EP4 - สัมพันธ์ร้าย พี่ชายสุดที่รัก (โมลิน)
"เอ่อ...."
โมลินที่ถอยห่างออกจากผู้เป็นดั่งพี่ชายเล็กน้อยเมื่อรู้ตัวว่าทำในสิ่งที่ตัวเองลืมตัว และเสมองไปทางอื่น โดยที่ผไทยืนหน้านิ่งอยู่แบบนั้น
"พี่ทะ..ไทไปอาบน้ำเถอะค่ะ เพิ่งกลับมาเหนื่อยๆ"
"ครับ พี่แค่แวะมาดูเพราะรู้ว่าหนูโกรธพี่"
"ตอนนี้ไม่โกรธแล้วค่ะ"
"พอรู้ว่าจะพาไปเที่ยวหนูก็หายโกรธพี่เลย แสดงว่าถ้าพี่ไม่พาไปเที่ยว หนูก็จะโกรธพี่ต่อเหรอครับ"ผไทเอ่ย
"ก็..ไม่รู้ค่ะ ว่าแต่เลขาพี่เถอะค่ะ ดูสนิทกับพี่จังเลบนะคะ น้องรู้สึกว่าแบบนั้น"
"ก็ไอเป็นเลขาพี่นี่ครับ เขาก็รู้ทุกเรื่องครับ ไม่ได้มีอะไร"
"โอเคค่ะ พี่ไทไปอาบน้ำเถอะค่ะ น้องจะอาบน้ำแล้ว"
"ครับ"
หลังจากผไทออกจากห้องไป โมลินก็กระโดดขึ้นเตียงนอนดีดดิ้นอย่างไม่เข้าใจตัวเอง ทำไมเธอต้องหัวใจเต้นแรงโครมครามด้วยนะ นั่นพี่ชายเธอนะ ถึงจะไม่แท้ก็เถอะ แต่เธอก็เรียกเขาว่าพี่ชายมาตลอดชีวิต
หลังจากนั้นจนช่วงเกือบสี่ทุ่ม ห้องนอนของโมลินก็ถูกเคาะเรียกอีกครั้ง โดยที่คอนที่มาก็เป็นผไทที่ถือนมแก้วนึงเข้ามา เขาทำแบบนี้ให้เธออยู่เป็นประจำ หากไม่ได้กลับดึกจนโมลินหลับไปแล้ว
"หนูดื่มนมก่อนค่อยนอนครับ"
"แล้วพี่ไททานข้าวแล้วเหรอคะ"
"เรียบร้อยครับ คุณแม่จัดไว้ให้ครับ"
"ขอบคุณค่ะ"
โมลินที่ดื่มนมในขระที่ผไทยืนมองผู้เป็นดั่งน้องสาวดื่มนมอยู่แบบนั้น แววตาเขาแม้จะดูเศร้าไปนิด แต่ก็มีแต่ความอบอุ่น ผไทเป็นผู้ชายอบอุ่น พูดเพราะ ไม่ค่อยเห็นเขาโมโหหรือมีมุมโหดร้ายเท่าไหร่นัก อาจจะด้วยความที่อายุห่างจากเธอนับสิบปีก็เป็นได้ เขามีความเป็นผู้ใหญ่มากกว่าเธอมาก
"พรุ่งนี้มีเรียนถึงกี่โมงครับ"
"น่าจะบ่ายค่ะถ้าอาจารย์ไม่ยกคลาส"
"โอเคครับ เดี๋ยวดื่มนมเสร็จรีบนอนนะครับ"
"พี่ไทคะ น้องถามอะไรหน่อยได้มั้ยคะ"
"ได้ครับ"
"เพื่อนน้องคุยกันเรื่องแฟน บอกว่าเวลาที่เรากอดคนที่รักกับคนในครอบครัว มันจะแบบอบอุ่นไม่เหมือนกัน มันต่างกันยังไงคะ ในเมื่อก็คือคนที่เรารักทั้งคู่ค่ะ"
"คนรัก กับคนในครอบครัว รักทั้งคู่ครับ แต่ความรักมันต่างกันครับ"ผไทเอ่ย
"พี่ไทไม่มีแฟนสักหน่อยนี่คะ ทำไมเชี่ยวชาญจัง"
"หนูรู้ได้ยังไงครับว่าพี่ไม่มีแฟน"
"พี่มีเหรอคะ หนูไม่เคยเห็นเลย มีตอนไหนอ่ะ"
"เอาเป็นว่าพี่เข้าใจครับเรื่องที่เพื่อนหนูพูด"
"หนูไม่เห็นเข้าใจเลยอ่ะ"
"มานี่ครับ"
ผไทเอ่ยพรางอ้าแขนให้ผู้เป็นน้องเข้าสวมกอด โมลินมองอย่างลังเลก่อนจะเหมือนถูกสายตาคู่นั้นของผไทสะกดให้เขาเธอเดินเข้าไปใกล้ๆก่อนสวมกอดเข้าอกอุ่นของผไท
เมื่อแรงกอดจากแขนแกร่งค่อยๆกระชับ หัวใจดวงน้อยๆของโมลินเริ่มเต้นไม่เป็นจังหวะ ทำไมหัวใจโครมครามขนาดนี้นะ กลิ่นหอมอ่อนๆจากร่างกายของผไทมันหอมแตกต่างจากตอนเด็กๆที่เธอเคยกอดกับเขาสิ้นเชิง
"พี่รักหนู"
"คะ...คะ"
เสียงเอ่ยแผ่วเบาของผไทดังขึ้นแต่จับใจความได้ นั่นยิ่งทำให้โมลินรู้สึกแปลกๆไปจากตอนที่กอดกับมินนี่ผู้เป็นแม่ หรือหมอโคลล์ผู้เป็นพ่อสิ้นเชิง
"พี่ไท..."
