บทที่ 6 ช่วยเหลือ

อีกด้าน

ปึก!

เสียงวางแก้วเหล้าอย่างแรงดังขึ้นภายในห้องทำงานใหญ่ของนักธุรกิจหนุ่มเจ้าของคาสิโน ขณะที่เตชินท์ยกมือขึ้นมานวดคลึงขมับเบา ๆ จากฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ที่เข้าเล่นงาน

วันนี้เป็นวันน่ารำคาญอีกวันหนึ่งที่นอกจากเด็กผู้หญิงคนนั้นแล้ว ยังมีพวกนักพนันที่มาสร้างความวุ่นวายในพื้นที่ของเขาให้ต้องจัดการ

ภายในกายของชายหนุ่มร้อนรุ่มด้วยฤทธิ์ของเครื่องดื่มที่ดื่มเข้าไป ทำให้ตอนนี้เตชินท์มีความต้องการเป็นอย่างมากที่อยากจะระบายอารมณ์หงุดหงิดและร้อนรุ่มดังกล่าวกับใครสักคน

เขาจัดการหยิบโทรศัพท์เพื่อจะต่อสายหาลูกน้องให้หาผู้หญิงมาให้อย่างเช่นเคย ทว่าในจังหวะเดียวกันเสียงเปิดประตูห้องอย่างถือวิสาสะของคนที่เพิ่งเข้ามาก็ทำให้เจ้าของใบหน้าหล่อต้องเงยหน้าขึ้นมามอง

“เธอ”

“นายครับ!” ชายฉกรรจ์จำนวนสองคนรีบตามหญิงสาวร่างแบบบางเข้ามาติด ๆ พร้อมกับกำลังจะมาลากตัวผู้บุกรุกออกไป แต่แล้วเมื่อเห็นว่าคนที่เพิ่งเข้ามาเป็นใคร พวกเขาก็ไม่กล้าที่จะแตะต้องลูกสาวคนเล็กของนายใหญ่ทั้งสอง

“คุณหนู...”

“กูเพิ่งรู้ว่าระบบความปลอดภัยของเรามันห่วยจนคนนอกสามารถเข้ามาได้แบบนี้”

“ขะ...ขอโทษครับ”

เตชินท์ปรายตามองลูกน้องของตัวเองด้วยสายตาเยือกเย็น ก่อนจะละสายตากลับมาที่หญิงสาวซึ่งยืนอยู่ตรงหน้าอีกครั้งเพื่อจะตำหนิเธอ

“เธอไม่คิดว่าตัวเองล้ำเส้น...”

“อึก...ช่วยลินด้วยค่ะ”

ท่าทางและน้ำเสียงที่แปลกไปของคนตรงหน้าทำให้มาเฟียหนุ่มต้องชะงักแล้วไล่สำรวจตามร่างกายของหญิงสาวเพื่อประเมินในสิ่งที่เธอพูด ระหว่างนั้นลลินก็พยายามที่จะลูบตามส่วนต่าง ๆ ของตัวเองไปด้วยเพื่อบรรเทาความร้อนรุ่มทั้งหมด

ความกลัวมากมายที่ประเดประดังเข้ามาทำให้ลลินมองหาแต่คนที่สามารถช่วยเหลือเธอได้เท่านั้น

‘แค่มาถึงตรงนี้ยังไงก็ปลอดภัยแล้ว’...เพราะมีทั้งเตชินท์และลูกน้องของเขาอยู่ด้วย ถึงแม้ที่ผ่านมาชายหนุ่มจะไม่ยอมรับเธอ แต่เขาก็ไม่ได้คิดจะทำร้ายเหมือนกับคำพูดที่เปล่งออกมา เท่านี้ลลินก็ยังสามารถเบาใจได้

“ผมว่าคุณหนูโดนยาหรือเปล่าครับ” คนที่ยืนอยู่ออกความเห็นหลังจากเห็นท่าทางของหญิงสาวในตอนนี้ แต่เตชินท์กลับไม่ได้แสดงสีหน้าที่ร้อนรนเท่ากับพวกเขาเลยแม้แต่น้อย ทั้ง ๆ ที่มาเฟียอย่างเขาน่าจะรู้ผลของยานี้ดีมากกว่าใคร

“ยางั้นเหรอ”

