Masukเมื่อองุ่นเดินออกมาหน้าร้าน กลับพบว่ามีหญิงสาวแสนสวยกำลังนั่งคุยอยู่กับมารดาของเธอ อย่างเป็นกันเอง มิหนำซ้ำทั้งคู่ยังพูดจาพร้อมกับหัวเราะออกมา ราวกับว่าสนิทสนมมานานแรมปี "อ้าว!องุ่น แล้วคุณตุลาล่ะลูก" มะปรางเอ่ยถามออกไปด้วยความสงสัย เพราะเห็นชายหนุ่มเดินตามหุ่นเข้าไปหลังร้าน แต่ในตอนนี้หญิงสาวกลับเดินออกมาเพียงคนเดียว"เดี๋ยวเขาก็คงจะเดินออกมามั้งคะแม่ ลูกค้าเข้าร้านแล้วเดี๋ยวองุ่น ไปรับออเดอร์ก่อนนะคะ" หญิงสาวพูดออกมา พร้อมกับจะรีบก้าวเดินออกไป แต่ทว่ามะปรางได้เรียกเธอเอาไว้ก่อน "องุ่น... หน้าที่รับออเดอร์ เป็นของผักบุ้งและผักกาด เดี๋ยวแม่จะจัดการทำอาหารให้ลูกค้าเอง องุ่นมานั่งคุยกับหนูแพนด้ารอคุณตุลาก่อนสิลูก" องุ่นถึงกับแปลกใจ ที่มารดาของเธอเรียกหญิงสาวตรงหน้าว่าหนูแพนด้า ทั้งที่ไม่เคยรู้จักมักคุ้นกันมาก่อน "พี่องุ่น สวัสดีค่ะยินดีที่ได้รู้จักนะคะ เรียกแทนแพนว่าแพนเฉยๆ หรือแพนด้าก็ได้ค่ะ เป็นน้องสาวแท้ๆ ของพี่สิงโต และก็มีสถานะไม่ต่างจากน้องสา
"พอเถอะค่ะคุณตุลา อย่าพยายามทำอะไร เพื่อองุ่นอีกเลย เพราะถ้าวันหนึ่งที่องุ่นไม่มีคุณ เมื่อวันนั้นมาถึงจริงๆ องุ่นก็คงไม่ต่างจากต้นไม้ ที่ไร้คนรดน้ำ มันจะเหี่ยวเฉาและแห้งตายลงไปอย่างช้าๆ สุดท้ายต่อให้ฝนกระหน่ำลงมาแค่ไหนก็ตาม ต้นไม้ที่แห้งตายไปแล้วก็ไม่มีทางฟื้นคืนกลับมาได้เหมือนเดิม" น้ำเสียงที่สั่นเครือของหญิงสาว พร้อมกับน้ำตาที่ไหลออกมาเป็นทาง เปื้อนแก้มนวลสองข้าง ทำให้ตุลารู้ทันทีว่า เธอกำลังเข้าใจเขาผิดแน่ๆ ซึ่งองุ่นคงจะเห็นตอนที่เขากำลังกอดปลอบแพนด้าอยู่ในห้อง "ใครจะทิ้งใคร ในเมื่อใจของผมมันเป็นของคุณ องุ่นคุณฟังผมนะ ภาพที่คุณเห็นในห้องนั้น..." "ช่างมันเถอะค่ะ องุ่นไม่อยากฟัง องุ่นเป็นใครคุณเป็นใคร เราไม่เหมาะสมกัน ฉะนั้นนับจากวันนี้ต่อไป องุ่นจะคงสถานะของเราเอาไว้ เพียงแค่ลูกหนี้กับเจ้าหนี้เท่านั้น" องุ่นพูดออกมา ในขณะที่น้ำตาของเธอไหลไม่หยุด เมื่อหญิงสาวหลับตาลงแล้วนึกถึงภาพที่ตุลากอดกับผู้หญิงคนอื่นต่อหน้าต่อตา มันยิ่งทำให้เธอรู้สึกเจ็บปวดเหมือนมีใคร เอามีดมาเชือดที่ขั้วหัวใจก็ไม่ปาน
