“หนูให้ได้ค่ะ แต่หนูให้เพราะหนูชอบเฮียนะคะ ชอบมานานแล้วด้วย …”
สิ้นเสียงหญิงสาวมาเวลล์ประกบริมฝีปากแนบชิดเข้าหาหญิงสาวทันที เพียงพราวเบิกตากว้างด้วยความตกใจเมื่อชายหนุ่มบดขยี้ริมฝีปากของเธออย่างหนักหน่วง โดยไม่รีรอให้เธอได้ตั้งรับ ปากหยักได้รูปสอดเรียวลิ้นเข้าไปควานหาความหวานในโพรงปากหญิงสาว มือแกร่งบีบเคล้นหน้าอกใหญ่อย่างหนักหน่วง เพียงพราวทำได้เพียงนิ่วหน้าเพื่อระบายความเจ็บปวด ลิ้นอุ่นชื้นเต็มไปด้วยรสชาติของไวน์ราคาแพงที่เธอดื่มเข้าไป ทำให้ชายหนุ่มรู้สึกพึงพอใจกับมันเป็นอย่างมาก "อื้ม~~" คนร่างบางครางในลำคออย่างแผวเบา... เมื่อชายหนุ่มเริ่มลดความรุนแรงในรสจูบเบาขึ้นเรื่อย ๆ แต่ยังคงดูดกลืนเรียวลิ้นสลับกับขบเม้มริมฝีปากของเธอตามอารมณ์ปรารถนา กลิ่นสาบสาวสตรีเพศทำเอาชายหนุ่มแทบไม่อยากผละริมฝีปากออก ใบหน้าคมคายซุกไซร้เข้าหาลำคอระหงก่อนจะขบเม้ม ซ้ำๆ สร้างรอยรักเอาไว้ทั่วบริเวณ พรึ่บ!! " อ๊ะ! เฮียเวลล์!" เพียงพราวสะดุ้งเฮียกด้วยความตกใจเมื่อถูกกดร่างให้นั่งลงบนพื้นหญ้า ภายในสวนเงียบสะหงัดพร้อมกับงัดแท่งมังกรยักษ์ที่แข็งชูชั่นภายใต้กางเกงนอนตัวบางออกมา มือแกร่งบีบเข้าที่แก้มของเธออย่างไม่แรงนัก พร้อมกับฟาดแก่นกายใหญ่ลงบนใบหน้าของเธอสองสามครั้ง เพียงพราวสบตากับชายหนุ่มอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนที่มาเวลล์จะเอ่ยคำสั่งออกมา " ดูดมัน " อ๊อก! สิ้นเสียงชายหนุ่มแก่นกายใหญ่ถูกดันเข้าไปในโพรงปากหญิงสาวทีเดียวมิดด้าน ส่งผลให้บริเวณปลายหัวบานพุ่งชนกับผนังคอหอย ทำเอาหญิงสาวน้ำตาไหลพรากเพราะจุกคอหอยด้วยขนาดและความยาวของมันทำให้เธอไม่สามารถเอื้อนเอ่ยคำพูดใดออกมาได้ ทำได้เพียงดูดกลืนแท่งร้อนตามคำสั่งของชายหนุ่ม อ๊อก!อ๊อก!อ๊อก! "อ๊า! ลิ้นอย่างนุ่ม! ดี! อ๊า...แบบนั้นแหละ" ยิ่งชายหนุ่มครางออกมามากเท่าไหร่ ก็ทำให้เพียงพราวรู้สึกฮึกเหิมมากขึ้นเท่านั้น เรียวลิ้นอ่อนนุ่มตวัดหยอกเย้าบริเวณส่วนหัวของมันพร้อมกับผงกหัวเข้าออกสุดลำสร้างความพอใจให้ชายหนุ่มเป็นอย่างมาก " อ๊า! ดีมากอ๊ะ...เร็วกว่านี้!!" มือกร้านสอดเข้าไปใต้กลุ่มผมหญิงสาวก่อนจะขยับศีรษะของเธอเข้าออกตามใจตัวเอง ทำเอาหญิงสาวแทบสำลักหน้าดำหน้าแดง อ๊อก!อ๊ะ!....