เนื้อตัวแข็งแกร่งและหนักอึ้งของเคลวินทาบทับลงมาหา เบียดบดกายสาวจนแทบจมหายลงไปในที่นอนนุ่ม ความหวาดกลัวต่อสิ่งที่ไม่เคยรู้จักมาก่อนกำลังทำให้หล่อนตัวสั่นเทา กลีบปากอิ่มสั่นระริก มือเล็กที่ยกขึ้นดันแผงอกขนดกเอาไว้เย็นเฉียบ ดวงตากลมโตเบิกกว้าง มีหยาดน้ำใสๆ คลอ
“ไม่ต้องกลัว... มีแต่ความสนุก”
“หนู...”
หล่อนอ้ำอึ้ง สบประสานสายตากับดวงตาสีน้ำตาลเข้มที่ตอนนี้กลายเป็นสีมืดดำผ่านม่านน้ำตา
“เซ็กซ์มันคือเรื่องธรรมชาติของชายหญิง”
“เอ่อ... แต่หนูไม่เคย...”
“คนเรามันต้องมีครั้งแรกกันทั้งนั้น” น้ำเสียงของเขาเจือปนความหงุดหงิดจนสัมผัสได้ “แม้ว่าฉันจะไม่ได้ต้องการเป็นชายคนแรกที่ต้องพร่ำสอนบทสวาทให้เธอนักก็ตาม”
คำพูดของเขาสร้างรอยกลวงในหัวใจสาวจนเลือดทะลักออกมา
เซ็กซ์ครั้งนี้มันไม่ได้มีความหมายอะไรกับเขาเลย ก็เหมือนกับหล่อนนั่นแหละ ที่ไม่ได้มีความหมายอะไรเลยสำหรับผู้ชายอย่างเขา เฌอปรางแสนเจ็บปวด แต่ก็ต้องก้มหน้ายอมรับต่อความต้องการของเคลวิน
“อย่าทำตัวน่าเบื่อ ฉันขอแค่นี้แหละ”
“หนู... จะพยายามค่ะ”
เขาไม่ได้พูดอะไรออกมาอีก นอกจากก้มหน้าลงซุกไซ้ลำคอขาวเนียน ไม่แม้จะจูบปากอิ่มที่กำลังสั่นระริกแม้แต่น้อย
เขารั้งร่างสั่นเทาเบียดบดเข้าประชิดกายแข็งแรงเนื้อแน่น มือข้างหนึ่งลูบไล้ฟอนเฟ้นไปตามสัดส่วนโค้งเว้าระหว่างเอวคอดกับสะโพกผาย ในขณะที่อีกมือหนึ่งก็กอบกุมปทุมถันอวบหยุ่นเอาไว้แน่น และขยำหนักหน่วง
“อ๊ะ... อื้อ...”
หล่อนตกใจมากกับสัมผัสที่ไม่มีความอ่อนโยนเลยของเคลวิน มันมีแต่ความหิวกระหาย ไม่ปรานี ทำราวกับว่าหล่อนเป็นแค่โสเภณีที่เขาซื้อมาบำบัดความใคร่ไม่มีผิด
นี่มันไม่ใช่การร่วมรักที่หล่อนเคยฝันเอาไว้และมันก็ต่างไปจากฉากรักในนิยายโรแมนติกที่เคยยืมเพื่อนอ่านโดยสิ้นเชิง
“อย่าทำตัวแข็ง ฉันไม่ชอบ”
เขาคำรามชิดเนื้อนุ่มที่ซอกคอ ก่อนจะขบกัดลงทัณฑ์จนหล่อนเจ็บน้ำตาซึม
“ค่ะ...”
