Ep.11 ส่งตัวคู่บ่าวสาวเข้าหอ

Ep.11 ส่งตัวคู่บ่าวสาวเข้าหอ

เวลานี้เป็นเวลาที่บิดามารดาของเจ้าบ่าวเเละเจ้าสาวได้ฤกษ์ส่งตัวคู่บ่าวสาวเข้าหอเเล้ว

บิดามารดาของทั้งสองฝ่ายก็ได้เดินมานั่งอยู่ที่ปลายเตียงนอนขนาดคิงไซส์ซึ่งเป็นเตียงนอนของคู่บ่าวสาวในคืนนี้ซึ่งเป็นคืนเเรกที่จะได้ใช้ชีวิตคู่อยู่ด้วยกันเเบบสามีภรรยา

เเละทั้งสองครอบครัวก็เห็นพร้อมกันว่าอยากทำพิธีส่งตัวคู่บ่าวสาวเข้าหอเหมือนขนบธรรมเนียมประเพณีไทย เพราะคิดว่าจะได้เป็นสิริมงคลให้กับชีวิตคู่ของคู่บ่าวสาว

คู่บาวสาวนั่งพับเพียบอย่างเรียบร้อยอยู่บนพื้นห้องตรงหน้าบิดามารดา จากนั้นทั้งคู่ก็หันมองหน้ากันเเวบหนึ่งก็รู้ใจว่าต้องพนมมือก้มหน้าลงกราบไปที่เท้าของผู้ใหญ่ที่เป็นที่เคารพทั้งสี่ท่าน

จากนั้นเงยหน้าขึ้นมาพร้อมกันโดยที่ยังคงพนมมือไหว้อยู่ ใบหน้าหล่อเเละสวยมองไปทางบิดามารดาเพื่อรับคำอวยพร

"เป็นสามีภรรยากันเเล้ว มีอะไรก็ช่วยดูเเลกันนะลูก หนักนิดเบาหน่อยก็อภัยให้กัน ชีวิตคู่จะได้มั่นคงเเละยืนยาว" คุณวินดี้กล่าวอวยพรคู่บ่าวสาวด้วยรอยยิ้มเเห่งความสุขที่ได้เห็นลูกสาวมีครอบครัวเป็นของตัวเอง

"มี๊ขอให้ชีวิตคู่ของลูกทั้งสองคนมีเเต่ความสุขเเละรักกันไปนานๆ เเล้วอย่าลืมมีเบบี๋ให้มี๊ด้วยนะ มี๊อยากอุ้มหลาน" ตามมาด้วยคำอวยพรจากคุณโรส ทว่ากลับทำให้เจ้าสาวมีสีหน้าเคร่งเครียด

"ก็มีน้องไอรีสเเล้วไงค่ะ" วีนัสตอบกลับมารดาของสามีอย่างรวดเร็ว

"น้องไอรีสก็ส่วนน้องไอรีสค่ะ" คุณโรสส่งยิ้มอ่อนโยนให้ลูกสะใภ้สุดที่รักหลังจากพูดจบ วีนัสไม่รู้จะพูดยังไงก็ได้เเต่ยิ้มเจื่อนๆ

"เเด๊ดขอให้ลูกๆทั้งสองครองรักกันไปนานๆ มีลูกมีหลานเต็มบ้านเต็มเมืองให้เเด๊ดได้อุ้ม" ตามมาด้วยพรจากคุณเควิน ซึ่งเป็นพรที่เข้าทางไอ้ลูกชายเหลือเกิน ทว่ากลับสร้างความหนักใจให้กับลูกสะใภ้

"ผมจะทำให้คืนนี้เลยครับเเด๊ด" คอลินตอบกลับผู้เป็นพ่ออย่างไว เพราะเรื่องเเบบนี้เขาถนัดเป็นที่หนึ่ง ระดับเซียนเลยก็ว่าได้

เเละคอลินไม่ลืมหันมาเเสยะยิ้มเจ้าเล่ห์ให้ภรรยาข้างกายที่เอาเเต่มองหน้าเขาราวกับจะกินเลือดกินเนื้อให้รับรู้ว่าคืนนี้เตรียมตัวผลิตเบบี๋ได้เลย

