บทที่ 46 การผ่าตัดประสบความสำเร็จไปได้ด้วยดี

อีวอนน์อ้าปากด้วยความประหลาดใจ “คุณ...”

"หยุดพูดได้แล้วน่า!" เฮนรี่บีบมือเธอด้วยกำลังที่มี “เดี๋ยวผมจะไปกับคุณเอง ทำไมคุณถึงดื้อนักล่ะ? เรารีบไปกันก่อนเถอะ!"

เฮนรี่ลากเธอออกจากห้องของแจ็คเกอลีน

ระหว่างทางขึ้นชั้นบน อีวอนน์คอยจ้องมองที่มือของเธอซึ่งอยู่ถูกเฮนรี่คว้าเอาไว้ หลังจากนั้นไม่นาน เธอก็กลับมารู้สึกตัวอีกครั้งพร้อมกับเผยยิ้มออกมา

ถ้ามีเฮนรี่อยู่ตรงหน้า สนามรบเธอก็จะไม่กลัว นับประสาการผ่าตัดบริจาคไขกระดูก

ถึงกระนั้น เธอก็ยังเข้าใจความจริงที่ว่าเฮนรี่ยังคงมีความรู้สึกกับแจ็คเกอลีนอยู่ แต่ไม่ว่าอย่างไร อีวอนน์ก็เป็นเพียงคนเดียวที่เขาแต่งงานด้วย เนื่องจากเฮนรี่บอกแล้วว่าเขาจะไม่กลับไปคบกับแจ็คเกอลีน นั่นคือความมั่นใจทั้งหมดที่เธอต้องการ

ตราบใดที่อีวอนน์สามารถอยู่เคียงข้างเขาได้ อีวอนน์เชื่อว่าท้ายที่สุดเฮนรี่จะเห็นเธออยู่ในสายตาสักวันหนึ่งแน่นอน

ระหว่างที่กำลังคิดเช่นนั้น อีวอนน์ก็เดินไปสวมชุดผ่าตัดและมานั่งลงบนเตียงผ่าตัด ภายใต้การดูแลของเฮนรี่ เธอถูกพยาบาลผลักเข้าไปในห้องผ่าตัด

เชนอยู่เหนือศีรษะเธอ เขาสวมหน้ากากผ่าตัดอยู่ "คุณพร้อมไหม?"

อีวอนน์สูดหายใจอย่างประหม่า “อ่า ฉั