บทที่39

หลายวันต่อมา

ข่าวลือเรื่องการคบหาระหว่างมิลานกับอคิณยิ่งหนาหูมากยิ่งขึ้น ทั้งสองตัวติดกันถ้าเห็นมิลานอยู่ที่ไหนแสดงว่าอคิณก็ต้องอยู่ที่นั่นเว้นเสียจากว่าทั้งสองจะมีเรียน แต่อคิณก็ยังคงทำหน้าที่ดูแลเธอไม่หาง เช้าไปรับมาเรียนตกเย็นก็คอยไปส่งซึ่งถ้าหากมิลานเลิกเรียนก่อนก็จะมานั่งรอชายหนุ่มอยู่ตรงโต๊ะตัวประจำ

เธอยังคงทำเป็นมองไม่เห็นชายร่างสูงใหญ่อีกคน ซึ่งพักหลังมานี้เธอไม่ได้ไปรวมกลุ่มทานข้าวกับบรรดาเพื่อน ๆ จึงทำให้เขาและเธอไม่ได้เจอหน้ากันสักเท่าไหร่ ซึ่งการกระทำเหมือนกับว่าเธอต้องการตีตัวห่างออกไปยิ่งไปกระตุ้นต่อมโมโหของชายหนุ่มอย่างราเชนทร์มากยิ่งขึ้นไปอีก

ซึ่งวันนี้เองก็เช่นกันมิลานกำลังนั่งรออคิณอยู่ที่เดิม สาวสวยกำลังนั่งเล่นโทรศัพท์แต่เธอก็ยังสัมผัสได้ถึงสายตาคู่หนึ่งซึ่งกำลังมองมา ซึ่งมักจะเป็นแบบนี้อยู่ตลอดเวลาที่เธอมานั่งอยู่ตรงนี้

"รอนานไหมคะ"เสียงเข้มโทนอ่อนโยนดังขึ้นพร้อมกับร่างเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อของอคิณเดินส่งยิ้มมาซึ่งกลายเป็นภาพชินตาของใครหลาย ๆ คน

"ไม่นานเลยค่ะ เสร็จแล้วเหรอคะ"

"ค่ะ หนูหิวไหม"

"ไม่ค่ะ"มิลานล้วงผ้าเช็ดหน้าผืนบางออกจากกระเป๋าก่อนเธอจะลุกขึ้นยืนเผชิญหน