"ใครบอกว่าฉันจะมีลูกกับพี่" ภรรยาสาวจึงกระซิบให้ได้ยินกันเเค่สองคน

"คืนนี้เจอกัน" คอลินตอบกลับพร้อมยักคิ้วข้างเดียวอย่างทะเล้น

"ส่วนเเด๊ดก็ขอให้ชีวิตคู่ของลูกๆทั้งสองพบเจอเเต่สิ่งดีๆเข้ามาในชีวิต เวลาสุขหรือทุกข์ก็อยู่เคียงข้างกัน ไม่ทิ้งกัน จับมือเดินไปข้างหน้าด้วยกันจนถึงตลอดรอดฝั่งนะลูก" จนมาถึงคำอวยของคนสุดท้ายอย่างคุณออสติน

"ขอบคุณครับ/ ขอบคุณค่ะ" คู่บ่าวสาวก้มลงกราบที่เท้าของบิดามารดาอีกครั้งเพื่อขอบคุณคำอวยพรที่ศักดิ์สิทธิ์ของพวกท่าน

บิดามารดาก็ได้เเต่หวังว่าลูกๆทั้งคู่จะอยู่กินด้วยกันอย่างมีความสุขจนถึงตลอดรอดฝั่งด้วยเถิด

"งั้นเเด๊ดกับมี๊ออกไปก่อนนะ ไม่อยากกวนเวลาเข้าหอของลูกๆ" คุณวินดี้กล่าว

"คอลิน อย่าลืมปั๊มเบบี๋ให้มี๊ด้วยนะ มี๊อยากอุ้มหลานเเล้ว" ทุกคนกำลังเดินออกไปเหลือเพียงคนสุดท้ายคือคุณโรสที่ไม่ลืมมากระซิบบอกลูกชายให้ปั๊มหลานให้

"ครับ" คอลินเพียงตอบมารดาให้จบๆไป ถ้าไม่ตอบตกลง คืนนี้คงอีกยาวไกลกว่าจะได้เข้าหอจริงๆจังๆ

"ดีมากลูกรัก" คุณโรสยิ้มเฉ่งอย่างพึงพอใจ มีครั้งนี่เเหละที่ไอ้ลูกชายไม่ทำให้เธอต้องผิดหวัง

จากนั้นคุณโรสก็เดินออกจากห้องหอไปด้วยท่าทางมีความสุข อีกไม่นานเธอต้องได้อุ้มหลานเเน่ๆ

"พี่ออกไปได้เเล้ว" ภรรยาสาวขับไล่สามีหนุ่มของตัวเองอย่างไม่ใยดีให้ออกไปจากเรือนหอ หลังจากที่บิดามารดาของทั้งสองฝ่ายส่งตัวคู่บ่าวสาวเข้าหอเสร็จเเล้ว

"ฉันไม่ออก" ทว่าสามีหนุ่มหน้ามึนไม่สนใจคำพูดที่น่ารำคาญของภรรยาสาวเลยด้วยซ้ำ เขาเดินไปที่เตียงนอนที่เต็มไปด้วยกลีบของดอกกุหลาบสีเเดงสดซึ่งถูกโรยเป็นรูปหัวใจเเล้วก็ล้มตัวนอนหงายอย่างสบายใจ

"เเต่ฉันจะอาบน้ำนอนเเล้ว ฉันเหนื่อย!" ภรรยาสาวเเสดงสีหน้าท่าทางที่ไม่พอใจสามีหนุ่มของตัวเอง เมื่อเขาพูดขัดใจเธอ

วันนี้เธอเหนื่อยมาทั้งวันเเล้วนะ กว่างานจะเสร็จเธอเเทบจะเป็นลม เธอไม่มีอารมณ์หรือเเรงที่จะมาทะเลาะกับเขาหรอกนะ

"ใครอนุญาตให้เธอนอน" สามีหนุ่มลุกขึ้นนั่งขมวดคิ้วหนาถามอย่างหน้าตาย

"ก็ฉันเหนื่อย! ฉันง่วง! ฉันก็จะนอน!" ภรรยาสาวเริ่มจะรู้สึกหงุดหงิดสามีหนุ่มของตัวเองเต็มทนเเล้วนะ ถามอะไรไม่คิด น่ารำคาญชะมัด!

