Mag-log inShare
SECRET 7
Huling Na-update:
2025-08-21 22:34:24เสียงเพลงภายในผับยังคงดังกระหึ่มอย่างต่อเนื่อง จนสั่นสะเทือนยันพื้นห้อง ในขณะที่สองสาวกลับมานั่งลงข้าง ๆ ใบหยกหลังจากออกไปโยกย้ายจนได้เหงื่อกันพอใจแล้ว
“เพลงสนุกมากเลย ระบบเสียงโคตรดี” วิเวียนเริ่มรีวิวให้คะแนนความหรูหราของผับ สมกับที่เธออยากพาเพื่อน ๆ มาเที่ยวตั้งแต่แรก
“อาหารก็อร่อยนะ เครื่องดื่มก็ของดีทั้งนั้นเลย...เต็มสิบไม่หักเลย” มินตราที่ค่อนข้างซีเรียสเรื่องอาหาร ยังยอมรับว่าอาหารของที่นี่ดีเยี่ยมจริงๆ
“จริง...ดีงามมาก” และใบหยกก็เห็นด้วยเช่นกัน
“เอ้า! ดื่มฉลองวันเกิดฉันหน่อย” วิเวียนชวนเพื่อน ๆ ชนแก้วกันเพื่อเป็นการฉลองวันเกิดของเธอ ใบหยกเองก็ยื่นแก้วนมปั่นของเธอชนกับเพื่อน ๆ แม้ทั้งสามสาวจะคนละไลฟ์สไตล์ แต่ก็เป็นเพื่อนกันได้อย่างลงตัว
ขณะที่ทั้งสามสาวนั่งคุยกันพลางฉลองกันอย่างคึกคัก พลันสายตาของใบหยกก็เหลือบไปเห็นชายแปลกหน้าคนหนึ่งที่นั่งอยู่โต๊ะฝั่งตรงข้าม พลางทอดสายตาที่เต็มไปด้วยนัยชัดเจนว่าสนใจเธอ มองมาที่เธอพร้อมส่งรอยยิ้มที่ดูเจ้าเล่ห์มาให้เธอ
ใบหยกเห็นเช่นนั้นก็พยายามฝืนยิ้มตอบอย่างสุภาพ แต่มือเรียวกุมแก้วนมปั่นแน่นด้วยความรู้สึกอึดอัดอย่างบอกไม่ถูก
และใบหยกก็ไม่คิดเลยว่า เพียงแค่การยิ้มตอบด้วยมารยาทนั้น จะทำให้เขารีบลุกเดินมาหาเธอทันทีแบบนี้
“สวัสดี...เราชื่อเบียร์นะ เธอชื่ออะไรเหรอ?” และเขาก็เอ่ยขึ้นอย่างจู่โจมด้วยสิ
“......” ใบหยกไม่ได้ตอบ แต่เอื้อมมือไปดึงแขนของมินตราที่อยู่ข้าง ๆ จนทั้งมินตราและวิเวียนที่เอาแต่สนใจนักร้องบนเวที รีบหันกลับมาสนใจเธอ
“ว่าไงครับ...เธอยังไม่ได้บอกชื่อเราเลยนะ”
พอวิเวียนเห็นเช่นนั้นก็ดึงใบหยกมาหลบด้านหลังทันที เพราะเธอรู้ว่าคนแบบนี้ใบหยกเพื่อนของเธอไม่ต้องการเสวนาด้วยหรอก
“ขอโทษนะ พวกเราไม่ต้องการเพื่อนร่วมโต๊ะเพิ่ม เราชอบการเป็นส่วนตัว...ที่แปลว่ามีแค่เราสามคน” วิเวียนตอกกลับชายคนนั้นจนเกือบหน้าหงาย
แต่ชายคนนั้นก็ยังไม่ยอมถอย แถมก้มตัวโน้มเข้ามาใกล้พวกเธอมากขึ้น จนกลิ่นเหล้าคลุ้งตลบไปหมด
“เราแค่อยากรู้จักพวกเธอ ให้เรานั่งร่วมโต๊ะสักวันนะ...เรามาคนเดียวโคตรเหงาเลย อยากมีเพื่อนดื่มด้วยก็แค่นั้น...เดี๋ยววันนี้เราเลี้ยงเอง”
“ไม่ต้องเลี้ยงหรอก พอดีพ่อเรารวย เผื่อนายไม่รู้” วิเวียนยังคงตึงใส่
“แล้ว...เธอคนนั้นล่ะ พอจะใจดียอมให้เราเลี้ยงไหม?”
