ตอนที่ 1 ไม่อยู่ในสายตา

“กรี๊ด… พี่ไต้ฝุ่น”

“กรี๊ด… สู้ๆ นะคะ”

สาวๆ ข้างสนามกีฬาต่างส่งเสียงกรี๊ดดังลั่น เพราะวันนี้ทางมหาวิทยาลัยได้มีการจัดการแข่งขันกีฬาสีเพื่อสานสัมพันธ์และสร้างความสามัคคีให้กับนักศึกษาทุกคณะ

ไต้ฝุ่น สาขาวิศวกรรมเครื่องกลปี 3 หนุ่มโสดที่หล่อ รวย เรียนเก่ง สายเปย์ ลูกชายเจ้าพ่ออสังหาริมทรัพย์และธุรกิจร้านอาหารกึ่งผับ ดีกรีนักกีฬาฟุตบอลประจำคณะวิศวกรรมศาสตร์ และวันนี้เขาก็ได้ลงแข่งฟุตบอลในฐานะตัวแทนสีเพื่อแข่งขันกับนักกีฬาสีอื่นๆ

ปี๊ด… เสียงของนกหวีดดังขึ้นเพื่อบ่งบอกถึงการแข่งขันครึ่งแรกได้หมดลง

“น้ำค่ะพี่ไต้ฝุ่น” หญิงสาวที่สวมใส่ชุดเชียร์ลีดเดอร์สีสันสวยงาม ดีกรีดาวคณะนิเทศศาสตร์ปี 2 ยื่นน้ำขวดให้กับหนุ่มรุ่นพี่เพื่อดื่มดับกระหาย

ไต้ฝุ่นรับน้ำมาไว้ในมือแล้วเปิดดื่มไปหลายอึก น้ำฟ้าก็เผลอมองลูกกระเดือกที่กระเพื่อมขึ้นลงอย่างน่าหลงไหล คนอะไรหล่อยันลูกกระเดือกมีอยู่จริง

“เสร็จงานแล้วให้น้ำฟ้าติดรถไปด้วยเลยไหมคะ” หญิงสาวส่งสายตายั่วยวน เพราะคืนนี้ทั้งคู่มีนัดกันที่คอนโดของเธอ

“ไปรอฉันที่คอนโด” ไต้ฝุ่นเอ่ยด้วยน้ำเสียงเรียบ

น้ำฟ้ายกยิ้มพยักหน้ารับอย่างเชื่อฟัง หลังจากที่ตกลงกันเสร็จเธอก็ขอแยกตัวไปอยู่กับกลุ่มเพื่อนต่อ ส่วนไต้ฝุ่นก็นั่งพักรวมกับเพื่อนของเขาที่ข้างสนาม

“ผู้หญิงของมึงนี่ว่านอนสอนง่ายดีนะ” แบดซ์กระตุกยิ้มเอ่ยขึ้นขณะที่มองตามหลังของหญิงสาวที่เพิ่งเดินออกไป

“นั่นสิ ไม่งี่เง่าเลยว่ะ” โจเอ่ยเสริม เพราะผู้หญิงของไต้ฝุ่นแต่ละคนไม่มีใครมาทำตัวงอแงหรือเรียกร้องอะไรเลย

“กูว่าน้องน้ำฟ้านี่คงเกินสองครั้งละมั้ง” เสือพูดขึ้นตามที่เห็นๆ กันมา

“หรือว่ามึงคิดจะจริงจังกับคนนี้” ภูเขาเอ่ยอย่างสงสัย คนที่เพื่อนยอมมีอะไรด้วยมากกว่าหนึ่งครั้ง แสดงว่าอาจจะมีอะไรที่พิเศษกว่าผู้หญิงคนอื่น

ทั้งห้าคนเป็นเพื่อนที่เรียนด้วยกันมาตั้งแต่มัธยม และก็ดันสอบติดที่มหาวิทยาลัยแห่งนี้เหมือนกัน แถมยังเรียนอยู่คณะเดียวกันอีก คงจะต่างกันแค่อยู่คนละสาขา ส่วนโจที่เรียนสาขาเดียวกับเขา แต่เวลาก็ไม่ค่อยจะตรงกันเพราะเรียนกันคนละเซค