ใบหน้าของคนสองคนเลื่อนเข้าใกล้กันโดยที่ไม่รู้ตัว เสียงหัวใจเริ่มผสานกันดังกึกก้อง โมลินหลับตาเพียงเสี้ยววินาทีก่อนที่ริมฝีปากของสองคนจะประกบกัน แต่ผไททำเพียงแค่จุ๊บเบาๆแล้วถอยออกคลายกอดให้โมลินทันที
"นอนได้แล้วครับ"
"คะ...ค่ะ พะ..พี่ไทก็รีบนอนนะคะ"
เช้า
"พี่ไทไปส่งน้องหน่อยค่ะ" โมลินในชุดนักศึกษาเอ่ยขึ้นเมื่อเจอผู้เป็นดังพี่ชายกำลังนั่งกินกาแฟในตอนเช้า
"ทำไมวันนี้ไปเรียนเร็วจังเลยครับ"
"น้องมีนัดส่งรายงานค่ะ หลังจากนั้นไม่มีเรียนแล้ว พี่ไทรีบไปส่งน้องหน่อย"
โมลินในวัยสดใสในรั้วมหาลัยเอ่ยกับพี่ชายไม่แท้อย่างผไทเพื่อขอให้เขาไปส่งเธอไปเรียนในเวลาเช้าตรู่แบบนี้
"น้องไม่ได้ทำรายงานไม่เสร็จแล้วรีบไปให้เพื่อนช่วยทำที่มหาลัยใช่มั้ยครับ" ผไทเอ่ย
"พี่รู้ทันอ่ะ55555"
"เฮ้อออ งั้นไปเลยก็ได้ครับ พี่มีเข้าบริษัทประชุมต่อ" ผไทเอ่ย
"ประชุมแน่นะคะ ไม่ใช่ไปพาเลขาไปเที่ยวนะ" โมลินเอ่ย
"พี่เคยทำแบบนั้นที่ไหนล่ะครับ"
"วันก่อนเห็นพาไประยองนี่ค่ะ"
"พี่ไปพบลูกค้า น้องใส่ร้ายพี่อีกแล้วนะครับ ไปดีกว่า เดี๋ยวใครบางคนไม่มีงานส่งอาจารย์ เสียงดังเดี๋ยวพ่อรู้นะ" ผไทเอ่ย
"ไอ้พี่ไท!!!"
"พูดไม่เพราะ เดี๋ยวพี่....จุ๊บนะ"
"เอ่ออออ..."
