ตอนที่ 5

ป้ามะลิบอกลูกสาว คนางค์ตกใจเล็กน้อย หากก็ไม่ขัดข้องอะไร ด้วยตอนนี้หัวใจหล่อนยังว่าง และเพิ่งตกงานมาจากกรุงเทพฯ สดๆ ร้อนๆ ภายหลังจากโรงงานปิดตัวลงเพราะโดนพิษเศรษฐกิจเล่นงาน ทำให้นายทุนจำต้องย้ายฐานการผลิตหนีไปยังประเทศเพื่อนบ้านที่ค่าแรงถูกกว่า

คนางค์จึงตัดสินใจเดินทางกลับมาอยู่บ้านนอกกับนางมะลิผู้เป็นมารดา และถ้าได้แต่งงานกับลูกชายกำนันหิน หล่อนก็จะใช้ชีวิตอยู่บ้านนอกได้อย่างสุขสบาย ไม่ต้องไปกระเสือกกระสนดิ้นรนหางานทำในกรุงเทพฯ อีกต่อไป

“นี่เจ้านนท์ลูกชายฉัน”

กำนันหินแนะนำลูกชาย ธนนท์ยิ้มอ่อน บุคลิกขี้อาย สบตาคนางค์อย่างไม่เต็มตานัก

“สวัสดีค่ะพี่นนท์”

หญิงสาวยกมือไหว้ เพราะว่าธนนท์แก่กว่า เขายี่สิบหก ขณะที่มะลิเพิ่งยี่สิบกว่าๆ

“สวัสดีฮะ… เอ๊ย สวัสดีครับ”

ธนนท์กล่าวตอบด้วยน้ำเสียงสุภาพ ป้ามะลิดีใจ เมื่อเห็นว่าลูกสาวของตนไม่ขัดข้อง จากนั้นก็บอกให้คนางค์พา

ธนนท์ไปเดินเล่นข้างล่าง เพื่อสร้างความรู้จักคุ้นเคย ปล่อยให้ผู้ใหญ่สองคนนั่งคุยกันไปพลาง

“งั้นสรุปตามที่เราคุยกันนะ”

กำนันหินรวบรัด ตามประสาคนใจร้อน

“จ้ะพี่กำนัน”

ป้ามะลิพยักหน้า นาทีนี้ไม่มีอะไรต้องลังเลอีกแล้ว ด้วยเชื่อว่าตัวเองตัดสินใจไม่ผิดอย่างแน่นอน เพราะว่าการได้เกี่ยวดองเป็นสะใภ้กำนันศิลา ย่อมหมายถึงอนาคตในภายภาคหน้าของคนางค์ผู้เป็นลูกสาว และหล่อนก็จะได้เข้าไปอยู่ร่วมชายคา โอกาสที่จะได้ ‘กิน’ กำนันศิลาย่อมมีมากขึ้นอย่างแน่นอน

มะลิดีใจแทนลูกสาว ใช่ว่าผู้หญิงทุกคนจะโชคดีเช่นนี้ กำนันหินมีลูกชายคนเดียว แม้จะเป็นลูกบุญธรรม หากก็รักและเลี้ยงดูมาราวกับลูกในไส้ ต่อไปมรดกทุกอย่างของกำนันหิน จะต้องตกเป็นของธนนท์ที่กำลังจะกลายมาเป็นลูกเขยของหล่อนตอนค่ำของวันเดียวกันนั้น

วันนี้กำนันศิลานึกครึ้มอกครึ้มใจ จึงตั้งวงเหล้าเล็กๆ ที่หน้าบ้าน ตั้งใจจะดื่มกับธนนท์ผู้เป็นลูกชาย ด้วยมีเรื่องบางอย่างที่อยากจะคุยกัน บางอย่างที่ค้างคาใจมานาน

“ไอ้นนท์ ชนแก้ว…”

เหล้าขาวถูกรินลงแก้ว ศิลายื่นแก้วให้ลูกชาย ธนนท์รับมาอย่างขัดไม่ได้ แม้ว่าจะไม่ชอบดื่มเหล้าเบียร์เลยสักนิดก็ตาม

