Share
บทที่ 734 คณะก้งฉิงแห่งฮว๋าเซี่ย
Related chapters
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 735 ลูกศิษย์เจ็ดแสนคน
เด็กน้อยตกใจเล็กน้อยคณะก้งฉิงแห่งฮว๋าเซี่ย?นี่มันสำนักอะไรกันมีหลายคำด้วย ฟังดูท่าทางร้ายกาจจริงๆเมื่อเห็นเย่จิ่งหลานการแต่งกายดูดี โมริตะคาวาสึบาเมะก็อดสนใจไม่ได้เขาเดินทางออกจากเกาะทั้งคืน สิ้นเปลืองกำลังคนไปมาก ในที่สุดก็มาถึงเมืองเติงหลง เพื่อหลีกเลี่ยงการถูกไล่ล่า เขาได้ปีนลงจากภูเขา ล้มลุกคลุกคลานมาตลอดทาง ก็เพื่อปะปนเข้ามาในเป่ยไห่ดูเหมือนว่าเด็กคนนี้จะอายุไล่เลี่ยกับเข้า ดังนั้นจึงเหมาะที่จะตีสนิทเมื่อนึกถึงตรงนี้ โมริตะคาวาสึบาเมะก็กระตุกมุมปากขึ้น ประกบมือคารวะตามแบบฉบับคนจงหยวนและพูดว่า “ที่แท้ก็คือศิษย์ของคณะก้งฉิงแห่งฮว๋าเซี่ย ขออภัยที่เสียมารยาท”เย่จิ่งหลานหัวเราะ ก่นด่าในใจว่าเสียมารยาทโคตรพ่อเจ้าน่ะสิ เมื่อเห็นว่าเด็กคนนี้แสร้งทำเป็นเข้าใจ เย่จิ่งหลานก็รู้สึกอารมณ์เสียต้องเป็นคุณชายจากตระกูลใดสักตระกูลมาที่นี่เพื่อฝึกฝน เมื่อกลับสำนัก บันทึกการมีส่วนร่วมในการต่อสู้สักสนาม ก็เท่ากับเคลือบชั้นทองคำให้ตัวเองแล้วถุย ไม่ว่าจะในยุคสมัยใด ก็ขาดทายาทรุ่นสองแบบนี้ไม่ได้เย่จิ่งหลานมาจากครอบครัวที่ยากจน ทนกับคนประเภทนี้ไม่ได้มากที่สุด จึงอดไม่ได้ที่จะอยากแกล้
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 736 หมายถึงพระอาทิตย์
โมริตะคาวาสึบาเมะเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง ทว่าใบหน้ากลับแสดงสีหน้าชื่นชม“คิดไม่ถึงว่าคณะก้งฉิงแห่งฮว๋าเซี่ยจะมีศิษย์มากมายขนาดนี้ แต่พูดตามตรง สำนักนี้ของคุณชาย เป็นครั้งแรกที่ข้าเคยได้ยิน”เย่จิ่งหลานเชิดหน้าขึ้นพูดว่า “คนหูตาคับแคบเช่นเจ้า จะไม่เคยได้ยินก็ไม่แปลก”ทันใดนั้นสีหน้าของโมริตะคาวาสึบาเมะก็เริ่มบิดเบี้ยวเหยเกเจ้าเด็กเปรตนี่ กล้าฉีกหน้าเขาแบบนี้ ถ้าเขาไม่ต้องการตีสนิทเขา คงจะส่งเขาไปพบยมบาลด้วยฝ่ามือเดียวแล้วแน่ๆเย่จิ่งหลานถามอย่างไม่อินังขังขอบ “ไม่ทราบว่าน้องชายคนนี้เป็นศิษย์ของสำนักอะไร”โมริตะคาวาสึบาเมะประกบมือคำนับแล้วพูดว่า “ข้าน้อยมาจากสำนักอวิ๋นชวนเยี่ยนหาง ได้ยินเรื่องการต่อสู้ในเป่ยไห่ จึงอยากจะมาช่วยอีกแรงโดยเฉพาะ เพียงแต่เพิ่งมาที่นี่เป็นครั้งแรก