ตอนที่2 ไม่คิดว่าเป็นเธอ

"มะปราง ทำไมเป็นเธอ"

มะปรางตกใจสุดขีด หลังออกมาจากห้องน้ำแล้วพบว่าคนที่เฮียพายุดีลให้วันนี้คือเพื่อนสมัยมัธยม ที่เธอแทบจะลืมเลือนไปแล้ว

"สะ เสือ"เสือคว้ากุญแจรถที่วางเอาไว้ตั้งแต่ทีแรกขึ้น มือหนาจับลูกบิดประตู แต่ทว่ามะปรางมาคว้าแขนเขาเอาไว้ด้วยความเร็ว

"จะไปไหน?"

"กลับ เธอเองก็กลับ เดี๋ยวฉันไปส่ง"มะปรางส่ายหน้าหวือ แถมมือบางก็กระชับกอดแขนแน่นขึ้นไปอีก

"กลับไม่ได้ เราทำงานที่นี่"ใบหน้าหล่อตวัดสายตามามองคนตัวเล็กตรงๆ คนที่เขาไม่เคยคิดมาก่อนในชีวิตว่าจะมาอยู่ด้วยกันในที่แบบนี้

"หมายความว่าไง?เธอจะทำ?"ไม่อยากจะถามแบบนี้ แต่การกระทำเธอมันฟ้อง

"ก็ดีลกันมาเพื่อแบบนี้ ก็ต้องทำ"

"พูดอะไรออกมารู้ตัวหรือเปล่า"เสืออยากจะบ้า แค่ผู้หญิงที่เขาเห็นว่าเรียบร้อยที่สุดมาอยู่ในห้องนี้ก็ทำเขาตกใจพออยู่แล้ว แต่เธอกำลังบอกให้เขาทำเรื่องอย่างว่ากับเธอ บ้าหรือเปล่า

"รู้สิ"อ่า...ท้าทายสินะ

"ฉันไม่ทำ แค่เห็นเธอฉันก็หมดอารมณ์"มะปรางเม้มปากแน่น ดวงตากลมโตสั่นระริก แต่มือเรียวก็ไม่ได้ปล่อยแขนเขาแต่อย่างใด

"เราจะทำให้เสือมีอารมณ์เอง"กัดฟันพูดออกไป ผลที่ได้คือคนตัวสูงสะบัดมือออกจากการเกาะกุมอย่างแรง แล้วใช้มือหนาบีบไหล่สองข้างของเธอจนเจ็บไปหมด

"เธอจะทำให้ได้ใช่ไหม"เสียงทุ้มถามรอดไรฟัน อย่างโมโห

"เสือต้องทำ"

"ทำไม?ของขาดหรือว่าไร หรือติดเซ็กส์"

อาการของเธอมันทำให้เขาคิด

"จะคิดยังไงก็ช่าง แต่คืนนี้เราต้องนอนกับเสือ"

"เธอบ้าไปแล้วเหรอมะปราง!!!!"มือหนาผลักเธอออกด้วยความแรง จนร่างเล็กล้มลงไปบนเตียง

ฟุบ!!!

"....."

"เธอจะเอาให้ได้ใช้ไหม ฉันถามอีกที"ดวงตากลมโตมีแวววูบไหว เขาสังเกตุเห็นแต่เธอก็ปรับให้กลายเป็นปกติอย่างรวดเร็ว

"อืม"เสือโยนกุญแจไปบนโต๊ะตัวเดิม ก่อนเดินเข้าไปหาร่างเล็กบนเตียง ขึ้นคล่อม ใช้จมูกซุกไซร้ไปตามลำคอขาว ได้กลิ่นกายสาวที่ทำให้เขาเกิดความรู้สึกแปลกๆ

มะปรางหลับตาปี๋ บังคับร่างกายตัวเองไม่ให้สั่น ยิ่งสัมผัสได้ถึงความเปียกชื้นจากลิ้นร้อนที่ปาดเลียตรงไหปลาร้า ทำเธอสะดุ้ง ตัวสั่นอย่างควบคุมไม่ได้ แล้วอยู่ๆเขาก็ผลักเธอออกอย่างแรง

"ตัวสั่นขนาดนี้ ใครจะไปทำได้"

"อะ...เอ่อขอโทษ เอาใหม่นะ เราจะไม่สั่นแล้ว"

ลิ้นหนาดันกระพุ้งแก้ม เขากำลังจะเป็นบ้าเพราะเธอ

"แต่ฉันไม่มีอารมณ์กับเธอ ฉันชอบผู้หญิงเป็นงาน เป็นฝ่ายทำให้ฉันมากกว่า แบบเธอฉันไม่เอา"