โมลินถึงกับทำตัวไม่ถูก เมื่อผไทรั้งแขนเธอให้เข้าหาเขา ใบหน้าหล่อเหล่านั่นอยู่ใกล้แค่ปลายจมูก
"ไปครับ อย่ามัวแต่เขิน เดี๋ยวงานไม่เสร็จ"
EP6 - สัมพันธ์ร้าย พี่ชายสุดที่รัก (โมลิน)"โมลิน"โมลินที่ไม่พอใจก็เดินหันหลังกลับจนผไทรีบเดินตามไปขว้าข้อมือเอาไว้เพื่อให้เธอหยุดเดิน"มีอะไรคะ น้องจะกลับบ้าน""ไปกินข้าวครับ พี่จะไปกับหนูสองคน""......................." หน้านิ่งแต่ใจแอบยิ้มไปแล้ว นี่เธอเป็นพวกหวงพี่ชายขนาดนี้เลยหรือไงนะ"เชิญครับ" ผไทเอ่ยหยอกล้อผู้เป็นดั่งน้องสาวให้ขึ้นรถตลอดทางที่มากระทั่งถึงร้านอาหารที่ผไทจะจองไว้ให้กับลูกค้าที่กำลังจะมา เมื่อเดินไปถึง พนักงานออกมาต้อนรับเพราะค่อนข้างวีไอพีเอามากๆ"สวัสดีค่ะ คุณผไทกับคุณไอรินนะคะ"พนักงานเอ่ย"โมลินค่ะ ไอรินไม่มา!" โมลินเอ่ยเมื่อรู้ว่าเลขาสาวของพี่ชายจองโดยใช้ชื่อตัวเองคู่กับผทไไปด้วย"ขออภัยค่ะ เชิญด้านนี้ค่ะ"ผไทกดขำก่อนจะเดินตามโมลินที่นำหน้าไป เมื่อมาถึงทุกอย่างถูกสั่งจัดเตรียมไว้ทั้งหมดโดยเลขาสาวของผไทที่จองห้อง จองอาหารไว้ทั้งหมด และอาหารทั้งหมดคืออาหารที่โมลินไม่ชอบและบางอย่างกินไม่ได้"ใครสั่งเมนูพวกนี้คะพี่ไท?""เลขาพี่ครับ""ยัยนี่สั่งมาให้พี่ลองหรือสั่งกินเองเนี้ย แต่ละอย่างดุไม่น่าให้ลูกค้าเลย มีแต่เซ็ตคู่รัก อันนี้น้องก็กินไมไ่ด้ค่ะ เมนูนี้ด้วย""เดี
EP5 - สัมพันธ์ร้าย พี่ชายสุดที่รัก (โมลิน)หลังจากที่ชายหนุ่มเดินนำหน้าขึ้นรถที่จอดหน้าบ้าน หญิงสาวที่ใบหน้ากำลังเห่อร้อนแปลกๆ ก็ค่อยๆเดินตามผู้เป็นดั่งพี่ชายไปขึ้นรถ“ สรุปหนูทำรายงานไม่เสร็จจริงๆใช่ไหมครับ?”“ ทำไม่ทันค่ะ น้องลืม”“ หนูเนี่ยนะครับลืม? ช่วงนี้โฟกัสอะไรอยู่ครับถึงขั้นลืมรายงานที่ต้องส่งอาจารย์”“ ก็.... เปล่าค่ะ ก็แค่ลืม”ช่วงนี้จะว่าไปเธอก็คิดเรื่องของผไทอยู่บ่อยๆ เมื่อก่อนไม่ค่อยสังเกตว่าเขาสนิทกับเลขามากขนาดนี้ เมื่อนึกย้อนไป เขามักจะไปพบลูกค้าที่ต่างจังหวัดพร้อมกับเลขาสาวคนนี้อยู่บ่อยครั้ง แม้บางครั้งจะไม่ได้ไปค้างคืนก็ตาม จนเธอเริ่มรู้สึกว่ามันดูแปลกๆ ไหนจะเมื่อคืนที่เขาบอกว่า เขาอาจจะมีแฟนก็ได้แต่เธออาจไม่รู้เอง หรือจริงๆแล้วเขามีความสัมพันธ์ลับๆกับเลขาหรือเปล่านะ“ ทำไมขมวดคิ้วขนาดนั้นครับ??”ชายหนุ่มเอ่ยถามเมื่อเห็นผู้เป็นดั่งน้องสาวนั่งขมวดคิ้วเป็นปมราวกับว่ากำลังคิดอะไรอย่างหนักอยู่แบบนั้น“ น้องขมวดคิ้วเหรอคะไม่เห็นรู้เลย”“ ขมวดครับ หนูคิดอะไรอยู่”“ เปล่าค่ะ อ๋อพี่ไทคะ น้องว่าจะถาม เมื่อคืนที่พี่ไทพูด พี่ไทมีแฟนซ่อนไว้หรือเปล่าคะ”“ ครับ?? ทำไมถึงถามครับ”