"เเต่ฉันไม่ให้เธอนอน เพราะฉันจะเข้าหอก่อน" คำพูดห้วนๆเเข็งกระด้างของเขา ทำให้เธอไม่สบอารมณ์เป็นอย่างมาก

"พูดบ้าอะไรของพี่! ใครจะเข้าหอ!"

"ก็เธอกับฉันไง" เขาไม่รอให้ภรรยาในทะเบียนได้พูดอะไรที่น่ารำคาญอีกต่อไป เพราะมันถึงเวลาเข้าหอเเล้ว เขารอมานานกว่าบิดามารดาจะอวยพรเสร็จ ก็ใช้เวลาไปนานพอสมควร ถึงเวลาที่เขาจะได้เข้าหอกับภรรยาสาวเเสนสวยทว่าเเสบซ่าจริงๆจังๆสักที

พรึ่บ!

สามีหนุ่มลุกขึ้นจากเตียงเเล้วมาดันตัวภรรยาสาวไปที่เตียงนอนอย่างรวดเร็วจนเธอตั้งตัวไม่ทัน ทำให้เธอล้มลงไปนอนหงายที่เตียง เเล้วเขาก็ตามขึ้นไปคร่อมตัวเธอเอาไว้

เขารีบรวบมือบางทั้งสองข้างของเธอกดลงบนเตียงเหนือศีรษะด้วยมือหนาข้างเดียว ทำให้ภรรยาสาวใต้ร่างดิ้นขัดขืนอย่างสุดเเรง ใบหน้าสวยหมดจดบ่งบอกว่าโมโหเป็นอย่างมาก

"นี่พี่จะทำอะไร!! ออกไปจากตัวฉันเดี๋ยวนี้นะ!!"

"เเต่งงานกันเเล้ว ก็ต้องเข้าหอไง หรือเรียกอีกอย่างหนึ่งว่า เราก็ต้องมาเน้ดกัน" คำพูดตรงไปตรงมา ทว่าเเสนจะหยาบคายทำเอาภรรยาสาวตกใจเบิกตากว้างเมื่อเขากำลังจะทำมิดีมิร้ายต่อร่างกายของเธอ เธอไม่มีวันยอมเด็ดขาด!

"ไอ้คนลามกสกปรกปล่อยฉันนะ!!" ภรรยาสาวไม่ด่าปากเปล่าๆ เธอยกเรียวขาสวยที่ยังไม่ได้ถูกพันธนาการเเล้วเตะไปที่เป้า หรือจุดยุทธศาสตร์ของสามีหนุ่ม ทว่าโชคดีที่เขาเหวี่ยงหลบได้ทัน

"ซ่านักใช่ไหม? ฉันนี่เเหละจะเอาให้ขาเธอสั่นจนคลานลงเตียงไม่ได้!" คนที่ชอบเอาชนะมองใบหน้าสวยของภรรยาสาวใต้ร่างเพื่อให้เธอรู้ไว้ว่า เธอควรจะเกรงกลัวคนอย่างเขาให้มาก

"คนอย่างฉันไม่เคยกลัวใครหน้าไหนทั้งนั้น โดยเฉพาะคนหน้ามึนอย่างพี่!" คนที่ไม่เคยยอมใครมองใบหน้าหล่อของสามีเหนือร่างกลับอย่างไม่นึกเกรงกลัวสายตาคมคู่สวยเเม้เเต่ปลายเล็บ

ทั้งคู่จ้องมองหน้ากันอย่างไม่มีใครยอมใคร เขาจะต้องชนะเธอให้ได้ ส่วนเธอจะไม่มีวันยอมเเพ้คนหน้ามึนอย่างเขาเด็ดขาด!

เเคว่ก!!!

"กรี๊ดดดดด!!!"