับถูกกดปุ่มให้หยุดทำงานไปชั่วขณะ ตอนนี้ร่างกายของหล่อนร้อนผะผ่าว รู้สึกคล้ายกับมีกองไฟเล็กอยู่ทั่วทั้งร่าง

“ขอ... อีกค่ะพ่อเลี้ยง...”

หล่อนยื่นแก้วใบสวยในมือของตัวเองออกไปตรงหน้า และขอไวน์แดงอีก แต่เคลวินส่ายหน้าไปมา

“เธอเมาแล้วเฌอปราง”

“แต่หนู... อยากดื่มอีกค่ะ รู้สึกว่ามันอร่อยดี...”

หล่อนหัวเราะคิกคักและพยายามจะคว้าขวดไวน์มารินเอง แต่เคลวินหยิบขวดยกหนีไปทางอื่น

“พ่อเลี้ยงน่ะ... หนูอยากดื่มอีก”

“ถ้าเธอเมากว่านี้ ฉันคิดว่าสิ่งที่จะเกิดขึ้นบนเตียง คงไม่น่าสนุกเท่าไหร่”

แม้จะเมามาย แต่สิ่งที่เขาพูดก็ทำให้เฌอปรางชะงักได้เล็กน้อย ก่อนที่หล่อนจะยิ้มอายๆ ออกมา

“นี่พ่อเลี้ยง... จะทำหนูจริงๆ เหรอคะ...”

“ถูกต้อง และก็ถึงเวลาที่ฉันจะทำเธอแล้วด้วย”

กายสูงใหญ่ของเคลวินหยัดยืนขึ้น พร้อมกับเสี้ยววินาทีเดียวที่ก้าวมาหยุดข้างหลังเก้าอี้ที่หล่อนนั่ง เขาโน้มตัวลงมาหา มือใหญ่คว้าต้นแขนกลมกลึงทั้งสองข้างเอาไว้ และรั้งให้ลุกขึ้นยืน

“ฉันไม่ชอบนอนดึก ดังนั้นเราควรจะเริ่มต้นมันซะ”

ร่างของหล่อนเซเล็กน้อย เข้าไปสัมผัสกับเรือนกายกำยำที่แน่นหนั่นไปด้วยมัดกล้ามเนื้อแข็งแรง สมองที่มึนเมา ทำให้เฌอปรางทรงตัวไม่อยู่

“เธอเมากว่าที่ฉันคิดเอาไว้เสียอีก”

Patuloy na basahin ang aklat na ito nang libre
I-scan ang code upang i-download ang App

Pinakabagong kabanata

  • วิวาห์ตัวสำรอง   ตอนอวสาน

    “กำลังคิดถึงฉันอยู่ใช่หรือเปล่า”เสียงนุ่มคุ้นหูดังขึ้นพร้อมๆ กับอ้อมกอดอบอุ่นที่สอดมาทางด้านหลังเฌอปรางอมยิ้มอย่างมีความสุข ละสายตาจากดวงจันทร์กลมโตหมุนกลับมามองใบหน้าหล่อเหลาของเคลวินแทน มองเขาด้วยความรักหมดหัวใจ“หนูคิดถึงพ่อเลี้ยงทุกวินาทีนั่นแหละค่ะ”เขาหัวเราะร่วน ยกมือขึ้นลูบศีรษะของหล่อนไปมา “งั้นก็เหมือนฉันเลยน่ะสิ ที่คิดถึงเธอตลอดเวลา ทุกวินาทีเลยรู้ไหม...”“พ่อเลี้ยงปากหวานอีกแล้วนะคะ”เขาโน้มหน้าต่ำลงมาหา รัดรึงร่างอวบอัดของเมียรักแนบแน่นยิ่งขึ้น“ฉันไม่เคยปากหวาน พูดหวานๆ ก็ไม่เป็น ที่เธอได้ยินทุกอย่างนี่ก็คือความจริงจากใจล้วนๆ”“หนูไม่เชื่อหรอกค่ะว่าพ่อเลี้ยงไม่เคยพูดหวานๆ อย่างน้อยๆ ตอนจีบผู้หญิงก็ต้องพูด ไม่งั้นพ่อเลี้ยงจะมีคนรักเหรอคะ” หล่อนได้ทีย่นจมูกใส่เขาอย่างมันเขี้ยวบ้าง“ด้วยความสัตย์จริงนะ ฉันไม่เคยจีบผู้หญิงมาก่อนเลย”คนฟังเบิกตากว้าง เหลือเชื่อ “อ้าว ถ้าไม่ได้จีบแล้วคุณณิชามาเป็นแฟนพ่อเลี้ยงได้ยังไงคะ”“ณิชาเป็นฝ่ายจีบฉันน่ะ”“ฮะ?” เฌอปรางเหลือเชื่อมากๆ“จริงๆ นะ เห็นฉันหน้าตาดีแบบนี้ แต่ฉันไม่เคยจีบผู้หญิงมาก่อนเลย ตอนเรียนก็เอาแต่เรียน ตอนทำงานก็ทำแต่งาน