อึก! " ไม่ไหวแล้ววะ" มาร์เวลล์สบถขึ้น ก่อนจะดึงแก่นกายร้อนระอุที่ร่ายล้อมไปด้วยเส้นเลือดปูดนูนออกจากโพรงปากหญิงสาว ก่อนจะกระชากร่างเธอขึ้น พร้อมกับผลักเธอเข้าหาผนัง ในทิศทางเดียวกัน ชุดเดรสตัวสั่น ถูกเลิ่กขึ้นเหนือเอวขอดเกาะอกตัวบางถูกกระชากลงใต้ราวนมมือแกร่งจ่อแก่นกายใหญ่ขนาดสิบเอ็ดนิ้วไปที่ร่องสวาททันที " ฉันมีเวลาไม่มาก อาจจะไม่ได้เล้าโลม เจ็บหน่อยแต่อย่าส่งเสียงหล่ะ" ปึก!ปึก!ปึก "อื้อ!!!" แก่นกายใหญ่อัดกระแทกเข้าหาร่องสวาทผ่าเหยื่อพรมจรรย์เข้าไปในทันที ที่ชายหนุ่มอัดกระแทกสะโพกสอบเข้าหาเธอ เพียงพราวกรีดร้องดังลั่น ทว่าชายหนุ่มกลับเอามือปิดปากเธอเอาไว้ หยาดน้ำตาไหลพรากพร้อมเลือดบริสุทธิ์ที่ไหลอาบชโลมแก่นกายใหญ่ เพียงพราวจิกเล็บเข้ามือชายหนุ่มไว้แน่น ปัก!ปัก!ปัก! ความคับแน่นภายในร่องสวาทขมิบตอดรัดจนยากจะขยับ " เธออายุยี่สิบสอง หรือสิบสองขวบวะ ทำไมรัดคว*แน่นแบบนี้" ไม่รอให้หญิงสาวได้ปรับตัว สะโพกสอบกระหน่ำตอกอัดเข้าใส่หญิงสาวอย่างถี่รัว " อ๊ะ!อ๊ะ!อ๊ะ! เฮีย...หนูเจ็บ...อึก" ไร้ซึ่งความเสียวซ่านที่ได้รับจากชายหนุ่ม มีเพียงความเจ็บปวดที่เธอสัมผัสได้ " เฮียหนูเจ็บ เอาออกไปก่อน" " อย่างอแงดิ ไหนบอกจะให้สิ่งที่ฉันต้องการไง " ปึก!ปึก!ปึก! อื้อ!! ไม่รอให้หญิงสาวได้พูดอะไรไปมากกว่านั้นชายหนุ่มกระหน่ำสะโพกเข้าออกอย่างถี่รัว และเร่งจังหวะอย่างบ้าคลั่ง เมื่อร่องสวาทขมิบตอดรัด เขามีเวลาไม่มาก จึงต้องเร่งจังหวะ เพียงพราวกัดริมฝีปากเพื่อกลั้นเสียงครางเอาไว้เพราะว่ากลัวใครผ่านไปผ่านมาได้เสียงของเธอ อ๊ะ!อ๊ะ!อ๊ะ! เพียงพราวเผลอร้องเสียงหลงออกมา ก่อนทีชายหนุ่มจะสอดมือแกร่งเขาไปในปากเธอและกระหน่ำตอกอัดสะโพกเข้าใส่อย่างบ้าคลั่ง ด้วยฤทธิ์ของยาเสพติดที่ชายหนุ่มนั้นเทกเข้าไปจำนวนมาก ทำให้แก่นกายนั้นแข็งแรงและปลดปล่อยออกมาช้ากว่าปกติ มาเวลล์จึงต้องเร่งจังหวะโดยกระแทกเข้าออกสุดลำและเน้น ๆ sds ปึก!ปึก!ปึก! " โอ๊ย เฮีย...หนูจุก เฮียอย่าทำหนูแรง" " fu*ck เอาสดแม่งโคตรดี แตกในแม่ง!" มาเวลล์สบถขึ้นอย่างพอใจ ก่อนจะแทกแก่นกายเข้าออกเน้น ๆ พร้อมกับปลดปล่อยสายธารเข้าไปในร่องสวาทถูกหยาดหยด ก่อนที่เสียงหญิงสาวผู้มาใหม่จะดังขึ้น เมื่อเห็นว่ามาเวลล์นั้น ออกไปมานานเกินไป "มาเวลล์คะ" เพียงพราวตกใจจนแทบทำอะไรไม่ถูก ทว่าชายหนุ่มกลับลูบหัวของเธอเบาๆ " แต่งตัวให้เรียบร้อย