หล่อนทำได้แค่ทำตามคำสั่งของเขาเท่านั้น อดทนเพื่อให้ค่ำคืนที่แสนโหดร้ายที่เกิดขึ้นจากน้ำมือของชายที่ตัวเองทั้งรักทั้งบูชาจบสิ้นไปโดยเร็ว
ริมฝีปากของเคลวินราวกับถ่านร้อนจัด มันลวกมันแผดเผาผิวเนียนนุ่มบริเวณลำคอระหงจนแสบร้อน ดวงหน้านวลที่มีหยาดน้ำตาบิดเบี้ยว เมื่อกายสาวถูกรัดแน่นขึ้น จนมือเล็กที่พยายามดันเพื่อรักษาระยะห่างเอาไว้สุดจะต้านทาน และเขาก็เงยหน้าขึ้น พร้อมกับฉกริมฝีปากลงมาบนกลีบปากสาวที่กำลังจะเผยอร้องทัดทาน
จูบของเคลวินเต็มไปด้วยความกักขฬะ และมันก็อัดแน่นไปด้วยโทสะร้ายที่เขามีต่อคนเคยรักอย่างณิชา แต่กลับเอามาลงทัณฑ์หล่อนผู้ภักดีอย่างไร้ความปรานี
ปากของหล่อนถูกบดขยี้จนแตกยับเยิน แต่เขาก็ยังคงจูบหล่อนต่อไป ยัดเยียดความดุดัน ความหิวกระหาย และทุกอารมณ์ที่เขามีใส่มาให้หล่อน
“อื้อ...”
หล่อนเบิกตาโพลง เมื่อจู่ๆ คนที่ตะโบมจูบปากอย่างดุดัน บีบปลายคางเล็ก และพุ่งลิ้นใหญ่เข้ามาหา ความรู้สึกแปลกใหม่ที่เกิดจากลิ้นใหญ่ที่ขยับเคลื่อนไหว ทำให้การต่อต้านแข็งขืนตามธรรมชาติค่อยๆ จางลง จนในที่สุดก็ตอบสนอง
ไม่น่าเชื่อว่าหล่อนจะรู้สึกร้อนรุ่มได้แบบนี้ อุ้งเชิงกรานปวดร้าวแสบร้อนราวกับถูกสุมด้วยกองไฟ ทุกครั้งที่ลิ้นใหญ่ขยับอยู่ในอุ้งปากสาว ความต้องการแปลกประหลาดก็เต้นเร่าอยู่ในกระแสโลหิต
สติของหล่อนเลือนรางเต็มทน กลิ่นแอลกอฮอล์จากลมหายใจอุ่นร้อนของเคลวิน ทำให้หล่อนสั่นสะท้านและร้อนรุ่มราวกับกำลังจับไข้สูง
“อา...”
หล่อนเผลอครางออกมา และเหยียดหยัดแผ่นหลังขึ้น แอ่นเต้านมขึ้นรับฝ่ามือใหญ่ที่กำลังเคล้นคลึงด้วยความโหยหารวดร้าว ยิ่งยามนิ้วยาวสัมผัสถูไถกับยอดถันสีชมพูหวาน ความรู้สึกเสียวซ่านน่าอัศจรรย์ก็อัดแน่นเต็มซอกขา
“อา... อา...”
หล่อนเกลียดตัวเองนักที่ครางแบบนี้ มันคือเสียงน่ารังเกียจ ที่หล่อนไม่ควรที่จะเปล่งมันออกมาเลย แต่...
“อา... อา... อ๊า... พ่อเลี้ยง...”
แต่ทันทีที่ยอดถันถูกอุ้งปากร้อนระอุครอบครอง ความเสียวซ่านที่เกิดขึ้นก็ยากจะรับมือได้ไหว สติสัมปชัญญะ รวมถึงความละอายทุกอย่างถูกอุ้งปากที่กำลังดูดดึงจะงอยถันงามปัดเป่าจนหายไปจากสมอง ตอนนี้เฌอปรางลืมทุกสิ่งทุกอย่าง มีเพียงแค่สัมผัสร้อนฉ่าจากอุ้งปาก ปลายลิ้นและฝ่ามือของเขาเท่านั้นที่รู้สึกถึงได้
“อา... อา... อ๊า...”
ร่างสาวร้อนรุ่มราวกับกำลังถูกพิษไข้เล่นงาน ความเสียวซ่านรัญจวนที่ไม่รู้จักมาก่อน กำลังทำให้หล่อนทรมานรวดร้าวด้วยการเฝ้ารอคอย
“อา... พ่อเลี้ยง... อา... อา...”