  • วิวาห์ตัวสำรอง   ตอนที่ 64

    เฌอปรางหัวเราะคิกคักเมื่อเคลวินออกคำสั่งเผด็จการแบบนั้นออกไป“พ่อเลี้ยงน่ะ ดูทำเข้าสิคะ”“ทำไมอะไรมิทราบเมียจ๋า” ใบหน้าหล่อจัดโน้มต่ำเข้ามาหาเรื่อยๆ“ก็... สั่งคนงานแบบนั้นได้ยังไงกันล่ะคะ น่าเกลียดจัง”“ไม่มีอะไรน่าเกลียดหรอกน่า มานี่เลย...”มือใหญ่ช้อนใต้ท้ายทอยเล็กอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็ประกบปากลงไปหา“อุ๊บบบ...”เขาบดขยี้จูบแล้วจูบอีก จูบจนเมียรักหายใจหายคอไม่ทัน จึงถอนปาก แต่ก็ยังไม่ยอมปล่อยออกจากอ้อมแขน“หวานจัง...”“พ่อเลี้ยงน่ะ” คนเป็นเมียเอียงอายม้วนต้วน“ก็จริงนี่ ปากเธอหวานมาก แต่ก็ยังมีที่อื่นหวานกว่านะ อยากรู้ไหมว่าตรงไหน”ดวงตาคมกริบของเคลวินเต็มไปด้วยความเจ้าเล่ห์ร้าย ขณะเลื่อนต่ำลงมองที่กลางลำตัวสาวเฌอปรางเนื้อตัวอุ่นวาบ เลือดสาวเดือดพล่านขึ้นมาในทันที ดวงหน้างามเต็มไปด้วยรอยยิ้มเอียงอาย“พ่อเลี้ยงน่ะ... ลามก”เขาดึงหล่อนเข้ามากอดแนบอก ยกมือขึ้นลูบศีรษะทุยสวยเอาอย่างแสนรัก“ฉันก็เป็นแบบนี้กับเธอคนเดียวนั่นแหละเฌอปราง... และหวังว่าเธอจะชอบ...”หล่อนยิ้มหวานกับหน้าอกกว้างของสามี “หนูชอบทุกอย่างที่เป็นพ่อเลี้ยงค่ะ”“เมียใครนะปากหวานเจี๊ยบเลย”นิ้วแข็งแรงตรึงปลายคางมน และช

  • วิวาห์ตัวสำรอง   ตอนที่ 63

    เคลวินถูกส่งตัวเข้ารักษาในโรงพยาบาลได้ทันเวลา แต่เพราะเสียเลือดไปมาก ทำให้เขาต้องได้รับการให้เลือดอยู่หลายถุง เฌอปรางเฝ้าสามีอยู่หน้าห้องผ่าตัดไม่ยอมห่าง แม้ว่าตัวหล่อนเองจะบาดเจ็บที่ศีรษะเช่นกันก็ตาม“หนูปราง... ไปให้พยาบาลทำแผลก่อนนะคะ เดี๋ยวป้าเฝ้าหน้าห้องให้ค่ะ ถ้าพ่อเลี้ยงออกมาแล้ว ป้าจะรีบไปบอกค่ะ” ป้าปราณีพูดขึ้นด้วยความเป็นห่วง แต่เฌอปรางส่ายหน้าปฏิเสธ“หนูไม่เป็นไรหรอกค่ะป้า แต่พ่อเลี้ยงบาดเจ็บ เลือดพ่อเลี้ยงออกมาเยอะมาก หนู... หนูกลัวว่าพ่อเลี้ยงจะตาย...” เด็กสาวร้องไห้สะอึกสะอื้น“พ่อเลี้ยงเข้มแข็งมาแต่ไหนแต่ไรแล้วค่ะ ไม่มีทางยอมตายกะอีแค่มีดแทงหรอกค่ะ เชื่อป้านะคะ ไปทำแผลที่หัวก่อน ถ้าพ่อเลี้ยงรู้เข้าว่าหนูปรางไม่ยอมดูแลตัวเอง พ่อเลี้ยงจะโกรธเอานะคะ”“แต่หนูเป็นห่วงพ่อเลี้ยง... หนูอยากรอดูให้มั่นใจก่อนว่าพ่อเลี้ยงจะปลอดภัย...”“ทำแผลที่หัวนิดเดียวค่ะ และก็แป๊บเดียวด้วย ยังไงก็เสร็จก่อนที่พ่อเลี้ยงจะผ่าตัดเสร็จอยู่แล้วค่ะ”เฌอปรางลังเลอยู่เล็กน้อย“นะคะ เชื่อป้าเถอะ ถ้าหนูปรางไม่สบายไปจะทำยังไงคะ อย่าลืมสิคะว่าตอนนี้ในท้องหนูปรางมีลูกของพ่อเลี้ยงอยู่ด้วยนะคะ”“ลูก...”มือเล