ชายคนนั้นยังคงพยายามโฟกัสที่ใบหยก แต่สิ่งหนึ่งที่ชายหนุ่มไม่รู้เลยก็คือ...ใบหยกไม่ใช่ผู้หญิงที่จะเข้าหาได้ง่าย ๆ แบบผู้หญิงคนอื่น ๆ ยิ่งสายตาส่อถึงจุดประสงค์ชัดเจนแบบนี้ เธอยิ่งปิดกั้นสุดฤทธิ์ และวิเวียนกับมินตราก็กำลังรอดูการแผลงฤทธิ์ของใบหยกอยู่
“โทษที...พอดีเราไม่ดื่ม...” ใบหยกตอบด้วยน้ำเสียงสุภาพเรียบนิ่ง
“ไม่เป็นไร...เราดื่มคนเดียวได้ แค่เธอยอมให้เรานั่งด้วยก็พอ” ชายคนนั้นยังคงตื๊อไม่เลิก
“นายต้องการอะไร?” ใบหยกทอดสายตาดุจ้องใบหน้าที่ค่อนข้างดูดีของเขาคนนั้น ด้วยความรู้สึกที่ทั้งอึดอัดและรำคาญ
“เราไม่ได้ต้องการอะไร...แค่อยากนั่งกับเธอ”
“เราชอบโจทย์ที่มีเพียงคำตอบเดียว ไม่ต้องอ้อมค้อม และไม่ต้องแสดงวิธีทำ เพราะอะไรที่มันต้องสาธยายมาก ๆ มันโคตรน่ารำคาญ”
เมื่อใบหยกพูดจูบ เสียงหัวเราะคิกคักของมินตรากับวิเวียนก็ดังขึ้น ราวกับพยายามกลั้นเสียงหัวเราะเอาไว้ แต่ชายหนุ่มกลับไม่สะทกสะท้าน ยังคงเดินหน้าตอแยเธออยู่
“โห...ตรงไปตรงมา ไม่อ้อมค้อม สเปกมากอะ...”
ใบหยกถึงกับชักสีหน้าพลางสูดลมหายใจเข้าลึกเธอเจอพวกหัวแข็งเข้าให้แล้ว
“ตรง ๆ เลยนะ เราชอบเธออะ...แลกไลน์กันนะ เราอยากจีบเธอ หน้าเหวี่ยง ๆ ตาดุ ๆ ดูร้อนแรง น่าเร้าใจแบบนี้...เราชอบ”
“นี่! เกินไปไหมฮะ คุกคามทางเพศเหรอ?” มินตราตวาดลั่น กับความหน้าด้านของเขา
“มาทางไหนกลับไปทางนั้นเลย พวกเราไม่อยากรู้จักคนอย่างนาย” วิเวียนออกปากไล่เขา
“ถ้าอยากให้เราไป ก็บอกเพื่อนเธอให้เบอร์เราก่อนดิ”
ชายคนนั้นมองหน้าใบหยกด้วยแววตาที่แสดงถึงความยียวน แต่ใบหยกกลับยื่นนิ่งจ้องหน้าเขาอย่างเอาเรื่อง
“อย่าให้นะใบหยก...” วิเวียนเอ่ย
“ชื่อใบหยกเหรอ...ชื่อน่ารักนะ ถ้าเธอคบกับเรา...เราจะเปลี่ยนชื่อเป็นกิ่งทอง จะได้คู่กับใบหยกไง”
“ใครอยากคู่กับนายไม่ทราบ...” มินตราเริ่มเหลืออด
ในขณะที่ทั้งสามสาวกำลังรำคาญใจกับชายหนุ่มตรงหน้า ทันใดนั้น...ร่างสูงของการ์ดชุดดำก็โผล่มาทันเวลาพอดี แต่การตรงมาหาพวกเธอครั้งนี้ กลับเป็นความตั้งใจจนพวกเธอมองด้วยสายตางุนงง
“มีอะไรเหรอคะ?” วิเวียนเอ่ยถาม เมื่อการ์ดทั้งสามคนเดินมาหยุดยืนตรงหน้าพวกเธอ