ปลายลิ้นสากที่ตวัดโลมเลียยอดถันสองข้างสลับกันไปมาช่างสร้างความเสียวซ่านร้อนฉ่าให้กับหล่อนได้มากมายเหลือเกิน หล่อนดิ้นเร่าๆ มือเล็กยกขึ้นกดทึ้งศีรษะทุยเอาไว้ ปลายนิ้วเรียวสอดลึกเข้าไปในกลุ่มเส้นผม ขยี้ขยำเพื่อระบายความเสียวที่เขาเป็นคนปลุกเร้าขึ้นมา
“อา... อา... อ๊า...”
“เสียงเธอเวลาคราง เซ็กซี่มากนะ เฌอปราง อืมมม หัวนมเธอดูดได้อารมณ์สุด... อืมมม”
เขาเงยหน้าขึ้นจากเต้านมที่ถูกดูดถูกเลียจนเละ มองหน้าแดงก่ำที่เต็มไปด้วยความปรารถนาของหล่อนด้วยรอยยิ้มพึงพอใจ
“พ่อเลี้ยง... อา... ได้โปรด...”
หล่อนรั้งเขาเอาไว้ พยายามดึงให้เขากลับลงมาหา มาดูดนมของหล่อนเหมือนเดิม เพราะหล่อนชอบความรู้สึกยามที่ลิ้นชุ่มฉ่ำตวัดเลียจะงอยถันเหลือเกิน
เขาอมยิ้มหื่นกระหาย ก่อนจะก้มลงรวบยอดถันงามที่ถูกเลียจนชูชันเข้าไปในอุ้งปากอีกครั้ง ตามที่หล่อนต้องการ
“อา... อ๊า... อา...”
สาวน้อยกรีดร้อง ดิ้นพล่านด้วยความยินดี หยัดยกความเต่งตึงใส่ปากกระด้างอย่างเต็มใจ ซึ่งเขาก็อ้าปากกว้าง งาบงับด้วยความตะกละตะกลามเหมือนเดิน
เฌอปรางปล่อยตัวปล่อยใจไปตามกระแสสวาท ยอมให้เคลวินบงการให้เดินไปในครรลองที่เขาต้องการอย่างเต็มใจ ไม่ช้าเขาก็คลายยอดถันออกจากปาก จูบต่ำลงมายังหน้าท้องแบนเรียบ ขอบกางเกงชั้นในตัวน้อยที่เป้าเปียกชุ่มถูกดึงออกไปจากตัว หล่อนได้ยินเขาพึมพำเสียงแหบกระเส่าเมื่อยกกางเกงชั้นในของหล่อน และดอมดมตรงเป้ากางเกงชั้นในฟอดใหญ่
“กำลังคิดถึงฉันอยู่ใช่หรือเปล่า”เสียงนุ่มคุ้นหูดังขึ้นพร้อมๆ กับอ้อมกอดอบอุ่นที่สอดมาทางด้านหลังเฌอปรางอมยิ้มอย่างมีความสุข ละสายตาจากดวงจันทร์กลมโตหมุนกลับมามองใบหน้าหล่อเหลาของเคลวินแทน มองเขาด้วยความรักหมดหัวใจ“หนูคิดถึงพ่อเลี้ยงทุกวินาทีนั่นแหละค่ะ”เขาหัวเราะร่วน ยกมือขึ้นลูบศีรษะของหล่อนไปมา “งั้นก็เหมือนฉันเลยน่ะสิ ที่คิดถึงเธอตลอดเวลา ทุกวินาทีเลยรู้ไหม...”