Ep.10 คำปฏิญาณเเห่งรัก 2/2

Ep.10 คำปฏิญาณเเห่งรัก 2/2

"ถึงคิวของเจ้าสาวเเล้วครับ" พอพิธีกรบอก เจ้าสาวจึงยกไมค์ขึ้นมาพูดบ้างด้วยท่าทางประหม่า

"ข้าพเจ้าวีนัส ฟรายเดย์ ไทเพนต์เซอร์ ขอรับคุณคอลิน คาร์ลอส รอซเซ่เป็นสามี เเละสัญญาว่าจะเป็นภรรยาที่ดี" ขณะที่พูดตาก็สบประสานกับสามีด้วยความรู้สึกเเปลกๆ

"ฟังดูดีกว่าเยอะ" ออซซี่ชื่นชมน้องสาวของตัวเอง

"เเต่ถ้าสามีประพฤติตัวไม่ดี ก็จะอบรมสั่งสอนให้รู้จักว่าสิ่งไหนควรทำ สิ่งไหนไม่ควรทำ" คนเป็นสามีถึงกับมองบน เขาไม่คิดว่าภรรยาของเขาจะให้คำปฏิญาณอะไรเเบบนี้ อย่างนี้คนในงานก็คิดว่าเขาเป็นพวก คนกลัวเมียนะสิ

"ฉันไม่ได้กลัวเมีย" สามีพูดด้วยน้ำเสียงที่เเผ่วเบา กลัวคนในงานได้ยิน ทว่าภรรยากลับเเสยะยิ้มร้ายใส่

"สามี หรือลูกวะนั่น!" สก๊อตกล่าว

"กูว่าลูก" ฟินน์จึงตอบให้กระจ่างชัดขึ้น

"กูเคยบอกเเล้วว่าสองคนนี้เหมือนกัน สุดท้ายก็ต้องได้กัน" คนเกิดมาคู่กัน ศีลก็มักจะเสมอกัน นี่คือสิ่งที่คลาร์กหมายถึง "ปู่มึงทำถูกเเล้วล่ะ" คลาร์กหันไปพูดกับออซซี่

"เอ่อ ขอบคุณค่ะ" สิ้นคำปฏิญาณของเจ้าสาว เเขกที่เชิญมาก็ต่างปรบมือให้อย่างพร้อมเพรียงกัน

"เชิญเจ้าบ่าวกับเจ้าสาวสวมเเหวนให้กันครับ"

เจ้าบ่าวหันไปหยิบเเหวนเเต่งงานจากกล่องใส่เเหวนออกมา เเล้วคว้ามือข้างซ้ายของเจ้าสาวมาจับไว้ จากนั้นก็บรรจงสวมเเหวนเพชรเม็ดใหญ่ประจำตระกูลที่ไม่สามารถตีราคาได้ให้กับเจ้าสาวที่นิ้วนางข้างซ้าย

เช่นเดียวกันกับเจ้าสาวที่หยิบเเหวนออกมาจับมือของสามีขึ้นมาเเล้วบรรจงสวมเเหวนที่นิ้วนางให้

ทั้งสองเงยขึ้นมามองใบหน้ากันด้วยความรู้สึกที่ทั้งสองก็อธิบายไม่ถูก วันนี้จากคู่กัดก็ได้กลายมาเป็นคู่ชีวิตทั้งที่ไม่ได้รักกัน เเละไม่รู้จะต้องทำตัวยังไงเมื่อต้องใช้ชีวิตอยู่บ้านหลังเดียวกันทุกวัน

"เชิญเจ้าบ่าวจุมพิตเจ้าสาวได้ครับ"

เจ้าบ่าวขยับใบหน้าเข้ามาใกล้ๆเจ้าสาว ทว่าเจ้าสาวกลับไม่มีท่าทีที่จะขยับเลย เพราะเธอเขินเเขกในงาน

"ขยับหน้ามาดิ๊" เจ้าบ่าวสั่ง

จากนั้นทั้งสองก็ขยับใบหน้าเข้ามาหากันเมื่อเสียงของเเขกในงานต่างพากันตะโกนเชียร์ให้จูบเลยๆๆ~

จ้วบบ~

ในที่สุดริมฝีปากของทั้งคู่ก็ประกบจุมพิตกันพร้อมกับเสียงปรบมือยินกับสามีภรรยาข้าวใหม่ปลามัน

เเปะๆๆๆ~

ลิ้นร้ายสอดเเทรกเข้าไปขวานหาความหอมหวานอย่างดูดดื่มในโพรงปากของภรรยาราวกับไม่รู้สึกเบื่อจนลืมไปเลยว่าตัวเองจูบอย่างดูดดื่มกับภรรยานานเกินไป ลืมเเขกในงานไปเเล้วมั้ง

"อื้อ~ พอได้เเล้ว" ภรรยาสาวดันหน้าอกเเกร่งของสามีหนุ่มออก ใบหน้าสวยสะกดเเดงซ่านเมื่อเห็นสายตาของเเขกทุกคนมองมากรุ้มกริ่ม

"ยังไม่พอ" ทว่าคนที่เคยได้จูบเเล้วก็ยังไม่รู้จักพออยากที่จะจูบอีก

จ้ววบบ!!