คนตัวเล็กลุกขึ้นยืนประจันหน้าเขา ตากลมโตสบตากับนัยน์ตาสีเข้มอย่างบอกว่าเธอไม่ถอย

แล้วอยู่ๆเธอก็ทำในสิ่งที่เขาไม่คิด คือประกบริมฝีปากมาจูบเขา ริมฝีปากอวบอิ่มขยับจูบไปมาอย่างเงอะๆงะๆ ดูก็รู้ว่าไร้ประสบการณ์ เขายืนเฉยไม่ได้ปฏิเสธ ปล่อยให้เธอสอดลิ้นเข้ามาและพยายามเกี่ยวลิ้นเขา เหอะนี่เป็นจูบห่วยแตกที่สุดที่เขาเคยเจอเลย

ปล่อยให้เธอจูบจนน้ำลายเปรอะเปื้อนไปหมด แต่เขาไม่ตอบสนองเธอ จนเธอผละออกไป

ยอมแพ้แล้วสินะ

มะปรางสูดลมหายใจเข้าออกลึกๆ ถึงจะไม่เคยจูบกับผู้ชายมาก่อน แต่เมื่อกี้เธอรู้ว่าเขาไม่ได้จูบเธอกลับ พลันน้ำตาก็จะไหลออกมา

นี่เขารังเกียจเธอเหมือนปากว่าจริงสินะ นึกว่าพูดไปเพราะอารมณ์

"พอใจหรือยัง เธอก็เห็นว่าฉันไม่รู้สึกอะไร ทีนี้ออกไปจากที่นี่ได้แล้วใช่ไหม คงไม่ต้องให้ฉันพูดซ้ำ"คราวนี้เป็นมะปรางที่เดินไปจับลูกบิดประตูแต่หันมาพูดกับเขาก่อนจะเปิดออก

"เราจะไปบอกเฮียพายุว่าขอเป็นคนอื่น"ประตูถูกเปิดออก แต่ร่างเล็กยังก้าวไปไม่พ้น ก็ถูกจับเหวี่ยงเข้ามาด้านในอีกครั้ง

"ร้อนเงิน?"

"เราจำเป็นต้องใช้"ตอบออกไปตรงๆ

"งั้นฉันให้ยืม เท่าไหร่บอกมา"เสือหยิบโทรศัพท์เปิดแอปธนาคารรอ มองคนตัวเล็กที่ยืนอ้ำอึ้งไม่ตอบสักที

โมโห....โมโหชิบหาย!!!

"ไม่เอา...เราไม่เอา ยืมไปเราก็ไม่มีปัญญาคืน"

"งั้นฉันให้ บอกมาเท่าไหร่?"นี่เขาใจดีสุดแล้วนะ ไม่เคยใจดีกับใครเท่านี้มาก่อน ดีลผู้หญิงมาเอา ไม่ได้เอาแต่เสียเงิน เขาไม่เคยทำมาก่อน

"ถ้าเสือไม่ทำ เราจะให้เฮียพายุหาคนอื่น"

"ฉันจะพูดอีกครั้ง ฟังดีๆนะ ฉัน! ไม่! มี! อารมณ์! กับ! เธอ!"เสียงพูดเขาเข้ามาก้องในระบบประสาทเธออย่างชัดเจน

"งั้นขอตัว"ในเมื่อเขาไม่มีอารมณ์กับเธอ มันต้องมีสักคนที่มี เธอเองก็มั่นใจว่าหน้าตาตัวเองไม่ได้แย่ ถึงวันๆจะไม่ค่อยยิ้มก็เถอะ

"ถ้าเธอก้าวพ้นจากห้องนี้ไป ฉันจะบอกเฮียให้เลิกหางานให้เธอ หรือไล่ออกจากร้านไปเลย"มือบางที่กำลูกบิดประตูหยุดชะงัก

"ก็เสือไม่ทำ บอกไม่มีอารมณ์ แล้วเราผิดตรงไหน ในเมื่อลูกค้าไม่มีอารมณ์ เราก็ต้องไปหาคนอื่น คนแบบเสือไม่เข้าใจหรอก ชีวิตไม่ได้ดิ้นรนแบบเรา มีเงินรวยล้นฟ้า ใช้ชีวิตตามใจตัวเองไปวันๆ"เธอเห็นเขามาที่นี่หลายครั้งแล้ว แต่เธอพยายามแอบไม่ให้เขาเห็น ไม่คิดว่าเฮียพายุจะดีลเธอให้กับเขา ทั้งๆที่พยายามหนีมาตลอด

"ก็ฉันบอกจะให้ ทำไมเธอไม่เอา ให้ฟรีด้วยนะ เธอไม่ต้องเปลืองร่างกายทำแบบนี้อีก แค่ทำงานเด็กเสิร์ฟเหมือนเดิมก็พอ"

