บทที่ 8 คุณหมอคนหล่อ

บทที่ 8 คุณหมอคนหล่อ

         หมอชินที่ได้ปรับความเข้าใจกับมิล่า เขาออกเดินออกจากห้องของมิล่าอย่างอารมณ์ที่ดีขึ้นมากๆ

         “เหอะ.....หายงอนแล้วสินะ”

         “อะไรของมึง!!!!!”หมอชินที่กำลังยิ้มอยู่กลับหยุดยิ้มทันที

         “ทำมาเป็นนนน แหม่มึงตรวจไปเลยกูไม่อยากเห็นหน้ามิล่า แหม่ๆๆๆๆๆ”หมอเคแซวหมอชินไม่หยุด

         “รำคาญว่ะ”

         “แหม่ๆ ยิ้มไม่หยุดเลยนะมึงไอ่ชิน”

“ไอ่เค มึงว่างใช่ไหม”

“ทำไมมีอะไรหรือเปล่า”ถามด้วยความสงสัย

“ถ้ามึงว่างกูจะได้ให้งานมึงเพิ่ม”

“ฮัลโหล่....เคสด่วนเหรอครับ โอเคครับผมจะรีบไป”หมอเคพูดจบเดินออกไปทันที

“รีบเลยนะมึง”หมอชินพูดพลางหัวเราะก่อนที่จะมานั่งที่โต๊ะทำงาน

“น่ารักจังงง”อยู่ๆหมอชินก็พูดขึ้นมา

[ผมคิดถึงแต่ท่าทางของเธอที่ทำ รับทราบครับ ทำไมน่ารักอย่างงี้]หมอชินได้แต่นั่งอมยิ้ม และคิดถึงแต่มิล่าไม่หยุด

มิล่า

“ว่าไป เราก็ลืมไปเลยนะว่า เทพของมิล่าคือหมอชินแห่งโรงพยาบาลชินนิ ลืมคิดไปเลยเนอะ”แม่ของมิล่าที่นั่งปอกผลไม้ก็พูดขึ้น

“ใช่ค่ะ แม่ ฟางเองก็คิดว่าเขาหล่อ ว่าปะยัยมิล่า”ฟางหันไปหามิล่า

“...........”

“มิล่า!!!”

“มิล่า!!!”

“ห้ะ.....”

“เป็นอะไรของแก ฉันเรียกตั้งนาน”

“อ่อ....พอดี”

“ทำไมแกกำลังคิดถึงเทพชินของแกเหรอ”

“อะไรของแก บ้าเหรอเปล่า😒”

“ฉันไม่มีวันชอบหมอปากแบบนี้หรอก”มิล่าพูดด้วยท่าทางที่เลิ่กลั่ก

“ฉันยังไม่ได้บอกว่าแกชอบหรือไม่ชอบ ร้อนตัวนะแต่แกไปเรียกเขาแบบนั้นได้ยังไง”ฟางพูดขึ้น

“เอออ...ฉันลืม บ้างครั้งปากมันก็ไวไปหน่อย แต่หมอชิน เป็นแบบนั้นจริงๆหนิ”

“สรุปแกรู้สึกผิดจริงหรือเปล่า”แม่ของมิล่าพูดขึ้น

“รู้สึกสิแม่ แต่บ้างครั้งหนูปากไวไปแบบจิตใต้สำนึกหนูมันคิดแบบนั้น ก็ครั้งแรกเขาเจอหนูเขาก็พูดไม่ดีใส่เลย แถมขึ้นเสียงอีก”

“แต่แกพูดไม่ดีก่อนนิ”

ก๊อกๆเสียงเคาะประตูดังขึ้นอีกครั้ง

“เบาๆหน่อย”มิล่าพูดขึ้น

“อ้าววว คุณหมอออ”หมอชินเดินเข้ามาอีกครั้ง

“ครับ มีอะไรเหรอบ้าง”

“ป่าวค่ะ”

“ครับ ดูแปลกๆนะครับ เหมือนกำลังพูดถึงผมอยู่”

“ป่าวเลยค่ะ เออแล้วคุณหมอมีอะไรเปล่าค่ะ”

“พอดีผมจะมาบอกว่า คืนนี้โรงพยาบาลมีโชว์การแสดง ถ้าทุกคนอยากจะไปดูก็ได้นะครับ ห้องโถง”

“ขอบคุณมากค่ะคุณหมอ”

“ครับ”พูดจบหมอชินก็เดินออกจากห้องทันที

[จริงๆผมได้ยินทุกอย่างครับ ผมได้ยินตั้งแต่แรก และไม่โกรธเธอด้วย]

“แล้วฉันจะคอยดู!!!!”หมอชินพูดพลางหันกลับมายิ้มให้ทางประตูห้อง

“เกือบไปแล้ว”ลูกพีชพูดขึ้น

“แม่คิดว่าเขาอาจจะได้ยินก็ได้นะ”

“แม่!!”