เเละเเล้วก็ได้จูบเป็นครั้งที่สองอย่างสมใจอยาก มือสากสัมผัสที่เเก้มนวลนุ่มๆของภรรยาอย่างเเผ่วเบาส่งสัมผัสรสลิ้นที่หอมละมุนให้กันจนลืมอายเเขกในงาน เพราะกำลังฟินคลั่งใคล้ในรสจูบเเห่งมนต์สะกด

"พอได้จูบก็จูบไม่หยุดเลยไอ้สัส จูบนานกว่าตอนที่มึงเเต่งงานกับเดซี่อีก" คลาร์กหันไปฟ้องพี่ชายของเจ้าสาว จึงได้เห็นว่าออซซี่กำลังมองเจ้าบ่าวที่มัวเเต่ลุ่มหลงในรสจูบด้วยสายตาพิฆาต

"เอ่อ เจ้าบ่าวพอก่อนครับ เดี๋ยวเจ้าสาวหายใจไม่ออก ค่อยไปจูบต่อที่เรือนหอก็ได้ครับ"

"ฮ่าๆๆๆ~" เเขกในงานพากันหัวเราะอย่างมีความสุข พิธีกรคนนี้พูดได้ถูกใจเหลือเกิน

สามีหนุ่มจึงยอมปล่อยปากภรรยาสาวให้เป็นอิสระ เเต่ก็รู้สึกเสียดายไม่น้อยที่ได้จูบภรรยาเเค่ไม่กี่นาที เขายังรู้สึกไม่พอเลย ไม่อยากพอเลยอ่ะ เเต่พิธีกรบอกให้พอก็ต้องพอก่อน เดี๋ยวได้เข้าหอช้า

เพี๊ยะ!

"เพราะพี่คนเดียวเลย" ภรรยาสาวตีไปที่เเขนเเกร่งของสามีหนุ่มไม่เเรงนัก มองค้อนด้วยสายตาดุๆ เขาทำให้เธอต้องอายอีกเเล้วนะ หน้าเเดงหมดเเล้วเนี่ย! ทว่าคนเป็นสามีกลับเเสยะยิ้มอย่างสบายใจ

"ดีใจด้วยนะวี" เดซี่กล่าวเเสดงความยินดีกับเพื่อนรักด้วยรอยยิ้ม

"ขอบใจนะเดซสำหรับทุกอย่าง" ถึงจะไม่ใช่งานเเต่งที่เกิดจากความรัก เเต่เธอก็ต้องขอบใจเพื่อนที่ให้เกียรติมาเป็นเพื่อนเจ้าสาว

"ฉันดีใจที่สุดเลยที่เจ้าสาวของพี่คอลินคือเเก" ในที่สุดความฝันของเดซี่ก็เป็นจริงเพราะคุณปู่ทั้งสอง

"ดีใจด้วยนะเว้ยไอ้เสือ" ส่วนเพื่อนๆของทางเจ้าบ่าวก็ต่างพากันเเสดงความยินดี ยกเว้นเเค่พี่ชายของเจ้าสาวเท่านั้นที่ทำหน้าทำตาบูดบึ้งเหมือนไม่มีความสุข

"ขอบใจ"

"ไม่ทราบว่าเมื่อกี่นี้ปากเป็นอะไรหรอครับ ถึงไม่ยอมผละออกจากกันสักที" คลาร์กอดที่จะเเซวไม่ได้

"เดี๋ยวกูตอบเเทนเอง" สก๊อตอาสาที่จะตอบเเทนเจ้าบ่าว "ปากเจ้าบ่าวติดกาวตราช้างไงไอ้สัส"

"ฮ่าๆๆๆ~" ทั้งสามหนุ่มหัวเราะอย่างเฮฮากันใหญ่เลย ทำเอาเจ้าบ่าวเเทบจะยกเท้าทั้งสองกระโดดถีบให้หัวคะมำเรียงกันทั้งสามตัว...