ชายหนุ่มนั่งรอทานมื้อเที่ยงเกือบครึ่งชั่วโมง เนื่องจากเมนูของเขานั้นอยู่ลำดับท้ายสุด และวันนี้ทำให้เขารู้ว่าองุ่นลำบากแค่ไหนกับการที่เธอต้องยืนจนขาแข็ง เพื่อทำอาหารแต่ละเมนูกว่าจะผ่านพ้นไปในแต่ละวัน"ได้แล้วค่ะกะเพราไก่ไข่ดาว ทานให้อร่อยนะคะ" คราวนี้ผักกาดเป็นคนมาเสิร์ฟ ซึ่งทำให้หญิงสาวถึงกับแอบจ้องหน้าตุลาพักใหญ่ เพราะเขาดูหล่อสมาร์ตกว่าใครๆ แถมยังใส่สูทผูกไทไม่เหมือนกับพนักงานโรงงาน เมื่อเสิร์ฟอาหารให้ตุลาเสร็จผักกาดรีบเดินเข้าไปหาผักบุ้งทันที"ผักบุ้ง ลูกค้าโต๊ะนั้นโคตรหล่อเลยอ่ะ" เธอพูดพร้อมกับท่าทางกระดี๊กระด๊า เหมือนกับอยากจะกรี๊ดออกมา เวลาที่เห็นนักร้องหรือว่าดาราที่เป็นขวัญใจดั่งซูเปอร์สตาร์ที่หลงแวะเข้ามารับประทานอาหารที่ร้าน "สองสาวแอบคุยอะไรกัน แอบยิ้มน้อยยิ้มใหญ่เชียว" มะปรางไม่เคยเห็นสองพี่น้องมีท่าทีแปลกๆ แบบนี้มาก่อน นางจึงเอ่ยถามขึ้นด้วยความสงสัย "น้ามะปราง ดูลูกค้าคุณลูกค้าโต๊ะนั้นสิ ผู้ชายที่อยู่ตรงมุมร้าน หล่อมากเลยค่ะน้า" หญิงสาวเอ่ยชมลูกค้า พร้อ
"เปล่า ไม่มีอะไร" เมื่อพูดจบประโยคชายหนุ่มก็เดินออกไปทันที จุดมุ่งหมายของเขาคือร้านอาหารตามสั่ง พอข้ามถนนเดินมาถึงร้านขององุ่น ชายหนุ่มกวาดสายตามองหาที่ว่าง ซึ่งตอนนี้ใกล้เวลาสิบสามนาฬิกาแล้ว คนไม่ค่อยหนาตาเท่าไหร่ ตุลาเหลือบไปเห็นโต๊ะที่อยู่ทางด้านมุมพอดี เขาจึงรีบเดินเข้าไปนั่ง พร้อมกับแอบสังเกตองุ่นไปด้วย ซึ่งเขากำลังหมกมุ่นอยู่กับการทำเมนูต่างๆ จึงทำให้เขาไม่สามารถที่จะเดาความรู้สึกทางสีหน้าของเธอออกได้ "รับอะไรดีคะ" ผักบุ้งเดินเข้ามาพร้อมกับในมือถือปากกาและกระดาษเตรียมจดเมนู "ผมขอเป็นกะเพราไก่ไข่ดาว แล้วก็ข้าวสวยหนึ่งจาน" "แล้วจะรับน้ำอะไรดีคะ" "ผมขอเป็นน้ำเปล่าแล้วกันครับ" ชายหนุ่มพูดออกมาพร้อมกับส่งยิ้มบางๆ ให้กับสาวเสิร์ฟ ทำให้หญิงสาวยิ้มรับอย่างเป็นมิตร "โอเคค่ะ รอสักครู่นะคะ" เมื่อผักบุ้งเดินออกไป มีลูกค้าหลาย