“พ่อเลี้ยงปากหวานอีกแล้วนะคะ”เขาโน้มหน้าต่ำลงมาหา รัดรึงร่างอวบอัดของเมียรักแนบแน่นยิ่งขึ้น“ฉันไม่เคยปากหวาน พูดหวานๆ ก็ไม่เป็น ที่เธอได้ยินทุกอย่างนี่ก็คือความจริงจากใจล้วนๆ”“หนูไม่เชื่อหรอกค่ะว่าพ่อเลี้ยงไม่เคยพูดหวานๆ อย่างน้อยๆ ตอนจีบผู้หญิงก็ต้องพูด ไม่งั้นพ่อเลี้ยงจะมีคนรักเหรอคะ” หล่อนได้ทีย่นจมูกใส่เขาอย่างมันเขี้ยวบ้าง“ด้วยความสัตย์จริงนะ ฉันไม่เคยจีบผู้หญิงมาก่อนเลย”คนฟังเบิกตากว้าง เหลือเชื่อ “อ้าว ถ้าไม่ได้จีบแล้วคุณณิชามาเป็นแฟนพ่อเลี้ยงได้ยังไงคะ”“ณิชาเป็นฝ่ายจีบฉันน่ะ”“ฮะ?” เฌอปรางเหลือเชื่อมากๆ“จริงๆ นะ เห็นฉันหน้าตาดีแบบนี้ แต่ฉันไม่เคยจีบผู้หญิงมาก่อนเลย ตอนเรียนก็เอาแต่เรียน ตอนทำงานก็ทำแต่งาน
เฌอปรางหัวเราะคิกคักเมื่อเคลวินออกคำสั่งเผด็จการแบบนั้นออกไป“พ่อเลี้ยงน่ะ ดูทำเข้าสิคะ”“ทำไมอะไรมิทราบเมียจ๋า” ใบหน้าหล่อจัดโน้มต่ำเข้ามาหาเรื่อยๆ“ก็... สั่งคนงานแบบนั้นได้ยังไงกันล่ะคะ น่าเกลียดจัง”“ไม่มีอะไรน่าเกลียดหรอกน่า มานี่เลย...”มือใหญ่ช้อนใต้ท้ายทอยเล็กอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็ประกบปากลงไปหา“อุ๊บบบ...”เขาบดขยี้จูบแล้วจูบอีก จูบจนเมียรักหายใจหายคอไม่ทัน จึงถอนปาก แต่ก็ยังไม่ยอมปล่อยออกจากอ้อมแขน“หวานจัง...”“พ่อเลี้ยงน่ะ” คนเป็นเมียเอียงอายม้วนต้วน“ก็จริงนี่ ปากเธอหวานมาก แต่ก็ยังมีที่อื่นหวานกว่านะ อยากรู้ไหมว่าตรงไหน”ดวงตาคมกริบของเคลวินเต็มไปด้วยความเจ้าเล่ห์ร้าย ขณะเลื่อนต่ำลงมองที่กลางลำตัวสาวเฌอปรางเนื้อตัวอุ่นวาบ เลือดสาวเดือดพล่านขึ้นมาในทันที ดวงหน้างามเต็มไปด้วยรอยยิ้มเอียงอาย“พ่อเลี้ยงน่ะ... ลามก”เขาดึงหล่อนเข้ามากอดแนบอก ยกมือขึ้นลูบศีรษะทุยสวยเอาอย่างแสนรัก“ฉันก็เป็นแบบนี้กับเธอคนเดียวนั่นแหละเฌอปราง... และหวังว่าเธอจะชอบ...”หล่อนยิ้มหวานกับหน้าอกกว้างของสามี “หนูชอบทุกอย่างที่เป็นพ่อเลี้ยงค่ะ”“เมียใครนะปากหวานเจี๊ยบเลย”นิ้วแข็งแรงตรึงปลายคางมน และช
เคลวินถูกส่งตัวเข้ารักษาในโรงพยาบาลได้ทันเวลา แต่เพราะเสียเลือดไปมาก ทำให้เขาต้องได้รับการให้เลือดอยู่หลายถุง เฌอปรางเฝ้าสามีอยู่หน้าห้องผ่าตัดไม่ยอมห่าง แม้ว่าตัวหล่อนเองจะบาดเจ็บที่ศีรษะเช่นกันก็ตาม“หนูปราง... ไปให้พยาบาลทำแผลก่อนนะคะ เดี๋ยวป้าเฝ้าหน้าห้องให้ค่ะ ถ้าพ่อเลี้ยงออกมาแล้ว ป้าจะรีบไปบอกค่ะ” ป้าปราณีพูดขึ้นด้วยความเป็นห่วง แต่เฌอปรางส่ายหน้าปฏิเสธ“หนูไม่เป็นไรหรอกค่ะป้า