42

ฟ้ายังไม่ทันสางเขาก็ปลุกให้นางตื่นมาเตรียมตัวเดินทางต่อ โดยที่ตัวเขาอยู่ในชุดที่พร้อมจะเดินทางเรียบร้อยแล้ว

“ข้าให้เสี่ยวเอ้อเตรียมน้ำอุ่นไว้ให้เจ้าแล้ว รีบไปล้างหน้าล้างตัวสิ” เขารินน้ำเปล่าส่งให้นางดื่มเหมือนอย่างที่เคยเห็นนางทำในทุกเช้า “ข้าสั่งอาหารไว้คอยท่าแล้วนะ”

ต้าชวี่พยักหน้ารับ เดินไปยังห้องอาบน้ำที่แบ่งไว้เป็นสัดส่วนภายในห้องพัก ใช้เวลาอยู่ในนั้นประมาณหนึ่งเค่อก็เดินออกมาผลัดเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นแบบกางเกงกับเสื้อแขนแคบ เพื่อความสะดวกในการเดินทาง

แต่งตัวเสร็จเรียบร้อยแล้วก็ลงมือกินอาหารเช้า เสร็จแล้วจึงเริ่มออกเดินทางสู่ชายแดนทางใต้

เกาหรงซานพาภรรยาเดินทางสลับกับการหยุดพักเมื่อถึงเวลาอันควร ดูแลเอาใจใส่นางอย่างดีตลอดการเดินทางที่มีสภาพแวดล้อมทั้งดีและเลวปะปนกัน จนล่วงเข้าสู่หัวค่ำในวันที่ห้า

“เราจะพักกันที่นี่เหรอ” เป็นครั้งแรกในรอบห้าวันที่เฟิ่งต้าชวี่ถามสามีเกี่ยวกับเรื่องที่พัก เพราะสภาพโรงเตี๊ยมที่นางเห็นในตอนนี้มันดูไม่เหมือนโรงเตี๊ยมสักนิด มันทั้งเก่าทั้งโทรมและดูเหมือนเพิงร้างมากกว่า

แต่ก็ยั