“ช่วยลินด้วยค่ะ มันร้อนไปหมดเลย” เธออ้อนวอนคนตรงหน้าด้วยแววตาสั่นระริก แต่ทว่าเตชินท์ก็ยังคงไม่แสดงท่าทีอะไรออกมาเช่นเดิม ความเงียบของเขายิ่งทำให้คนตัวเล็กตื่นตระหนกเป็นอย่างมาก

“อึก! งั้นลินจะโทรหาพี่ดิน”

“มันต้องมียาแก้ครับ” เสียงของคนด้านหลังทำให้มือเรียวที่กำลังจะล้วงไปหยิบโทรศัพท์ต้องชะงัก ก่อนที่บอดี้การ์ดทั้งสองคนจะปรึกษากับเจ้านายของตนเองเพื่อหาทางช่วยหญิงสาว

“นายครับ แต่ที่เราไม่มียาแก้” เพราะที่นี่ไม่จำเป็นต้องใช้ของแบบนั้น ถึงจะเป็นคาสิโนและสถานบันเทิงที่ค่อนข้างเป็นธุรกิจสีเทาก็ไม่ใช่ว่าที่นี่จะต้องมียาทุกชนิดที่ต้องการ พวกเขาแค่ขายยาที่ปลุกอารมณ์ให้กับลูกค้าก็เท่านั้น...ไม่จำเป็นต้องมีของไว้เพื่อแก้ยาชนิดนี้

“ถ้างั้นให้พวกผมไปหา...”

“ไม่ต้อง”

“พวกมึงออกไปรอข้างนอก เดี๋ยวผู้หญิงคนนี้กูจัดการเอง” ดวงตาคมลุ่มลึกฉายแววบางอย่างออกมา ก่อนที่เจ้าของใบหน้าหล่อจะดันตัวลุกขึ้นแล้วเดินมาหาร่างบางที่ยืนอยู่

“ฮึก...คุณจะทำอะไรลินคะ”

น้ำตาใสไหลพรากมาอาบสองแก้มนวลด้วยความหวาดกลัว เธอทั้งกลัวสายตาที่คาดเดาไม่ได้ของเตชินท์ในตอนนี้ รวมถึงกลัวสิ่งที่ตัวเองดื่มเข้าไป หลากหลายอย่างที่เกิดขึ้นเริ่มทำให้ลลินไม่มั่นใจแล้วว่าตัวเองเลือกขอความช่วยเหลือผิดคนหรือไม่ ทว่า...

“ฉันก็จะช่วยเธอนี่ไง” ปลายนิ้วชี้ของชายหนุ่มเชยคางมนให้เงยหน้าขึ้นมาสบตากัน สายตาของเขาทำให้หญิงสาวรู้สึกร้อนวูบวาบไปทั้งตัว

เธอต้องการเขา...ต้องการจะให้เตชินท์ช่วยทำให้เธอมีความสุขในค่ำคืนนี้

“คุณจะช่วยลินจริง ๆ ใช่ไหมคะ”

“อยู่ที่เธอว่าต้องการมันรึเปล่า”

“ละ...ลินต้องการคุณค่ะ”

“กินเหล้ามางั้นเหรอ?”

“อึก! ไม่ใช่ค่ะ” เพียงแค่ฝ่ามือหยาบที่ไล่สัมผัสร่างกายก็ทำให้เด็กสาวตรงหน้าเริ่มควบคุมตัวเองไม่ได้ เธอไล่มองความสมบูรณ์แบบของชายหนุ่มอย่างพิจารณา ทั้งปลายจมูกโด่ง ริมฝีปากหยักได้รูป ลำคอ และแผงอกแกร่งของเขาที่โผล่พ้นออกมาให้เห็น ทำให้ความปรารถนาในตัวของลลินเพิ่มขึ้นมากกว่าเดิม ขณะที่เตชินท์ยกยิ้มมุมปากเมื่อเจอเรื่องน่าสนุกที่วันนี้ก็มีคนมาให้เขาระบายอารมณ์ถึงที่โดยไม่ต้องทำอะไร แถมคนนั้นยังเป็นคนที่ครอบครัวพยายามจะยัดเยียดสถานะ ‘น้องสาว’ ให้อีกต่างหาก

พรึ่บ!

