All Chapters of วิศวะพลาดรักเมียจำยอม: Chapter 1 - Chapter 10

“กรี๊ด… พี่ไต้ฝุ่น”“กรี๊ด… สู้ๆ นะคะ”สาวๆ ข้างสนามกีฬาต่างส่งเสียงกรี๊ดดังลั่น เพราะวันนี้ทางมหาวิทยาลัยได้มีการจัดการแข่งขันกีฬาสีเพื่อสานสัมพันธ์และสร้างความสามัคคีให้กับนักศึกษาทุกคณะไต้ฝุ่น สาขาวิศวกรรมเครื่องกลปี 3 หนุ่มโสดที่หล่อ รวย เรียนเก่ง สายเปย์ ลูกชายเจ้าพ่ออสังหาริมทรัพย์และธุรกิจร้านอาหารกึ่งผับ ดีกรีนักกีฬาฟุตบอลประจำคณะวิศวกรรมศาสตร์ และวันนี้เขาก็ได้ลงแข่งฟุตบอลในฐานะตัวแทนสีเพื่อแข่งขันกับนักกีฬาสีอื่นๆปี๊ด… เสียงของนกหวีดดังขึ้นเพื่อบ่งบอกถึงการแข่งขันครึ่งแรกได้หมดลง“น้ำค่ะพี่ไต้ฝุ่น” หญิงสาวที่สวมใส่ชุดเชียร์ลีดเดอร์สีสันสวยงาม ดีกรีดาวคณะนิเทศศาสตร์ปี 2 ยื่นน้ำขวดให้กับหนุ่มรุ่นพี่เพื่อดื่มดับกระหายไต้ฝุ่นรับน้ำมาไว้ในมือแล้วเปิดดื่มไปหลายอึก น้ำฟ้าก็เผลอมองลูกกระเดือกที่กระเพื่อมขึ้นลงอย่างน่าหลงไหล คนอะไรหล่อยันลูกกระเดือกมีอยู่จริง“เสร็จงานแล้วให้น้ำฟ้าติดรถไปด้วยเลยไหมคะ” หญิงสาวส่งสายตายั่วยวน เพราะคืนนี้ทั้งคู่มีนัดกันที่คอนโดของเธอ“ไปรอฉันที่คอนโด” ไต้ฝุ่นเอ่ยด้วยน้ำเสียงเรียบน้ำฟ้ายกยิ้มพยักหน้ารับอย่างเชื่อฟัง หลังจากที่ตกลงกันเสร็จเธอก็ขอแยกตั

“หึ ฟังไม่ผิดหรอก พ่อของเธอเป็นหนี้พวกเราอยู่ห้าล้าน นี่ยังไม่รวมดอกเบี้ยเลยนะ” ผู้จัดการบ่อนแค่นหัวเราะแล้วเอ่ยขึ้น“พ่อนะพ่อ เงินตั้งห้าล้านหนูจะไปหามาจากไหนคะ”แม้ว่าครอบครัวของเธอจะมีธุรกิจแฟรนไชส์อยู่หลายสาขา แต่กำไรที่ได้พ่อก็เอามาถลุงกับบ่อนพนันหมด ดีที่ยังคิดได้เหลือไว้ให้เธอกับแม่เอาไว้ใช้จ่ายอยู่บ้าง แต่เป็นหนี้มากขนาดนี้ ขายธุรกิจที่มีทั้งหมดก็คงจะไม่พอชดใช้ แถมยังจะทำให้แม่ของเธอลำบากไปด้วย“ฉันช่วยเธอเอง” ไต้ฝุ่นที่ได้แต่ยืนฟังก็เสนอตัวเข้าช่วยเหลือ จากนั้นก็หันไปบอกกับผู้จัดการบ่อน “พรุ่งนี้ฉันจะให้คนเอาเงินห้าล้านมาให้”“ครับ”“ขอบใจนายมากนะที่ช่วย นายเป็นแฟนของลูกสาวฉันเหรอ” พ่อของหญิงสาวยกยิ้มเอ่ยถามอย่างโล่งใจ อยู่ ๆ ก็มีคนมาประเคนเงินก้อนโตใช้หนี้ให้แบบนี้ก็สบายตัวไปเลย“ไม่ใช่นะคะพ่อ เขาเป็นแค่รุ่นพี่ค่ะ” นับดาวรีบปฏิเสธ เธอก็ไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงได้ยอมเอาเงินห้าล้านมาช่วยใช้หนี้ให้แบบนี้ แต่ในขณะเดียวกันความคิดของเธอก็บอกแค่พาพ่อออกไปจากที่นี่ก่อน แล้วค่อยหาโอกาสคุยเรื่องคืนเงินกันทีหลัง“ผมใช้หนี้ให้แล้วต่อไปไม่ต้องเข้ามาเล่นแล้วนะครับ ผมขอบัตรคืนด้วย” ไต้ฝุ่นยื่นม