และตั้งแต่เข้าเรียนมหาวิทยาลัยจนมาถึงปัจจุบัน ไต้ฝุ่นก็ไม่เคยคบกับใครแบบจริงจัง มีบางครั้งที่แค่เอากันเล่นๆ แบบวันไนท์สแตนตามประสาผู้ชายโสดที่ต้องการจะปลดปล่อย แต่ถ้าผู้หญิงคนไหนว่านอนสอนง่าย ก็อาจจะมีครั้งที่สองที่สามแล้วแต่อารมณ์

“พวกมึงแต่ละตัวเคยเห็นกูจริงจังกับผู้หญิงคนไหนด้วยเหรอวะ” ไต้ฝุ่นไหวไหล่ใส่เพื่อนอย่างไม่ยี่หระ คนอย่างเขาถ้าไม่เจอผู้หญิงที่ถูกใจจริงๆ ก็จะไม่มีวันคบใครเป็นจริงเป็นจังเด็ดขาด

“แต่มันก็ไม่แน่นะเว้ย เสือผู้หญิงอย่างมึงสักวันอาจจะตกม้าตายก็ได้” เสือแซวเพื่อน เสือก็เสือเถอะ ส่วนมากจะลงอย่างหมากันทุกราย

“กูไม่ใช่เสือผู้หญิง และกูก็ไม่เคยหลอกกินใคร” คนอย่างเขาไม่เคยไปง้อขอนอนกับใคร ผู้หญิงทุกคนเป็นฝ่ายเข้าหาเขาเองทั้งนั้น ในเมื่อทางนั้นเสนอ เขาก็มีหน้าที่แค่สนอง และเขาก็เลือก ไม่ใช่ว่าจะมีอะไรกับผู้หญิงทุกคนที่เข้ามาหา

“เออๆ แค่มึงกระตุกยิ้ม ผู้หญิงก็พร้อมถวายตัว” โจคร้านจะเถียงให้กับเพื่อนที่ใช้ความหล่อได้เปลืองที่สุด

นั่งคุยกันสักพักเสียงนกหวีดก็ดังขึ้น นักกีฬาทุกคนต่างก็พากันวิ่งลงสนามเพื่อลงแข่งในเวลาครึ่งหลัง

อีกสี่สิบห้านาทีต่อมาก็ถึงเวลาจบเกม และก็เป็นไปตามคาด ทีมของไต้ฝุ่นเป็นผู้ได้รับรางวัลชนะเลิศของกีฬาฟุตบอลในการแข่งกีฬาสีครั้งนี้

หลังจากจบงานกีฬาไต้ฝุ่นก็เข้าไปอาบน้ำและเปลี่ยนเสื้อผ้าในห้องน้ำของโรงยิม จากนั้นก็ขอตัวแยกกับกลุ่มเพื่อนเลย เพราะเจ้าตัวมีนัดกับสาวสวยดาวคณะนิเทศศาสตร์ที่ห้องของเธอ

จังหวะที่เดินออกจากโรงยิมเพื่อไปยังโรงจอดรถ เขาก็ได้เดินชนกับผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งถือแก้วน้ำอยู่ในมือ และการชนกันของคนทั้งสองก็สร้างความโมโหให้กับไต้ฝุ่นเป็นอย่างมาก เพราะเขาเพิ่งจะอาบน้ำมาหมาดๆ แต่เสื้อผ้าตอนนี้กับเลอะไปด้วยคราบของน้ำผลไม้ปั่น

“ขะ ขอโทษค่ะ”

นับดาว นักศึกษาคณะบริหารธุรกิจปี 2 ผู้มีใบหน้าสวย ดวงตากลมโต ผมยาวสีน้ำตาลประกายทอง มีผมหน้าม้าปกคลุมหน้าผากมน และชื่นชอบการมัดผมผูกโบว์ไว้บนศีรษะ เธอเอ่ยขอโทษขอโพยอย่างรู้สึกผิด

ขณะที่เดินมาเธอก็มองทางมาดีแล้ว แต่จู่ ๆ ผู้ชายคนนี้ก็โผล่ออกมาจากโรงยิม ทำให้เธอเดินชนเข้าอย่างจังเพราะหลบไม่ทัน

“ขอโทษแล้วเสื้อผ้าฉันจะหายเปียกไหม”

“ก็ฉันขอโทษแล้วไง” คนอุตส่าห์ขอโทษแล้วยังจะเอาอะไรอีก เธอไม่ได้ตั้งใจจะชนเสียหน่อย

“ตั้งใจชนฉันใช่ไหม” ไต้ฝุ่นมองอีกฝ่ายด้วยใบหน้าถมึงทึง คว้าข้อมือของเธอเข้ามากอบกำ