  • วิวาห์ตัวสำรอง   ตอนที่ 62

    ณิชาหัวเราะราวกับคนบ้า จากนั้นก็จิกหัวของเฌอปรางแรงๆ ลากลงมาจากรถ ซึ่งก็ทำให้คนที่สลบไสลอยู่ได้สติ“มึงฟื้นแล้วเหรอ อีเด็กบ้า”“คุณณิชา...” เฌอปรางตกใจมาก หน้าตาซีดเผือด และก็พยายามลำดับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นหล่อนกับเคลวินกำลังขับรถกลับไร่ แต่จู่ๆ ก็มีผู้หญิงคนนั้นวิ่งตัดหน้าในระยะกระชั้นชิด ทำให้รถเสียหลักชนเข้ากับต้นไม้ และหล่อนก็สลบไปหล่อนไม่ตาย แล้วเคลวินล่ะ...?“พ่อเลี้ยง... พ่อเลี้ยงอยู่ไหนคะ พ่อเลี้ยงไม่เป็นอะไรใช่ไหม พ่อเลี้ยง”“ฉันอยู่นี่เฌอปราง”เฌอปรางหันไปเห็นว่าเคลวินปลอดภัยหล่อนก็ยิ้มออกมาทั้งน้ำตา“หนูดีใจที่พ่อเลี้ยงปลอดภัย”เคลวินได้ยินได้เห็นความห่วงใยที่เฌอปรางมีให้ตนเอง เขาก็ยิ่งรู้สึกละอายใจยิ่งนัก ที่ปกป้องหล่อนไม่ได้“ณิชา... ปล่อยเฌอปรางไป แล้วคุณมาจัดการผมนี่ ผมจะไม่ต่อสู้คุณเด็ดขาด ผมสัญญา...”“ไม่นะคะพ่อเลี้ยง... อย่าพูดแบบนี้นะคะ” เฌอปรางร้องไห้ออกมา และพยายามวิงวอนคนที่เอามีดจี้คอของตนเองอยู่ “คุณณิชา... หนูผิดเองค่ะ ผิดเองทุกอย่าง หนูรักพ่อเลี้ยง แอบรักพ่อเลี้ยงมานาน ก็เลย... ใช้โอกาสที่พ่อเลี้ยงเลิกกับคุณณิชา เข้าหาพ่อเลี้ยงค่ะ ดังนั้นถ้าเรื่องนี้จะมีคนผ