“จะแหกปากให้ได้อะไรขึ้นมา”“พี่บอกว่าอยู่คนเดียว งั้นก็แปลว่าตอนนี้ในบ้านมีแค่เราสองคน” นับดาวรู้สึกหวั่นๆ ใจ เขาคงไม่คิดอะไรมิดีมิร้ายกับเธอใช่ไหม“อืม คงไม่ได้คิดว่าฉันจะจับเธอปล้ำหรอกนะ”“มันก็ไม่แน่นี่คะ เกิดพี่หน้ามืดตามัวขึ้นมา ฉันจะเอาอะไรไปสู้” เอาตามตรงเธอก็ไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงได้ยอมช่วยเธอ แล้วยังให้มาเป็นแม่บ้านให้เขาอีก“ฉันไม่ได้พิสวาศเธอขนาดนั้น รีบๆ ทำงานของเธอซะไป”ไต้ฝุ่นเอ่ยปากไล่ให้สาวรุ่นน้อง ไม่รู้ว่าคิดบ้าอะไร ผู้หญิงปากกล้าที่เอาแต่เถียงอย่างเธอไม่อยู่ในสายตาของเขาเลยสักนิด และที่ให้มาทำงานใช้หนี้ก็แค่ต้องการจะแกล้งใช้งานเธอให้คุ้มกับเงินที่เสียไป ไม่อย่างนั้นอย่ามาเรียกเขาว่าไต้ฝุ่น“จะให้ทำทั้งหมดนี่เลยเหรอคะ” นับดาวมองไปรอบๆ ห้องที่มีพื้นที่กว้างขวาง ถ้าจะให้ทำทั้งหมดนี่แล้วมันจะเสร็จกี่โมง“อืม”“แต่มันก็สะอาดอยู่แล้วนะคะ”“เธอเป็นแค่ลูกหนี้ ฉันสั่งให้ทำอะไรก็ทำๆ ไปเถอะ อย่าลืมนะว่า…”ไต้ฝุ่นพูดยังไม่ได้ทันจบ นับดาวก็รีบน้อมรับคำสั่ง เพราะรู้ดีว่าประโยคถัดจากนั้นก็คงจะเป็นการลำเลิกบุญคุณอย่างแน่นอน“ก็ได้ค่ะ แล้วไม้กวาดกับไม้ถูพื้นอยู่ที่ไหนคะ”เจ้าของห้องชี้