EP4 - สัมพันธ์ร้าย พี่ชายสุดที่รัก (โมลิน)"เอ่อ...."โมลินที่ถอยห่างออกจากผู้เป็นดั่งพี่ชายเล็กน้อยเมื่อรู้ตัวว่าทำในสิ่งที่ตัวเองลืมตัว และเสมองไปทางอื่น โดยที่ผไทยืนหน้านิ่งอยู่แบบนั้น"พี่ทะ..ไทไปอาบน้ำเถอะค่ะ เพิ่งกลับมาเหนื่อยๆ""ครับ พี่แค่แวะมาดูเพราะรู้ว่าหนูโกรธพี่""ตอนนี้ไม่โกรธแล้วค่ะ""พอรู้ว่าจะพาไปเที่ยวหนูก็หายโกรธพี่เลย แสดงว่าถ้าพี่ไม่พาไปเที่ยว หนูก็จะโกรธพี่ต่อเหรอครับ"ผไทเอ่ย"ก็..ไม่รู้ค่ะ ว่าแต่เลขาพี่เถอะค่ะ ดูสนิทกับพี่จังเลบนะคะ น้องรู้สึกว่าแบบนั้น""ก็ไอเป็นเลขาพี่นี่ครับ เขาก็รู้ทุกเรื่องครับ ไม่ได้มีอะไร""โอเคค่ะ พี่ไทไปอาบน้ำเถอะค่ะ น้องจะอาบน้ำแล้ว""ครับ"หลังจากผไทออกจากห้องไป โมลินก็กระโดดขึ้นเตียงนอนดีดดิ้นอย่างไม่เข้าใจตัวเอง ทำไมเธอต้องหัวใจเต้นแรงโครมครามด้วยนะ นั่นพี่ชายเธอนะ ถึงจะไม่แท้ก็เถอะ แต่เธอก็เรียกเขาว่าพี่ชายมาตลอดชีวิตหลังจากนั้นจนช่วงเกือบสี่ทุ่ม ห้องนอนของโมลินก็ถูกเคาะเรียกอีกครั้ง โดยที่คอนที่มาก็เป็นผไทที่ถือนมแก้วนึงเข้ามา เขาทำแบบนี้ให้เธออยู่เป็นประจำ หากไม่ได้กลับดึกจนโมลินหลับไปแล้ว"หนูดื่มนมก่อนค่อยนอนครับ""แล้วพี่ไททา
EP3 - สัมพันธ์ร้าย พี่ชายสุดที่รัก (โมลิน)หญิงสาวในชุดนักศึกษาเดินออกจากห้องทำงานผู้เป็นดั่งพี่ชาย ก่อนจะนึกบางอย่างขึ้นได้ จึงลงลิฟต์ไปที่ชั้นจอดรถซึ่งเป็นชั้นจอดรถผู้บริหาร เธอยืนมองอยู่หลังเสาก่อนจะเห็นเลขาสาวกำลังก้มๆเงยๆหยิบเอกสารบนรถของผไทผู้เป็นนาย เอกสารถูกวางบนหลังคารถในขณะที่เธอเหมือนกับกำลังหยิบเสื้อของผไทที่แขวนในรถออกมาแล้วจัดทรง ปัดเล้กน้อย ราวกับว่านี่คือรถของสามีตัวเอง โมลินขมวดคิ้วเมื่อเห็นแบบนั้นทำไมเลขาของผไทถึงดูสนิทกับเขาขนาดนี้นะ ทั้งๆที่เมื่อก่อนเธอไม่เคยสังเกตุ เลขาคนนี้ทำงานกับผไทมากว่าสามปี ตั้งแต่เธออยู่มัธยม ตอนนั้นเธอไม่ค่อยได้เข้ามาที่นี่นัก เลยไม่ค่อยเคยเจอ"ยัยเลขานี่ เป็นเลขาแน่มั้ยเนี้ย"เมื่อเห็นว่าเลขากำลังเดินกลับมาขึ้นลิฟต์ เธอก็หลบแล้วลงลิฟต์อีกตัวเพื่อไปคาเฟ่หน้าบริษัททางด้านผไทที่นั่งทำงานอยู่ที่ห้องโดยไม่ได้ตามโลินลงไป ก็ได้รับเอกสารที่เลขาสาวลงไปเอาที่รถเรียบร้อย สีหน้าขมวดคิ้วของเขาไม่ได้เป็นเพราะกำลังเครียดงาน แต่อาจจะเพราะเพลียและแสบตาเมื่อคืนที่ผ่านมาไม่ได้นอนเลย และเช้านี้ก็นอนไปน้อยมาแล้วออกมาทำงานเลยแบบนั้น"อ้าว ถือขนมมาเต็มมือเลยนะ
