LOGIN“แชมเปญ!” เสียงประตูที่ถูกเปิดพรวดพราดเข้ามาพร้อมกับร่างสูงของชายหนุ่มทำให้ไฮโซสาวเงยหน้าจากจอแล็ปท็อปแล้วมองที่สามีของตน ขอบตาที่แดงก่ำและเปรอะเปื้อนไปด้วยคราบน้ำตาทำให้เขารับรู้ได้ว่าเธอ...ได้รู้เรื่องบางอย่างแล้ว
“นี่มันอะไรคะดีน” “ทำไมข้อมูลบริษัททั้งหมดถึงอยู่ที่คุณ ทั้ง ๆ ที่คุณพ่อไม่เคยปล่อยให้เรื่องพวกนี้หลุดออกไปได้เลย” “คุณเป็นใครกันแน่?” แชมเปญถามทั้งที่น้ำตาคลอ ถ้าไม่มีคนนั้นที่มาบอกกับเธอ วันนี้เธอก็คงจะไม่นึกเฉลียวใจเลยแม้แต่นิดเดียวว่าสามีของตนเองที่เธอตกหลุมรักเขาหมดหัวใจจะกำลังทำบางอย่างลับหลังเธออยู่ “บอกมาสิว่ามันไม่จริง!” เธอปิดหน้าจอแล้วเดินเข้าไปเผชิญหน้ากับชายคนรักเพื่อต้องการจะให้เขายืนยันในสิ่งที่เกิดขึ้น แต่ดีนกลับไม่ได้ดูตกใจที่ถูกจับได้เลยแม้แต่นิดเดียว แววตาของเขาในตอนนี้ต่างจากผู้ชายที่แชมเปญเคยใช้เวลาร่วมกันมาหลายเดือนราวกับว่า...เขาได้เตรียมใจไว้แล้วว่าสักวันเธอจะต้องรับรู้เรื่องนี้ “ถ้าคุณเห็นแบบนั้นแล้วก็ไม่ควรจะหลอกตัวเองต่อไปนะ” “ดีน...นี่คุณกำลังหลอกใช้ฉันจริง ๆ งั้นเหรอ?” “แชมเปญ” ดีนไม่ได้ตอบคำถามแต่เขาเลือกที่จะกดล็อกประตูด้านหลังแล้วดันตัวของไฮโซสาวให้แนบชิดกับผนังพร้อมกับก้าวไปกักขังเธอเอาไว้ด้วยแขนทั้งสองข้าง ริมฝีปากแดงสดที่สั่นระริกทำให้คนที่ได้มองเผลอยกมือขึ้นมาลูบไล้บริเวณเรียวปากบางอย่างแรงจนลิปสติกเปรอะเปื้อนตามมุมปาก ความอวบอิ่มของเรียวปากนุ่มชวนให้หวนนึกถึงสัมผัสร้อนแรงที่เขาเคยได้ครอบครองมานับครั้งไม่ถ้วน หรือแม้แต่ตอนที่เธอได้ฝากร่องรอยไว้ตามร่างกายเขาทุกส่วนด้วยเช่นกัน สีหน้าที่ผิดหวังและเสียใจของแชมเปญไม่ต่างจากที่ดีนเคยจินตนาการเอาไว้นัก ต่างกันแค่เธอรู้ตัวเร็วกว่าที่คาดการณ์ไว้นิดหน่อยก็เท่านั้น “ไอ้เลว! แกทำแบบนี้ทำไม! แกตั้งใจที่จะเข้ามาในบ้านของฉันตั้งแต่วันนั้นเลยใช่มั้ย” “มันไม่ใช่ความผิดของผมนะแชมเปญ แต่คุณควรจะรู้ตัวให้เร็วกว่านี้...” เสียงของเขาที่เปล่งบอกเธอทุ้มต่ำกว่าปกติ ก่อนมือใหญ่จะลากต่ำลงมาแล้วทำการปลดกระดุมเสื้อของภรรยาสาวอย่างชำนาญ เผยให้เห็นเนินอกที่ยังคงปรากฏร่องรอยรักเมื่อวันก่อนเอาไว้ จากนั้นจึงย้ำให้หญิงสาวหวนนึกถึงเรื่องราวในอดีตที่ผ่านมา “...