เสียงปากแก้วกระทบกัน น้ำสีอำพันถูกกรอกลงคอกำนันหินโดยง่ายดาย ขณะที่ลูกชายจิบไปได้เพียงนิด ก็ออกอาการพะอืดพะอม ยกมือขึ้นปิดปาก ทำท่าว่าจะอาเจียน

“ไม่ไหวหรือวะ…”

กำนันหินถาม

“ครับ… มันขม… ผมไม่ชอบ…”

ลูกชายส่ายหน้า กำนันหินเดินไปหยิบเบียร์สองขวดออกมาจากตู้เย็น เปิดแล้ววางไว้ตรงหน้าลูกชาย ธนนท์รินเบียร์ลงแก้วแล้วค่อยๆ ดื่ม ขณะที่กำนันหินยกกระดกจากขวดอั่กๆ ดื่มแบบแมนๆ

“มึงจะลองบ้างก็ได้นะ…”

กำนันหินควักบุหรี่ออกมาจากระเป๋าเสื้อ ดีดออกมาให้ลูกชายหนึ่งมวน ล้วงเอาไฟแช็คในกระเป๋ากางเกงขึ้นมาจุดสูบ ยกมือป้องเปลวไฟ แสงจากไฟแช็คสว่างวาบอาบใบหน้าคมคร้าม กำนันหินช่างดูหล่อเหลา กิริยาท่าทางดุดัน แมนมากๆ ต่างกันลิบลับกับธนนท์ผู้เป็นลูกชาย

ธนนท์รับบุหรี่มาถือไว้ในมือ ค่อยๆ ยกขึ้นใส่ปากคาบ เอื้อมมือรับไปแช็คจากมือบิดา จุดไฟแล้วลองสูบได้สองสามทีก็ไอค่อกแค่กจนต้องดับทิ้ง

กำนันหินจ้องมองดูพฤติกรรมของลูกชายด้วยท่าทางที่บอกไม่ถูก อันที่จริงเขาควรจะดีใจที่ลูกชายไม่เคยข้องแวะกับเหล้ายา… ทว่ากำนันหินกลับรู้สึกเป็นกังวลอยู่ลึกๆ ด้วยธนนท์นั้นห่างไกลจาก ‘วิธีแห่งชาย’ จนน่าหวั่นกลัว กำนันหินคิด… แต่ก็ไม่ฟันธง

“เอ็งอยากลองขึ้นครูมั้ย?”

กำนันหินถามออกมาในที่สุด ยิ่งเหล้าเข้าคอยิ่งทำให้รู้สึกคึกคักเป็นพิเศษ ถ้าจะสอนลูกชายขึ้นครู วันนี้น่าจะเหมาะสมที่สุด

“ไม่เอาดีกว่า”

ธนนท์รีบส่ายหน้า

“แล้วถ้าแต่งงาน… มึงจะทำเป็นหรือวะไอ้นนท์”

ประโยคที่บิดากล่าว ทำเอาลูกชายอึ้งไปชั่วขณะ จริงอย่างที่กำนันหินว่า เพราะว่าตั้งแต่เกิดมาธนนท์ยังไม่เคยมีอะไรกับผู้หญิง

“วันนั้นที่กูถาม… มึงบอกไม่เคยนี่นา”

“ฮะ… เอ๊ย ครับ… ผมยังไม่เคย”

“งั้นวันนี้กูจะสอน”

กำนันหินกล่าวพลางคว้าโทรศัพท์มือถือขึ้นมากด โทรหาผู้หญิงคนหนึ่ง ที่รับรู้กันในหมู่ผู้ชายว่าหล่อนเป็นแม่เหล้า ชอบจัดหาสาวๆ ไซด์ไลน์มาให้ป๋าๆ อารมณ์เปลี่ยว

“ขอนักศึกษา อวบ ขาว สะอาด นมใหญ่”

กำนันหินระบุตามสเป็คของตัวเอง