แล้วไปรอที่ห้องเดี๋ยวเอายาคุมไปให้" มาเวลล์เอ่ยขึ้นพร้อมกับลูบหัวเธอเบาๆ เพียงเท่านั้นก็ทำเอาหญิงสาวเขินหน้าแดงและรีบแต่งตัวให้เรียบร้อยและเดินออกไปด้วยสภาพทุลักทุกเล มาเวลล์มองคราบน้ำรักเกรอะกรังผสมเลือดบริสุทธิ์ที่อาบชะโลมแก่นกายด้วยสายตาพอใจ ก่อนจะเดินกลับไปหาหญิงสาวคู่นอนของตัวเอง " มีอะไร" "แนนนี่ เห็นว่าคุณออกมานานก็เลยมาตาม" " อยากขนาดนั้นเลย" ไร้ซึ่งคำตอบจากหญิงสาว ทว่าหญิงสาวตรงหน้ากลับปลดเปลื้องเสื้อผ้าออกและเดินกลับห้องด้วยสภาพเปลือยเปล่า ทันทีที่มาถึงห้อง มาเวลล์ก็ผลักร่างหญิงสาวให้อยู่ในท่าคลานเข่าก่อนจะหยิบเครื่องป้องกันขนาดไซร์พิเศษสวมใส่ พร้อมกับอัดกระแทกเข้าใส่ร่องสวาทแย้มบาน ที่เชื้อเชิญตรงหน้า ปึก! " อ๊าา!" ทว่าทันทีที่อัดกระแทกเข้าไป เขาแทบไม่ได้รับรู้ถึงความฟิน เหมือนกับในตอนที่กระแทกเข้าใส่เพื่อนน้องสาวเลยแม้แต่น้อย มาเวลล์ถอดแก่นกายใหญ่ออกจากร่องสวาทก่อนจะสั่งให้หญิงสาวออกไปจากห้อง " ออกไป!" แนนนี่มึนงงเล็กน้อยที่ชายหนุ่มนั้นทิ้งเธอไว้กลางทาง " อะไรกันคะ" " หมดอารมณ์" มาเวลล์เอ่ยขึ้นก่อนจะเดินไปหยิบบุหรี่ขึ้นมาจุดสูบ ทั้งที่ปกติเขาก็มักจะเจอของมากประสบการณ์แต่เพียงได้เปิดซิงเพื่อนสนิทน้องสาว ก็ทำเอาแทบไม่อยากเอาใครอีกเลย เพียงแค่นึกถึงจังหวะร่วมรัก แก่นกายใหญ่ก็แทบจะประทุออกมา "เดี๋ยว!" แนนนี่ยกยิ้มขึ้นทันเมื่อชายหนุ่มรั้งเธอเอาไว้ ทว่าชายหนุ่มกลับ จ่อแก่นกายไปที่โพรงปากหญิงสาว พร้อมกับขยับสะโพกเข้าออกอย่างบ้าคลั่ง หญิงสาวก็ดูดกลืนแก่นกายใหญ่อย่างช่ำชอง มาเวลล์เอาแต่นึกถึงภาพขณะร่วมรักกับเพื่อนสนิทของน้องสาวจนเผลอครางออกมา " อ๊า...!! เพียงพราว" sds เมื่ออิพี่เอาน้องเสร็จ แล้วมาต่อกับสาวสวย มีมแม่ ๆ ตอนนี้ 5555555 เพื่ออรรถรสในการอ่านของรี้ด ไรท์ก็ไปสรรหาทำ 55555 ฝากเอ็นดูน้องหน่อยนะคะ อย่าลืมกดหัวใจ คอมเม้นท์ให้ไรท์หน่อยนะคะ ส่วนสายอีบุ๊ค ใครที่บอกว่าภาพประกอบมิรายังแซ่บไม่พอ เรื่องนี้ไรท์บอกเลย ไรท์ขอแก้ตัว จัดหนักจัดเต็ม !! เตรียมรับแรงกระแทกเลย 555555 sdsวันเวลาผ่านไปนานถึงสามสัปดาห์งานวิวาห์ก็มาถึง เพียงพราวเดินย่างกรายเข้ามาในโบสถ์ท่ามกลางสายตาผู้คนมากมาย และแล้ววันนี้ก็มาถึง วันที่เธอเคยวาดฝันว่าสักวันคงได้มีโอกาสยืนข้างๆ เขา มาเวลล์ยืนมองเรือนร่างหญิงสาวไม่ละสายตา