“ปล่อยฉันนะ” นับดาวทำหน้าเหยเก ยิ่งเธอส่งเสียงร้องประท้วงไต้ฝุ่นก็บีบข้อมือของเธอแรงยิ่งกว่าเดิม

“อยากนอนกับฉันถึงกับต้องใช้มุกนี้เลยเหรอ”

“นายนี่มั่นหน้าเกินไปรึเปล่า ฉันไม่รู้จักนาย และก็ไม่ได้คิดจะอ่อยหรืออยากนอนกับนายเลยสักนิด” ผู้ชายอะไรหน้าตาก็ดีแต่ปากเสีย

“ผู้หญิงอย่างเธอฉันเห็นมานักต่อนักละ อยากได้ก็บอกกันดีๆ สิ ไม่เห็นต้องมาแกล้งเดินชนกันแบบนี้เลย ถ้าอยากได้มากฉันจะสงเคราะห์ให้” เห็นว่าหน้าตาพอใช้ได้ ถ้าได้ขึ้นเตียงก็คงจะฝืนทำได้อยู่

“ฉันไม่ได้แกล้ง แต่นายโผล่ออกมาชนฉันเอง” นับดาวพยายามอธิบาย แต่เหมือนอีกฝ่ายจะไม่ยอมเข้าใจ

“โทษฉันอย่างนั้นเหรอ เธอคิดว่าเธอเป็นใครถึงได้กล้ามาต่อปากต่อคำกับฉันแบบนี้”

“ฉันอยู่บริหารปีสอง แล้วมันเกี่ยวอะไรกับนาย ปล่อย” นับดาวขมวดคิ้วเล็กจ้องหน้าอีกฝ่าย เธอก็ไม่เข้าใจว่าทำไมต้องไปบอกเขาด้วยว่าเธอเรียนอยู่ปีอะไร แต่มันก็เผลอบอกออกไปแล้ว

“เป็นรุ่นน้องนี่เอง ถึงว่าไม่เคยเห็นอยู่ในสายตา”

“นายก็ไม่อยู่ในสายตาของฉันเหมือนกัน ไอ้คนปากปีจอไม่ให้เกียรติผู้หญิง โอ๊ย…”

พอถูกต่อว่าว่าปากปีจอ ไต้ฝุ่นก็บีบข้อมือของนับดาวเอาไว้แน่นพร้อมกับดึงตัวของเธอเข้าหา มืออีกข้างก็โอบรอบเอวของหญิงสาว โน้มใบหน้าหล่อไปกระซิบที่ข้างหู

“ฉันชื่อไต้ฝุ่น วิศวะเครื่องกลปีสาม จำไว้ให้ขึ้นใจด้วยนะ” พูดจบก็มือออกจากเอวและขยับตัวออกเล็กน้อย กระตุกยิ้มมองของสาวรุ่นน้อง

“ผู้หญิงอย่างเธอ ระวังจะได้เจอกับไอ้คนปากปีจอ”

ไต้ฝุ่นเอ่ยยังไม่ทันขาดปากเสียงโทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้นขัดจังหวะ จึงใช้มืออีกข้างหยิบโทรศัพท์เครื่องหรูออกมาจากกระเป๋ากางเกง แล้วพบว่าคนที่โทรเข้ามาคือหญิงสาวที่ได้นัดหมายกันในคืนนี้

นับดาวได้ทีก็รีบสะบัดข้อมือของเธอออกแล้ววิ่งหนีตอนที่ไต้ฝุ่นเผลอก้มมองโทรศัพท์

“โทรมามีอะไร” ชายหนุ่มขมวดคิ้วเป็นปมมองตามแผ่นหลังของสาวบริหารธุรกิจ แล้วเอ่ยกับปลายสายด้วยน้ำเสียงกร้าว

(พี่ไต้ฝุ่นอยากกินอะไรเป็นพิเศษไหมคะ น้ำฟ้าจะแวะซื้อไปเตรียมไว้ให้)

“คืนนี้ฉันคงไม่ได้ไปแล้วล่ะ แค่นี้นะ” เป็นเพราะยัยเด็กปีสองนั่นคนเดียวที่ทำให้เขาหมดอารมณ์ และพอบอกกับคนในสายเสร็จก็กดวางทันทีโดยไม่รีรอให้อีกฝ่ายถามหาเหตุผล ว่าทำไมเขาถึงได้ยกเลิกนัดกลางคันทั้งที่คุยกันไว้เสียดิบดีว่าจะไปนอนด้วยกัน