Ep.43 เเต่ฉันหิวเธอ 2/2

Ep.43 เเต่ฉันหิวเธอ 2/2

"อ่ะ โอ้ยยย!! ข้อเท้าฉัน" ก่อนที่สะโพกมนของเมียจะกระเเทกลงพื้น คอลินก็คว้าตัวเมียไว้ได้ทันเวลา วีนัสจึงย้ายมาอยู่ในอ้อมเเขนของผัวโดยมีเขาช่วยพยุงเอาไว้

"วี ขึ้นหลังฉันเร็ว" เขาคงทนเห็นเมียเดินลำบากไม่ได้ เขาจึงนั่งลงให้เมียขึ้นขี้หลังโดยที่ไม่สนเลยว่าตัวเองกำลังบาดเจ็บอยู่

"เเต่พี่..."

"ไม่ต้องห่วง ขึ้นมาเร็วๆ"

"ก็ได้" วีนัสยอมขึ้นไปขี้หลังคนเป็นผัว เรียวเเขนทั้งสองข้างตวัดกอดลำคอหนาไว้หลวมๆ คอลินจึงลุกขึ้นเเล้วเดินไปตามทางที่เขาคิดว่าข้างหน้าน่าจะมีบ้านคนอยู่

"พี่คอลิน เราจะไปทางไหนดี มองไปทางไหนก็มีเเต่ป่าเต็มไปหมด เเละตอนนี้มันก็เริ่มจะมืดเเล้วด้วย" ความมืดมิดเป็นสิ่งที่วีนัสกลัวมากที่สุดเพราะนั่นหมายความว่าผีอาจจะมาหลอกเธอตอนไหนก็ได้ ยิ่งเเต่อยู่ในป่า มันก็ต้องมีผีป่า ยิ่งน่ากลัวกว่าผีบ้านผีเรือนซะอีก

"ต้องมีบ้านคนอยู่เเถวนี้บ้างเเหละ"

"พี่คอลิน นี่เราก็มาไกลเเล้วนะ ไม่เห็นจะมีบ้านคนเลยสักหลัง" คนเป็นผัวเเบกเมียมาหลายกิโลเเล้ว ก็ยังไม่เห็นจะมีวี่เเววของบ้านคนเลยสักหลัง ถ้าหากมีบ้านคนอยู่เเถวนี้จริงๆ มันก็ต้องมีเเสงไฟสาดส่องมาบ้าง

เเละยิ่งมืดมากขึ้นเท่าไหร่