ไม่คุ้นเคยทั้งผู้คนและสถานที่ หวังว่าคุณชายน้อยจะช่วยดูแลด้วย”เย่จิ่งหลานก็ไม่เคยได้ยินชื่อสำนักของเขา แต่น้ำเสียงคำพูดของเขา ฟังดูไม่เหมือนเด็กอายุไม่กี่ขวบอย่างแน่นอนเขายิ้มแล้วพูดว่า “แน่นอน”โมริตะคาวาสึบาเมะดีใจ ในความเห็นของเขา เย่จิ่งหลานเป็นเพียงเด็กอายุไม่กี่ขวบ ย่อมถูกหลอกได้ง่ายอย่างไม่ต้องสงสัย
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 737 ที่เสวยสุขได้ยากที่สุดคือบุญคุณของสาวงาม
ชาวตงหลิวบูชาพระอาทิตย์ ดังนั้นหวังซุ่นจึงดีใจมากที่ได้ยินเย่จิ่งหลานเปรียบเทียบตัวเองกับดวงอาทิตย์“ได้ ข้าเชื่อท่านอ๋อง”เย่จิ่งหลานกล่าวเสริมว่า “เรื่องนี้ห้ามบอกกับเย่จิ่งอวี้และอินชิงเสวียนเช่นกัน”หวังซุ่นตอบรับว่า “ท่านอ๋องไม่ต้องห่วง ข้ารับรองถึงตีให้ตายก็ไม่พูด”ขณะที่พวกเขากำลังคุยกัน ทั้งหมดก็มาถึงหอแห่งเสียงศักดิ์สิทธิ์แล้ว อินชิงเสวียนกำลังอุ้มเสี่ยวหนานเฟิงและพูดคุยกับเซี่ยวอิ๋นหวน เมื่อเห็นเย่จิ่งหลาน ก็ถามทันทีว่า “เจ้าไปไหนมารึ”หวังซุ่นพยักหน้าโค้งคำนับแล้วพูดว่า “ข้าน้อยกับท่านอ๋องไปทะเลมา นี่ยังจับได้ปูตัวใหญ่มาเยอะขนาดนี้ คืนนี้เราจะได้กินกัน”อินชิงเสวียนจ้องมองเขาแล้วพูดว่า “เจ้ารู้จักแต่กิน ไม่กลัวที่จะเจอคนไม่ดีหรือ”เย่จิ่งหลานหัวเราะแหะๆ และพูดว่า “อากาศแจ่มใสแบบนี้ จะมีคนเลวที่ไหนเยอะแยะ ยังมียอดฝีมือติดตามไปด้วยสองคน ไม่เป็นไรหรอก”หลังจากพูดจบก็มองไปที่หวนไท่เฟย ครั้นเห็นสีหน้าของนางดูดี ก็อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจกับประสิทธิภาพของน้ำพุวิญญาณมีของเช่นนี้อยู่ ไม่ว่าจะเป็นหมอเทวดาหนิง ผู้อาวุโสสวีก็ต้องหลีกทางให้ น่าเสียดายที่ตัวเองดื่มมานาน ทั้งอาบทั้
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 738 ข้ากับคุณชายน้อยมีชะตาต้องกันจริงๆ
“มาแล้ว”หวังซุ่นขานตอบ แล้ววิ่งกระดิกหางเข้ามา“ท่านอ๋องน้อยเรียกข้าน้อยมามีอะไรหรือ”หวังซุ่นได้ยิ้มประจบประแจงอันเป็นเอกลักษณ์ของตัวเองเย่จิ่งหลานปิดประตู ดึงเขาเข้าไปในห้องด้านใน“ข้ามีภารกิจมอบหมายให้เจ้าทำ ถ้าเจ้าทำได้ดี ข้าจะตอบแทนเจ้าด้วยบุหรี่ชั้นดีสิบกล่องเลย”ในช่วงเวลานี้ หวังซุ่นถูกเย่จิ่งหลานสอนจนติดบุหรี่แล้ว ทุกครั้งที่เย่จิ่งหลานสูบบุหรี่ เขาจะนั่งยองๆ รออยู่ข้างหลังถ้าเย่จิ่งหลานอารมณ์ดีก็จะให้เขาสักมวนหนึ่ง แต่ถ้าอารมณ์ไม่ได้ก็จะให้แค่ก้นบุหรี่ แต่เจ้านี่กลับไม่รังเกียจ แค่ได้สูบก็พอใจแล้ว แต่กระนั้นก็สูบไม่หนำใจ พอได้เย่จิ่งหลานบอกว่าจะให้บุหรี่เขาได้มากมาย เขาก็ฉีกยิ้มกว้างจนใบหู“ไม่มีปัญหา ท่านอ๋องน้อยเชิญสั่งมาได้เลย ตราบใดที่ข้าน้อยทำได้ รับรองว่าต่อให้บุกน้ำลุยไฟก็ไม่หวั่น”เย่จิ่งหลานพยักหน้าด้วยความพึงพอใจ กล่าวว่า “เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องยาก เจ้าสวมหน้ากากไปพบกับฉุยอวี้ จากนั้นเราจะหาจังหวะไปจับคนสมคบคิดกับศัตรู ยังสามารถใช้โอกาสนี้พาเจ้าเข้าไปในมิติ สร้างภาพลวงตาว่าเจ้ากำลังใช้ทักษะการหลบหนี จากนั้นเจ้าก็สามารถถอดหน้ากาก แล้วกลับมาเป็นตัวเองเหมือน
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 739 อานุภาพของแหไฟฟ้า
เย่จิ่งหลานปั้นเรื่องว่า “ในสำนักของเรามีคนมากเกินไป ไม่สามารถอาศัยอยู่บนชายฝั่งทะเลเป่ยไห่ได้หมด อาจารย์ของข้ามาจากที่เดียวกับเจ้าสำนักเซี่ยว จึงมาอาศัยอยู่ที่นี่ชั่วคราว”โมริตะคาวาสึบาเมะมีสีหน้าประหลาดใจ“เป็นเช่นนี้นี่เอง ได้ยินชื่อหอแห่งเสียงศักดิ์สิทธิ์มานานแล้ว ไม่ทราบว่าคุณชายน้อยสามารถช่วยแนะนำข้าให้เจ้าสำนักเซี่ยวได้หรือไม่”ทว่าอดไม่ได้ที่จะสบถเสียงดังในใจเห็นได้ชัดว่าเจ้าเด็กเปรตนี่คุยโม้อยู่ เมื่อวานเขาถามเรื่องนี้ที่เหลาสุราแล้ว ไม่มีใครเคยได้ยินเกี่ยวกับคณะก้งฉิงแห่งฮว๋าเซี่ยเลย แต่ตอนนี้เขาต้องการใช้ประโยชน์จากเจ้าเด็กเปรตนี่ จึงต้องแสร้งยิ้มอย่างอ่อนน้อมถ่อมตนเย่จิ่งหลานกลอกตาแล้วพูดว่า “เจ้ากับข้าเจอกันครั้งแรกเหมือนรู้จักกันมานาน ย่อมไม่มีปัญหาอยู่แล้ว พอดีคืนนี้ทุกสำนักต้องไปหารือในสำนักเซียวเหยาคืนนี้ ถ้าคุณชายน้อยว่าง ก็สามารถเข้าไปร่วมครึกครื้นได้”จู่ๆ ใบหน้าของโมริตะคาวาสึบาเมะก็สว่างขึ้นด้วยความดีใจ“เช่นนั้นก็ดีเลย”เย่จิ่งหลานยิ้มและพูดว่า “ไม่ต้องเกรงใจ เราจะไปรวมตัวกันที่สำนักเซียวเหยา เวลานั้นข้าจะแนะนำผู้อาวุโสในยุทธจักรเหล่านั้นกับเจ้า”โมริ
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 740 ตรวจป่าศพ