"ถ้าเราจะเอา เราเอาของเฮียพายุไม่ดีกว่าเหรอ เฮียเองก็บอกจะให้เราเหมือนกัน เรายังทำงานใช้หนี้ได้"ใช่ ถ้าเธอจะเอาเงินเฉยๆคงไม่มายืนอยู่ตรงนี้ให้เขาใช้สายตาดูถูก

"แต่เราไม่เอาเพราะอีกสองเดือนเราก็เรียนจบแล้ว เราจะได้ไปจากที่นี่แบบไม่มีอะไรค้างคา ถ้าเราเอาเงินมา เราก็ต้องทำงานใช้หนี้เฮียพายุอีกนานเท่าไหร่ถึงจะหมด"ฟังมาถึงตรงนี้ เสือเองก็รู้สึกสงสารคนตรงหน้าขึ้นมาเหมือนกัน เธอคงไม่มีทางเลือก และเป็นคนยืนด้วยลำแข้งของตัวเอง คงไม่คิดเอาเงินใครฟรีๆ เพราะถ้าให้เธอเอาจริง สวยๆแบบเธอคงมีคนอยากให้เต็มไปหมด

ความเงียบเกิดขึ้นอีกครั้ง เมื่อคนสองคนยืนมองหน้ากันอยู่ โดยไม่พูดอะไร เป็นเสือเองที่ถอนหายใจทำลายความเงียบขึ้นมา

"เห้อออ...งั้นถ้าฉันทำ เธอจะไปทำกับคนอื่นอีกหรือเปล่า"

"ครั้งเดียวยังไม่ครบตามที่ต้องการ เราคงต้องทำไปสักพัก"เธอพูดออกไปตรงๆ เงินตั้งห้าแสนใครจะบ้าให้เพราะนอนกันแค่ครั้งเดียว

"งั้นฉันเหมาเธอหมดเลย เท่าไหร่ว่ามา"

"เหมา?ทำคืนนี้คืนเดียวเหรอ แบบนั้นไม่ไหวหรอก พรุ่งนี้เราต้องไปฝึกงานอีก"

"ฉันเองก็คงไม่บ้าทำเป็นร้อยๆรอบแบบเธอคิดหรอก ฉันถามว่าเท่าไหร่?เงินที่เธอต้องใช้"

"ห้าแสน"เงินไม่น้อยจริงๆ ถ้าให้เธอไปทำกับคนอื่น คงต้องเป็นเดือนสองเดือนกว่าจะครบ

"สองเดือนก่อนเรียนจบ เธอไปอยู่กับฉัน ไม่ต้องทำงานร้านเฮียด้วย ดีลไหมทั้งหมดห้าแสน ฉันโอนให้เลย"

"ไหนว่าไม่มีอารมณ์กับเรา"เธอข้องใจเรื่องนี้มากกว่า

"ก็ถ้าเธอแก้ผ้า คงพอทำได้ เดี๋ยวอยู่ไปเธอคงเก่งเองแหละ"ผู้ชายคนนี้แปลก เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย

"เอาไง นี่ฉันใจดีสุดแล้วนะ ฉันไม่เคยกินใครซ้ำๆ เธอจะเป็นคนแรก"น่าภูมิใจดีจัง

"งั้นระหว่างสองเดือน เสือมีอะไรกับเราแค่คนเดียวได้ไหม เราให้เสือได้ทุกวัน"ข้อนี้เขาคิดหนัก อย่างที่บอกเขาไม่ชอบกินของซ้ำๆ

"จะพยายาม ถ้าเธอเด็ดพอ ฉันคงไม่ไปเอาคนอื่นระหว่างนี้"

"งั้นดีล"เธอหยิบโทรศัพท์จากมือเขา กดเลขบัญชีแล้วยื่นคืนให้เขา อย่างน้อยเธอคงได้อยู่สบายๆก่อนเรียนจบ ไม่ต้องทำงานดึกดื่น ตื่นเช้าอีก แค่มีเซ็กส์กับคนที่เธอเองก็รู้จักดี เพราะเป็นเพื่อนกันมาหกปี แค่นี้คงไม่ตายหรอก

"โอนไปแล้วนะ เก็บของแล้วตามมา ฉันจะไปหาเฮียก่อน"

"ไม่ทำที่นี่ก่อนเหรอ"

"นี่เธออยากได้แค่เงินจริงๆใช่ไหม ทำไมเธอดูเชิญชวนฉันอยู่ตลอดเวลา"

"ก็ดีลกันมาแล้ว ก็ต้องทำงานให้คุ้ม"นิ้วหนาดีดเข้าหน้าผากเธอเบาๆ

"ไม่ต้องกลัว ฉันใช้งานเธอคุ้มแน่ เตรียมตัวให้ดีแล้วกัน"