“คืนนี้คุณลูกค้าเป็นผู้โชคดี ของหนึ่งในคนที่มีวันเกิดตรงกับวันนี้ เราได้จับฉลากเพื่อหาผู้โชคดี เพื่อที่จะได้ขึ้นไปนั่งที่โซนVIP ฟรี! โดยคุณลูกค้าจะไม่มีค่าใช้จ่ายใด ๆ รวมถึงอาหารกับเครื่องดื่มก็ฟรีตลอดทั้งคืนครับ”
“ฟรี! ทุกอย่างเลยเหรอ” มินตราดูจะถูกใจกับรางวัลนี้มาก ในขณะที่ใบหยกกลับรู้สึกว่ามันดูแปลก ๆ แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา
“เอาไงดีพวกเรา” วิเวียนเอ่ยถามอย่างลังเลใจ
สามสาวหันไปมองหน้ากันงง ๆ ก่อนจะตัดสินใจยอมเดินตามการ์ดของผับไป โดยไม่รู้เลยว่า...นี่เป็นคำสั่งการของใครคนหนึ่ง ที่ต้องการดึงพวกเธอออกไปจากพวกผู้ชายขี้หลีในโซนนี้
Pinakabagong kabanata
สยบรักวิศวะตัวแรง[ ENGINEER'S SECRET ] SECRET 18
หลายวันต่อมา...ขณะที่ใบหยกกับคณะกำลังร่วมประชุมหาลือกันในเรื่องโปรเจกต์อยู่นั้น ฝนห่าใหญ่ก็กระหน่ำลงมาอย่างไม่มีความปรานี ท้องฟ้าที่เคยแดดจ้ากลับมืดครึ้มจนดูน่ากลัว ราวกับสวรรค์จงใจจะใช้พายุฝนมาทดสอบความสามารถของทุกคนในไซต์งานแห่งนี้ครื้นนนน!!!เสียงฟ้าร้องคำรามประสานเข้ากับแรงลมที่โหมซัด จนผ้าใบกันแดดปลิวสะบัดไปตามทิศทางลม โครงเหล็กสูงตระหง่านที่กลุ่มวิศวกรรมโยธาร่วมแรงร่วมใจกันสร้างขึ้นกว่าครึ่งทาง สั่นไหวอย่างแรงจนโคลงเคลงเห็นได้ชัด“เฮ้ย! นที...ดูนั่น!” กลุ่มวิศวกรรมโยธาต่างกรูเข้ามารวมกันที่หน้าต่างห้องประชุม เพื่อที่จะดูว่าโครงสร้างที่พวกเขาช่วยกันทำไว้ จะรอดพ้นจากพายุร้ายที่กำลังโหมกระหน่ำในตอนนี้หรือไม่ใบหยกที่ยืนอยู่ใต้ชายคาอาคารเดียวกันกับทุกคนในกลุ่ม สองมือกำเข้าหากันแน่น ดวงตากลมสั่นระริกเต็มไปด้วยแววแห่งความหวาดกลัว“ได้โปรด…อย่าพังนะ…”คำภาวนานั้นดังก้องอยู่ในใจของเธอซ้ำแล้วซ้ำเล่าราวกับบทสวด แต่แล้วในเวลาต่อมาก็เกิดเสียงดังสนั่นออกมาจากฐานเหล็กด้านล่าง ตรงจุดที่น่านนทียืนยันนักหนาว่าแข็งแรงตามแบบฉบับ แต่มาตอนนี้กลับแตกร้าวเสียงดัง และเพียงไม่กี่นาทีต่อจากนั้น โครงสร้า
สยบรักวิศวะตัวแรง[ ENGINEER'S SECRET ] SECRET 17