เธอนำจานไปล้างเสร็จแล้ว ทั้งสองคนก็พากันเดินทางออกจากเพนท์เฮาส์ ไต้ฝุ่นพาเธอหาหอพักที่อยู่ไม่ไกลจากมหาวิทยาลัย เพื่อที่นับดาวจะได้เดินทางได้สะดวก และรถหรูก็เคลื่อนเข้าไปจอดที่โรงจอดรถบริเวณด้านข้างของตึกสูง“นั่งบื่ออยู่ได้ ลงรถดิครับ” คงไม่ได้รอให้เขาเป็นคนไปเปิดประตูให้หรอกนะ“แต่นี่มันไม่ใช่หอพักนี่คะ” ไม่รู้ว่าเธอพูดไม่เข้าใจหรือว่าเขาฟังไม่รู้เรื่องกันแน่ เธอต้องการหาหอที่พอพักอาศัยอยู่ได้ ไม่ใช่คอนโดมิเนียมที่มีการเก็บค่าเช่าแพงๆ แบบนี้“ฉันบอกให้ลงก็ลงไปสิ พูดมากอยู่ได้” เอ่ยจบเขาก็เปิดประตูลงไปรออยู่ด้านหน้าตัวรถ นับดาวก็รีบออกจากรถลงแล้วตามกันเข้าไปด้านใน“ผมขอดูห้องว่างหน่อยครับ” ไต้ฝุ่นเอ่ยกับคนที่นั่งอยู่หน้าเคาน์เตอร์“เชิญทางนี้ครับ”ทั้งสองคนเดินตามชายคนดังกล่าวขึ้นลิฟต์ไปยังชั้นหกของคอนโดมิเนียม ซึ่งคอนโดแห่งนี้มีด้วยกันทั้งหมดสิบชั้น และชายคนดังกล่าวก็เปิดห้องที่ว่างอยู่ให้คนทั้งสองเข้าไปดูพื้นที่ใช้สอยด้านในในห้องโล่งกว้างได้จัดแบ่งโซนอย่างชัดเจน ห้องนอน ห้องน้ำ ห้องนั่งเล่น ห้องครัวพร้อมเคาน์เตอร์ทำอาหาร และมีระเบียงสำหรับตากผ้าหรือออกไปนั่งเล่นรับลม ของใช้และเฟอร์

“ของในห้องขาดเหลืออะไรอีกบ้าง” นั่งกินมื้อเย็นไปได้สักพักเขาก็ถามขึ้น“คิดว่ามีครบแล้วนะคะ”“แต่ในตู้เย็นของเธอมันมีแค่น้ำ” ตั้งแต่เข้าห้องมาเขาก็สังเกตทุกอย่างในห้อง ข้าวของเครื่องใช้ทุกอย่างมีครบเพราะคอนโดมีให้ แต่ถ้าจะขาดก็คงจะมีแค่ของกิน“อ๋อค่ะ ฉันซื้อมาแค่น้ำ”“ไม่คิดจะซื้อของกินติดห้องไว้บ้างหรือไง เผื่อจะหิวตอนดึก”“ฉันไม่ชอบกินจุกจิกตอนกลางคืน” นับดาวรีบตอบออกไป จะว่าไม่ชอบก็ไม่เชิง แต่สถานการณ์ตอนนี้เธอคิดว่าไม่กินจะดีกว่า ประหยัดเงินเอาไว้ก่อนหลังจากกินเสร็จนับดาวก็เก็บจานไปล้าง ส่วนไต้ฝุ่นก็เดินออกจากห้องไปเลยไม่พูดไม่จา ไม่รู้ว่าเธอไปทำอะไรให้เขาโกรธหรือว่ากินอิ่มแล้วเลยจะกลับเพนท์เฮาส์เลยเวลาผ่านไปราว ๆ สิบห้านาทีเสียงกริ่งหน้าประตูห้องของเธอก็ดังขึ้นอีกครั้ง นับดาวลุกขึ้นไปดูก็เป็นหนุ่มรุ่นพี่จึงได้เปิดประตูให้“มาทำไมอีกคะ”“เอาไป” เขายื่นถุงใบใหญ่ในมือให้ แล้วก็หันหลังเดินออกไปเลยนับดาวกางถุงออกก้มลงมองของที่อยู่ด้านใน ก็มีทั้งขนมขบเคี้ยว ขนมปัง นม น้ำผลไม้ ไข่ไก่ และบะหมี่กึ่งสำเร็จรูป เธอรีบชะเง้อคอออกไปนอกประตู และยังเห็นแผ่นหลังของเขาอยู่ก็รีบตะโกนออกไป“ขอบคุณ