อย่างน้อยก็ตั้งแต่ครั้งแรกที่เราได้เจอกัน” ดีนบอกเสียงเรียบแล้วฉวยโอกาสโน้มลงไปฝังจมูกลงบนหน้าอกนุ่มตรงจุดเดิมเหมือนกับที่เคยทำในตอนที่เธอยังเข้าใจว่าเขารักเธอจริง ๆ แปดเดือนก่อน “นี่! ดีน” “ครับ” เสียงแหลมของหญิงสาวทำให้ชายหนุ่มใบหน้าเกลี้ยงเกลาที่กำลังจัดดอกไม้อยู่ละสายตาจากดอกไม้จำนวนมากตรงหน้า ก่อนชมพู่ที่เป็นพนักงานของร้านดอกไม้เหมือนกันจะกระแทกตัวลงที่ฝั่งตรงข้ามพร้อมกับอุปกรณ์ในการจัดดอกไม้ที่หยิบมาเพิ่ม “อันนั้นทำให้ลูกค้าที่จะมารับตอนเย็นนี้ใช่มั้ย?” “ใช่ครับ” “ทำไมใส่สีขาวไปล่ะ ลูกค้ารีเควสมาว่าไม่เอาดอกไม้สีขาวนะ แบบนี้เดี๋ยวก็โดนกันหมดหรอก” “สงสัยผมคงจะจำสับสนกับคิวต่อไปมั้งครับ ขอโทษด้วยครับ” ดีนยิ้มตอบด้วยท่าทีสบาย ๆ เช่นเดิมแล้วดึงดอกไม้สีขาวออก ทำเอาชมพู่ส่ายหน้าเบา ๆ กับความใจเย็นของคนตรงหน้า “พี่ไม่เคยเห็นใครใช้ชีวิตแบบสโลว์ไลฟ์เหมือนเรามาก่อนเลยนะ” “เหรอครับ?” “ก็ใช่น่ะสิ แล้ววันนี้หลังเลิกงานแล้วจะไปไหนต่อล่ะ” “คงไปร้านหนังสือแถวนี้แล้วก็กลับห้องมั้งครับ” “นั่นไง! ใช้ชีวิตแบบเดิมทุกวันอย่างนี้ไม่เบื่อบ้างรึไงนะ” “ผมคงชินกับความน่าเบื่อแล้วมั้งครับ” ดีนตอบเสียงนุ่มนวลแล้วจัดดอกไม้ตรงหน้าต่อ แต่หญิงสาวก็ยังไม่หยุดเท่านั้น “แล้ววันนี้พี่ดูเป็นยังไงบ้าง” “ครับ?” “ก็แบบว่าสวยรึยังน่ะสิ เพราะวันนี้จะมีคนดังมาที่ร้านของเราด้วยนะ” “ใครงั้นเหรอครับ?” “คุณแชมเปญ ลูกสาวร้าน Cara jewelry น่ะสิ” พอพูดถึงเรื่องแวดวงไฮโซทีไรเธอก็รู้สึกคันปากทุกที แถมคนบ้านนี้ยังมาสั่งดอกไม้ที่ร้านของเธอเป็นประจำอีกเลยทำให้ชมพู่ได้มีโอกาสในการติดตามเรื่องราวภายในของครอบครัวร้านเพชรชื่อดังมาได้เกือบปีแล้ว ไม่ว่าจะวันสำคัญในครอบครัว หรือออกงานอะไร ชมพู่ล้วนรู้ทั้งหมด “ความจริงพี่เองก็ยังไม่มีโอกาสได้เจอคุณแชมเปญเลยนะ เพราะเธอไปเรียนต่อเมืองนอกตั้งแต่สมัยอยู่มหา’ ลัยแล้ว พอตอนนี้เรียนจบป.โทก็เพิ่งจะกลับมาที่ไทยนี่แหละ พูดแล้วยังตื่นเต้นอยู่เลย คนอะไรทั้งสวยทั้งเก่งแถมยังรวยอีกต่างหาก" “ดูนี่สิ พี่ติดตามเธออยู่ด้วยนะ” ชมพู่รีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาอวดชายหนุ่ม เพราะเธอเป็นหนึ่งในไม่กี่พันกว่าคนที่ได้ติดตามแอคเค้าท์ไพรเวทของสาวไฮโซ ซึ่งช่วงนั้นยังเป็นช่วงที่แชมเปญตั้งบัญชีเป็นสาธารณะพอดีจึงทำให้ชมพู่ได้ติดตามหญิงสาวจนถึงทุกวันนี้ เธอเลื่อนให้ดีนได้ดูรูปที่หญิงสาวโพสต์ลงตอนที่อยู่ต่างประเทศซึ่งบางภาพก็คงจะเคยมีหลุดออกข่าวมาบ้างแต่ก็ไม่ใช่ทุกคนจะได้เห็นมันทั้งหมดเท่ากับเธอที่ได้ติดตามอยู่ “สวยมากเลยเนอะ ขนาดพี่เป็นผู้หญิงยังชอบเลย คนที่คาบช้อนเงินช้อนทองมาเกิดก็ดีแบบนี้แหละ ทำอะไรก็ดูเพอร์เฟคไปหมด” ดีนไล่ดูทุกรูปที่ชมพู่เปิดให้ดูโดยที่ในมือยังคงถือดอกไม้ที่จัดไม่เสร็จเอาไว้อยู่ ไม่ใช่แค่ผู้ชายหรอกที่จะหลงไปกับความเพอร์เฟคของเธอ เพราะขนาดผู้หญิงแบบชมพู่เองยังตื่นเต้นขนาดนี้เลย “ครับ...สวย” “ใช่มั้ยล่ะ แล้ววันนี้คุณแชมเปญบอกว่าจะมารับดอกไม้เองด้วยเพราะจะเอาไปไว้ที่คอนโดของตัวเอง พี่น่ะอยากเจอตัวจริงเร็ว ๆ แล้ว” “คุณแชมเปญจะมาตอนไหนเหรอครับ” “ใกล้แล้วล่ะ คอยจับตาดูหน้าร้านไว้ดี ๆ นะ” ดีนเงยหน้ามองไปที่หน้าร้านตามที่ชมพู่บอก แต่ยังไม่ทันที่เขาจะได้ละสายตารถปอร์เช่คันสีชมพูก็มาจอดตรงหน้าร้าน ...คงไม่ต้องบอกก็เดาได้ว่าด้านในรถคันนั้นเป็นใคร“ฉันแค่รู้สึกคุ้นหน้าคุณน่ะค่ะ” ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมตัวเองถึงได้รู้สึกประหม่าขึ้นมาเหมือนคนที่ทำความผิด แต่พอเห็นคิ้วที่ขมวดของชายหนุ่ม เธอก็ต้องรีบอธิบายเพิ่มออกไป“ผมเพิ่งมาอยู่ที่นี่แค่ไม่กี่เดือนเองครับ ตั้งแต่ที่จำความได้ก็อยู่ต่างจังหวัดกับแม่มาตลอดเลย”“เป็นลูกครึ่งเหรอคะ?”“คุณแชมเปญดูสนใจเรื่องของผมจังเลยนะครับ “แชมเปญมองลึกเข้าไปยังนัยน์ตาสีเทาที่สะท้อนความสุขุมออกมา แม้ว่าน้ำเสียงของเขาจะติดเล่นไม่ได้จริงจังก็ตาม แต่ก็ทำให้คนฟังไปต่อไม่ถูกเหมือนกัน” ผมแค่รู้สึกดีใจที่คนระดับคุณสนใจผมแค่นั้นเองครับ “ดีนหลุดหัวเราะออกมาทำลายความเงียบก่อนจะตอบกลับไป“ครับ พ่อผมเป็นคนเดนมาร์กส่วนแม่เป็นคนไทยครับ""ถ้าคุณแชมเปญไม่มีอะไรแล้ว งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ คิดว่าคงจะต้องรีบไปเปลี่ยนของที่เพิ่งแตกไปก่อนจะโดนจับได้แล้ว" ดีนส่งยิ้มให้ไฮโซสาวเป็นครั้งสุดท้ายแล้วหมุนตัวกลับไปทำให้ใบหน้าของเขากลับมาเป็นปกติอีกครั้ง“ดูมันอยากได้คุณแชมเปญมากเลยนะครับ” ชายหนุ่มอีกคนที่ยืนอยู่เอ่ยออกมาตามความคิดหลังเห็นเหตุการณ์ทุกอย่าง แต่ดีแลนกลับยังคงมีสีหน้าที่นิ่งเรียบเช่นเดิมสิ่งหนึ่งที่ทำให้มาเฟียหนุ่มต
