27

“ปล่อยหนูนะคะ” เธอไม่อยากหันไปมองเขาแม้แต่นิด เพราะกลัวน้ำตาแห่งความน้อยใจจะไหลออกมาให้เห็น

“หันมาคุยกันก่อน” เขาดึงแขนของเธอเบา ๆ

“ไม่ค่ะ หนูไม่อยากคุยแล้ว”

“ถ้าไม่คุยแล้วจะเข้าใจกันเหรอ”

“เข้าใจสิคะ”

“เข้าใจว่าอะไร”

“ทำอะไรกันอยู่คะ”

ขณะนั้นเองเสียงของใครคนหนึ่งก็ดังแทรกขึ้นมา คนสองคนที่กำลังผิดใจกันอยู่จึงหันไปมองทางต้นเสียง

ปันหยีชักแขนออกจากมือของหยางอี้ มองพรพิมลด้วยท่าทีเฉยเมย เธอมีสิทธิ์อะไรถึงถามว่าทำอะไรกันอยู่

“ไม่ได้ทำอะไรหรอกค่ะ แค่คุยเรื่องส่วนตัวกันนิดหน่อยเท่านั้น แล้วคุณบีล่ะคะ มาตามคุณหยางอี้เหรอคะ”

“จ้ะ คือว่าบีหิวข้าวมาก ก็เลยอยากจะมาถามว่าพอมีอะไรให้ทานบ้างไหมคะ” หญิงสาวที่เข้ามาใหม่ตอบรับหญิงสาวอีกคนแล้วหันไปคุยกับชายหนุ่ม

เธอแอบฟังการสนทนาของพวกเขาอยู่สักพักแล้ว การที่พวกเขามีปากเสียงกันเพราะตัวเองเป็นต้นเหตุทำให้เธอรู้สึกพอใจมาก แต่เมื่อเห็นชายหนุ่มเริ่มง้อปันหยีมากขึ้น ก็เกิดก