“ก็จริงหนิ”

20:00 น.ห้องโถง ณ โรงพยาบาล

         การแสดงโชว์ของโรงพยาบาลกำลังจะเริ่มขึ้น มีทั้งผู้ป่วยและญาติผู้ป่วยเริ่มที่จะทยอยเข้ามาในห้องโถง

         “ถ้าแม่กับยัยฟางอยากมาดูก็มาดุสิค่ะ จะลากหนูมาทำไม”มิล่าพูดขึ้น

         “ออกจากห้องบ้าง ดูอะไรดีๆ โรงพยาบาลอุส่าห์จัดให้”แม่ของมิล่าพูดขึ้น

         “ใช่ แกอย่าเอาแต่อยู่ในห้อง”ฟางช่วยพูดอีกแรง ทั้ง 3 คนกำลังนั่งลงบนเก้าอี้ที่ทางโรงพยาบาลจัดให้

         ไม่นานคนก็เริ่มทยอยเข้ามานั่งกันจนเก้าอี้เต็ม ไม่เพียงแต่ผู้ป่วยหรือญาติผู้ป่วย ยังมีหมอและพยาบาลเข้ามานั่งดูเยอะไม่แพ้กัน

         “คุณหมอหล่อมากกก”

         “หมอชินนนนน”

         “หมอชินนนน หล่อมาก”

         อยู่ๆเสียงก็ดังขึ้นทุกคนต่างพากันมองไปที่กลางห้องโถง หมอชินที่เดินเข้ามา และนั่งลงตรงเปียโน

         “แก หมอชิน”ฟางบอกกับมิล่า ทำให้มิล่าต้องรีบหันไปมอง

         [หล่อจังแหะ]มิล่าได้แต่คิดในใจ เธอกำลังอมยิ้มกับสิ่งที่เธอเห็น หมอชินที่กำลังจะเล่นเปียโน

         [หล่อจัง หล่อจริงๆ]

         “หล่อเนอะแม่ ดูสิเป็นผู้ชายที่เล่นเปียโนหล่อที่สุด จมูกโด่ง ตาก็โต ผิวขาว สูงนิสัยรวย หล่อจริๆ”ฟางพูดขึ้น

         “ใช่แม่ก็ว่าเหมือนกัน”

         หมอชินเริ่มเล่นเปียโน พร้อมกับร้องเพลงไปด้วย ซึ้งเพลงที่เขาเล่นนั้น ก็คือเพลง I'll Never Love Again

         “โห้เพราะมากกกก”เริ่มต้นคำแรก เสียงกรี้ดดังสนันห้องโถง หมอชินที่ร้องไปและยิ้มไป เขาได้หันไปมองมิล่า และร้องมัน

         “When we first met”

          “I never thought that I would fall”

         หมอชินหันไปมองมิล่า มิล่าเองก็มองหมอชิน ทำให้ทั้งและมิล่าสบตากัน ทั้งคู่ต่างสบตาและมองตากัน เหมือนกับในห้องโถงมีแค่หมอชินและมิล่า

         [อะไรกันเนี่ยยย ยัยมิล่าหยุดเขินได้แล้ว]มิล่าต้องรีบละสายตา เธอเลิกหันมองหมอชิน

         “เป็นอะไรมิล่า ไม่สบายหรือเปล่า หน้าแดงหมดแล้วลูก”แม่ของเธอหันมาถามเธอ เพราะตอนนี้มิล่า กำลังหน้าแดงอย่างเห็นได้ชัด

         “ปะ ป่าวค่ะ เออ...หนูขอไปเดินเล่นก่อนนะคะ”มิล่าพูดจบก็แยกตัวออกมา เธอออกมาเดินเล่นตรงสวนดอกไม้ของโรงพยาบาล

         “เห้ออออ....ยัยมิล่าเป็นอะไรเนี่ยยย!!!! หยุดเป็นแบบนี้ได้แล้วนะ”มิล่ากำลังเรียกสติของตัวเองให้กลับมา

         “เป็นอะไรหรือเปล่าครับคุณมิล่า”