แชมเปญกลับมาที่คอนโดพร้อมกับดอกไม้ที่สั่งไว้ หลังจากจัดห้องเสร็จเธอก็มานั่งบนโซฟากลางห้องนั่งเล่นด้วยความรู้สึกที่ยังคงสงสัยไม่หายเกี่ยวกับเรื่องที่เพิ่งเกิดชึ้น“รู้แบบนี้น่าจะตัดสินใจถามออกไปสิ” หญิงสาวนึกเสียดายโอกาสนั้นที่ตัวเองได้พลาดไป เพราะแม้แต่ตอนขับรถกลับมาถึงที่ห้องแล้วเธอเองก็ยังคงติดใจกับสายตาคู่นั้นไม่หายทั้งความรู้สึกคุ้นเคยอย่างน่าประหลาดตั้งแต่แรกเห็น กับเขาที่มองเธอราวกับมีบางอย่างอยู่ภายในใจ มันทำให้แชมเปญไม่สามารถจะสลัดความสงสัยออกไปได้เลยขณะที่กำลังฮึดฮัดกับตัวเองอยู่เสียงโทรศัพท์ที่วางอยู่ด้านข้างของเธอก็ดังขึ้น ซึ่งเป็นสายโทรเข้าจากผู้เป็นพ่อทำให้แชมเปญหยุดคิดถึงเรื่องของพนักงานคนนั้นไปได้พักหนึ่งแล้วกดรับสาย“ค่ะ”(ขับรถอยู่รึเปล่า?)“เปล่าค่ะ ตอนนี้หนูอยู่ที่ห้องแล้ว กลับมาจากร้านดอกไม้ได้ประมาณเกือบหนึ่งชั่วโมงแล้วค่ะ”“คุณพ่อมีอะไรหรือเปล่าคะ?”(พ่อจะบอกว่างานเลี้ยงการกุศลจะมีตอนเย็นวันอาทิตย์นี้นะ และพ่อกับแม่คงไปกับลูกไม่ได้แล้วเพราะพวกเราต้องไปงานวันเกิดของคุณลุงชวิลแทน ลูกไปคนเดียวได้รึเปล่า?)แชมเปญเงียบไปเพราะกำลังใช้ความคิด งานที่พ่อของเธอพูดถึงเป็น
เสียงของรองเท้าส้นสูงดังขึ้นทุกครั้งที่หญิงสาวก้าวเดิน ท่าทางมั่นใจและใบหน้าสะสวยสามารถดึงความสนใจจากพนักงานหลายคนได้ไม่เว้นแม้แต่คนที่กำลังทำงานอยู่ด้านหลังร้านอย่างดีน เพราะการปรากฏตัวของเธอทำให้ตอนนี้ชมพู่เองก็ได้ย้ายตัวเองไปหน้าร้านแทนแล้วจนเหลือเพียงแค่ดีนเท่านั้นที่ยังคงมองหญิงสาวจากมุมหนึ่งของร้านอยู่“สวัสดีค่ะคุณแชมเปญ” พอเธอเดินเข้ามาในร้านพนักงานต่างก็รีบมาต้อนรับหญิงสาวไฮโซทันที เช่นเดียวกับแชมเปญที่ไม่ได้ถือตัวแล้วพูดคุยกับพนักงานด้วยความสุภาพ“มารับดอกไม้ที่สั่งไว้น่ะค่ะ”“ทางเราเตรียมไว้ให้เรียบร้อยแล้วค่ะ ให้ยกไปที่รถคุณแชมเปญเลยมั้ยคะ”“ได้ค่ะ รบกวนด้วยนะคะ”“คุณแชมเปญคะ ไม่ทราบว่าคุณจะรีบไปไหนรึเปล่าคะ”แชมเปญเลิกคิ้วด้วยความไม่เข้าใจกับคำถามที่ดูเหมือนจะไม่ได้เกี่ยวข้องกับการมารับดอกไม้ของเธอเลย แต่พอเห็นสีหน้าที่คาดหวังพร้อมกับดวงตาที่เปล่งประกายของคนตรงหน้าก็ทำให้หญิงสาวปฏิเสธออกไปไม่ได้“วันนี้ยังไม่มีแพลนไปที่ไหนค่ะ”“ถ้างั้นช่วงรอคุณแชมเปญสะดวกอยู่ดื่มชาก่อนมั้ยคะ พอดีร้านเราเพิ่งนำเข้าชาดอกไม้มาเพื่อเตรียมจะเปิดคาเฟ่ในเดือนหน้าน่ะค่ะ ระหว่างนั้นก็จะให้พนักงานย