เช้าวันต่อมา...รถหรูของเวกัสแล่นเข้ามาจอดรถหน้าบ้านของใบหยกตั้งแต่เช้า พอพ่อของเธอออกมาเห็นก็ยิ้มรับอย่างเอ็นดู ก่อนจะตะโกนเรียกลูกสาวให้รีบออกมา ใบหยกที่ยังมึน ๆ งง ๆ เลยต้องยอมขึ้นรถมากับเขา เพราะไม่อยากให้พ่อตั้งคำถาม แต่ในใจก็คิดอยู่ตลอดเวลาว่า...ทำไมเขาต้องอยากมารับมาส่งเธอแบบนี้ด้วยทว่าพอรถเคลื่อนออกไปได้ไม่นาน ใบหยกก็หันไปต่อว่าเขาทันทีเพราะแทนที่เขาจะพาไปดูงาน แต่กลับพาเธอมาที่ร้านอาหาร“ฉันจะไปดูงาน ไม่ได้จะมากินข้าวนะ” เวกัสเหลือบสายตาคมมามองเธอเล็กน้อย ก่อนจะพูดออกมาด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง“ถ้าเธอไม่กินข้าว ร่างกายจะไม่ไหว งานก็ไม่เดิน แล้วสุดท้ายเธอจะกลายเป็นภาระของกลุ่ม”คำพูดหนักแน่นนั้นทำให้ใบหยกเงียบไป เธอรู้ดีว่าที่ผ่านมาเธอดื้อกับร่างกายตัวเองเกินไป จึงจำใจต้องเดินตามเขาเข้าไปในร้านอาหาร บรรยากาศภายในหรูหรามาก จนเธอได้แต่คิดในใจว่าจะเอาปัญญาที่ไหนมาจ่ายพอมานั่งลงบนโต๊ะอาหาร เขาก็สั่งอาหารมาหลายอย่างมาก และอาหารทั้งหมดล้วนเป็นเมนูพิเศษที่เธอแทบไม่เคยได้ลิ้มรสมาก่อน ใบหยกจึงหันไปต่อว่าเขา“นายสั่งเยอะไปหรือเปล่า เยอะขนาดนี้กินไม่หมดหรอก”“กินเท่าที่ไหว เหลือก็ห่อกลับ”
สยบรักวิศวะตัวแรง[ ENGINEER'S SECRET ] SECRET 16
ในห้องโดยสารที่มีเพียงเสียงเครื่องยนต์กับจังหวะหายใจของทั้งสอง บรรยากาศกลับเงียบกว่าที่ควรจะเป็น ใบหยกนั่งตัวเกร็ง มือกำชายกระโปรงไว้แน่น พยายามไม่เหลือบสายตาไปมองคนข้าง ๆ แต่กลิ่นน้ำหอมอ่อน ๆ ที่โชยมาจากร่างสูงกลับก่อกวนหัวใจของเธอให้เต้นระส่ำทว่าเงียบได้ไม่นานนัก รถก็เกิดเบรกกะทันหัน เพราะมีมอเตอร์ไซค์ตัดหน้า ร่างเล็กของใบหยกเกือบจะโผไปชนคอนโซลข้างหน้า โชคดีที่แขนแกร่งของเวกัสคว้าตัวเธอเอาไว้ได้ทัน“ระวังหน่อยสิ!” ใบหยกอุทานทั้งตกใจทั้งเขิน รีบสะบัดแขนเขาออก แต่เวกัสกลับทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ แล้วใช้โอกาสนั้นโอบรอบเอวเธอแทน ก่อนจะดึงตัวเธอเข้ามาใกล้ จนแนบชิดอกแกร่ง“เฮ้! ปล่อยนะ” เธอโวยเสียงดัง ทั้งที่แก้มยังแดงจัดแต่แทนที่จะปล่อย เขากลับเอนตัวนิด ๆ มองตรงไปข้างหน้าอย่างใจเย็น “นั่งเฉย ๆ จะได้ไม่เจ็บตัว”ใบหยกถึงกับถอนหายใจออกมาอย่างแรง เพราะไม่อยากปะทะกับเขาตอนนี้ ร่างกายเธอไม่มีแรงจะทำศึกกับใคร เลยต้องยอมปล่อยเลยตามเลย ทว่าคนข้าง ๆ กลับแอบอมยิ้มบาง ๆ มุมปากยกขึ้นอย่างไม่รู้ตัวกระทั่งรถหรูแล่นเข้ามาจอดตรงหน้าปากซอยซึ่งเป็นทางเข้าบ้านของเธอ เวกัสก็เดินลงมาเปิดประตูให้ราวกับสุภาพบุรุ