เพียงพราวเริ่มมีท่าทีประหม่าเล็กน้อย เมื่อถูกจับจ้องด้วยสายตาที่ชวนหลงใหลนานเกินไป มือแกร่งค่อยๆ จูงมือเจ้าสาวของตัวเองเข้าพิธีวิวาห์ทันที เพราะตอนนี้ในหัวของชายหนุ่ม มันเอาแต่คิดถึงช่วงเวลาเข้าหอแล้ว มิราและเควิน ต่างมองลูกชายตัวเองด้วยสายตาดีใจ เพราะเขานั้นเข้าใจลูกๆ ดี ความเหมาะสมน่ะเหรอ มันไม่มีค่าอะไรเลย ความรักที่แท้จริงต่างหากล่ะ ที่เรียกว่าความสุข ทั้งคู่ไม่สนใจว่าเพียงพราวจะเป็นใครมาจากไหน แค่ทำให้ลูกชายเขามีความสุขได้แค่นั้นก็พอแล้ว คาร่าค่อยๆ เดินย่างกายเข้าไปหาเพียงพราวช้าๆ “ยินดีด้วยนะ” เพียงพราวสวมกอดเพื่อนสนิทด้วยความดีใจ ก่อนจะร่ำไห้ออกมา เธออยากขอบคุณคาร่า ที่ทำให้เธอมาอยู่ตรงนี้ และมอบชีวิตใหม่ให้กับเธอ... วีณาเดินย่างกรายเข้ามาในงานด้วยสายตานิ่งเรียบ ก่อนจะจับจ้องชายหนุ่มตรงหน้าด้วยใจที่ปวดหนึบ แต่ก็พยายามเข้าใจ ว่าตอนนั้นเธอกับมาเวลล์พว
วันเวลาผ่านไปนานถึงสามสัปดาห์งานวิวาห์ก็มาถึง เพียงพราวเดินย่างกรายเข้ามาในโบสถ์ท่ามกลางสายตาผู้คนมากมาย และแล้ววันนี้ก็มาถึง วันที่เธอเคยวาดฝันว่าสักวันคงได้มีโอกาสยืนข้างๆ เขา มาเวลล์ยืนมองเรือนร่างหญิงสาวไม่ละสายตา เพียงพราวเริ่มมีท่าทีประหม่าเล็กน้อย เมื่อถูกจับจ้องด้วยสายตาที่ชวนหลงใหลนานเกินไป มือแกร่งค่อยๆ จูงมือเจ้าสาวของตัวเองเข้าพิธีวิวาห์ทันที เพราะตอนนี้ในหัวของชายหนุ่ม มันเอาแต่คิดถึงช่วงเวลาเข้าหอแล้ว มิราและเควิน ต่างมองลูกชายตัวเองด้วยสายตาดีใจ เพราะเขานั้นเข้าใจลูกๆ ดี ความเหมาะสมน่ะเหรอ มันไม่มีค่าอะไรเลย ความรักที่แท้จริงต่างหากล่ะ ที่เรียกว่าความสุข ทั้งคู่ไม่สนใจว่าเพียงพราวจะเป็นใครมาจากไหน แค่ทำให้ลูกชายเขามีความสุขได้แค่นั้นก็พอแล้ว คาร่าค่อยๆ เดินย่างกายเข้าไปหาเพียงพราวช้าๆ “ยินดีด้วยนะ” เพียงพราวสวมกอดเพื่อนสนิทด้วยความดีใจ ก่อนจะร่ำไห้ออกมา เธออยากขอบคุณคาร่า ที่ทำให้เธอมาอยู่ตรงนี้ และมอบชีวิตใหม่ให้กับเธอ... วีณาเดินย่างกรายเข้ามาในงานด้วยสายตานิ่งเรียบ ก่อนจะจับจ้องชายหนุ่มตรงหน้าด้วยใจที่ปวดหนึบ แต่ก็พยายามเข้าใจ ว่าตอนนั้นเธอกับมาเวลล์พว