แต่พ่อเลี้ยงบาดเจ็บ เลือดพ่อเลี้ยงออกมาเยอะมาก หนู... หนูกลัวว่าพ่อเลี้ยงจะตาย...” เด็กสาวร้องไห้สะอึกสะอื้น“พ่อเลี้ยงเข้มแข็งมาแต่ไหนแต่ไรแล้วค่ะ ไม่มีทางยอมตายกะอีแค่มีดแทงหรอกค่ะ เชื่อป้านะคะ ไปทำแผลที่หัวก่อน ถ้าพ่อเลี้ยงรู้เข้าว่าหนูปรางไม่ยอมดูแลตัวเอง พ่อเลี้ยงจะโกรธเอานะคะ”“แต่หนูเป็นห่วงพ่อเลี้ยง... หนูอยากรอดูให้มั่นใจก่อนว่าพ่อเลี้ยงจะปลอดภัย...”“ทำแผลที่หัวนิดเดียวค่ะ และก็แป๊บเดียวด้วย ยังไงก็เสร็จก่อนที่พ่อเลี้ยงจะผ่าตัดเสร็จอยู่แล้วค่ะ”เฌอปรางลังเลอยู่เล็กน้อย“นะคะ เชื่อป้าเถอะ ถ้าหนูปรางไม่สบายไปจะทำยังไงคะ อย่าลืมสิคะว่าตอนนี้ในท้องหนูปรางมีลูกของพ่อเลี้ยงอยู่ด้วยนะคะ”“ลูก...”มือเล
ณิชาหัวเราะราวกับคนบ้า จากนั้นก็จิกหัวของเฌอปรางแรงๆ ลากลงมาจากรถ ซึ่งก็ทำให้คนที่สลบไสลอยู่ได้สติ“มึงฟื้นแล้วเหรอ อีเด็กบ้า”“คุณณิชา...” เฌอปรางตกใจมาก หน้าตาซีดเผือด และก็พยายามลำดับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นหล่อนกับเคลวินกำลังขับรถกลับไร่ แต่จู่ๆ ก็มีผู้หญิงคนนั้นวิ่งตัดหน้าในระยะกระชั้นชิด ทำให้รถเสียหลักชนเข้ากับต้นไม้ และหล่อนก็สลบไปหล่อนไม่ตาย แล้วเคลวินล่ะ...?“พ่อเลี้ยง... พ่อเลี้ยงอยู่ไหนคะ พ่อเลี้ยงไม่เป็นอะไรใช่ไหม พ่อเลี้ยง”“ฉันอยู่นี่เฌอปราง”เฌอปรางหันไปเห็นว่าเคลวินปลอดภัยหล่อนก็ยิ้มออกมาทั้งน้ำตา“หนูดีใจที่พ่อเลี้ยงปลอดภัย”เคลวินได้ยินได้เห็นความห่วงใยที่เฌอปรางมีให้ตนเอง เขาก็ยิ่งรู้สึกละอายใจยิ่งนัก ที่ปกป้องหล่อนไม่ได้“ณิชา... ปล่อยเฌอปรางไป แล้วคุณมาจัดการผมนี่ ผมจะไม่ต่อสู้คุณเด็ดขาด ผมสัญญา...”“ไม่นะคะพ่อเลี้ยง... อย่าพูดแบบนี้นะคะ” เฌอปรางร้องไห้ออกมา และพยายามวิงวอนคนที่เอามีดจี้คอของตนเองอยู่ “คุณณิชา... หนูผิดเองค่ะ ผิดเองทุกอย่าง หนูรักพ่อเลี้ยง แอบรักพ่อเลี้ยงมานาน ก็เลย... ใช้โอกาสที่พ่อเลี้ยงเลิกกับคุณณิชา เข้าหาพ่อเลี้ยงค่ะ ดังนั้นถ้าเรื่องนี้จะมีคนผ