สยบรักวิศวะตัวแรง[ ENGINEER'S SECRET ] SECRET 15
เสียงเครื่องมือก่อสร้างดังระงม ตลอดแนวพื้นที่สำหรับสร้างโปรเจกต์หอนาฬิกา เสียงเหล็กกระทบกับค้อนผสานกับเสียงหัวเราะหยอกล้อกันของเหล่านักศึกษาที่ร่วมแรงร่วมใจ ท่ามกลางแสงแดดแรงที่สาดแสงจนพื้นคอนกรีตร้อนระอุ แต่ใบหยกกับกลุ่มวิศวกรรมโยธาของน่านนทีกลับกำลังก้มหน้าก้มตาทำงานอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อยเกือบสองสัปดาห์ที่ผ่านมานั้น ทุกคนแทบจะกินนอนอยู่ตรงไซต์งาน หอบโน้ตบุ๊กมาวางตรงม้านั่งยาวเพื่อปรับแบบ ตรวจเช็กสัดส่วน และแก้ไขรายละเอียดตามความเป็นจริง และทุกคนต่างเหน็ดเหนื่อยพักบ้าง ทำบ้าง สลับกันไป แต่ใบหยกกลับเป็นคนที่ไม่เคยหยุดพัก เธอคอยจด คอยตรวจเช็กและแก้ไข เพื่อปรับให้โครงสร้างสมบูรณ์ลงตัว เสมือนพลังงานในร่างของเธอไม่มีวันหมด“ใบหยก หยุดพักก่อนเถอะ แดดมันแรงนะ”มินตราเอ่ยเตือนพร้อมยื่นขวดน้ำและข้าวกล่องมาให้เธอ แต่เจ้าของร่างเล็กกลับทำเพียงส่ายหน้า ยิ้มบาง ๆ แล้วหันกลับไปจ้องแปลนที่อยู่ในมือต่อเพื่อน ๆ ต่างรู้ว่าเธอทุ่มเทที่สุด เพราะนี่ไม่ใช่แค่โปรเจกต์ธรรมดา แต่มันคือความฝันที่เธออยากให้เป็นสัญลักษณ์ของสถาบัน เป็นร่องรอยที่เธอจะฝากเอาไว้ทว่า…ร่างกายที่ไม่ได้พักก็มีขีดจำกัดบ่ายวันนั้
สยบรักวิศวะตัวแรง[ ENGINEER'S SECRET ] SECRET 14
ห้องออกแบบเงียบสงบ หลังจากการประชุมเสร็จสิ้น ทุกคนทยอยกลับกันหมดแล้ว เหลือเพียงใบหยกที่นั่งอยู่กลางโต๊ะ ก้มหน้าขีดเขียนแก้ไขแปลนงานอย่างตั้งอกตั้งใจ แสงไฟจากโคมเพดานส่องลงมาบนใบหน้าของเธอ ทำให้ดวงตาที่เต็มไปด้วยประกายเปล่งสว่างยิ่งกว่าแสงไฟใด ๆเธอยิ้มออกมาเล็กน้อย เมื่อมองแปลนที่ปรับแต่งจนเสร็จสมบูรณ์ รอยยิ้มสดใสที่ดูมีความสุขผุดขึ้นเล็กน้อย เพียงเพราะได้เห็นผลงานของตัวเองเป็นรูปเป็นร่างจนเสร็จสมบูรณ์แต่ใบหยกกลับไม่รู้เลยว่า ตอนนี้ได้มีร่างสูงของใครคนหนึ่งกำลังเคลื่อนเข้ามาใกล้เธอจากทางด้านหลังอย่างเงียบ ๆ ฝีเท้าที่ย่างยกเข้ามาลงน้ำหนักเบา ๆ จนแทบไม่เกิดเสียงจนกระทั่ง...