บทที่ 50. เป็นห่วงหลังจากที่ออกมาจากคฤหาสน์ทั้งสองก็ขึ้นมาบนรถ ที่ลูกน้องคนสนิทอย่างเชนเตรียมไว้รอก่อนที่คาร่าจะกระซิบบอกเพียงพราวอย่างแผ่วเบา“มีคนอยากเจอเธอ”เธอไม่กล้าพูดดังเพราะกลัวลูกน้องจะเอาไปรายงานมาเวลล์“ใครหรอ”“แทนคุณ เขารอเธอที่ร้านอาหาร อย่าบอกเฮียนะ”เพียงพราวเริ่มเกิดความสงสัยจึงถามคาร่าออกไป“เธอไปรู้จักพี่แทนคุณได้ยังไง แล้วเธอรู้ได้ไงว่าเขารออยู่ที่นั่น”คาร่าเริ่มแสดงท่าทีเลิกลั่กนิดหน่อย ก่อนจะเอ่ยตอบไป“เขาอยากเจอเธอ เลยขอให้ฉันช่วย”เพียงพราวพยักหน้าเป็นเชิงเข้าใจ แม้ว่าภายในใจจะยังคงรู้สึกแปลกๆในท่าทีของเธอ แต่ก็เลือกที่จะนั่งสองสาวเดินย่างกรายเข้าไปในห้องวีไอพีภายในร้านอาหารตามที่ได้นัดชายหนุ่มเอาไว้ ลูกน้องคนสนิทของมาเวลล์เดินเข้าไปตรวจก่อนความเรียบร้อยก่อนแต่ไม่เห็นทว่ากลับไร้ร่างคนอื่นเมื่อคนของมาเวลล์เดินออกไป แทนคุณก็เปิดประตูลับออกมาทันทีเพราะว่าร้านนี้เป็นร้านของเขาเอง“หนูสบายดีใช่ไหม? ยังเจ็บตรงไหนอยู่รึเปล่า พี่เป็นห่วงหนูมากนะ”แทนคุณเอ่ยถามไถ่เพียงพราวด้วยความเป็นห่วง“หนูหายดีแล้วค่ะ”“พี่คิดถึงหนูนะ คิดถึงมาก...”“ขอบคุณนะคะ”“หนูหิวไหม
บทที่ 49. สายเปย์หลังจากเวลาล่วงเลยมาถึงช่วงบ่ายของวัน เพียงพราวก็รู้สึกตัวตื่นขึ้นมาเพราะหิว ก่อนจะตามด้วยมาเวลล์ เขาถูกฝึกมาตั้งแต่เด็กแน่นอนว่าเขาต้องไวต่อสิ่งรอบข้าง เพียงพราวค่อย พยุงร่างกายอันบอบช้ำเข้าไปห้องน้ำ ก่อนจะอาบน้ำชำระร่างกาย ที่เต็มไปด้วยคราบน้ำรักเกรอะกรังใช้เวลาเพียงไม่นานก็เดินออกมา มาเวลล์ที่จ้องมองหญิงสาวอยู่ ถึงกับต้องตกใจกับใบหน้าซีดเผือดของเธอ และวิ่งไปประคองร่างเธอเอาไว้“หนูเป็นอะไรรึเปล่า...ทำไมหน้าซีดแบบนั้น”“หนูหิว...”เพียงพราวเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงงอแงก่อนมาเวลล์จะรีบโทรสั่งลูกน้องคนสนิท ให้โรงแรมเตรียมอาหารขึ้นมาให้เธอใช้เวลาเพียงไม่นาน อาหารต่างๆ ก็มาเสิร์ฟ ก่อนที่มาเวลล์จะเอ่ยขึ้น“กินก่อนเลยนะ เฮียไปอาบน้ำก่อน”ว่าจบก็เดินเข้าไปในห้องน้ำทันทีก่อนที่เพียงพราว จะจัดการอาหารตรงหน้าด้วยความหิวโซเนื่องจากเมื่อคืนเธอถูกสูบพลังงาน เข้าไปอย่างหนัก...หลังจากเคลียร์ทุกอย่างเรียบร้อย มาเวลล์ก็พาเพียงพราวกลับทันทีทว่าระหว่างทางชายหนุ่มกลับเห็นสีหน้าของหญิงสาวไม่ค่อยดีเนื่องจากเธอดูเพลีย ๆ และอ่อนล้า ไม่พูดจาแปลก ๆรถสปอร์ตคันหรูขับเคลื่อนเข้ามาจอที่