"ฮึก..ฮื้อ... ช่างมันเถอะค่ะ ในเมื่อแพนเป็นคนเสนอตัวให้กับเขาเอง แล้วจะมาเรียกร้องเอาอะไรล่ะคะ อีกอย่างแพนคงไม่มีปัญญาไปสู้รบตบมือกับผู้หญิงของเขาหรอกค่ะ" คราวนี้แพนด้าพูดออกมาพร้อมกับร้องไห้หนักกว่าเดิม เมื่อเธอเห็นมิเกลมาแสดงตัวที่คอนโด และยังไม่รู้ว่ามีผู้หญิงอีกกี่คน ที่อยู่ในสต๊อกของซันนี่ ตอนแรกแพนด้าคิดว่าตัวเองจะทำใจได้ แต่พอสูญเสียความสาวให้กับเขาไปแล้ว เธอกลับรู้สึกทนไม่ไหวถ้าหากต้องใช้ผู้ชายร่วมกับผู้หญิงอีกหลายคน "มานี่พี่จะให้ดูอะไร" ซันนี่โอบไหล่แพนด้า มายืนด้านหลังโต๊ะทำงาน ซึ่งเป็นกระจกใสบานใหญ่ ที่มองทอดออกไปแล้วเห็นรถวิ่งกันให้วุ่นวาย "ทำไมคะพี่ตุลาอยากซื้อรถเหรอ ทำไมต้องพาแพนมาชมวิวอะไรแบบนี้ด้วย ถ้าภาพทิวทัศน์ตรงหน้าเป็นทะเล หรือป่าเขาลำเนาไพรคงจะดีมากกว่านี้หลายเท่า" หญิงสาวพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่อ้อน เมื่อมีผู้ชายอย่างตุลาคอยปลอบแบบนี้ ทำให้แพนด้ารู้สึกดีไม่น้อย "เปล่า...ถ้าพี่จะ
"คุณหยิบเช็คใบนั้นแล้วก็กลับไปซะ ผมอยากอยู่คนเดียว" ชายหนุ่มพูดพร้อมกับดันตัวเองลุกขึ้นนั่ง ก่อนจะค่อยๆ ติดกระดุมเสื้อทีละเม็ด"ทำไมล่ะคะ มิเกลว่าเรา..." "มิเกล! ผมจะไม่พูดกับคุณซ้ำๆ ออกไปจากห้องผมได้แล้ว" คราวนี้ชายหนุ่มได้ตะคอกออกมาเสียงดัง จนทำให้มิเกลนั้นไม่กล้าที่จะอยู่ต่อ แม้ว่าหล่อนจะมีความปรารถนา อยากจะสานสัมพันธ์กับเขาแค่ไหนก็ตาม เงินที่เขาให้มานั้นมันก็คุ้มค่าพอกินพอใช้ได้เป็นปี เมื่อมิเกลเดินออกไป ซันนี่ได้นั่งเหม่อ นึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้นในช่วงค่ำคืนที่ผ่านมา ชายหนุ่มไม่คิดไม่ฝันมาก่อนเลยว่า เขาจะได้ลิ้มรสสวาทของสาวบริสุทธิ์ ที่เธอมีสถานะเป็นถึงว่าที่ภรรยาของเขา ในเวลานี้แพนด้าไม่ต้องใช้ความพยายามอะไรเลย เขาก็รู้สึกอยากจะอยู่ใกล้ๆ เธอ ทั้งที่เมื่อก่อนพยายามผลักไสและพยายามหลบเธอให้ไกล แต่สุดท้ายเขาก็เป็นฝ่ายพ่ายแพ้ให้กับหัวใจของเธอแพนด้าเดินทางมาถึงโรงงาน เธอรีบตรงไปหาตุลาที่ตึกคณะผู้บริหารทันที พอกดลิฟต์ขึ้นไปยังชั้นที่ตุลาทำงาน หญิงส