หลังจากเลือกซื้อข้าวของเด็กอ่อนเสร็จแล้ว เคลวินก็พาหล่อนเข้าร้านเพชรร้านเดิม แต่หนนี้ทุกอย่างแตกต่างไปจากเดิม เพราะเขาบังคับให้หล่อนรับแหวนเพชรเม็ดโต พอหล่อนอึกอักปฏิเสธ เขาก็ดึงนิ้วนางข้างซ้ายขึ้นมาและสวมแหวนให้ทันที“ห้ามถอดออกเด็ดขาดนะเด็กน้อย” เขาพูดเสียงนุ่มแต่เต็มไปด้วยความเผด็จการหล่อนอมยิ้มหวาน และก็ตอบรับเขาด้วยการผงกศีรษะขึ้นลงเล็กน้อยหลังจากนั้นเขาก็พาหล่อนกินข้าวกลางวัน สั่งให้หล่อนกินยาบำรุงครรภ์ที่หมอจ่ายมาให้ และก่อนกลับบ้านก็แวะร้านสะดวกซื้อเพื่อซื้ออาหารบำรุงสำหรับคนท้องมาจนเต็มรถ“ทีนี้ก็กลับบ้านได้แล้ว”เขาอมยิ้ม ดึงเข็มขัดนิรภัยมาคาดทับลำตัว จากนั้นก็เคลื่อนรถกลับขึ้นไปวิ่งบนท้องถนนอีกครั้งเฌอปรางนั่งอยู่ในแอ่งแห่งความสุข แต่กระนั้นก็ยังมีคำถามค้างคาใจติดอยู่“พ่อเลี้ยงคะ”“ว่าไง” คนที่ขับรถอยู่เอ่ยถาม“คือ...”“มีอะไรก็ว่ามาสิ” เขาเห็นหล่อนอึกอักก็เร่งเร้าให้พูด“หนู... หนูอยากรู้ว่า...”“อยากรู้อะไรก็ถามมาสิ”“พ่อเลี้ยงรู้ใช่ไหมคะว่าหนู... เอ่อ... รักพ่อเลี้ยง”หล่อนเห็นเขาอมยิ้ม และก็หันมามองหล่อนเล็กน้อย ก่อนจะหันกลับไปจ้องถนนเช่นเดิม“รู้สิ ฉันไม่ได้ตาบอดสั
“แล้วถ้าพ่อเลี้ยงรักหนูไม่ได้ล่ะคะ”“มันไม่มีวันนั้นหรอก”“ทำไมพ่อเลี้ยงถึงมั่นใจนักล่ะคะว่าจะรักหนูได้”เคลวินอยากจะกระชากแม่เด็กสาวช่างถามเข้ามาจูบปิดปากเสียให้รู้แล้วรู้รอด นี่หล่อนต้องการให้เขาสารภาพออกไปเลยหรือไงว่าตอนนี้เขารักหล่อนเรียบร้อยแล้วบ้าจริง...เขาไม่กล้าสารภาพออกไปหรอก ให้เฌอปรางรับรู้ถึงความรักของเขาผ่านการกระทำดีกว่า“เป็นเด็กเป็นเล็กอย่ามาซักไซ้ผู้ใหญ่นักเลย นั่งอยู่ตรงนี้ห้ามไปไหนนะ ฉันไปจ่ายเงินก่อน” คนตัวโตได้จังหวะหลบเลี่ยงในที่สุด“ถึงพ่อเลี้ยงจะใจดีกับหนูมากกว่าเมื่อก่อน แต่หนูก็ยังต้องการให้พ่อเลี้ยงรักหนู... เหมือนที่หนูรักพ่อเลี้ยง...” เฌอปรางมองตามร่างสูงใหญ่ของเคลวินที่เดินไปยังเคาน์เตอร์คิดเงินด้วยสายตาตัดพ้อน้อยใจหล่อนนั่งเศร้าอยู่สักพักเคลวินก็เดินกลับมา พร้อมกับถุงใส่ยาที่คุณหมอจ่ายให้สำหรับหญิงตั้งครรภ์“กลับกันเถอะ”รอยยิ้มอบอุ่นของเขาทำให้หล่อนตัดสินใจวางมือเล็กลงในอุ้งมือใหญ่ที่ยื่นมาตรงหน้าอุ้งมือของเขาอบอุ่นเหลือเกิน และมันก็ทำให้หล่อนรู้สึกปลอดภัยยิ่งนัก“ค่อยๆ เดินนะ มาฉันประคอง”“หนูเดินได้ค่ะพ่อเลี้ยง”“ก็บอกแล้วไงอย่าดื้อ... เดินดีๆ ค่อ