ลมหายใจอุ่นร้อนเป่ารดต้นคอขาวเนียน ใบหยกสะดุ้งเฮือก รีบหันขวับไปมองทันที และสิ่งที่เธอได้เห็นก็คือใบหน้าคมคายของเวกัส ที่อยู่ใกล้จนเหลือเพียงคืบเดียวหัวใจของเธอเต้นรัว มือไม้ไร้เรี่ยวแรงจนแทบล้ม แต่เวกัสกลับรวบร่างบางเข้ามาในอ้อมกอดได้ทัน พลางกระซิบเสียงทุ้มแผ่วเบาชิดข้างใบหูของเธอ“อยู่คนเดียวแบบนี้ไม่ดีนะรู้ไหม หืม?”“นะ...นายจะทำอะไร?”ใบหยกถึงกับสั่นไปทั้งตัว เธอรีบใช้แรงทั้งหมดที่เหลือดันแผงอกของเขาให้ออกห่าง
สยบรักวิศวะตัวแรง[ ENGINEER'S SECRET ] SECRET 13
เวลานี้ที่ห้องประชุมใหญ่ของสถาบันดูคึกคักมากกว่าปกติ เพราะวันนี้...เป็นวันแรกที่กลุ่มสภานักศึกษาของใบหยก ได้ร่วมโต๊ะทำงานกับกลุ่มวิศวกรรมโยธาที่จะรับผิดชอบด้านการก่อสร้างชิ้นงานกระทั่งได้เวลาประชุม กลุ่มวิศวกรรมโยธาก็เดินเข้ามาทีละคน ร่างสูงล้วนอยู่ในเสื้อช็อปที่ดูทะมัดทะแมง“สวัสดีครับ!!!” เสียงทักทายเต็มไปด้วยพลัง ราวกับคนที่คุ้นเคยกับสนามงานจริง“สวัสดี…ผมเป็นหัวหน้าทีมที่จะดูแลการก่อสร้างชิ้นงานของโปรเจกต์นี้ ยินดีที่ได้ร่วมงานกันนะครับ”นที หรือ น่านนที หัวหน้าทีมวิศวะโยธา หนุ่มร่างสูงผิวขาว ดวงตาคมทว่าเต็มไปด้วยความอบอุ่น กล่าวทักทายทีมของใบหยก ใบหน้าหล่อยกยิ้มบาง ๆ ก่อนยื่นมือออกมาข้างหน้า ใบหยกชะงักเล็กน้อย ก่อนจะยกมือขึ้นไปจับมือเขาตอบอย่างสุภาพ“ค่ะ…ใบหยกค่ะ ประธานสภานักศึกษา และหัวหน้าทีมออกแบบ”“อะแฮ่ม...” เสียงกระแอมเบา ๆ ของวิเวียนดังขึ้น พร้อมสายตาเจ้าเล่ห์ที่ทอดส่งมาแซวใบหยก จนเธอต้องรีบดึงมือกลับมา ส่วนมินตราก็อมยิ้มราวกับกำลังสนุกกับบรรยากาศตรงหน้า แต่ใบหยกพยายามไม่ใส่ใจแบบแปลนหอนาฬิกาขนาดใหญ่ถูกนำออกมากางบนโต๊ะตัวยาว ที่มีแสงไฟสะท้อนเส้นลายดินสอที่วาดไว้อย่างพิถีพ
Maaari mong magustuhan
วิศวะร้ายคลั่งรัก
Bluebell0310.0K viewsพันธะร้ายพ่ายรัก
โซลสตาร์ seoulstar5.8K viewsเด็กลับสัมพันธ์ร้าย (NC 18+)
กาแฟหอมกรุ่น13.3K viewsพิษรักร้าย Toxic Love
Kim Nayeol4.1K viewsCRAZY LOVE คลั่งรัก | ฟาเรนไฮต์ (จบ)
อยู่ในตะเกียงแก้ว131.6K viewsคลิปลับวิศวะเลว
พลอยแพรวา211 viewsหวงรักยัยตัวร้าย
สิรี&EVAVY2.2K viewsแสงดาวแห่งหัวใจ
ไออุ่นน้ำในน้ำหนาว343 views