ในเวลาเดียวกัน อินชิงเสวียนและเย่จิ่งอวี้ก็เข้าไปในภูเขานางรู้สึกมาโดยตลอดว่าลูกตาสีแดงของเย่จิ่งอวี้นั้นไม่ใช่สิ่งดีเลย ตลอดสองวันนี้อยากเห็นป่าศพที่เขาพูด ว่าเป็นอย่างไรกันแน่ทั้งสองขึ้นไปบนภูเขา เย่จิ่งอวี้ก็พบเส้นทางในวันนั้นอย่างรวดเร็ว หลังจากเดินได้ไม่ถึงครึ่งชั่วยาม พวกเขาก็มองเห็นหุบเขา“ที่นี่ไง”เย่จิ่งอวี้ยืนนิ่งและพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา “วันนั้นข้าพยายามเต็มที่ แต่ยังตามชายคนนั้นไม่ทัน แสดงให้เห็นว่าเขามีวรยุทธ์สูงมาก หากได้พบเขาอีก ห้ามลงมือเด็ดขาด รีบเข้าไปในมิติทันที”อินชิงเสวียนพยักหน้า“ข้ารู้แล้ว”อินชิงเสวียนไม่ใช่คนบ้าบิ่น นางไม่เคยต่อสู้ในศึกที่ไม่มั่นใจ ยิ่งไปกว่านั้น ในมิติยังมีข้อห้ามมากมาย ถ้าถูกคนจับตัวไว้ ก็ไม่สามารถเข้าไปในมิติได้ทั้งสองเข้าไปในหุบเขาอย่างระมัดระวัง กลับพบว่าพืชพรรณภายในเป็นสีเขียวขจี มีลำธารเล็กๆ ล้อมรอบ ไม่มีป่าศพเหมือนที่เย่จิ่งอวี้พูดเย่จิ่งอวี้ก็ประหลาดใจเช่นกันสิ่งที่เกิดขึ้นในวันนั้น เป็นภาพลวงตาทั้งหมด หรือว่า...ถูกวิญญาณชั่วร้ายเข้าสิงเย่จิ่งอวี้ส่ายหัว เขาไม่เชื่อเรื่องวิญญาณชั่วร้ายเลย ต้องมีคนเก็บซากศพเหล่านั้น
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 741 ไม่พบอะไรเลย
ดวงตาของเย่จิ่งอวี้เปลี่ยนไปเล็กน้อยเขาลดเสียงลงแล้วถามว่า “ที่ไหน”“ข้าก็บอกอย่างแน่นอนไม่ได้”นี่เป็นเพียงความรู้สึกชนิดหนึ่ง ยังไม่แม่นยำขนาดนั้น“อาอวี้ เรากลับกันเถอะ!”อินชิงเสวียนขนลุกซู่ ถึงขั้นสัมผัสได้ถึงความอาฆาตพยาบาทของอีกฝ่ายด้วยซ้ำเย่จิ่งอวี้เหยียดแขนออก กอดอินชิงเสวียนไว้ และพูดด้วยเสียงแผ่วเบา “ไม่ต้องกลัว ข้าอยู่นี่”สิ่งที่เกิดขึ้นในคืนนั้นแปลกมาก จนเย่จิ่งอวี้อยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นอินชิงเสวียนเห็นว่าเขายังไม่อยากกลับ จึงไม่พูดอะไรอีก ในวังหลวงไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เย่จิ่งอวี้ก็สามารถยืนเคียงข้างนางได้ และนางก็สามารถเสี่ยงอันตรายเพื่อเขาได้เช่นกัน ยิ่งไม่ต้องพูดถึงว่ายังมีมิติ“อืม”อินชิงเสวียนยิ้มอ่อนโยน พิงอยู่ในอ้อมอกของเย่จิ่งอวี้เมื่อเห็นสาวน้อยพิงตัวเองเหมือนกับนกน้อยก็ไม่ปาน ทันใดนั้นเย่จิ่งอวี้ก็รู้สึกถึงความรับผิดชอบอันแรงกล้าในใจเสวียนเอ๋อร์เชื่อใจเขามากเพียงนี้ เขาต้องปกป้องความปลอดภัยของนางให้ได้ทั้งสองระมัดระวังตลอดทาง ขณะที่เดินเข้าไปในหุบเขาลึกธารน้ำไหลผ่านเท้า ใสจนเห็นก้นบึ้ง เสียงน้ำไหลซู่ซ่าก็ฟังดูผ่อนคลายอย่างอธิบายไม่ถูกอินช