  • วิวาห์ตัวสำรอง   ตอนที่ 61

    หลังจากเลือกซื้อข้าวของเด็กอ่อนเสร็จแล้ว เคลวินก็พาหล่อนเข้าร้านเพชรร้านเดิม แต่หนนี้ทุกอย่างแตกต่างไปจากเดิม เพราะเขาบังคับให้หล่อนรับแหวนเพชรเม็ดโต พอหล่อนอึกอักปฏิเสธ เขาก็ดึงนิ้วนางข้างซ้ายขึ้นมาและสวมแหวนให้ทันที“ห้ามถอดออกเด็ดขาดนะเด็กน้อย” เขาพูดเสียงนุ่มแต่เต็มไปด้วยความเผด็จการหล่อนอมยิ้มหวาน และก็ตอบรับเขาด้วยการผงกศีรษะขึ้นลงเล็กน้อยหลังจากนั้นเขาก็พาหล่อนกินข้าวกลางวัน สั่งให้หล่อนกินยาบำรุงครรภ์ที่หมอจ่ายมาให้ และก่อนกลับบ้านก็แวะร้านสะดวกซื้อเพื่อซื้ออาหารบำรุงสำหรับคนท้องมาจนเต็มรถ“ทีนี้ก็กลับบ้านได้แล้ว”เขาอมยิ้ม ดึงเข็มขัดนิรภัยมาคาดทับลำตัว จากนั้นก็เคลื่อนรถกลับขึ้นไปวิ่งบนท้องถนนอีกครั้งเฌอปรางนั่งอยู่ในแอ่งแห่งความสุข แต่กระนั้นก็ยังมีคำถามค้างคาใจติดอยู่“พ่อเลี้ยงคะ”“ว่าไง” คนที่ขับรถอยู่เอ่ยถาม“คือ...”“มีอะไรก็ว่ามาสิ” เขาเห็นหล่อนอึกอักก็เร่งเร้าให้พูด“หนู... หนูอยากรู้ว่า...”“อยากรู้อะไรก็ถามมาสิ”“พ่อเลี้ยงรู้ใช่ไหมคะว่าหนู... เอ่อ... รักพ่อเลี้ยง”หล่อนเห็นเขาอมยิ้ม และก็หันมามองหล่อนเล็กน้อย ก่อนจะหันกลับไปจ้องถนนเช่นเดิม“รู้สิ ฉันไม่ได้ตาบอดสั

  • วิวาห์ตัวสำรอง   ตอนที่ 60

    “แล้วถ้าพ่อเลี้ยงรักหนูไม่ได้ล่ะคะ”“มันไม่มีวันนั้นหรอก”“ทำไมพ่อเลี้ยงถึงมั่นใจนักล่ะคะว่าจะรักหนูได้”เคลวินอยากจะกระชากแม่เด็กสาวช่างถามเข้ามาจูบปิดปากเสียให้รู้แล้วรู้รอด นี่หล่อนต้องการให้เขาสารภาพออกไปเลยหรือไงว่าตอนนี้เขารักหล่อนเรียบร้อยแล้วบ้าจริง...เขาไม่กล้าสารภาพออกไปหรอก ให้เฌอปรางรับรู้ถึงความรักของเขาผ่านการกระทำดีกว่า“เป็นเด็กเป็นเล็กอย่ามาซักไซ้ผู้ใหญ่นักเลย นั่งอยู่ตรงนี้ห้ามไปไหนนะ ฉันไปจ่ายเงินก่อน” คนตัวโตได้จังหวะหลบเลี่ยงในที่สุด“ถึงพ่อเลี้ยงจะใจดีกับหนูมากกว่าเมื่อก่อน แต่หนูก็ยังต้องการให้พ่อเลี้ยงรักหนู... เหมือนที่หนูรักพ่อเลี้ยง...” เฌอปรางมองตามร่างสูงใหญ่ของเคลวินที่เดินไปยังเคาน์เตอร์คิดเงินด้วยสายตาตัดพ้อน้อยใจหล่อนนั่งเศร้าอยู่สักพักเคลวินก็เดินกลับมา พร้อมกับถุงใส่ยาที่คุณหมอจ่ายให้สำหรับหญิงตั้งครรภ์“กลับกันเถอะ”รอยยิ้มอบอุ่นของเขาทำให้หล่อนตัดสินใจวางมือเล็กลงในอุ้งมือใหญ่ที่ยื่นมาตรงหน้าอุ้งมือของเขาอบอุ่นเหลือเกิน และมันก็ทำให้หล่อนรู้สึกปลอดภัยยิ่งนัก“ค่อยๆ เดินนะ มาฉันประคอง”“หนูเดินได้ค่ะพ่อเลี้ยง”“ก็บอกแล้วไงอย่าดื้อ... เดินดีๆ ค่อ

Higit pang Kabanata
Galugarin at basahin ang magagandang nobela
Libreng basahin ang magagandang nobela sa GoodNovel app. I-download ang mga librong gusto mo at basahin kahit saan at anumang oras.
Libreng basahin ang mga aklat sa app
I-scan ang code para mabasa sa App
DMCA.com Protection Status