บทที่ 48. โหยหา NC+ 🔞มือแกร่งค่อยๆรั้งร่างหญิงสาวเข้ามาบนตัก ก่อนจะซุกไซร้ลำคอระหงอย่างหื่นกระหายกลิ่นกายสาบสาวสตรีเพศสร้างอารมณ์กระสันให้ชายหนุ่มเป็นอย่างมากกลิ่นกายเฉพาะของหญิงสาวแทบทำเอามาเวลล์ไม่อยากผละใบหน้าออกแม้แต่น้อยกลิ่นกายที่เขาโหยหามาตลอดหลายเดือน ริมฝีปากที่เขานั้นคิดถึงริมฝีปากหยักได้รูป ประกบริมฝีปากเข้าหาหญิงสาวด้วยอารมณ์คิดถึงและต้องการเธอเป็นอย่างมาก“อืม~”เพียงพราวกำคอเสื้อชายหนุ่มไว้แน่นก่อนจะจูบอย่างรู้งานทั้งสองสัมผัสริมฝีปากและแลกน้ำลายกันอยู่นานโนมก่อนจะเป็นเพียงพราวที่ผละริมฝีปากออกเนื่องจากรู้สึกว่าเริ่มขาดอากาศหายใจ“อ่อนวะ”มาเวลล์เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงเย้ยหยันก่อนที่เพียงพราวจะประกบริมฝีปากเข้าหาชายหนุ่มและบดขยี้ริมฝีปากอย่างเร่าร้อน ทำเอาชายหนุ่มรู้สึกดีอยู่ไม่น้อย มือแกร่งค่อย ๆลูบไล้ไปทั่วเรือนร่างของหญิงสาว ก่อนจะบีบเคล้นสะโพกงอนงามชุดเดรสราคาแพง ค่อย ๆ ถูกเลื่อนซิปลงช้า ๆ ก่อนจะตามด้วยบราเซียไร้สายทันทีที่บราเซียถูกถอดออก หน้าอกใหญ่ก็ดีดเด้งออกมาทันทีชายหนุ่มบีบเคล้นหน้าอกใหญ่ สลับกับขบเม้มริมฝีปากหญิงสาวอย่างเอาแต่ใจก่อนจะผลักเธอลงเตีย
บทที่ 47. สับสนเพียงพราวเริ่มมีท่าทีเขินอายเมื่อถูกชายหนุ่มจ้องมองด้วยสายตาที่หยาดเยิ้ม และพร้อมจะขย้ำเธอหากสายตาของเขาในตอนนี้คือกรรไกรเสื้อผ้าของเธอคงขาดไปถึงไหนต่อไหนแล้ว“เฮียจะพาหนูไปไหนเหรอคะ”เพียงพราวเอ่ยถามขึ้นเพื่อทำลายบรรยากาศที่ชวนเสียตัวในครั้งนี้เพราะถ้าหากเธอไม่ทำลายมัน เธอคงได้ไปดินเนอร์บนเตียงเป็นแน่“เซอร์ไพรส์...”มาเวลล์เอ่ยขึ้น ก่อนจะเดินเข้าไปจูงมือหญิงสาวออกมาจากห้องใช้เวลาเพียงไม่นานก็มาถึงร้านอาหารใจกลางเมืองที่สูงเฉียดฟ้าเพียงพราวจ้องมองอาหารสลับกับคนตรงหน้า ด้วยหัวใจที่เต้นแรงเป็นครั้งแรกที่เธอได้มาอยู่ในสถานที่โรแมนติกกับคนที่ตัวเองรักตามแบบที่เคยวาดฝันไว้ในตอนเด็ก“กินสิ”“ค่ะ”เพียงพราวนั่งทานอาหารตรงหน้าด้วยท่าทีปกติทว่าชายหนุ่มกลับนั่งดื่มไวน์ราคาแพงและนั่งจ้องมองเธออยู่อย่างนั้นเสียงเพลงสากลยังคงบรรเลงต่อไปท่ามกลางชายหญิงสองคนแสงเทียนสาดส่องกระทบใบหน้าเกลี้ยงเกลาของหญิงสาวยิ่งทำให้เธองดงามราวกับเจ้าหญิงมากขึ้นไปเพียงพราวเริ่มรู้สึกไม่เป็นตัวเองเมื่อถูกจ้องมองอยู่ตลอด“มีอะไรติดหน้าหนูรึเปล่าคะ”“สวย...”มาเวลล์เอ่ยขึ้นราวกับต้องมนต์สะกด เ