แต่ยังไม่ทันจะทำอะไรมากกว่านั้น สุดท้ายก็เป็นลลินเสียเองที่ทนต่อความต้องการไม่ไหว ร่างบางที่ยืนอยู่ปัดมือของชายหนุ่มซึ่งกำลังสัมผัสเธอออกอย่างแรง พร้อมกับก้าวเข้ามาประชิดตัวกับร่างกำยำ ปลายเท้าเล็กเขย่งขึ้นเพื่อจะให้ความสูงของตัวเองเสมอกับใบหน้าคมคาย ก่อนลลินจะเป็นฝ่ายประกบริมฝีปากเข้าหาเตชินท์อย่างอุกอาจ

“อืม...” เสียงครางดังออกมาจากลำคอของหญิงสาวเมื่อได้รับสัมผัสที่พึงพอใจจากชายหนุ่ม พร้อมกับท่อนแขนเรียวเล็กที่ยกขึ้นมาคล้องลำคอหนาของเตชินท์เอาไว้อัตโนมัติตามอารมณ์ที่ถูกปลุกเร้าในตอนนี้ เธอพยายามที่จะบดขยี้ริมฝีปากไปกับคนตรงหน้าเพื่อให้แนบชิดกับเขามากที่สุด

“อื้อ!!” ทว่าความเงอะงะของเด็กสาวก็ได้สร้างความขัดใจให้กับผู้ชายอย่างเตชินท์เป็นอย่างมาก เขาออกแรงรั้งเอวคอดเข้าหาตัวอย่างแรงแล้วเป็นฝ่ายบดขยี้ริมฝีปากสลับกับขบเม้มเพื่อให้อีกคนยอมเปิดปากออก ก่อนที่มาเฟียหนุ่มจะเป็นฝ่ายสอดแทรกเรียวลิ้นเข้าไปเกี่ยวพันด้านในจนจูบที่เคยไร้เดียงสาในตอนแรกกลายเป็นรสจูบที่หนักหน่วงเมื่ออีกฝ่ายได้คุมเกมเอง

ขณะเดียวกันมือเรียวของลลินก็กำลังไล่ปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตของคนตรงหน้าออกอย่างเร่งรีบเพื่อให้สัมผัสเขาได้มากกว่าเดิม ในตอนนี้สมองของเธอมีเพียงความต้องการเท่านั้น และมันก็เหมือนว่ายิ่งนานเข้าอารมณ์ปรารถนาจะยิ่งเพิ่มมากขึ้นกว่าเดิมตลอดเวลา

ซึ่งแน่นอนว่าความร้อนแรงของคนตรงหน้าสามารถทำให้ผู้ชายร้ายกาจอย่างเตชินท์พึงพอใจได้อย่างง่ายดาย เพราะเธอสามารถปรนนิบัติเขาได้ไม่ต่างจากผู้หญิงที่เรียกมาเลยแม้แต่น้อย

ทั้งคู่ยังคงบดจูบกันมาตลอดทางโดยมีเตชินท์ที่เป็นฝ่ายผลักดันร่างเล็กให้ไปที่ห้องนอนของเขาซึ่งอยู่ไม่ไกลมากนัก มือแกร่งออกแรงกระชากด้านหลังของชุดเดรสตัวบางออกอย่างแรงจนผ้าราคาแพงขาดวิ่น พร้อมกับถอดเสื้อผ้าของหญิงสาวออกด้วยความชำนาญระหว่างทางที่เดินเข้ามา เมื่อมาถึงเตียงนอนขนาดใหญ่แล้วจึงออกแรงเหวี่ยงร่างของหญิงสาวลงบนเตียงตามอารมณ์ดิบของตัวเอง

พรึ่บ!

“โอ๊ย!”

ไม่รอให้อารมณ์ปรารถนาของหญิงสาวต้องขาดห้วง มาเฟียหนุ่มก็จัดการถอดเสื้อของตัวเองออกอย่างไม่ใยดีพร้อมกับก้าวขึ้นมาคร่อมร่างเล็กเอาไว้ สองมือใหญ่ตรึงข้อมือของลลินไว้แน่นโดยไม่สนว่าเธอจะเจ็บเพราะแรงของเขาหรือไม่ ก่อนจะพ่นถ้อยคำร้ายกาจออกมา

“อยากรู้เหมือนกันว่าพ่อกับแม่จะว่ายังไง ถ้ารู้ว่าลูกสาวที่ใสซื่อของตัวเองมาขึ้นเตียงกับฉันแบบนี้”