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 742 ต่างมีความคิดของตัวเอง
เย่จิ่งหลานแสร้งตีหน้าร้อนอกร้อนใจ กลิ้งตัวคลานลงไปในทะเลโมริตะคาวาสึบาเมะหายใจเข้าลึกๆ สองครั้ง และความรู้สึกเจ็บปวดก็หายไปในที่สุดเมื่อมองดูผู้ใต้บังคับบัญชาทั้งสอง พวกเขาแน่นิ่งราวกับปลาที่ตายแล้ว สันนิษฐานว่าตายไปแล้วโมริตะคาวาสึบาเมะอดไม่ได้ที่จะก่นด่าในใจโคตรพ่อโคตรแม่มันเถอะ เมื่อครู่มันคืออะไรเย่จิ่งหลานมาถึงตรงหน้าเขา ใช้กำลังทั้งหมดเพื่อช่วยพยุงโมริตะคาวาสึบาเมะให้ลุกขึ้นทั้งสองคนมีร่างกายที่อายุไม่กี่ขวบ ทันทีที่คลื่นยักษ์ซัดมา ก็หอบร่างพวกเขาทั้งสองกลับลงไปในน้ำ“สหาย เจ้าเป็นไรหรือไม่”เย่จิ่งหลานเช็ดน้ำทะเลออกจากหน้า แล้วดึงโมริตะคาวาสึบาเมะอีกครั้งเมื่อเห็นเจ้าเด็กเปรตนี่เสี่ยงชีวิตเพื่อช่วยตัวเอง โมริตะคาวาสึบาเมะก็รู้สึกซาบซึ้งใจเล็กน้อย“ไม่เป็นไร”โมริตะคาวาสึบาเมะคลานขึ้นจากน้ำ และคว้าเย่จิ่งหลานไว้ หวังซุ่นก็วิ่งมาแต่ไกลเช่นกัน“คุณชาย พวกท่านเป็นอะไรหรือไม่”เดิมทีคิดว่าเย่จิ่งหลานต้องการฆ่าโมริตะคาวาสึบาเมะ แต่จู่ๆ เขาก็ปิดสวิตช์ไฟฟ้า หวังซุ่นก็ต้องยื่นมือออกไปดึงทั้งสองคน แล้วยกทั้งสองขึ้นฝั่งโมริตะคาวาสึบาเมะนั่งลงบนพื้น ความรู้สึกของการรอ
Latest chapter
- สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 800 บ้านนอก
- สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 799 ข้ากับเจ้านัดกันใหม่ชาติหน้า
- สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 798 ไม่ ท่านไม่คิด
- สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 797 ความรู้สึกสนิทใจ
- สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 796 หนอนหนังสือ
- สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 795 ฝนน้ำพุวิญญาณที่ขัดกฎธรรมชาติ
- สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 794 ฝนน้ำพุวิญญาณ
- สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 793 เกิดความคิดในฉับพลัน
- สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 792 ถูกกู่