EP2 - สัมพันธ์ร้าย พี่ชายสุดที่รัก (โมลิน)ผไทที่ค่อยๆลุกขึ้นก่อนกดยิ้ม เมื่อเห็นท่าทางลุกลี้ลุกลนของผู้เป็นดั่งน้องสาว เขาไม่ได้ตกใจแม้แต่น้อยที่เห็นเธอเข้ามาถึงห้องนอนส่วนตัว เพราะทุกพื้นที่ส่วนตัวของเขา มักจะมีโมลินอยู่ในนั้นและเข้ามาได้เสมอ"พี่ยังไม่ได้ว่าอะไรเลยครับ หนูทำไมมาหาพี่ที่คอนโด ไม่เรียนเหรอครับ" ผไทเอ่ยพรางลุกขึ้นทั้งที่เปลือยอกท่อนบนแล้วเดินเข้าห้องน้ำไปล้างหน้า โดยไมไ่ด้สังเกตุสีหน้าน้องสาวแม้แต่น้อย"อาจารย์ยกคลาสค่ะ เลยแวะมาหาพี่""หนูรอพี่ก่อนนะ พี่อาบน้ำแต่งตัวก่อนครับ เดี๋ยวพี่พาไปส่งที่บ้าน" ผไทเอ่ย"พี่ไทจะไปทำงานเลยเหรอคะ เพิ่งนอนไปไม่นานเองนี่คะ""ไม่เป็นไรครับ นอนต่อไม่หลับแล้ว หนูรอก่อนนะ"ผไทหายเข้าห้องน้ำไป โดยที่โมลินได้แต่นั่งลงบนเตียงนอนของเขา กลิ่นหอมอ่อนๆในแบบผู้ชายที่ค่อนข้างรักความสำอางพอตัว แต่จู่ๆสายตาก็ไปสะดุดเข้ากับจอมือถือที่วางคู่กับสมาร์ทคีย์ที่ข้างเตียงนอของผไท โมลินถือวิสาสะแอบมองก่อนขมวดคิ้วกับข้อความที่ข้างอยู่ที่หน้าจอนั่น มันถูกส่งมาเมื่อไม่กี่นาทีก่อนหน้าผไทตื่น(ไอเตรียมเอกสารครบแล้วนะคะ)ดูจากชื่อน่าจะเป็นเลขาของผไทที่บริษัท แต่ทำ
EP1 - สัมพันธ์ร้าย พี่ชายสุดที่รัก (โมลิน)บ้านคาซาว่า“ คุณแม่ขา ทำไมวันนี้พี่ชายหนูถึงยังไม่ลงมาทานข้าวเช้าคะ ปกติไม่เคยเห็นตื่นสายเลย” โมลินเอ่ยถามมินนี่ผู้เป็นแม่ที่กำลังเตรียมโต๊ะอาหารมื้อเช้าให้ในขณะที่เธอกำลังจะไปเรียน“ พี่ไทออกไปงานด่วนกับคุณพ่อตั้งแต่เมื่อคืนแล้วลูก”“ อ้าว ไปตอนไหนหนูไม่เห็นรู้เรื่องเลย”“ ตีสองเมื่อคืนนี้ลูก เห็นคุณพ่อบอกว่ามีงานด่วนเลยพาพี่ไทไปด้วย”“ ทำไมคุณผู้ชายสองคนนี้เขาชอบไปไหนโดยที่หนูไม่รู้เรื่องเรื่อยเลยค่ะคุณแม่”“ แสบอีกแล้วนะเราน่ะ เรียกคุณพ่อว่าคุณผู้ชายหรอ”“ คุณพ่อหมอสุดหล่อของหนูเลยค่ะ”“ คุณพ่อมีงานด่วนไงลูก หนูหลับไปแล้วจะให้คุณพ่อไปปลุกหรือไงคะ หนูก็รู้ว่าคุณพ่อไม่ทำ”“ แล้ววันนี้หนูไปเรียนยังไงคะคุณแม่”“ เดี๋ยวคุณแม่คุณแม่ไปส่งไหมคะ”“ คุณแม่ห้ามซิ่งนะคะหนูตกใจ”“ ซิ่งไหนก็ขับปกตินะ”“ คุณแม่เหยียบ 180 ตลอดทางนี่มันกรุงเทพนะคะคุณแม่”“ ทำอะไรกันสองสาว”“ คุณพ่อขา”เสียงหมอโคล์ ที่เพิ่งกลับมาจากงานด่วนเมื่อคืนแม้จะยังไม่ได้นอนก็ต้องได้แวะมาทักสองคนก่อน เมื่อเห็นผู้เป็นพ่อมาโมลินก็ลุกขึ้นเข้าไปกอดทันที สองคนพ่อลูกนี้เขาต้องกอดกันทุกเช้า