“แชมเปญ!” เสียงประตูที่ถูกเปิดพรวดพราดเข้ามาพร้อมกับร่างสูงของชายหนุ่มทำให้ไฮโซสาวเงยหน้าจากจอแล็ปท็อปแล้วมองที่สามีของตน ขอบตาที่แดงก่ำและเปรอะเปื้อนไปด้วยคราบน้ำตาทำให้เขารับรู้ได้ว่าเธอ...ได้รู้เรื่องบางอย่างแล้ว“นี่มันอะไรคะดีน”“ทำไมข้อมูลบริษัททั้งหมดถึงอยู่ที่คุณ ทั้ง ๆ ที่คุณพ่อไม่เคยปล่อยให้เรื่องพวกนี้หลุดออกไปได้เลย”“คุณเป็นใครกันแน่?”แชมเปญถามทั้งที่น้ำตาคลอ ถ้าไม่มีคนนั้นที่มาบอกกับเธอ วันนี้เธอก็คงจะไม่นึกเฉลียวใจเลยแม้แต่นิดเดียวว่าสามีของตนเองที่เธอตกหลุมรักเขาหมดหัวใจจะกำลังทำบางอย่างลับหลังเธออยู่“บอกมาสิว่ามันไม่จริง!” เธอปิดหน้าจอแล้วเดินเข้าไปเผชิญหน้ากับชายคนรักเพื่อต้องการจะให้เขายืนยันในสิ่งที่เกิดขึ้น แต่ดีนกลับไม่ได้ดูตกใจที่ถูกจับได้เลยแม้แต่นิดเดียว แววตาของเขาในตอนนี้ต่างจากผู้ชายที่แชมเปญเคยใช้เวลาร่วมกันมาหลายเดือนราวกับว่า...เขาได้เตรียมใจไว้แล้วว่าสักวันเธอจะต้องรับรู้เรื่องนี้“ถ้าคุณเห็นแบบนั้นแล้วก็ไม่ควรจะหลอกตัวเองต่อไปนะ”“ดีน...นี่คุณกำลังหลอกใช้ฉันจริง ๆ งั้นเหรอ?”“แชมเปญ” ดีนไม่ได้ตอบคำถามแต่เขาเลือกที่จะกดล็อกประตูด้านหลังแล้วดันตัวของไฮ
“อื้อ! เบา ๆ หน่อย อย่าดูดแรงสิ” ถ้อยคำห้ามปรามดังเคล้ากับเสียงครวญครางที่หลุดออกมาอย่างสุดกลั้น พร้อมกับมือและเท้าที่จิกเกร็งกับความเสียวซ่านที่ตรงเข้าเล่นงาน ทำให้ชายหนุ่มต้องยอมผละใบหน้าจากจุดสงวนของหญิงสาว แล้วโต้เถียงกลับไปอย่างไม่ยอมเช่นกัน“แต่คุณก็ชอบไม่ใช่เหรอครับ?”คนเจ้าเล่ห์ แชมเปญนึกหมั่นไส้เจ้าของใบหน้าหล่อเหลาในใจ แต่เธอจะทำอย่างไรได้ในเมื่อตอนนี้ร่างกายทั้งหมดได้ถูกครอบครองโดยสามีนิสัยไม่ดีทั้งหมดแล้วครั้งแรกที่เจอกันเธอยังคิดว่านิสัยของเขาสวนทางกับใบหน้าคมคายอย่างสิ้นเชิง แต่ตอนนี้แชมเปญรู้แล้วว่าผู้ชายคนนี้ไม่ได้เป็นคนเนิร์ดชวนน่าเบื่อเหมือนที่เขาแสดงออกมาตอนแรก ซึ่งหลักฐานก็คงจะเป็นการกระทำของเขาที่ทำให้เธอหมดแรงได้ทุกคืนตั้งแต่เมื่อสามเดือนก่อนจนถึงตอนนี้ท่อนขาเนียนสวยของแชมเปญถูกวางพาดบนบ่ากว้างทั้ง ๆ ที่ยังยืนเปลือยกายอยู่ใต้สายน้ำเย็น โดยมีชายหนุ่มร่างสูงที่คุกเข่าตรงหน้าและคอยทำหน้าที่ปรนนิบัติให้ภรรยาได้พึงพอใจ“บอกแล้วไงว่าอย่าเรียกแบบนี้” แชมเปญเบือนหน้าหลบและเริ่มสัมผัสได้ถึงความรู้สึกวาบหวิวในท้อง นอกจากนี้เธอยังรู้สึกว่าทั่วทั้งใบหน้าเริ่มร้อนผ่าวขึ้นมา







