บทที่ 25 ไม่มีปรากฏ

บทที่ 25 ไม่มีปรากฏ

       บนถนนมีผู้คนยืนขัดขวางอยู่จำนวนหนึ่ง คราแรกตัวนางคิดว่านี่อาจเป็นอีกธรรมเนียมของเผ่ามาร แต่เมื่อเห็นว่าองครักษ์เป็นผู้เข้ามาจัดการจนทางโล่ง และตั้งแต่ต้นยันจบคนข้างกายมิได้กล่าวสิ่งใด ทั้งยังสีหน้ามืดครึ้มดูน่าหวาดหวั่นจึงคิดว่าคงเป็นเพราะความเป็นมนุษย์ของตนเองอีกแน่ที่สร้างความไม่พอใจแก่คนในภพมาร

       คุณหนูเสิ่นกลับมิได้โกรธแต่คิดว่าเป็นเวรกรรมเหมาะสมที่จะต้องชดใช้แล้ว และนางก็มิได้มีหน้าที่อื่นใด นอกจากให้เลือดสีน้ำเงินแก่ตงเฟยเทียนรักษาชีวิตเขา และไถ่โทษที่เคยพรากชีวิตมารดา

       ไม่นานเกินรอขบวนบ่าวสาวก็มาถึงวังโลหิต บ้านหลังใหม่ของเสิ่นหรงลี่ แม้จะมีผ้าคลุมหน้าปิดอยู่ แต่ตัวนางก็มิอาจห้ามใจไม่ให้ลอบมองได้ โครงร่างของเรือนต่างๆ สวยงามจนนางลอบยิ้มตาม คิดไปเองว่าเ